Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΖΕΙ!!!

                       

Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν πέθανε!!!

Είχε ακόμη πολλούς αιώνες ζωής μπροστά του.

Αλλά και όταν πέθανε μεταβιβάστηκε ως πολύτιμη κληρονομιά στα έθνη της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής.

Κάθε ελληνική αποικία έχυνε το ελιξίριο της Ελληνικής τέχνης και σκέψης στο αίμα του εσωτερικού της χώρας – στην Ισπανία και την Γαλατία στην Ετρουρία και την Ρώμη στην Αίγυπτο στην Παλαιστίνη στην Συρία και την Μικρά Ασία και κατά μήκος των ακτών της Μαύρης Θάλασσας.

Η Αλεξάνδρεια ήταν το λιμάνι της μεταφόρτωσης των ιδεών καθώς και των εμπορευμάτων.

Από το Μουσείο και την Βιβλιοθήκη, τα έργα και οι αντιλήψεις των Ελλήνων ποιητών, μυστικιστών, φιλοσόφων και επιστημόνων διαδόθηκαν από τους σοφούς και τους μαθητές τους σε κάθε πόλη της Μεσογείου.

Η Ρώμη παρέλαβε την Ελληνική κληρονομιά με την ελληνιστική μορφή της.

Οι θεατρικοί της συγγραφείς υιοθέτησαν τον Μένανδρο και τον Φιλήμονα, οι ποιητές της μιμήθηκαν τους τρόπους , τα μέτρα και τα θέματα της Αλεξανδρινής λογοτεχνίας, οι τέχνες της χρησιμοποιούν Έλληνες τεχνίτες και ελληνικές μορφές, οι νόμοι της απορρόφησαν τους θεσμούς των ελληνικών πόλεων και η μεταγενέστερη ιμπεριαλιστική της οργάνωση στηρίχθηκε στα υποδείγματα των ελληνο-ανατολικών μοναρχιών!!

Ο Ελληνισμός μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας, κατέκτησε την Ρώμη, ακριβώς όπως η Ανατολή κατακτούσε την Ελλάδα.

Κάθε επέκταση της ρωμαϊκής ισχύος διέδιδε τον σπόρο του Ελληνικού πολιτισμού!

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία συνέζευξε τον Ελληνικό με τον Ασιατικό πολιτισμό και μεταβίβασε μέρος της ελληνικής κληρονομιάς στην Εγγύς Ανατολή και τον σλαβικό Βορρά.

Οι Σύριοι χριστιανοί έλαβαν τον πυρσό και τον μεταβίβασαν στους Άραβες οι οποίοι διαμέσου της Αφρικής τον μετέφεραν στην Ισπανία.

Βυζαντινοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι σοφοί μετέδωσαν ή μετάφρασαν τα ελληνικά αριστουργήματα στην Ιταλία, φέρνοντας πρώτα την φιλοσοφία των σοφών και ακολούθως τον πυρετό της Αναγέννησης.

Από την δεύτερη αυτή γέννηση της ευρωπαϊκής σκέψης, το πνεύμα της Ελλάδας διαπότισε τόσο ολοσχερώς τον σύγχρονο πολιτισμό, ώστε <<όλα τα πολιτισμένα έθνη σε ότι αφορά στην δραστηριότητα του πνεύματος, είναι σήμερα αποικίες της Ελλάδας>>!!!

Εάν περιλάβουμε στην Ελληνική κληρονομιά όχι μόνον ό,τι εφηύραν οι Έλληνες αλλά και ό,τι προσάρμοσαν από άλλους πολιτισμούς και διαβίβασαν από διαφόρους δρόμους στον δικό μας, θα βρούμε αυτή την κληρονομιά σε κάθε σχεδόν φάση της σύγχρονης μας ζωής.

Οι χειροτεχνίες μας, η τεχνική της εκμετάλλευσης των μεταλλείων , οι βάσεις της μηχανικής, οι μέθοδοι της οικονομίας και του εμπορίου, η οργάνωση της εργασίας, η κυβερνητική ρύθμιση του εμπορίου και της βιομηχανίας – όλα αυτά μας τα έφερε ο χείμαρρος της ιστορίας από την Ρώμη και διαμέσου αυτής από την Ελλάδα!

Οι δημοκρατίες και οι δικτατορίες μας ανατρέχουν στα ελληνικά πρότυπα.

Και ενώ η επέκταση των κρατών δημιούργησε ένα αντιπροσωπευτικό σύστημα άγνωστο στην Ελλάδα, η δημοκρατική ιδέα της υπεύθυνης κυβέρνησης απέναντι στους κυβερνώμενους, των ορκωτών δικαστηρίων και των πολιτικών ελευθεριών της σκέψης, του λόγου, της γραφής, της συγκεντρώσεως και της λατρείας, τονώθηκαν υπέρμετρα από την Ελληνική ιστορία.

Αυτά τα πράγματα διέκριναν προπαντός τον Έλληνα από τον Ανατολίτη και του έδωσαν μια ανεξαρτησία πνεύματος και ενέργειας, η οποία τον έκανε μειδιά ενώπιον της υποταγής και της αδράνειας της Ανατολής.

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μας, τα γυμναστήρια και τα στάδια μας, ο αθλητισμός μας και οι Ολυμπιακοί Αγώνες κατάγονται από την Ελλάδα.

Η θεωρία της ευγονίας, η αντίληψη της αυτάρκειας και της αυτοκυριαρχίας, η πίστη προς την υγεία και την φυσική ζωή, το παγανιστικό ιδεώδες της άνευ ντροπής απόλαυσης κάθε αισθήσεως βρήκαν την ιστορική τους διατύπωση στην Ελλάδα.

Η χριστιανική θεολογία και πράξη κατάγονται κατά μέγα μέρος από τις θρησκείες των μυστηρίων της Ελλάδας και της Αιγύπτου, από τα Ελευσίνια, τα Ορφικά και τα Οσίρια.


Από τα ελληνικά δόγματα του θείου - υιού που αποθνήσκει για την ανθρωπότητα και ανασταίνεται εκ νεκρών.

Από τις ελληνικές τελετουργίες θρησκευτικών πομπών, τελετές εξαγνισμού, ιερής θυσίας και ιερού κοινού γεύματος.

Από ελληνικές ιδέες περί κολάσεως, δαιμόνων, καθαρτηρίου, συγχώρεσης και ουρανού.

Και από τις στωικές και νεοπλατωνικές θεωρίες περί λόγου, δημιουργίας και τελικής ανάφλεξης του κόσμου.

Ακόμη και οι δεισιδαιμονίες μας προέρχονται από τις μάγισσες, τις κατάρες, τους οιωνούς και τις αποφράδες ημέρες των Ελλήνων.

Αλήθεια ποιος άραγε θα μπορούσε να κατανοήσει την Αγγλική λογοτεχνία ή μια ωδή του λυρικού ποιητή Τζόν Κήτς δίχως κάποια γνώση της Ελληνικής Μυθολογίας;;;

Η παγκόσμια λογοτεχνία δεν θα υπήρχε δίχως την ελληνική παράδοση!

Το λατινικό αλφάβητο προήλθε από την Ελλάδα διαμέσου της Κύμης και της Ρώμης.

Η Αγγλική γλώσσα βρίθει ελληνικών λέξεων!

Η σύγχρονη επιστήμη μας σφυρηλάτησε μια διεθνή γλώσσα χρησιμοποιώντας ελληνικούς όρους.

Η γραμματική και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξη και η διαίρεση σε παραγράφους της παρούσης σελίδας, είναι ελληνικές εφευρέσεις.

Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι ελληνικά – το λυρικό, η ωδή, το ειδύλλιο, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνηση, η βιογραφία, η ιστορία και προπαντός το δράμα!!

Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι ελληνικές.

Οι όροι και οι μορφές του σύγχρονου δράματος – τραγωδία, κωμωδία και παντομίμα – είναι ελληνικές.

Και ενώ η Ελισαβετιανή τραγωδία είναι μοναδική, το κωμικό δράμα διαβιβάστηκε σχεδόν αναλλοίωτο από τον Μένανδρο και τον Φιλήμονα, διαμέσου του Πλαύτου και του Τερεντίου, του Μπέν Τζόνσον και του Μολιέρου.

Τα ίδια τα ελληνικά δράματα είναι από τα πλουσιότερα μέρη της κληρονομιάς μας.

Τίποτα άλλο στη Ελλάδα δεν μας φαίνεται τόσο ξένο όσο η μουσική της.

Και εν τούτοις η σύγχρονη μουσική (μέχρι της επιστροφής της στην Αφρική και την Ανατολή) προερχόταν από μεσαιωνικούς ύμνους και χορούς, οι οποίοι κατάγονταν εν μέρει από την Ελλάδα.

Το ορατόριο και η όπερα οφείλουν κάτι στα ελληνικά χορικά και τα δράματα.

Και η θεωρία της μουσικής, εξ’ όσων γνωρίζουμε, πρώτα εξερευνήθηκε και αναπτύχθηκε από Έλληνες από τον Πυθαγόρα μέχρι και τον Αριστόξενο.

Το μικρότερο χρέος οφείλει η ζωγραφική.

Αλλά στη τέχνη της τοιχογραφίας υπάρχει ευθεία γραμμή από τον Πολύγνωτο διαμέσου Αλεξανδρείας και της Πομπηίας, του Τζιότο και του Μιχαήλ Άγγελου μέχρι των τοιχογραφιών των ημερών μας.

Οι μορφές και κατά μέγα μέρος η τεχνική της σύγχρονης γλυπτικής εξακολουθούν να είναι ελληνικές, γιατί σε καμία άλλη τέχνη η ελληνική τέχνη δεν έθεσε την σφραγίδα της τόσο δεσποτικά.

Τώρα μόλις αρχίζουμε να απελευθερωνόμαστε από την γοητεία της ελληνικής αρχιτεκτονικής.

