Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ Τέλος του Κόσμου


Η Εσχατολογία είναι κλάδος της Θεολογίας, ο οποίος διαπραγματεύεται τη συντέλεια του κόσμου και τα γεγονότα που θα οδηγήσουν σε αυτή, ενώ όχι σπάνια ασχολείται και με τη ζωή, όπως θα είναι μετά την καταστροφή του μάταιου τούτου κόσμου.---

Οι θρησκείες αναφέρονται στην εσχατολογία μέσω των ιερών τους κειμένων, που κατά κανόνα υπαγορεύτηκαν στους συγγραφείς τους μέσω Θεϊκών επαφών. Εκτός όμως από τη θρησκεία και η επιστήμη προσφέρει τις δικές της θεωρίες σχετικά με το τέλος του κόσμου, αλλά και άλλοι κύκλοι που δεν σχετίζονται απόλυτα με τους παραπάνω δύο τομείς.

Φαίνεται πως από νωρίς ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνο ο ίδιος καταδικασμένος να καταστραφεί μαζί με τα έργα του, αλλά και ολόκληρη η φύση γύρω του υπόκειται στους ίδιους νόμους της φθοράς, έρμαιο και αυτή του πανδαμάτορα χρόνου.
Όσο όμως και αν όλα αυτά ακούγονται μελαγχολικά και απαισιόδοξα, μια μερίδα ανθρώπων τα προσεγγίζει στωικά, δεχόμενη ότι όλα είναι εφήμερα και τίποτα αιώνιο. Οι ίδιοι πιστεύουν πως, παρά την πορεία προς την καταστροφή, εάν κανείς κρίνει συνολικά τη διαδρομή μέχρι αυτήν θα είναι ευχαριστημένος, γιατί στο τέλος τα πάντα θα οδηγηθούν στην «τελείωση», σε έναν κόσμο που θα είναι αιώνιος, άφθαρτος, αθάνατος, απαλλαγμένος από κάθε έννοια κακού. Ευσεβείς πόθοι ή αναμνήσεις ξεχασμένων υποσχέσεων;
Σκοπός του άρθρου που ακολουθεί είναι να παρουσιάσει τα σενάρια του «τέλους των ημερών», όπως τα περιγράφουν οι θρησκείες και η επιστήμη, ενώ παράλληλα θα επιχειρηθεί μια ψυχολογική- κοινωνιολογική προσέγγιση και αιτιολόγησή τους.
Σκοπός του άρθρου δεν είναι να τρομάξει ούτε να κρίνει ποια θεωρία είναι σωστότερη από την άλλη, όσο και αν επιχειρηθεί ένα ξεκαθάρισμα σε ορισμένα σημεία.
Θρησκευτική Εσχατολογία.“Quandus tremor est futurus..”
Βουδισμός.
Ο Βούδας είχε προφητεύσει ότι οι διδασκαλίες του θα ξεχνιόνταν σε 500 χρόνια, αλλά μεταγενέστεροί του σχολιαστές, όπως ο Buddhaghosa, μετέθεσαν το χρονικό διάστημα στα 5000 χρόνια.
Πρώτα, λοιπόν, θα ξεχαστεί το πραγματικό περιεχόμενο των διδασκαλιών του Βούδα και θα παραμείνει μόνο το πολύ γενικό τους πλαίσιο. Στο τέλος ακόμα και το Dharma θα ξεχαστεί, ενώ στο τελικό στάδιο θα χαθεί η μνήμη του Βούδα και όλα τα ειδώλιά του θα συγκεντρωθούν στο Bodh Gaya και θα καούν.