Κάθε πόλη της Ευρώπης και της Αμερικής έχει κάποιο ναό του εμπορίου του οποίου η μορφή ή η πρόσοψη με τους κίονες προέρχεται από τους βωμούς των θεών της Ελλάδας.

Δεν βρίσκουμε στην ελληνική τέχνη την μελέτη του χαρακτήρα ή την απεικόνιση της ψυχής και η προσήλωση της στο φυσικό κάλλος και την υγεία την καθιστά λιγότερο ώριμη από την αρρενωπή αγαλματοποιία της Αιγύπτου ή την βαθιά ζωγραφική των Κινέζων.

Αλλά τα μαθήματα της μετριοπάθειας , της αγνότητας και της αρμονίας που ενσωματώνει η γλυπτική και η αρχιτεκτονική της κλασσικής εποχής είναι πολύτιμη κληρονομιά του γένους μας.

Εάν ο Ελληνικός πολιτισμός μας φαίνεται τώρα περισσότερο συγγενικός και <<σύγχρονος>> από τον πολιτισμό οιανδήποτε άλλου αιώνα προ του Βολταίρου, η αιτία είναι ότι ο Έλληνας αγάπησε την λογική τόσο, όσο και την μορφή και επεδίωκε να εξηγήσει όλη την φύση με φυσικό τρόπο.

Η απελευθέρωση της επιστήμης από την θεολογία και η ανεξάρτητη ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας αποτελούσε μέρος της τολμηρής περιπέτειας του ελληνικού πνεύματος.

Οι Έλληνες μαθηματικοί έθεσαν τις βάσεις της τριγωνομετρίας και του υπολογισμού, άρχισαν και συμπλήρωσαν την μελέτη των κωνικών τομών, και έφεραν την τρισδιάστατη τριγωνομετρία σε τόσο σχετική τελειότητα, ώστε παράμεινε όπως την άφησαν μέχρι την εποχή του Καρτέσιου και του Πασκάλ.

Ο Δημόκριτος διαφώτισε ολόκληρη την περιοχή της φυσικής και χημείας με την ατομική του θεωρία.

Ο Αρχιμήδης με την μορφή απλού πάρεργου και στο περιθώριο των αφηρημένων του μελετών, παρήγαγε τόσα πολλά νέα μηχανήματα, ώστε να συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγάλων εφευρετών.

Ο Αρχίστρατος πρόλαβε και μάλλον ενέπνευσε τον Κοπέρνικο και ο Ίππαρχος διαμέσου του Κλαυδίου Πτολεμαίου, κατάστρωσε ένα αστρονομικό σύστημα, το οποίον είναι ένας από τους σταθμούς στην ιστορία του πολιτισμού.

Ο Κοπέρνικος γνώριζε την ηλιοκεντρική υπόθεση του Αρχίστρατου, γιατί την ανάφερε σε μια παράγραφο, η οποία εξαφανίστηκε από τις μεταγενέστερες εκδόσεις του βιβλίου του!!

Ο Ερατοσθένης μέτρησε την Γη και την χαρτογράφησε.

Ο Αναξαγόρας και ο Εμπεδοκλής διέγραψαν την θεωρία της εξέλιξης.

Ο Αριστοτέλης και ο Θεόφραστος ταξινόμησαν το ζωικό και το φυτικό βασίλειο και σχεδόν δημιούργησαν τις επιστήμες της μετεωρολογίας, ζωολογίας, εμβρυολογίας και βοτανικής.

Ο Ιπποκράτης απελευθέρωσε την ιατρική από τον μυστικισμό και την φιλοσοφική θεωρία και την εξύψωσε με ένα ηθικό κώδικα. 

Ο Ηρόφιλος και ο Ερασίστρατος εξύψωσαν την ανατομία και την φυσιολογία μέχρι σημείου στο οποίο, εξαιρέσει του Γαληνού, η Ευρώπη δεν επρόκειτο να φτάσει και πάλι πριν την Αναγέννηση.

Στο έργο αυτών των ανδρών, αναπνέουμε τον ήρεμο αέρα της λογικής, πάντοτε αβέβαιης και ασταθούς αλλά απαλλαγμένης του πάθους και του μύθου.

Εάν είχαμε ακέραια τα αριστουργήματα τους, ίσως να χαρακτηρίζαμε την ελληνική επιστήμη ως το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας!!!

Αλλά ο εραστής της φιλοσοφίας απρόθυμα θα παραχωρούσε στην επιστήμη και την τέχνη τις ανώτερες θέσεις στην ελληνική μας κληρονομιά.

Η ελληνική επιστήμη ήταν τέκνον της ελληνικής φιλοσοφίας της τολμηρής εκείνης πρόκλησης ενάντια στο μύθο, της νεανικής αγάπης προς την έρευνα, η οποία επί αιώνες συνένωνε την επιστήμη και την φιλοσοφία σε μια περιπετειώδη αναζήτηση.

Ουδέποτε οι άνθρωποι είχαν εξετάσει την φύση με τόσο κριτικό πνεύμα και ταυτόχρονα με τόση στοργή.

Εφηύραν την λογική για τον ίδιο λόγο, για τον οποίο κατασκεύαζαν τέλεια αγάλματα : η αρμονία, η ενότητα, η αναλογία , το σχήμα ,προσέφεραν κατά την άποψη τους τόσον τη τέχνη της λογικής όσον και την λογική της τέχνης!

Είχαν την περιέργεια για κάθε γεγονός και κάθε θεωρία και δεν δημιούργησαν μόνον την φιλοσοφία, αλλά συνέλαβαν κάθε σύστημα και κάθε υπόθεση μη αφήνοντας ανεξέταστο κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της ζωής μας.

Ο ρεαλισμός και ο νομιναλισμός, ο ιδεαλισμός και ο υλισμός, ο μονοθεϊσμός, ο πανθεϊσμός και ο αθεϊσμός , ο φεμινισμός και ο κομμουνισμός, η κριτική του Κάντ και η απόγνωση του Σοπενχάουερ, ο πριμιτιβισμός του Ρουσσώ και ο αμοραλισμός του Νίτσε, η σύνθεση του Σπένσερ και η ψυχανάλυση του Φρόυντ – όλα τα όνειρα και η σοφία της φιλοσοφίας βρίσκονται εδώ στον αιώνα και στο τόπο της γεννήσεως της.

Και στην Ελλάδα οι άνθρωποι δεν μιλούσαν μόνον περί της φιλοσοφίας αλλά και περί πολλών άλλων.

Η κορυφή και το ιδανικό της ελληνικής ζωής ήταν ο σοφός μάλλον παρά ο πολεμιστής ή ο άγιος.

Διαμέσου των αιώνων από τον Θαλή περιήλθε σε εμάς η κληρονομιά της φιλοσοφίας που ενέπνευσε Ρωμαίους αυτοκράτορες, χριστιανούς πατέρες, σχολαστικούς θεολόγους, αιρετικούς της Αναγέννησης, πλατωνικούς του Κέμπριτζ, αντάρτες της Διαφώτισης και τους σημερινούς οπαδούς της φιλοσοφίας. 

Αυτή την στιγμή χιλιάδες ανθρώπων διαβάζουν τον Πλάτωνα ίσως σε κάθε χώρα της γης.

Ο πολιτισμός δεν πεθαίνει απλά μεταναστεύει!!

Αλλάζει κατοικία και ενδυμασία αλλά εξακολουθεί να ζει!

Η παρακμή ενός πολιτισμού, όπως και ενός ατόμου, κάνει θέση για την ανάπτυξη ενός άλλου.

Η ζωή απορρίπτει το παλαιό δέρμα και αιφνιδιάζει τον θάνατο με μία νωπή νεότητα.

Ο Ελληνικός πολιτισμός ζει!!!!

Κινείται σε κάθε πνοή του πνεύματος που αναπνέουμε.

Παραμένει τόσο μεγάλος , ώστε κανένας μας να μπορεί να τον απορροφήσει έστω και σε ολόκληρη τη ζωή του!

Γνωρίζουμε τα ελαττώματα του – τους παράφρονες και ανοικτίρμονες πολέμους του, την λιμνάζουσα δουλεία του, την υποταγή των γυναικών, την έλλειψη ηθικού χαλινού, τον διεφθαρμένο ατομικισμό, την τραγική του αποτυχία να συνενώσει την ελευθερία με την τάξη και την ειρήνη.

Αλλά όσοι αγαπούν την ελευθερία, την λογική και το κάλλος δεν θα σταματήσουν σε αυτά τα ελαττώματα.

Πίσω από την δίνη της πολιτικής ιστορίας θα ακούσουν την φωνή του Σόλωνα και του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Ευριπίδη, του Φειδία και του Πραξιτέλη, του Επίκουρου και του Αρχιμήδη.

Θα είναι ευγνώμονες, γιατί υπήρξαν τέτοιοι άνδρες.

Θα βλέπουν την Ελλάδα στη λαμπρή αυγή του Δυτικού πολιτισμού, ο οποίος παρόλα τα ελαττώματα του είναι η τροφή και η ζωή μας!!



Παρουσίαση/ιστορική ανάλυση : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΖΕΙ!!!"

ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

                    ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!!
Όλα τα φερέφωνα των ισχυρών του ανόσιου κέρδους, αλλά και των υπηρετών τους- όσοι μόνο στο υλικό όφελός τους αποβλέπουν- για καιρό τώρα, έχουν επιδοθεί σ΄ έναν Μαραθώνιο κακομοιριάς, τραγικών ειδήσεων, αποκαρδιωτικών παραδειγμάτων, προφητειών καταστροφής και μιζέριας, προσπαθώντας να μας πείσουν πως, το μόνο συναίσθημα που επιτρέπεται στους Έλληνες για τούτες τις γιορτές είναι ο αυτοοικτιρμός.