Όμως, ένας νέος Βούδας, ο Μετρέγια, θα εμφανιστεί, αφού ενσαρκωθεί από τον Παράδεισο που βρίσκεται και θα βοηθήσει ξανά τους ανθρώπους να βρουν το δρόμο προς τη Νιρβάνα. Οι Βουδιστές γενικά πιστεύουν σε κύκλους δημιουργίας και καταστροφής και οι Βούδες τους ενσαρκώνονται συνέχεια, σε κάθε εποχή.
Ινδουισμός.
Στα ιερά τους κείμενα, τα Πουράνας, οι ινδουιστές πιστεύουν ότι βαθμιαία η ανθρωπότητα θα χειροτερεύει και τα σκοτεινότερα ένστικτα των ανθρώπων θα βγουν στην επιφάνεια. Όμως ένας Άβαταρ, ο Kalki, θα αποκαταστήσει τις αδικίες και ένας χρυσός αιώνας, ο Krta Yuga θα ανατείλει.
Ισλαμισμός.
«Η γη θα κομματιαστεί, ομίχλη αερίων θα καλύψει τον ουρανό για σαράντα ημέρες και θα τον ακολουθήσει μια νύχτα μεγάλη όσο τρεις. Μετά, όμως, ο ήλιος θα ανατείλει στη δύση (αντιστροφή πόλων;). Το κτήνος της γης θα προελαύνει, θα μιλήσει στους ανθρώπους και θα σημαδέψει τα πρόσωπά τους (χάραγμα;). Το Κοράνιο θα φύγει από τις καρδιές των ανθρώπων, όμως ένας φωτισμένος, ο Imam Madhi, θα σας διδάξει και θα ιδρύσει την αυτοκρατορία του Αλλάχ πάνω στη Γη».
Ιουδαϊσμός.
Το τέλος του κόσμου λέγεται Acharit hayamim (=τέλος των ημερών). Στο Ταλμούδ, στο απόσπασμα Avodah Zarah, αναφέρεται ότι ο κόσμος με τη σημερινή του μορφή θα διατηρηθεί για 6.000 χρόνια. Σύμφωνα με υπολογισμούς, συμπεριλαμβανομένων των δίσεκτων ετών και εφόσον η αρχή του ημερολογίου τους ξεκινά και συμπορεύεται με τη Γένεση, τότε το 2005 μ.Χ για εμάς αντιστοιχεί στο 5765 από κτίσεως κόσμου για εκείνους. Επομένως, το τέλος του κόσμου θα συμβεί το 2240 μ.Χ. .

Τα γεγονότα θα περιλαμβάνουν τη συγκέντρωση όλων των διασκορπισμένων Εβραίων στα όρια του κράτους του Ισραήλ, τον αφανισμό όλων των εχθρών τους, την ανακατασκευή του Ναού του Σολομώντα, την ανάσταση των νεκρών (techiat hameitim) και την εμφάνιση του Μεσσία που θα γίνει Βασιλιάς του Ισραήλ.

Τότε θα γίνει ο Αρμαγεδδών, ο πόλεμος του Γωγ και του Μαγώγ (άγνωστοι), με παρέμβαση του Θεού και επικράτηση των Εβραίων. Μετά το έτος 6.000 θα υπάρξει παγκόσμια ειρήνη και αγιότητα (Olam Haba).
Χριστιανισμός.
Η χριστιανική εσχατολογία βασίζεται σχεδόν εξολοκλήρου στην Αποκάλυψη που έγραψε, όπως λέγεται, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Πάτμο. Οι πρώτοι χριστιανοί πίστευαν ότι το τέλος του κόσμου ήταν ένα γεγονός που σύντομα θα βίωναν, κυρίως στις περιόδους των διωγμών. Τα χρόνια περνούσαν, όμως η Δευτέρα Παρουσία που είχε υποσχεθεί ο Ιησούς δεν ερχόταν. Έτσι, το 130 μ.Χ. ο Ιουστίνος ισχυρίστηκε ότι ο Θεός καθυστερούσε το τέλος του κόσμου μέχρι να γίνει η νέα θρησκεία παγκόσμια.

Υπάρχει ακόμα και η αντίληψη για τη μυστικιστική ερμηνεία του ονόματος «Ιωάννης», σύμφωνα με την οποία το γράμμα «η» αναφέρεται στη συντέλεια του κόσμου τον 8ο αιώνα, όπου όμως ο αιώνας δεν διαρκεί 100 χρόνια αλλά περισσότερα. Πρόσφατα, εν έτη 2005 και με αφορμή το θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου του 2ου ανακινήθηκε το θέμα της προφητείας που σχετίζεται με τη διαδοχή των Παπών αλλά και η περίφημη Τρίτη προφητεία της Φατίμα, που σχετίζεται και αυτή με τα τρομερά γεγονότα πριν τη Δευτέρα Παρουσία.

Στην Αποκάλυψη όμως, το σημείο αναφοράς των εσχατολογικών αντιλήψεων του χριστιανισμού, δεν αναφέρεται συγκεκριμένη ημερομηνία αφού αυτή τη γνωρίζει μόνο ο Θεός και δεν την έχει αποκαλύψει. Τα γεγονότα που περιγράφονται στο κείμενο θεωρείται ότι αναφέρονται στο σύνολο των πολέμων και καταστροφών της ανθρωπότητας από την αυγή της ιστορίας της και όχι σε συγκεκριμένα φαινόμενα που θα συμβούν λίγο πριν το τέλος.

Πάντως, αναφέρει την εμφάνιση ενός Θηρίου- Προφήτη που θα προετοιμάσει τον ερχομό του Αντιχρίστου, που θα είναι άνθρωπος, η αριθμητική τιμή του ονόματος του οποίου θα ισούται με χξς’. Τότε, οι οπαδοί του θα δεχτούν χάραγμα στο μέτωπό τους και θα διαγραφούν από το βιβλίο της Ζωής.

Εκείνη την περίοδο δύο προφήτες της αληθινής πίστης θα εμφανιστούν, θα σκοτωθούν και την Τρίτη ημέρα, ενώ θα έχουν μείνει άθαφτοι, «μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ του Θεού εισήλθεν εις αυτούς και έστησαν επί τους πόδας αυτών» (Αποκ. ια, 11).

Ακολουθούν μια σειρά από θεϊκές τιμωρίες, ένας τρομερός πόλεμος στον ουρανό, οπότε και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ρίχνει στην άβυσσο τον αρχαίο όφι, το θηρίο, τον Αντίχριστο και τους ακολούθους του. Στη συνέχεια επικρατεί ειρήνη, οι νεκροί ανασταίνονται και ο Χριστός επιστρέφει για την τελική κρίση.
“But who may abide the day of His coming?”, Χαίντελ, Μεσσίας.
Ζωροαστρισμός.
Δέκα χιλιάδες χειμώνες θα περάσουν, ο ήλιος θα πάψει να φαίνεται. Η ημέρα, ο μήνας και το έτος θα έχουν μικρότερη διάρκεια και οι άνθρωποι θα γίνουν φαύλοι. Μετά από μια μάχη μεταξύ των καλών και των κακών θα συμβεί η τελική κρίση, οπότε και οι κακοί θα τιμωρηθούν για τρεις ημέρες αλλά τελικά θα συγχωρεθούν.
Ινδιάνοι Χόπι.

Το τέλος του κόσμου θα σημάνει ο ερχομός του λευκού ανθρώπου, οπότε και η γη θα μαστιγώνεται από σιδερένια φίδια, πέτρινα ποτάμια και δίχτυα αράχνης, ενώ η θάλασσα θα γίνει μαύρη. Ένα μπλε αστέρι, κατοικήσιμο, θα πέσει στη γη και θα ξεκινήσουν πόλεμοι αλλά όσοι κατανοήσουν τις προφητείες και ζήσουν στις περιοχές των Χόπι, θα σωθούν. Έπειτα, ο Pahana, ο μεγάλος λευκός αδελφός θα έρθει στη γη για να διδάξει τους ανθρώπους.

Αρχαίοι πολιτισμοί
Μάγιας.

Θα συμβούν μεγάλες φυσικές καταστροφές και έπειτα ο Θεός Κουλκουλκάν (ή Κουετζαλκοάτλ για τους Αζτέκους) που αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις του φωτός, θα έρθει ξανά. Το ημερολόγιο των Μάγιας τελειώνει το έτος 2012, έτος που πολλοί θεωρούν ότι θα επέλθει το τέλος του κόσμου.



Σκανδιναβοί.

Ράγκναροκ (μοίρα των Θεών) είναι η τελική μάχη που θα συμβεί μεταξύ των Θεών. Από τη μια παράταξη θα είναι οι Aesir με αρχηγό τον Όντιν και από την άλλοι οι κακοί (γίγαντες φωτιάς, jotuns και τέρατα) με αρχηγό το Θεό Λόκι. Σχεδόν όλοι, καλοί και κακοί θα αφανιστούν μαζί με ολόκληρο το σύμπαν και μια νέα ζωή, μαζί με ένα νέο Πάνθεον θα δημιουργηθεί. Οι Θεοί εδώ γνωρίζουν τη μοίρα τους αλλά δεν μπορούν να την αποφύγουν.
Έλληνες.

Στον Προμηθέα Δεσμώτη υπάρχει σαφής αναφορά ότι ο κόσμος της κυριαρχίας του Δία δεν θα είναι αιώνιος αλλά κι εκείνος, πατέρας Θεών και ανθρώπων θα εκθρονιστεί από έναν απόγονό του, ακριβώς όπως είχε συμβεί με τον πατέρα του Κρόνο και τον παππού του Ουρανό, αιώνες παλιότερα.

Αυτό υπονοεί ότι και το Δωδεκάθεο με τη συγκεκριμένη του σύνθεση θα πάψει κάποτε να υπάρχει, όπως και η τάξη που επέβαλε ο Δίας με την ενθρόνισή του. Το όνομα του νέου Θεού δεν αποκαλύπτεται αλλά είναι ένα τρομερό μυστικό που γνωρίζει ο Τιτάνας Προμηθέας.



Επιστημονική Εσχατολογία.
Θάνατος του Ήλιου.