Με τέτοια ανήθικα και δολερά μηνύματα θέλουν να εξουθενώσουν κάθε υπόλοιπο έμφυτης αισιοδοξίας, δύναμης και αγωνιστικότητας που μας χαρακτηρίζει γενικά σαν Λαό και σαν Έθνος, ώστε, με ηττοπάθεια και δουλικότητα να αποδεχτούμε τη ραγιάδικη κατάσταση στην οποία μας οδήγησαν και στο αβέβαιο αύριο που, μόνο τα δικά τους αχόρταγα συμφέροντα θα έχει σαν σκοπό.
Όντας όμως τόσο απορροφημένοι από το πλανερό κι ανήθικο έργο τους, παραβλέπουν –γιατί ποτέ δεν τις αισθάνθηκαν- των Ελλήνων τις αντιστάσεις, από τις οποίες, εσαεί και εις τους αιώνες θα αντλούμε αυτήν την ανεξάντλητη δύναμη, την υποστηρικτική αισιοδοξία και την ανίκητη αγωνιστικότητά μας.

Μας φθονούν και μας υπονομεύουν για τις φυσικές ομορφιές της πατρίδας μας, που καμιά τεχνητή και τεχνολογική τους κατάκτηση δεν μπορεί να μιμηθεί κι ούτε να ξεπεράσει, προσπαθώντας να τις αρπάξουν και να τις εκμεταλλευτούν τώρα στην ανάγκη μας.

Μας μισούν για την οικογενειακή μας αγάπη και την συνοχή, πάνω στα γερά θεμέλια της οποίας στηρίζουμε, όλοι οι Έλληνες, την ζωή μας σταθερά κι ακλόνητα, προπαγανδίζοντας μας μοντέλα ισοπεδωμένων και διεφθαρμένων ανθρώπων, που ζώντας από τα παιδικά τους χρόνια στη στέρηση αγάπης και στην εγκατάλειψη, υπάρχουν μόνο για το αγριεμένο ζωώδες εγώ τους, εκθέτοντας δημόσια κι αδιάντροπα ταλέντα και χάρες κλόουν, απολαμβάνοντας προσωρινή διασημότητα και κενές ανούσιες επιτυχίες, οι οποίες, τελικά, τους οδηγούν σε απόγνωση, σε απογοήτευση και σε απονενοημένα διαβήματα.

Δεν μπορούν να κατανοήσουν την υποστηρικτική μας κοινωνική σύμπνοια και την αλληλεγγύη προς τον πλησίον και γι αυτό προσπαθούν να τις υπονομεύσουν και να τις αποδυναμώσουν, κομίζοντας νέα ήθη και ξένες συνήθειες στη νεολαία και στα παιδιά μας, για να μας αλλοτριώσουν.

Μας πολεμούν λυσσαλέα για τις ηρωικές αντοχές μας, τις οποίες κληρονομήσαμε από προγόνους δοξασμένους και χιλιοτραγουδισμένους για τις γενναίες κατακτήσεις τους, καθώς και για την πίστη μας στις ηθικές και τις ουσιαστικές αξίες που διδαχθήκαμε από τους φωστήρες γεννήτορες μας, οι οποίοι έδωσαν τα φώτα των γραμμάτων των τεχνών, των ιδεωδών και γενικά του πολιτισμού σ’ όλη την ανθρωπότητα.

Αλίμονό τους… 

Πόσο γελασμένοι και εξευτελισμένοι θα καταντήσουν όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι…

Ας το καταλάβουν, γι άλλη μια φορά πως, εμείς οι Έλληνες, φτωχοί και μοναχικοί οδοιπόροι μπορεί να υπήρξαμε πάντοτε, αλλά, στο πέρασμα των χιλιετιών, κανένας πλούσιος και ισχυρός εχθρός δεν μας αλλοτρίωσε και δεν μας εξαφάνισε, παρ’ όλες τις επιθέσεις και τις επιβουλές του.

Εμείς, ο περιούσιος λαός της ομορφιάς, της Παναγιάς και της θυσίας, πάντα ξεχωριστοί για τα ανεκτίμητα κεκτημένα μας θα είμαστε, πάντα προνομιούχοι για τις θείες δωρεές μας θα ξεχωρίζουμε και πάντα νικητές κι αθάνατοι θα πορευόμαστε μέσα στο μέλλον του πολιτισμένου κόσμου :                                                                 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΙ!!!!!!!!!!!!

Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το Νέο Έτος!

Έλληνες ψηλά το κεφάλι κι αγάπη στην καρδιά!!!


Έγγραψε η συγγραφέας : Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ"

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ

Η ΕΛΛΗΝΟ-ΓΕΝΟΥΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Οι κοινωνικές τάξεις. Σχέσεις Ελλήνων/Γενουατών. Η Μαόνα. Η συνύπαρξη των Εκκλησιών.
Έλληνες και Λατίνοι έζησαν μαζί στη Χίο και συνυπάρξανε στον πολιτικό και επαγγελματικό στοίβο για περισσότερο από 200 χρόνια, αφήνοντας αναπόφευκτα το στίγμα τους στην ιστορία του νησιού.
Η καθημερινή ζωή, ο κίνδυνος της Τουρκικής κατάκτησης, τα οικονομικά συμφέροντα και το νησί αυτό καθ’ εαυτό έφεραν τις δυο εθνικές κοινότητες κοντά και παρεμπόδισαν την αρχική προκατάληψη και αντιπαλότητα να επικρατήσει.
Ένα συνεχώς αυξανόμενο συναίσθημα εμπιστοσύνης αναπτύχθηκε μεταξύ των δυο ομάδων, που βασίζονταν σε κοινά συμφέροντα , καλή πίστη και μεικτούς γάμους. Παρ' όλες τις γνωστές θρησκευτικές διαφορές και το σημαντικό πολιτιστικό χάσμα μεταξύ Ελλήνων και Λατίνων, οι καθημερινές προσωπικές σχέσεις επικράτησαν των διαφορών που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Οι αυτόχθονες Έλληνες –όπως ήταν αναμενόμενο- υπερτερούσαν αριθμητικά έναντι των Γενουατών αποίκων.
Αν βασιστούμε σε πρόχειρους υπολογισμούς και γραπτές περιγραφές ιστορικών και περιηγητών, ο πληθυσμός των Ελλήνων πρέπει να ήταν πάνω από 12,000 και αυτός των Μαονιτών δε θα έπρεπε να υπερέβαινε τα 2,000 μέλη. Συνεπώς, ο ανομοιογενής πληθυσμός του νησιού ήταν διαιρεμένος σε δυο καλά διαχωρισμένες εθνικά ομάδες, που αντιπροσώπευαν δυο διαφορετικούς πολιτισμούς. Ωστόσο, τα δυο κύρια κοινωνικά τμήματα της Χιακής κοινωνίας ήταν υποδιαιρούμενα σε περισσότερες τάξεις.
Η κυρίαρχη τάξη ήταν οι Μαονίτες, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα αρχικά επίθετά τους και υιοθέτησαν το επίθετο Ιουστινιάνης στα τέλη του 14ου αιώνα, που έγινε ένα από τα 28 αδελφάτα-συνεταιρισμούς της Γένουας, τα οποία ήταν ομάδες οικογενειών συναθροισμένες.
Αυτές οι οικογενειακές ενώσεις του 14ου αιώνα, που ονομάζονταν Alberghi (ενικός¨ Albergo) άλλαξαν την πολιτική κατάσταση αλλά και το status quo της αριστοκρατίας στη Γένουα. Αυτή η μεταρρύθμιση στο αστικό καθεστώς της Γενουατικής κοινωνίας και αριστοκρατίας επικράτησε τελικά το 1528, όταν η Γένουα κέρδισε την ανεξαρτησία της από τους Γάλλους.
Τα μέλη των οικογενειών-φατριών ή ενώσεων (Αλμπέργκο) δεν είχαν απαραίτητα δεσμούς αίματος μεταξύ τους, αλλά προέρχονταν από διαφορετικές οικογένειες, οι οποίες είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους αλλάζοντας τα αρχικά επίθετά τους κατόπιν αμοιβαίας συμφωνίας.
 Όλα τα μέλη των ενώσεων (Alberghi) είχαν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα και προνόμια και είχαν να εκπληρώσουν τις ίδιες υποχρεώσεις. Οι οικογένειες που πρόσφεραν τα επίθετα τους για το σχηματισμό των ενώσεων αυτών ήταν διακεκριμένες, ευυπόληπτες, με μεγάλη επιρροή και αριθμούσαν πολυάριθμα μέλη με τουλάχιστον έξι οικογενειακά παρακλάδια με αυτό το επίθετο.
 Τα ονόματα των Alberghi (Αλμπέργκι) στα οποία όλες οι οικογένειες έπρεπε να προσαρτηθούν και να υιοθετήσουν τα επίθετα τους ήταν αλφαβητικά οι Κάλβι, Καττάνεο, Τσεντουριόνε, Τσίμπο, Τσίκαλα, Ντε Φορνάρι, Ντε Φράνκι, Ντε Μαρίνι, Ντι Νέγκρο, Ντόρια, Φιέσκι, Τζεντίλε, Ιουστινιάνι, Γκρίλλο, Γκριμάλντι, Ιμπεριάλε, Ιντεριάνο, Λέρκαρο, Λομελλίνο, Νεγκρόνε, Παλλαβιτσίνο, Πινέλλι, Προμοντόριο, Σαλβάγκο, Σαουλί, Σπινόλα, Ουσοντιμάρε και Βιβάλντι (Calvi, Cattaneo, Centurione, Cibo, Cicala, De Fornari, De Franchi, De Marini, Di Negro, Doria, Fieschi, Gentile, Giustiniani, Grillo, Grimaldi, Imperiale, Interiano, Lercaro, Lomellino, Negrone, Pallavicino, Pinelli, Promontorio, Salvago, Sauli, Spinola, Usodimare and Vivaldi) (βλεπε φωτο 4).
Η δεύτερη κυρίαρχη τάξη στην ιεραρχία της Χιακής κοινωνίας αποτελείτο από τους Έλληνες ευγενείς, οι οποίοι συνέχισαν να διατηρούν τους τίτλους, την περιουσία και τα προνόμια που τους είχαν παραχωρηθεί από τις Βυζαντινές αρχές και μετά τη Γενουατική κατάκτηση.
Σύμφωνα με την συμφωνία παράδοσης του 1346, οι Έλληνες που κατοικούσαν εντός των τειχών του κάστρου –γνωστοί ως καστρινοί- έπρεπε να μεταφερθούν στην περιοχή του Εγκρεμού (Burgus Graecorum) και να πουλήσουν ή να μισθώσουν τα σπίτια τους στους Γενουάτες ευγενείς, που αποτελούσαν τα στρατιωτικά και διοικητικά μέλη των νεο-εγκαθιδρυμένων Γενουατικών αρχών (βλεπε χαρτη 6, διοικητικος χαρτης).
Οι Έλληνες ευγενείς της Χίου κατάγονταν από τη Βυζαντινή αριστοκρατία.
 Κάποια διακεκριμένα μέλη της Βυζαντινής αριστοκρατίας είχαν εγκατασταθεί σε μερικά νησιά όπως η Χίος λόγω της αυξανόμενης πίεσης που είχαν προκαλέσει οι Τουρκικές εισβολές στη Μικρά Ασία το 12ο αιώνα. Έλαβαν άδεια από τον αυτοκράτορα να εγκατασταθούν στο νησί και να αποκτήσουν γη και εισοδήματα τα οποία μπορούσαν να εκμεταλλεύονται με φεουδαρχικό σύστημα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Γενουάτες σεβάστηκαν την αριστοκρατική θέση και την κοινωνική ιεραρχία των Ελλήνων ευγενών μετά το 1346, όπως μας περιγράφει ο Ιερώνυμος Ιουστινιάνης.
Στην ιστορική του αναφορά, που γράφτηκε το 16ο αιώνα περιγράφει τους Έλληνες ευγενείς να είναι ντυμένοι με ένα ξεχωριστό τρόπο και να αποτελούν το κέντρο του ενδιαφέροντος σε διάφορες περιστάσεις συμπεριλαμβανομένων και των χριστιανικών θρησκευτικών εορτασμών. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών αυτών οι Έλληνες ευγενείς δέχονταν τιμές από τον τοπικό πληθυσμό χωρίς να χρειάζεται να αποδώσουν τιμές οι ίδιοι στους Μαονίτες άρχοντες του νησιού.
Οι Έλληνες ευγενείς ήταν σε κάποιες περιπτώσεις απαλλαγμένοι από συγκεκριμένους φόρους και κάποιοι από αυτούς είχαν δικαστικές εξουσίες όντας μέλη του τοπικού δικαστηρίου που ονομάζονταν δικαιότατο και αποτελείτο από τέσσερις δικαστές ¨δυο Μαονίτες, ένα Γενουάτη ευγενή και έναν Έλληνα μέλος της αριστοκρατίας.
Μερικά από τα ελληνικά επίθετα που αναφέρονται πριν την εποχή των Γενουατών στη Χίο και ήταν ευγενικής καταγωγής ήταν το οικογενειακό όνομα Σκυλίτσης (μάλλον και το πιο αρχαίο), Αργέντης (παλαιάς Γενουατικής προέλευσης), Κορέσσης και Ροδοκανάκης.
 Άλλα Ελληνικά οικογενειακά ονόματα που αναφέρονται σε συμβολαιογραφικές πράξεις και ιστορικές αναφορές είναι τα επίθετα Αγέλαστος, Καλούτος, Σεβαστός, Βολαστός, Πετροκόκκινος, Ράλλης, Σεκιάρης και αρκετά άλλα.
Η τρίτη κοινωνική τάξη, παρότι υπάρχει διχογνωμία για τη θέση και την καταγωγή της ήταν οι αστοί, οι οποίοι ήταν μέλη της τοπικής κοινωνίας και ενδεχομένως προέρχονταν από διάφορες κοινωνικές αλλά και εθνικές ομάδες. Μια μεγάλη μερίδα της αστικής τάξης ήταν επαγγελματίες, που είχαν νομική υπόσταση διαφορετική από τα άλλα κοινωνικά μέλη, πράγμα το οποίο τους έδινε το δικαίωμα να εκφράζουν τη γνώμη τους και να αμύνονται των συμφερόντων τους. Ο όρος αστός πιθανώς να είναι συνδεδεμένος με τον τόπο της κατοικίας και με ένα συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Οι κατώτατες τάξεις της κοινωνίας περιλάμβαναν ακτήμονες γεωργούς, καλλιεργητές της μαστίχας και ναύτες, οι οποίοι ήταν Ελληνικής καταγωγής, Εβραίους και ξένους που κατοικούσαν στη Χίο για διάφορους λόγους συμπεριλαμβανομένου και του εμπορίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ"