Η ζωή πάνω στον πλανήτη μας συντηρείται σε καθοριστικό βαθμό από την ύπαρξη του Ήλιου. Τη ζωοποιό του δράση την είχαν από πολύ παλιά αντιληφθεί οι λαοί, για αυτό το λόγο και τον θεοποίησαν. Όμως ο ευεργέτης Ήλιος είναι και αυτός καταδικασμένος να πεθάνει, να ακολουθήσει δηλαδή την εξελικτική πορεία όλων των άστρων.

Για αυτό το λόγο, μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ο Ήλιος μας θα αρχίσει να διαστέλλεται, φτάνοντας περίπου στη διάμετρο της τροχιάς της Αφροδίτης, μετατρεπόμενος σε υπερκαινοφανή αστέρα (supernova).
Υπερκαινοφανής αστέρας (Supernova).



Έπειτα από μια τρομερή έκρηξη, θα μετατραπεί σε λευκό νάνο. Έτσι, δεν θα μπορεί να προσφέρει τις ζωογόνες του επιδράσεις στον πλανήτη μας και η γη μας θα μετατραπεί σε ένα νεκρό, παγωμένο κόσμο.



Μόλυνση του περιβάλλοντος.

Οι οικολογικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η μόλυνση του περιβάλλοντος οδηγεί σε ανατροπή των ευαίσθητων οικολογικών ισορροπιών. Φαινόμενα θερμοκηπίου, υπερθέρμανση του πλανήτη, τήξη των πάγων, άνοδος της στάθμης της θάλασσας, μόλυνση των υδάτων, είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις που θα αντιμετωπίσουμε.



Μόλυνση περιβάλλοντος.



Σύγκρουση με μετεωρίτη.

Όσο και αν η τεράστια βαρύτητα των εξωτερικών πλανητών «παγιδεύει» τους μετεωρίτες, η Γη έχει στο παρελθόν πληγεί αρκετές φορές. Πιθανολογείται ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν μετά από τις μεταβολές που επέφερε στο κλίμα η πρόσκρουση ενός μετεωρίτη, μεγάλου όσο ένα βουνό, που έτρεχε με ταχύτητα 30 μιλίων την ώρα. Με τη σύγκρουση ενός τέτοιου αντικειμένου σε αυτή την ταχύτητα, η ενέργεια που απελευθερώνεται είναι τεράστια, παράγοντας θερμότητα που εξατμίζει το μεγαλύτερο μέρος του μετεώρου και του εδάφους. Το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με εκείνο μιας πυρηνικής έκρηξης αλλά πολύ μεγαλύτερο σε κλίμακα. Οι επιστήμονες δεν θεωρούν καθόλου απίθανο ένα τέτοιο σενάριο.

Πρόσκρουση μετεωρίτη.



Π ανδημίες.

Παρά την τεράστια ανάπτυξη των ιατρικών υπηρεσιών και της τεχνολογίας, ορισμένοι ειδικοί επιδημιολόγοι θεωρούν πως ένα πιθανό σενάριο καταστροφής των ανθρώπων είναι η εμφάνιση ανθεκτικών στελεχών μικροβίων και ιών που θα προκαλέσουν πανδημίες, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με τη βουβωνική πανώλη, αν και δεν στάθηκε ικανή να εξαφανίσει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Παρόμοιοι κίνδυνοι πιθανολογήθηκαν με την εμφάνιση των ιών Έμπολα και του ιού του AIDS, αλλά επίσης οι κινδυνολόγοι διαψεύστηκαν ως προς την πανδημία των δύο αυτών νόσων.



Πυρηνικός πόλεμος.

Θα έλεγε κανείς πως αυτό το καταστροφολογικό σενάριο κερδίζει συνεχώς έδαφος στη συνείδηση των ανθρώπων, αν και ορισμένοι αναλυτές το θεωρούν απίθανο. Η προοπτική ωστόσο ενός τέτοιου γενικευμένου πολέμου είναι εφιαλτική, αφού τα πυρηνικά όπλα έχουν τις προδιαγραφές για μια εκτεταμένη καταστροφή.









Ο εφιάλτης των πυρηνικών όπλων.



‘Aλλες θεωρίες.

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, διάφοροι άλλοι κύκλοι παρουσιάζουν τις δικές τους απόψεις πάνω στο ερώτημα της συντέλειας του κόσμου. Η πιο μοντέρνα θεωρία είναι αυτή που στηρίζεται πάνω στο ημερολόγιο των Μάγιας και θέλει την καταστροφή να συμβαίνει 22 με 23 Δεκεμβρίου του 2012, ενώ σύμφωνα με ένα άλλο διάσημο βιβλίο, των Κώδικα της Βίβλου, το τέλος θα έρθει μετά από τη σύγκρουση της Γης με έναν μετεωρίτη.

Παραδόξως, το έτος 2012 υποδεικνύεται και από τον Terence Mc Kenna, ο οποίος θεωρεί ότι ο χρόνος είναι ένα κύμα Fractal, που διακόπτεται απότομα το συγκεκριμένο έτος.

Διάφοροι Χιλιαστές και οπαδοί της Νέας Εποχής είναι περισσότερο καθησυχαστικοί, καθώς θεωρούν ότι θα υπάρξουν μεν παγκόσμια φαινόμενα αλλά όχι γενικευμένη καταστροφή. Αυτό που θα συμβεί, όμως, είναι μια αλλαγή στην ανθρώπινη συνείδηση, με ότι και αν σημαίνει αυτό. Τέλος, Θιβετιανοί Μοναχοί, ειδικευμένοι στο Remote Viewing, αναφέρουν ότι θα υπάρξει επέμβαση εξωγήινων οντοτήτων στο κρίσιμο σημείο, κατά το οποίο πολλά κράτη θα έχουν αναπτύξει όπλα μαζικής καταστροφής.









Εισβολή.





Αναζητώντας κανείς στοιχεία στο διαδίκτυο θα βρει πολλές άλλες εικασίες, όπως τον πυρηνικό πόλεμο που περιέγραψε ο «χρονοταξιδιώτης» John Titor, αλλά τα όσα έχουν παρατεθεί εδώ είναι επαρκή.



Η εσχατολογία μέσα από κριτική επισκόπηση.

Ο άνθρωπος φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει για τα καλά ότι τίποτα δεν είναι αιώνιο, ούτε καν το ίδιο το Σύμπαν. Όλα έχουν μια αρχή αλλά και ένα τέλος, άσχετα αν θρησκείες και επιστήμη διαφωνούν για το πώς έγινε αυτή η αρχή και ποιο ακριβώς θα είναι το τέλος. Φαίνεται, όμως πως όλοι έχουν συμφωνήσει ότι θα είναι βίαιο και τρομακτικό.

Μελετώντας κανείς τις θρησκείες, διαπιστώνει ομοιότητες στις καταστροφολογικές -εσχατολογικές αντιλήψεις τους και αυτό είναι λογικό, μιας και όλες σχεδόν βγήκαν από την ίδια μήτρα.

Ο κόσμος, οι άνθρωποι διαρκώς θα χειροτερεύουν, θα γίνονται φαύλοι και οι διδασκαλίες των φωτισμένων ηγετών τους θα ξεχαστούν. Έπειτα από μια περίοδο κοσμικών ανακατατάξεων, οι Θεοί που έφυγαν κάποτε θα επιστρέψουν ξανά και θα αποκαταστήσουν την τάξη, τιμωρώντας αιώνια τους «κακούς». Ο Χριστός θα επιστρέψει ξανά, το ίδιο και ο Μετρέγια, ο Imam Madhi, ο Κουλκουλκάν.

Αυτό είναι εύκολο να εξηγηθεί. Ένας ή περισσότεροι Θεοί έφτιαξαν τον κόσμο, οι κακοί άνθρωποι τον καταστρέφουν και ο Θεός θα δώσει για άλλη μια φορά τη λύση, δημιουργώντας ένα νέο κόσμο από την αρχή.

Η επέμβαση, λοιπόν, θα έρθει από έξω, από το Θεό ή τους εξωγήινους, όχι από τον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αποτρέψει την καταστροφή. Οι Θρησκείες του λένε πως μετά όλα θα είναι καλύτερα, αφού πρώτα περιγράψουν με τα μελανότερα χρώματα τις θεϊκές τιμωρίες που θα προηγηθούν. Ο νέος κόσμος θα είναι απαλλαγμένος από το κακό και τη φθορά και η αιώνια ζωή που θα ακολουθήσει θα είναι προσανατολισμένη προς τη Θεότητα.



Η πίστη των ανθρώπων ότι η αλλαγή έρχεται μέσα από συγκρούσεις και κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις φαίνεται πως είναι αρχετυπική, βαθιά ριζωμένη στον «συλλογικό ψυχισμό» των λαών. Είναι η λογική του «πρέπει να επέμβει ένας Θεός αλλιώς δεν γίνεται τίποτα» και αυτή η πεποίθηση καλλιεργήθηκε από τη θρησκεία, που συνήθως θεωρεί τον άνθρωπο ικανό μεν αλλά ανεπαρκή.