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ.

Ο Πλατωνας σχεδιασε τον ταφο της Αμφιπολης υποστηρΙζει γνωστος αρχιτεκτονας!!!!




Ο Αθηναίος φιλόσοφος διακρινόταν για τις γνώσεις του στα μαθηματικά και τη γεωμετρία

Αίσθηση προκαλεί η άποψη του αρχιτέκτονα μηχανικού και γνώστη της ιστορίας και αρχαιολογίας Ιορδάνη Δημακόπουλου, ότι τον τάφο της Αμφίπολης σχεδίασε ο Αθηναίος φιλόσοφος και άριστος μαθηματικός ΠλΑτωνας.

Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από παρατηρήσεις του κ. Δημακόπουλου σε (100) θολωτούς μακεδονικούς τάφους που έχουν ως τώρα ανασκαφεί, αλλά και σε αναφορές σε αρχαίες πηγές.

Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, ο διάσημος σ’ όλο τον ελληνικό κόσμο ο Αθηναίος φιλόσοφος και για τις γνώσεις του στα μαθηματικά και τη γεωμετρία, ήταν ο μόνος στον οποίο θα μπορούσε να απευθυνθεί ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β’, ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να του σχεδιάσει ένα ταφικό μνημείο που να αντέχει στο χρόνο και να μη βουλιάζει, όπως συνέβαινε ως τότε με τους κιβωτιόσχημους τάφους κάτω από τη μεγάλη πίεση όγκου χωμάτων που τους σκέπαζαν.

Επιστήμονες υποστηρίζουν την άποψη ότι στη γεωμετρία αλλά και στα κατασκευαστικά σχέδια του Πλάτωνα βασίζεται η δημιουργία των μονοθάλαμων μακεδονικών τάφων όπως αυτοί κτίζονται από τον 4ο ώς τον 2ο αι. π.Χ

Την άποψη ότι στη γεωμετρία αλλά και στα κατασκευαστικά σχέδια του Πλάτωνα βασίζεται η δημιουργία των μονοθάλαμων μακεδονικών τάφων όπως αυτοί κτίζονται από τον 4ο ώς τον 2ο αι. π.Χ., έχει διατυπώσει με σειρά ερευνητικών εργασιών ήδη από το 2000 ο αρχιτέκτων μηχανικός και βαθύς γνώστης της ιστορίας και αρχαιολογίας Ιορδάνης Δημακόπουλος.

Όντας ο ίδιος υψηλόβαθμο στέλεχος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας είχε την ευκαιρία να δει από κοντά και να μελετήσει τα κατασκευαστικά σχέδια των μακεδονικών τάφων.

Πρώτη και κύρια παρατήρηση που έκανε ήταν πως ο κύκλος και το τετράγωνο είναι δύο σχήματα που εφαρμόζονται στην κάτοψη και την πρόσοψη των μακεδονικών τάφων.

Τετράγωνη είναι η κάτοψη, σχεδόν τέλειος κύβος ως την ψαλίδα του θόλου είναι ο θάλαμος: «το ιδεατό στερεό», σύμφωνα με τον Πλάτωνα, όπως μας λέει.
«Μάλιστα στον «Τίμαιο» (55d. 55e και 62d) ο ιδρυτής της Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών, μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη, αναφέρεται στα πλεονεκτήματα του τετραγώνου και του κύβου στις θλιπτικές δυνάμεις»!!!!

Παρατηρώντας ο κ. Δημακόπουλος την τετραγωνική κάτοψη των μονοθάλαμων τάφων αναρωτήθηκε γιατί επαναλαμβάνεται συνεχώς.

«Ως μηχανικός γνώριζα πως το τετράγωνο με τις ίσες πλευρές και ο κύβος με ίσες έδρες παρουσιάζει στατικώς ενδιαφέρον.

Θέλησα όμως να το ψάξω περισσότερο.

Οι εξηγήσεις που έδιναν οι μελετητές οι οποίοι συσχέτιζαν την παρατήρηση αυτή με την πλατωνική αντίληψη περί φύσης, είδα πως δεν έχουν σχέση με τα στατικά.

Ο Πλάτων αναφέρει στον Τίμαιο ότι το σταθερότερο στην έδραση και στην πίεση είναι το τετράγωνο και ο κύβος».

Στον τάφο των Λευκαδίων με τη μνημειακή πρόσοψη ήδη από το 1966 είχε παρατηρήσει ο αρχαιολόγος Φ. Πέτσας ότι ο όγκος του θαλάμου εσωτερικά αντιστοιχεί με κύβο, οι έδρες του είναι ίσες με την τετραγωνική του κάτοψη.

«Το ίδιο συμβαίνει και στον τάφο της Μεγάλης Τούμπας στη Βεργίνα, τον λεγόμενο τάφο του Φιλίππου Β’.

Έχει μήκος 4,46μ. Χ 4,46μ. πλάτος και ύψος 5,30 ως το κλειδί του θαλάμου, διαστάσεις που αντιστοιχούν σε κύβο κατά προσέγγιση.