Οι θρησκείες φρόντισαν να διαδώσουν τις εσχατολογικές τους αντιλήψεις από τα πρώτα βήματα της δημιουργίας τους και αυτό γιατί η απειλή μιας αιώνιας τιμωρίας των «αμαρτωλών» αποτελούσε έναν πρώτης τάξεως τρόπο χειραγώγησης των μαζών και ισχυροποίησης της θέσης της στην κοινωνία.

Εκμεταλλευόμενες, λοιπόν, την έμφυτη τάση του ανθρώπου προς τον αρνητισμό, την απογοήτευση για τις υπάρχουσες συνθήκες και την επιθυμία για κάθε είδους δικαίωση και αποκατάσταση των αδικιών, φρόντισαν να τονίσουν ότι το τέλος θα είναι φοβερό και επώδυνο για όσους απομακρύνονται από την πίστη, αφήνοντας τη φαντασία διαφόρων ταγών τους να οργιάζει.

Όλοι αυτοί, μέσα από περιγραφές που συναγωνίζονταν η μια την άλλη σε σαδομαζοχισμό, για αιώνες κατατρομοκράτησαν τους οπαδούς τους πρεσβεύοντας το δόγμα ότι «το τέλος του κόσμου είναι κοντά, για αυτό είτε τηρείτε αυτά που σας προστάζουμε και σώζεστε είτε δεν τα τηρείτε και βιώνετε την αιώνια τιμωρία».

Και επειδή η αιώνια ζωή ήταν κάτι που απασχολεί τους πιστούς περισσότερο από την εφήμερη, οι πρώτοι χριστιανοί υπέμειναν τους διωγμούς των Ρωμαίων, πιστεύοντας ότι το τέλος πλησίαζε και θα εξασφάλιζαν μια θέση στον Παράδεισο. Όμως το τέλος δεν ήρθε, αντίθετα ήρθε η εγκαθίδρυση του χριστιανισμού. Οι φιλολογικές συζητήσεις πάνω στο μυστηριώδη αριθμό χξς’ δεν σταμάτησαν, αλλά συνεχίστηκαν, με πληθώρα απόψεων, μια από τις οποίες ήθελε τον αριθμό του Θηρίου να είναι το 666 ενώ μια άλλη, εφαρμόζοντας την Αλεξανδρινή ή Μιλήσια αριθμητική τιμή των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου, θεωρούσε ότι ο αρθμός αυτός ήταν το 860.

Οι καιροί και οι αντιλήψεις άλλαζαν και επειδή αυτό πάντα τρομάζει, αφού δημιουργούνται νέα ρεύματα και τάσεις ακόμα και μέσα στην εκκλησία, εντελώς τυχαία που και που ξεφυτρώνουν προφητείες και θαύματα για να υπενθυμίζουν στον κόσμο πως αν και αλλάζει και η ζωή του βελτιώνεται, δεν πρέπει να αποκλίνει από τις παλιές διδασκαλίες, γιατί το τέλος μπορεί να έπαψε να αναφέρεται συχνά, ποτέ όμως δεν έπαψε να υφίσταται και να είναι κοντά.

Όταν το φαινόμενο των ΑΤΙΑ άρχισε να μπαίνει ολοένα και περισσότερο στη ζωή των ανθρώπων, λίγο πριν τη διαστημική εποχή, μαζί με μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τους εναλλακτικούς τρόπους σκέψης, η εσχατολογία προσαρμόστηκε ανάλογα.

Τώρα το τέλος θα ερχόταν από το διάστημα που δειλά αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε, ως μετεωρίτης ή ως εισβολή από εξωγήινους και εντελώς αναμενόμενα η λύση θα δινόταν πάλι από αυτούς. Οι καλοί εξωγήινοι θα νικούσαν τους κακούς και θα χάριζαν στους ανθρώπους ειρήνη, προστασία και θα τους άνοιγαν νέους ορίζοντες γνώσης. Οι ίδιοι εξωγήινοι που έχουν τόσα κοινά χαρακτηριστικά με τους αγγέλους.. που ήρθαν στη Γη πολύ παλιά, δημιούργησαν το ανθρώπινο είδος, το δίδαξαν αλλά έφυγαν μόνο και μόνο για να γυρίσουν ξανά κάποτε. Ενδιαφέρον αλλά όχι πρωτότυπο, απλά οι ρόλοι αλλάζουν.



Πάντα σε μια ανατροπή υπάρχει κάποιος που κερδίζει και κάποιος που χάνει και αν αυτό ισχύει και με το τέλος του κόσμου, τότε σίγουρα το Ισραήλ θα είναι το πιο τυχερό κράτος του πλανήτη, αφού η Εσχατολογία τους είναι εντελώς ιμπεριαλιστικού -εθνικιστικού τύπου.