Αν δεν χρησιμοποιήσει κανείς τον γνωστό τύπο για το εμβαδόν του κύκλου (3,14159 r2 ), αλλά τον βαβυλωνιακό τύπο 3r2, τότε ο όγκος ισούται με 94,33 κ.μ., όσο δηλαδή το 4,46χ4,46χ4,74 μ.» σύμφωνα με τον κ. Δημακόπουλο.

«Αυτό δείχνει ότι επιδιώχθηκε η ισοδυναμία του εσωτερικού χώρου του θαλάμου με κύβο διαστάσεων 15χ15χ16 αττικούς πόδας».

«Στον κύκλο και στον κύβο αναφέρεται ο Πλάτων στο πλαίσιο του δόγματος της Κοσμολογίας (Τίμαιος 27 c) σύμφωνα με την οποία όλα τα στοιχεία της φύσης μηδέ εξαιρουμένων των έμβιων όντων έχουν σχήματα.

Κάποιοι συνέδεαν την αντίληψή του περί τη φύση του κόσμου με τα σχήματα αυτά.

Στους Νόμους του όμως, ένα έργο της ωριμότητάς του, ο Πλάτων αναφέρεται πολύ συγκεκριμένα σε έναν ιδιαίτερα τιμητικό τύπο τάφου, περιγράφοντας στην ουσία έναν μονοθάλαμο μακεδονικό τάφο με τον τύμβο του.

Χαρακτηρίζει το οικοδόμημα ως υπόγεια «θήκη» στεγασμένη με «ψαλίδα προμήκη» με λίθινες κλίνες στο εσωτερικό της και κατασκευασμένη εκ «λίθων ποτίμων και αγήρων εις δύναμιν».

Γνωρίζει δηλαδή ακόμη και το είδος του υλικού κατασκευής του κτηρίου».

Δυο σπουδαίοι αρχαιολόγοι με διεθνή αναγνώριση, ο Χρ. ΤσοYντας (1857-1934) και ο Κ. ΡωμAIος (1874-1966), είχαν συσχετίσει την κατασκευή των μακεδονικών τάφων με όσα αναφέρονται στους Νόμους του Πλάτωνα, όπως μας επισημαίνει ο κ. Δημακόπουλος, ο οποίος θεωρεί δε ότι ο φιλόσοφος στα χρόνια της ωριμότητάς του φαίνεται να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τα οικοδομήματα.

Δεν αποκλείει να είχε πάντα μια σχέση με κατασκευαστές κτηρίων, να γνώριζε ανθρώπους της δουλειάς, τεχνίτες οικοδομικών έργων, γιατί στη διαθήκη του, που έχει διασωθεί ολόκληρη στον Διογένη Λαέρτιο ΙΙΙ, 42, σημειώνεται: «Ευκλείδης ο λιθοτόμος οφείλει μοι τρεις μνας».

«Ο Πλάτωνας είχε εκπονήσει μια γεωμετρική κατασκευή, χρησιμοποιώντας το διάγραμμα των επτά ομόκεντρων κύκλων για την παραγωγή του μεικτού στερεού του θαλάμου των μακεδονικών τάφων».

Η επιτυχία του σχεδίου αυτού έκανε τον Φίλιππο να νιώθει ότι του οφείλει ιδιαίτερες τιμές.

Γι’ αυτό όταν πέθανε ο Πλάτων το 347 π.Χ. και το πληροφορήθηκε ύστερα από κάποιες μέρες, οργάνωσε μια επικήδεια τελετή, ένα είδος μνημοσύνου, «επιτιμηθήναι», όπως αναφέρει ειρωνευόμενος τον Φίλιππο ο ιστορικός Θεόπομπος τον 3ο αι. π.Χ. γιατί τίμησε τον Πλάτωνα αντί για την πατρίδα ή κάποιο ηγεμόνα.

Ως τότε, οι μακεδονικοί τάφοι ήταν κιβωτιόσχημοι, δεν ήταν θολωτοί και παρουσίαζαν στατικά προβλήματα.


Συνεπώς, αν δεν έδινε τα σχέδια ο Πλάτωνας, ίσως σήμερα να μη θαυμάζαμε τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας με τις περίφημες ζωγραφικές απεικονίσεις στην πρόσοψη, όπως επίσης της Αμφίπολης, των Λευκαδίων, του Δίου, της Πέλλας και πολλούς ακόμη στους οποίους παρατηρείται η τετραγωνική κάτοψη του θαλάμου (ισοτιμία πλάτους και μήκους).... 


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ."

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Αρχαιοελληνικά Τοπωνύμια στην Σκωτια.