Ο Θεϊκός βασιλιάς που αιώνες περιμένουν θα έρθει να χτίσει το ναό του ξανά και θα συντρίψει μια για πάντα τους εχθρούς του Ισραήλ. Μετά τον πόλεμο θα υπάρξει ειρήνη, με εγγυήτρια δύναμη φυσικά το Ισραήλ.

Οι προσδοκίες για το τέλος του κόσμου αυξήθηκαν στους Εβραίους όταν απέκτησαν επιτέλους δικό τους κράτος. Τότε έσπευσαν πολλοί να πουν ότι οι προφητείες επαληθεύονται, αλλά έτσι συμβαίνει πάντα με τις προφητείες; επαληθεύονται είτε από μόνες τους είτε με τη βοήθεια των ανθρώπων και είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι μια ακραία παράταξη Εβραίων καταβάλει έντονες, παρασκηνιακές προσπάθειες για να βοηθήσει τις προφητείες να επαληθευτούν.



Οι αρχαίες κοινωνίες, πάντως, έβλεπαν την Εσχατολογία περισσότερο μέσα από το πρίσμα της διαδοχής. Η παρούσα θεϊκή τάξη δεν είναι αιώνια. Κυβερνά ένα διάστημα και μετά ανατρέπεται. Οι Έλληνες θεοί δεν πεθαίνουν, αποσύρονται ή αναβαθμίζονται για να ταιριάξουν στις νέες συνθήκες. Οι Σκανδιναβοί θεοί αφανίζονται αλλά κάποιοι από αυτούς επιζούν μετά το Ράγκναροκ και δημιουργούν νέα Πάνθεα και νέες τάξεις πραγμάτων. Πότε θα συμβεί αυτό, δεν το γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι οι Θεοί αλλά τόσο ο Δίας όσο και ο Όντιν δεν μπορούν να αποφύγουν τη μοίρα τους.



Στην εποχή της κυριαρχίας της επιστήμης, η Εσχατολογία καλύφθηκε από επιστημονικό, φυσικά, πέπλο. Η επιστήμη δεν παίρνει θέση, επίσημα τουλάχιστον. για το εάν η καταστροφή θα έρθει από το Θείο αλλά θεωρεί υπεύθυνο τον άνθρωπο (μόλυνση περιβάλλοντος, πυρηνικοί πόλεμοι) ή θεωρεί ότι αυτή θα είναι ένα φυσικό φαινόμενο (πτώση μετεωρίτη, θάνατος του ήλιου). Στον αντίποδα της καταστροφολογίας, η επιστήμη προσπαθεί να βρει τρόπους να αποτρέψει την καταστροφή ή τουλάχιστον να εξασφαλίσει την επιβίωση του ανθρώπου, όταν το μοιραίο συμβεί.



Επίλογος.

Οι περισσότερες θρησκείες και μυθολογίες μιλάνε για μια χρυσή εποχή που Θεοί και άνθρωποι ζούσαν μαζί. Αργότερα, αυτή η ιδανική σχέση χάλασε με υπαιτιότητα του ανθρώπου και οι Θεοί έφυγαν ή έδιωξαν τους ανθρώπους από τον Παράδεισο. Η τάξη πραγμάτων άλλαξε και ο κόσμος υπέστη τους νόμους της φθοράς ενώ στο πέρασμα των αιώνων οι αναμνήσεις αυτές εντυπώθηκαν στο συλλογικό ασυνείδητο των λαών.

Οι Θεοί, όμως, ποτέ δεν ξέχασαν τα δημιουργήματά τους. Έστειλαν φωτισμένους να υπενθυμίσουν την ευθεία οδό στους θνητούς, με την υπόσχεση ότι ο κόσμος της φθοράς θα χαθεί μέσα στη φωτιά και ένας νέος κόσμος θα γεννηθεί από τις στάχτες.

Από τότε ο άνθρωπος πιστεύει ότι το τέλος είναι κοντά, όμως ούτε οι διωγμοί των χριστιανών, ούτε οι παγκόσμιοι πόλεμοι και η πτώση των Δίδυμων Πύργων έφεραν τον Αρμαγεδδώνα, ο οποίος φαίνεται να αναβάλει το προκαθορισμένο του ραντεβού με την ανθρωπότητα.