Γνώριζα ήδη την εκδοχή πού θεωρεί ότι το όνομά της προέρχεται από την Ελληνική λέξη «σκότια χώρα» δηλαδή «σκοτεινή» χώρα, γεγονός πού είναι αληθές και απηχεί μία ανέκαθεν πραγματικότητα, εφ” όσον οι ομίχλες και οι συννεφιές είναι η συνηθισμένη μετεωρολογική της κατάσταση.
Πέραν αυτού όμως, κανένα στοιχείο πού να παραπέμπει σε προφορικές παραδόσεις ή για ευρήματα αρχαίο-Ελληνικής παρουσίας στην Σκωτία σε ακαθόριστες χρονολογικά εποχές, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μου, έως τότε…
Ωστόσο, για κάποιον πού έχει «πονηρευτεί» ερευνητικά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα και αυτό επιβεβαιώθηκε όταν, σε έναν αρκετά λεπτομερή χάρτη της Σκωτίας και ειδικότερα των δυτικών παραλίων της, εντόπισα μία ονομασία πού μοy φάνηκε «οικεία».
Πρόκειται για μία παραθαλάσσια πόλη στα νοτιοδυτικά της Γλασκώβης πού ονομάζεται «Ayr», γεωγραφικά είναι εντελώς «ανοιχτή» προς τον Βορρά και -τι απλό- θα πρέπει να υποφέρει από «αέρηδες», οπότε η ονομασία της έχει αντίστοιχη γλωσσική/νοηματική σημασία στην Ελληνική γλώσσα.
Από εκεί και πέρα, όλα ήταν ένα «παιχνίδι» στον χάρτη : Μία σειρά τοπωνύμια με «υποκρυπτόμενη» (στην Αγγλική γλώσσα), αρχαιοελληνική σημασία άρχισαν να αποκαλύπτονται διαδοχικά, προς έκπληξή μου.
Υπάρχει λοιπόν εκεί πέρα ένα νησί με το όνομα «Gigha» (δηλαδή Γίγας!!!), ενώ ένα άλλο ονομάζεται «Jura» (Γιούρα), όπως και το αντίστοιχο νησί των Κυκλάδων.
Βορειότερα, ένα άλλο νησί ονομάζεται «Colonsay». Εκ πρώτης όψεως η ονομασία υποκρύπτει την Ελληνική λέξη «Κολώνα», όμως το Αγγλικό λεξικό την αποδίδει και ως «αποικία» !!!
Πολύ κοντά στα προηγούμενα, ένα άλλο νησί ονομάζεται «Ιοna» και βέβαια δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για ν’ αναζητηθεί ο Ίωνας πρόγονός μας, ο ταξιδευτής / αποικιστής πού έφτασε εκεί, «τις οίδε» πότε. (Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα από το διαδίκτυο ότι, στο συγκεκριμένο νησάκι έχουν εντοπισθεί και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα αλλά χωρίς να προσδιορίζεται η «πατρότητά» τους…)
Στην συνέχεια, σ’ ένα άλλο μικρό νησί υπάρχει μία πόλη-λιμάνι πού ονομάζεται «Αchill» δηλαδή παραφθορά εκ τού «Αχιλλεύς» ή «Αχίλλειον» (!!!) δοθέν προφανώς προς τιμήν της μνήμης τού κορυφαίου Ομηρικού ήρωα των αρχαίων προγόνων μας.
Όμως και άλλος ονομαστός Ομηρικός ήρωας φαίνεται πώς έχει δώσει έμπνευση ονοματοθεσίας στην ίδια περιοχή, αφού ένας θαλάσσιος δίαυλος ονομάζεται «Εasdale», δηλαδή το «πέρασμα τού Αίαντα»!
Ωστόσο, εξ ίσου «Ομηρικές» ονοματοθεσίες είναι αδιαμφισβήτητα και τα τοπωνύμια «Kirkisbowl», δηλαδή «το κύπελλον» ή «το κοίλον» της Κίρκης αλλά και το «Aris aig», εκεί στα ίδια νησιωτικά περάσματα της Σκωτίας.
Ακόμη, εκπληκτικής «Ελληνικότητος» είναι και τα τοπωνύμια :
«Cori» («Κόρη»),
«Couros» («Κούρος»),
«Troon» («Τρώων») και
«Helen’s burg» («Ελένης κάστρον»), σε σημείο να νομίζει κάποιος ότι ομιλούμε για αρχαία παραλιακή ή νησιωτική ζώνη τού Αιγαίου ή τού Ιονίου πελάγους.
Τέλος, υπάρχει στην ίδια περιοχή, νησιωτικό συγκρότημα αποτελούμενο από τρία νησάκια, το οποίο ονομάζεται «Treshnish isles» (Τρία νησιά) !
Το εκπληκτικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι, ο Βρετανός γεωγράφος – χαρτογράφος, προφανώς αγνοώντας τί σημαίνει στην Ελληνική γλώσσα «Τresh nish», εφ’ όσον παρέλαβε και κατέγραψε την ονομασία αυτή από την προφορική «ντοπιολαλιά», αυτονόητα προσέθεσε την Αγγλική ονομασία «Isles», οπότε δημιούργησε -άθελά του- έναν «ωραίο» λεκτικό πλεονασμό, δηλαδή καθ’ ερμηνείαν : «Τρία νησιά, νησιά» (…)
Συμπληρωματικά θα αναφέρω ότι, η ονομασία της ακτής έναντι των «Τριών Νησιών», ονομάζεται«Gometra», δηλαδή είναι προδήλως λεκτική σύνθεση από τις Ελληνικές λέξεις (Γή + Μέτρο).
Όλες αυτές οι ονομασίες αφορούν παραθαλάσσιες τοποθεσίες και νησιωτικά συγκροτήματα στον θαλάσσιο δίαυλο ανάμεσα στην νοτιοδυτική Σκωτία και την Βορειοανατολική Ιρλανδία και σε καμία περίπτωση τοποθεσίες της ενδοχώρας τους.
Και αυτό το στοιχείο επιβεβαιώνει την υπόθεση ότι, οι …«ονοματοθέτες» ήσαν μετά-Ομηρικοί αρχαίοι Έλληνες ναυτικοί – έμποροι – εξερευνητές, οι οποίοι προφανώς έφθασαν εκεί προς εμπορία μετάλλων (μιλάμε για την περιοχή όπου ήσαν οι περίφημες «Κασσιτερίδες νήσοι», απ’ όπου προμηθεύονταν τον πολύτιμο κασσίτερο οι δαιμόνιοι πρόγονοί μας…), χωρίς όμως να έχουν την δυνατότητα ή και την διάθεση να εισχωρήσουν στην ενδοχώρα, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν εκεί αντίστοιχα αρχαίο-Ελληνικά τοπωνύμια.
Αξίζει να προστεθεί ότι, αρκετά βορειότερα, στο άκρο της χερσαίας Βόρειας Σκωτίας, υπάρχει πόλη-λιμάνι με την ονομασία «Τhurso» και -βέβαια- η λέξη αυτή δεν απέχει από την αρχαία Ελληνική λέξη «Θύρσος» την οποία το Επίτομο Λεξικό τού «Ηλίου» αποδίδει ως : «Ράβδον διακόσμητον εις τήν κορυφήν με φύλλα κισσού ή κώνον πίτυος και με ταινίες».
Όμως, εξ’ ίσου πιθανό είναι για εμάς, το συγκεκριμένο τοπωνύμιο να «απηχεί» πλόες ναυτικών από την αρχαία Μεσογειακή Ελληνική πόλη Ταρσό, έναντι της Ανατολικής Κύπρου.
Στο Αγγλοελληνικό λεξικό δεν βρήκαμε την αντίστοιχη λέξη/έννοια, επομένως, η ονοματοθεσία αυτή -όπως και οι περισσότερες από τις προηγούμενες- δ έ ν απηχούν κάποια αντίστοιχη έννοια στην Αγγλική, άρα δεν ονομάσθηκαν έτσι από τούς γνωστούς «πρώϊμους» λαούς της Βόρειας Βρετανίας (Πίκτους, Κέλτες ή Σάξωνες).
Είναι λοιπόν σαφές ότι, οι ονοματοθεσίες εκείνες διατηρήθηκαν προφορικά από τούς λαούς αυτούς ή και άλλους προγενέστερους (επομένως «προϊστο-ρικούς»), κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι, ακούγοντάς τις από τούς -πλέον προηγμένους πολιτισμικά και γλωσσολογικά- πρώτο-Έλληνες ναυτικούς πού έφθασαν εκεί, τις κράτησαν στην μνήμη τους αναπαράγοντάς τις, χωρίς όμως να κατανοούν και την αντίστοιχη σημασία τους στην Ελληνική γλώσσα.
Άλλωστε μία άλλη πασίγνωστη ονομασία της Σκωτίας είναι «Kalydonia» και, ενώ η λέξη αυτή δ ε ν έχει κάποια συγκεκριμένη έννοια στην Αγγλική γλώσσα, εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε την αρχαία Καλυδώνα (στην περιοχή τού Μεσολογγίου), η οποία προ-Ομηρικά ήταν παραθαλάσσια πόλη και εκεί βασίλευσε ο Οινέας, πατέρας τού Αργοναύτη Τυδέα και παππούς τού σπουδαίου Ομηρικού ήρωα Διομήδη…»
Τελευταίο -αλλά όχι αμελητέο- αποδεικτικό στοιχείο των παραπάνω ισχυρισμών μας, είναι και τό εξής εύρημα :
Στον ίδιο θαλάσσιο δίαυλο, πού ορίζεται, αφ’ ενός από τις ακτές Ουαλλίας και Σκωτίας και αφ’ ετέρου από εκείνες της Ιρλανδίας, βρίσκεται το -σχετικά γνωστό- νησί τού «Μάν» («Ιsle of Man»).
Επιφυλασσόμαστε για τυχόν λεπτομέρειες της ιστορίας του και των αρχαιολογικών ευρημάτων πού πιθανόν έχουν εντοπισθεί εκεί. Περιοριζόμαστε να αναφέρουμε ότι, η επίσημη σημαία («Τhe flag of Isle of Man»), δεν είναι άλλο από την περίφημη «Τρισκελίδα», δηλαδή ένα από τα πλέον διαδεδομένα διακοσμητικά σύμβολα των αρχαίο-Ελληνικών ασπίδων!!!
Τέτοιο «διακοσμητικό» -εξ όσων γνωρίζουμε- δ έ ν έχει εντοπισθεί σε αναφορές περί ασπίδων άλλων λαών (σε αντίθεση με άλλα γνωστά σύμβολα, όπως λ.χ. αετούς, λέοντες, ταύρους, «δράκους», αστέρες κλπ.), προφανώς δε, παρέπεμπε στην «ωκυποδία» (δηλαδή στην ταχύτητα των ποδιών, στο γρήγορο τρέξιμο), τού συγκεκριμένου -κάθε φορά- αρχαίου Έλληνα πολεμιστή.
Προφανέστατα, κάποιος ή κάποιοι από τούς θαλασσοπόρους προγόνους μας πού έφθασαν, αποβιβάσθηκαν ή και εγκαταστάθηκαν στο νησί τού «Μάν» σε εκείνα τα πανάρχαια χρόνια, διέθεταν τέτοιες ασπίδες και εκείνο το εντυπωσιακό διακοσμητικό σύμβολο τους, «έμεινε» και διατηρήθηκε στην μνήμη των («μικτών»;;;) επιγόνων τους εκεί.
Ήταν δε τόσο σεβαστό -εφ’ όσον παρέπεμπε στην ανάμνηση «θρυλικών» προγόνων- ώστε επιλέχθηκε ως σύμβολο της σύγχρονης σημαίας τού εν λόγω Βρετανικού νησιού.
Ολοφάνερο λοιπόν είναι ότι, η Μυκηναϊκή/Αχαϊκή θαλάσσια εξάπλωση πού επακολούθησε την καθυπόταξη της Τροίας και των συμμάχων της, έφθασε μέχρι την συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή πού ορίζεται, αφ’ ενός από τις δυτικές ακτές Ουαλίας-Σκωτίας και αφ’ ετέρου τις ανατολικές ακτές της Ιρλανδίας.
Μήπως όμως όχι μόνον εκεί, όχι μόνον τότε αλλά -ίσως- και προηγουμένως;
Όντως, στο εξαιρετικό βιβλίο τού Ηπειρώτη συγγραφέα-αρχαιολόγου Αποστ. Δ.Σπήλιου, με τίτλο «ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟΣ» (Εκδόσεις «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ», Αθήνα, 2002, σελ. 29-30), γίνεται εκτενής αναφορά στην ναυσιπλοΐα των Μυκηναίων/Αχαιών.
«…Είναι φανερό το μέγεθος των ικανοτήτων των Πελασγικών απολήξεων της εποχής εκείνης» -δηλαδή των Μυκηναίων/Αχαιών- «για υπερπόντια ταξίδια στα πέρατα τού κόσμου…».
«…Κατά τεκμήριο, κατείχαν γνώσεις ναυπηγικής για την κατασκευή ποντοπόρων πλοίων. Κατείχαν, επίσης, γνώσεις ναυσιπλοΐας για ν’ αυλακώνουν τις ανοιχτές θάλασσες και -βεβαίως- γνώσεις αστρονομίας. Μόνο με αυτές τις γνώσεις η επιστροφή τους, είτε από ανάγκη είτε από νοσταλγία, θα ήταν σίγουρη…»
Η -ενδεικτική- επιβεβαίωση σε όλα αυτά, «έρχεται» και πάλι από την Σκωτία !!!
Πράγματι, μία λέξη/έννοια η οποία σημαίνει πολλά για τούς Σκώτους, ακόμη και σήμερα, είναι η λέξη «CLAN» πού σημαίνει «γένος» και αναφέρεται στα πανάρχαια γένη από τα οποία υπερηφανεύονται ότι προέρχονται και συγκεκριμενοποιούνται με το χαρακτηριστικό πρόθεμα «ΜΑC». (Λ.χ. Μάκ Γκρέγκορ, Μακ Ντόναλντ, Μάκ Φάρλαντ, Μάκ Ιντος, Μάκ Ιντάϊρ, Μάκ Ντούγκαλ, Μάκ Φέρσον κ.ο.κ.)
Όμως, στο πολύτιμο βιβλίο τού σπουδαίου Ελληνα αρχαιολόγου / γλωσσολόγου Ιάκωβου Θωμόπουλου «ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ» (Εκδόσεις «Πελεκάνος», σελ. 563-564 και σελ.223, Αθήνα Β’ Έκδοση 2007), στην ανάλυση Πελασγικής επιγραφής πού βρέθηκε στην Κρήτη, εντοπίζονται τα ακόλουθα :
«Στην Πελασγική γλώσσα «Κλάν» = κλώνος, μεταφορικά υιός, Ελληνικά κέλωρ και -κλέης εν τοίς Ηρακλέης = Ηρακλής, υιός της Ηρας…»
Και ακόμη (στο ίδιο βιβλίο) : «Ότι Ηρακλής ουδέν άλλο σημαίνει ή υιός της Ήρας (οίος εθεωρείτο παρά των Πελασγών), μαρτυρεί τό Ετρουσκικόν κάτοπτρον Gerh (V, 60), ένθα ο Ηρακλής (Ηέρκλε) λέγεται ρητώς «όνιαλ κλάν», δηλ. «Ήρας υιός» (αλλά και) «κλέος» = «καύχημα», «δόξα», «καμάρι».
Επομένως, η λέξη/έννοια πού προσδιορίζει «καταγωγικώς» τα γένη των Σκώτων, τα περίφημα CLAN’S -δηλαδή τούς «κλώνους» τους- είναι πολύ σημαντική για να είναι τυχαία, προφανώς δε «κληρονομήθηκε» και αυτή από Έλληνες θαλασσοπόρους αλλά σαφώς προγενέστερους από εκείνους πού άφησαν «κληρονομιά» από το πέρασμά τους, εκεί στην μακρινή Σκωτία, τα παραπάνω τοπωνύμια (αφού εκείνοι αναφέρονταν σε -μεταγενέστερους- Ομηρικούς ήρωες) και τέτοιοι -προγενέστεροι από τούς Μυκηναίους/Αχαιούς/Μινωϊτες- πρόγονοί μας δεν μπορεί να ήσαν άλλοι από τούς προϊστορικούς Αιγαίους «Δίους» Πελασγούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαιοελληνικά Τοπωνύμια στην Σκωτια."

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Η ΣΗΜΑΙΑ, Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ

 (Επανάσταση σοβαρότητας για να μπει ένα τέλος στη κατρακύλα!)-------


Φίλες και φίλοι καθίσταται σαφές ότι ο μόνος λόγος που καταδέχονται να αυτοπροβάλλονται κάποιοι υπουργοί ως ηλίθιοι, είναι η χρηματική αμοιβή τους για την αχταρματοποίηση της κοινωνίας, το επιτηδευμένο μπέρδεμα των κοινωνικών ομάδων και τέλος το περιώνυμο… «διαίρει και βασίλευε».

Σαφώς και δεν είναι ηλίθιος ο Παρασκευόπουλος που ζήτησε προχθές να καίμε τη σημαία δίχως «νομικές τύψεις». 

Και επιπλέον ζήτησε να βλέπουμε με συμπάθεια της Χ.Α. λες και ο κόσμος περιμένει τι θα πει ο κάθε τυχάρπαστος Παρακευόπουλος για να κάνει τις επιλογές του. 

Λες και όλοι εσείς είστε τυφλοί. 

Λες και η κοινή γνώμη δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι δεν κατάφερε το σύστημα της διαπλοκής επί 3,5 χρόνια τώρα να αποδείξει ότι δήθεν είναι εγκληματική οργάνωση το 3o μεγαλύτερο κόμμα. 

Λες και οι τηλεθεατές είναι άβουλα ραδίκια και δεν καταλαβαίνουν ότι η επιτηδευμένη απομόνωση της Χ.Α. από τα περισσότερα τηλεοπτικά μέσα, συνιστά εκτροπή της δημοκρατίας.


Στην ίδια γραμμή και οι υπόλοιποι αναλώσιμοι πολιτικοί άρχοντες. 

Δεν είναι ηλίθιοι αυτοί που ψήφισαν προ ημερών την ίση μεταχείριση των ομοφυλοφίλων σε όλα τα επαγγέλματα. 

Δηλαδή να μπορούν οι gay και τραβεστί να είναι δάσκαλοι σε δημοτικά σχολεία και να μπαίνουν στην αίθουσα με δωδεκάποντο, ζαρτιέρες, μίνι και γένια! 


Δεν ήταν ηλίθιος ο Τσίπρας όταν υποδέχτηκε τον Ομπάμα λες κι ήταν πρόεδρος 15μελούς σε υπό κατάληψη λύκειο!!

Όλοι αυτοί οι λέτσοι εθνοπατέρες, λειτουργούν κατόπιν συγκεκριμένου και συντεταγμένου σχεδίου που απορρέει από ταλαντούχους (στη λαοπλασία) επιστήμονες της επικοινωνιολογίας, που έχουν εργολαβικά αναλάβει το Ολοκαύτωμα της Ελλάδας από τους εντολείς τους, τα
"Διευθυντήρια της Ουάσιγκτον & Βερολίνου".


Φίλες και φίλοι, ο πόλεμος είναι πλέον ορατός σε όλα τα επίπεδα και σεις όλοι καλείστε να αντισταθείτε στην δήθεν πρόοδο που σας παρέχουν, στην δήθεν δημοκρατία και την δήθεν ασφάλεια που σας πουλάνε με αντίτιμο τη ψυχή σας!!!!



Υ.Γ. Όποιος καίει την Ελληνική σημαία είναι εχθρός μας, είναι εχθρός του Έθνους μας.                                                                          

                                                 Τελεία & παύλα.-


Έγραψε ο δημοσιογράφος : Βασίλης Κασιμάτης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΗΜΑΙΑ, Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ"

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Η έρευνα έγινε σε 60000 ανδρικά ελληνικά ονόματα και έδειξε ότι – με πολύ μικρή πιθανότητα σφάλματος – το πλέον διαδεδομένο όνομα είναι το ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
Γύρω στο 11% των ελλήνων -550000 περίπου- πρέπει να έχουν αυτό το όνομα.
Το δεύτερο σε συχνότητα εμφάνισης (8,5%) όνομα είναι το ΙΩΑΝΝΗΣ και αρκετά «κοντά» βρίσκεται το ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ.
Ακολουθούν με υψηλά ποσοστά τα ονόματα ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ και η εξάδα συμπληρώνεται με το ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Οι μισοί περίπου ΈΛΛΗΝΕΣ (47%) έχουν τα έξι αυτά ονόματα, ενώ στους άλλους μισούς εμφανίζεται μια ποικιλία με πάνω από 500 ονόματα.
Τα 36 πιο συνηθισμένα
Γεώργιος 11,1
Ιωάννης 8,55
Κώστας 7,97
Δημήτρης 7,65
Νικόλαος 6,93
Παναγιώτης 4,71
Βασίλης 3,60
Χρήστος 3,56
Αθανάσιος 2,43
Μιχαήλ 2,27
Ευάγγελος 1,98 Σπύρος 1,98 Αντώνης 1,87 Αναστάσιος 1,64 Θεόδωρος 1,57 Ανδρέας 1,54 Χαράλαμπος 1,54 Αλέξανδρος 1,45 Εμμανουήλ 1,37 Ηλίας 1,34 Σταύρος 1,02 Πέτρος 0,94
Σωτήριος 0,92 Στυλιανός 0,88 Ελευθέριος 0,78 Απόστολος 0,75 Φώτιος 0,68 Διονύσιος 0,65 Γρηγόριος 0,64 Άγγελος 0,62 Στέφανος 0,59 Ευστάθιος 0,59 Παύλος 0,56 Παρασκευάς 0,56 Αριστείδης 0,56 Λεωνίδας 0,50
36 ονόματα σχετικά πιο σπάνια από τα προηγούμενα
Παντελής
Θωμάς
Κυριάκος
Ευθύμιος
Σταμάτης
Ανάργυρος
Λάμπρος, Σάββας ,Ευστράτιος, Λάζαρος, Χαρίλαος ,Γεράσιμος ,Φίλιππος ,Περικλής ,Θεοφάνης Μάρκος ,Μιλτιάδης ,Αχιλλέας, Δημοσθένης, Χριστόφορος ,Ηρακλής ,Ιορδάνης ,Αριστοτέλης
Λουκάς, Σωκράτης, Αλέξιος, Θεμιστοκλής, Ματθαίος, Ιάκωβος, Κοσμάς, Νικήτας ,Μάριος
Δαμιανός ,Τριαντάφυλλος, Πρόδρομος, Σεραφείμ
74 ονόματα ακόμα πιο σπάνιαΑβραάμ
Αγησίλαος Αδαμάντιος Αιμίλιος Ανέστης Αριστομένης Αρτέμιος Ασημάκης Αστέριος
Βάιος Βίκτωρ Βλαδίμηρος Βλάσσιος Βύρων
Γαβριήλ
Δήμος
Επαμεινώνδας Ευριπίδης
Ζαφείριος Ζαχαρίας Ζήσης
Θαλής Θεμιστοκλής Θεοδόσιος Θεόφιλος
Ιπποκράτης Ισαάκ Ισίδωρος Ιωσήφ
Κίμων Κλεάνθης Κλέαρχος
Λυκούργος
Μαρίνος Ματθαίος Μελέτιος Μενέλαος Μηνάς
Ναπολέων Νεκτάριος
Νεοκλής Νέστωρ Νικηφόρος
Ξενοφών
Οδυσσέα
Πολυχρόνης Προκόπιος Όμηρος Ορέστης Ορφέας Πάρις Πασχάλης Πλάτων Πλούταρχος
Πολυζώης Πολύκαρπος Ρήγας
Σαράντος Σέργιος Σόλων Σοφοκλής Σπήλιος Στέργιος
Τηλέμαχος Τιμόθεος Τρύφων
Φαίδων Φανούριος Φοίβος Φραγκίσκος Φωκίων
Χριστόδουλος Χρύσανθος Χρυσόστομος
330 σπάνια ονόματα
Αγαθάγγελος Αγαθοκλής Αγαθόνικος Αγαπητός Αγάπιος Αγις Αγοραστός Αδάμ Αδάμος
Αδριανός Άδωνις Αετιδεύς Αετός Αθηνόδωρος Αιμιλιανός Αινείας Ακριβός Ακύλας Αλβέρτος
Αλεξάντερ Αλκαίος Αλκίνοος Αλφρέδος Αμβρόσιος Αμύντας Αναγνώστης Ανακρέων Ανανίας
Ανατόλιος Ανδροκλής Ανδρόνικος Ανδρόφιλος Άνθιμος Αννίβας Αντίνοος Αξιώτης Απόλλων Αρθούρος Αρίσταρχος Αριστόβουλος Αριστόδουλος Αριστοκλής Αριστόνους ΑριστοφάνηςΑρσένιος Αρχιμήδης Αρχοντής Ασκληπιός Αστέρης Ατταλος Αυγερινός Αυγουστής Αυγουστίνος Αύγουστος Αφεντούλης
Βαλεντίνος Βαλέριος Βαλσάμης Βαρδής Βαρθολομαίος Βασιλικός Βελισάριος Βενέδικτος Βενετσάνος Βενιαμίν Βενιζέλος Βησσαρίων Βίας Βικέντιος Βίκτωρ Βιτώριος Βλαδίμηρος Βόρις
Βρασίδας Βρεττός
Γαϊτάνος Γάσπαρης Γεβράσιος Γεννάδιος Γερμανός Γεωργογιάννης Γιάγκος Γιακουμής Γιαννούλης Γιασεμής Γιούρι Γκέντι Γκολφίνος Γλύμης Γλυνός Γουλιέλμος
Δαμασκηνός Δάμων Δανιήλ Δαυίδ Δημοκράτης Δημόκριτος Δικαίος Διογένης Διομήδης Δομένικος Δούκας Δραγούμης Δράκος Δρόσος
Εδουάρδος Ειρηναίος Εκτωρ Ελισσαίος Ελπιδοφόρος Εξαρχος Επιφάνιος Ερμής Ερμοκράτης
Ερρίκος Ερωτόκριτος Ευγένιος Ευδόκιμος Εύδοξος Ευθύφρων Ευκλείδης Ευρήλιος Ευριπίδης
Ευρυβιάδης Ευτύχης Εφραίμ
Ζαφείρης Ζευς Ζήνων Ζήσιμος Ζήσος
Ήλιος Ησαΐας
Θαλής Θεαγένης Θεαγένης Θεόδουλος Θεοκλής Θεοκλής Θεόκλητος Θεόκριτος Θεόπιστος Θεοτόκης Θεόφραστος Θεοφύλακτος
Ιάσων Ιγνάτιος Ιδομενεύς Ιερόθεος Ιεροκλής Ιερώνυμος Ιουλιανός Ιούλιος Ιπποκράτης Ιωακείμ Ιώβ Ιων Ιωνάθαν
Κάδμος Καίσαρ Καλλίνικος Κανέλος Κάρολος Κήρυκος Κλέανδρος Κλέαρχος Κλεισθένης Κλείτος Κλεόβουλος Κλεομένης Κλέων Κλημέντιος Κλήμης Κλήνης Κομνηνός Κορνήλιος
Κροίσος Κρυστάλλης Κυπριανός Κυριαζής Κύριλλος Κύρκος Κύρος
Λαέρτης Λαμπρινός Λαοκράτης Λάσκαρης Λαυρέντης Λέανδρος Λεονάρδος Λιβέρης Λινάρδος Λορέντζος Λούης Λούθηρος Λουΐζος Λουκιανός Λυκούργος Λυμπέρης Λυμπέρης Λυσίμαχος
Λύσανδρος
Μακάριος Μάξιμος Μαργαρίτης Μάρκελλος Μεγακλής Μεθόδιος Μένανδρος ΜερκούριοςΜητροφάνης Μικέλης Μίλτων Μίνως Μόδεστος Μόσχος Μπατίστας Μπόρις Μύρων Μωυσής Ναθαναήλ
Ναούμ Νείλος Νεοπτόλεμος Νεόφυτος Νεοχάρης Νίκανδρος Νικήστρατος Νικόδημος Νικοκλής
Ξένος
Ολυμπιος Ονούφριος Ορφέας Ουμβέρτος Ουράνιος
Πάβελ Πάικος Παϊσιος Παλαιολόγος Πανίκος Πανταζής Παντολέων Παράσχος Παρθένιος Πάτροκλος Πελοπίδας Περίανδρος Πιέρρος Ποθητός Πολύβιος Πολύδωρος Πολύζος Πολύτιμος
Ποσειδώνας Πραξιτέλης Πύρρος
Ράλλης Ραούλ Ραφαήλ Ρενάτος Ρένος Ρηγίνος Ρίζος Ριχάρδος Ροβέρτος Ροδόλφος Ρολάνδος Ρομάν Ρομπέρτο Ρουσέτος Ρούσσος Ρωμανός
Σαμουήλ Σεβαστιανός Σεβαστός Σεργκέι Σερεμέτης Σήφης Σιλβέστρος Σίμος Σίμων Σκεύος
Σολομών Σοφιανός Σπάρτακος Στάικος Σταμέλος Σταμούλης Στασινός Σώζων Σωσίπατρος Σωφρόνης
Ταξιάρχης Ταΰγετος Τζάκος Τζανέτος Τζανής Τζώνης Τζώρτζης Τίτος Τραϊανός Τριάντης Τισσαφέρνης
Υάκινθος Υπάτιος
Φάνος Φειδίας Φιλάρετος Φιλήμων Φιλόδαμος Φιλόθεος Φιλοκτήτης ΦιλοποίμηνΦιλόστρατος Φραγκούλης Φραντζέσκος Φρειδερίκος Φρίξος Φωτανέστης
Χαρίδημος Χαρίσης Χαρίτος Χαρίτων Χρυσολέων Χρυσοσθένης
Ψαραντώνης
Στα 500 αυτά ονόματα τα αρχαιοελληνικά είναι 120. Ανάμεσά τους τα πιο διαδεδομένα είναι το Αριστείδης και το Λεωνίδας τα οποία βρίσκονται στην 35η και την 36η θέση αντίστοιχα. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι στα «πρώτα» 34 σύγχρονα ελληνικά ονόματα κανένα δεν είναι αρχαιοελληνικό. Σύμφωνα με μία εκτίμηση βασιζόμενη στην έρευνα τα αρχαιοελληνικά ονόματα αποτελούν το 5% - περίπου - των σύγχρονων ελληνικών ονομάτων.
Ανάμεσά τους τα 50 πιο διαδεδομένα – κατά σειράν συχνότητας εμφάνισης – είναι:

Αριστείδης
Λεωνίδας
Περικλής
Δημοσθένης
Μιλτιάδης
Αχιλλέας
Θεμιστοκλής
Ηρακλής
Σωκράτης
Αριστοτέλης Επαμεινώνδας Ξενοφών Οδυσσέας Σοφοκλής Ορέστης Αριστομένης Μενέλαος Τηλέμαχος Αλκιβιάδης Κίμων Θρασύβουλος Αγησίλαος Αρης Νέστωρ Πάρις Όμηρος Κλεάνθης Φωκίων Ευριπίδης Πλάτων Νεοκλής Φαίδων Φοίβος Πλούταρχος Σόλων Ιπποκράτης Διομήδης Αγαμέμνων Πολυδεύκης Λυκούργος Ιάσων Κλεομένης Λυκούργος Κλέων Μίνως Αγαθοκλής Εκτωρ Αρίσταρχος Ορφέας Μύρων
Ονόματα που «κατάγονται» από τον μικρασιατικό ελληνισμό, ονόματα που δύσκολα θα συναντήσεις στα Επτάνησα ή στις Κυκλάδες. Και πολλά από αυτά έχουν εμφανή τα σημάδια της εβραϊκής καταγωγής τουςΙορδάνης
Συμεών
Πρόδρομος
Σεραφείμ
Ανέστης Γαβριήλ Δανιήλ Αβραάμ Ισαάκ Ιωακείμ Αδάμ Ελισσαίος Ναθαναήλ Σολομών
Σίμων Ανατόλιος Βενιαμίν Μωϋσής Σαμουήλ Ραφαήλ Ναούμ Ανανίας Εφραίμ Ισραήλ Ιώβ Ησαϊας Ανανίας Αλβέρτος Βαλέριος Βίκτωρ Γουλιέλμος Δομένικος Εδουάρδος Ερρίκος Ιάκωβος Ιγνάτιος Ιούλιος Ισίδωρος Ιωσήφ Κάρολος Κορνήλιος Λεονάρδος Λορέντζος Λουΐζος
Λουκιανός Μάρκος Ναπολέων Ριχάρδος Ροβέρτος Τζώρτζης Φραγκίσκος ΦρειδερίκοςΑδριανός Αιμιλιανός Αλουίζος Αλφρέδος Αμβρόσιος Αρθούρος Αυγουστής Αυγουστίνος Βαλεντίνος Βενέτης Βενετσάνος Βικέντιος Βιτώριος Γιακουμής Ιουλιανός
Καίσαρ Κλημέντιος Λιβέρης Λινάρδος Λούης Λούθηρος Μάξιμος Μαριανός Μάρκελλος
Μαυρίκιος Μικέλης Μίλτων Ονούφριος Ουμβέρτος Ρενιέρης Ρηγίνος Ροβήρος Ρογήρος
Ροδόλφος Ρολάνδος Ρομάν Ρομπέρτο Ρουσέτος Ρούσσος Ρωμανός Ρωμύλος Σεβαστιανός
Σιλβεστρος Τζανέτος Τζανής Τζώνης Φραντζέσκος
Οι εξ Ανατολης Έχουν κι αυτοί κάποιο όνομα. Ανάμεσά τους οι Χασάν, οι Μεμέτ, οι Μουσταφά, οι Αλή, οι Αχμέτ και οι Μεχμέτ είναι οι περισσότεροι.
Χασάν
Μεμέτ
Μουσταφά
Αλή Αχμέτ Μεχμέτ Σαλή Αμέτ Χαλήλ Ισμαήλ Μουμίν Ρετζέπ Τζεμαλή Οσμάν Ισμέτ
Ιμπραήμ Γιουσούφ Ριτβάν Χαμδή Νιαζή Νουρή Μουζαφέρ Αρίφ Εμίν Σουκρή Νιχάτ Χαλήτ
Ομέρ Ορχάν Αζήζ Μουράτ Μαχμούτ Κεμάλ Εμβέρ Σαλήμ Ερχάν Τεφήκ Χουσεΐν Λατήφ
Τζεχάτ Ρεφίκ Φαρεντίν Ερδάλ Μπαϊράμ Σουλεϊμάν
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ"
Related Posts with Thumbnails