Διαβάζοντας κανείς το ποίημα «περιμένοντας τους Βάρβαρους» του Καβάφη, διαπιστώνει την παρακμή μιας κοινωνίας που περιμένει μια εισβολή, μια καταστροφή ως λύτρωση. Μελετώντας την Εσχατολογία διαπιστώνει ακριβώς το ίδιο. Τα συμπεράσματα αφήνονται στη δική σας κρίση, αφού το τέλος του καθενός είναι δική του υπόθεση..



[Βιβλιογραφία:]

1. Αποκάλυψη του Ιωάννη- μετάφραση Τρεμπέλα, εκδόσεις «Σωτήρα», Αθήνα 1991.

2. Brief History of time: From the Big Bang to black holes, Stephen Hawking.

3. Εγκυκλοπαίδεια Δομή, λήμμα «Εσχατολογία».

4. Αισχύλου Προμηθέας Δεσμώτης, εκδόσεις Κάκτος.

5. Ressurrection -theological and scientific assessments, Peters Ted- Robert John Russel- Michael Welker, 2002.

6. Scientific American, τεύχος Δεκεμβρίου 2005.

Συγγραφέας: Μιχάλης Μώρος (Μιχάλης)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ Τέλος του Κόσμου"

Το τέλος της Θηβαϊκής Ηγεμονίας

Μετά τη Μάχη των Λεύκτρων (371 π.Χ.), η κυριαρχία της Θήβας στον ελλαδικό χώρο ήταν αναμφισβήτητη. Αθήνα και Σπάρτη βρίσκονταν σε προφανή παρακμή.


Οι Θηβαίοι, με επικεφαλής του στρατηγούς Πελοπίδα και Επαμεινώνδα, είχαν δημιουργήσει στην Πελοπόννησο το Κοινό των Αρκάδων, με φιλικές προς αυτούς πόλεις. Η Σπάρτη προσπάθησε να το διασπάσει, προσεταιριζόμενη κάποιες από αυτές τις πόλεις, προκειμένου να ανακτήσει τον βαρύνοντα ρόλο της στη Πελοπόννησο. Τα κατάφερε με τη Μαντίνεια, αλλά αυτή η εξέλιξη δυσαρέστησε τον Επαμεινώνδα, που πέρασε για τέταρτη φορά τον Ισθμό για να βάλει τάξη στην ηγεμονία της Θήβας.

Επιτέθηκε με τον στρατό του αιφνιδιαστικά στη Σπάρτη, αλλά ο Αγησίλαος Β' απέκρουσε την επίθεση με επιτυχία (Ιούνιος 362 π.Χ). Ο Επαμεινώνδας υποχώρησε στο Αρκαδικό οροπέδιο κοντά στη Μαντίνεια (13 χλμ. βόρεια της Τρίπολης), όπου στρατοπέδευσε για να αναμετρηθεί με τους αντιπάλους του. Η κρίσιμη μάχη για την πρωτοκαθεδρία του ελλαδικού χώρου δόθηκε στις 4 Ιουλίου του 362 π.Χ. (κατ' άλλους στις 27 Ιουνίου).

Το πεδίο της μάχης τοποθετείται στο πιo στενό τμήμα του οροπεδίου της Τρίπολης, 6.5 χιλιόμετρα νότια της Μαντινείας ανάμεσα στα βουνά Μύτικας, πρόβολο του Μαινάλου Όρους και Καπνίστρα, αντέρεισμα του Παρθενίου Όρους.

Από τη μία πλευρά παρατάχθηκαν οι Σπαρτιάτες με τους συμμάχους τους (Αθηναίους, Ηλείους, Αχαιούς, Φλειασίους και Μαντινείς), υπό τον Αγησίλαο Β'. Οι δυνάμεις τους ανέρχονταν σε 20.000 πεζούς και 2.000 ιππείς. Από την άλλη πλευρά, οι Θηβαίοι με τους συμμάχους τους (Ευβοείς, Λοκρούς, Μαλιείς, Αινιάνες, Θεσσαλούς, Αρκάδες, Αργείους και Μεσσηνίους), παρέταξαν ένα στρατό αποτελούμενο από 30.000 πεζούς και 3.000 ιππείς.

Χρησιμοποιώντας μια βελτιωμένη εκδοχή της λοξής φάλαγγας (διαγώνια παράταξη των οπλιτών με ενίσχυση εις βάθος του ενός άκρου), που είχε πρωτοπαρουσιάσει στα Λεύκτρα ο Επαμεινώνδας, επιτέθηκε στους αντιπάλους και κατόρθωσε να τους απωθήσει, αποκτώντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στη μάχη. Κι ενώ η νίκη φαινόταν να κλείνει προς την πλευρά των Θηβαίων, ο Επαμεινώνδας, που πολεμούσε στην πρώτη γραμμή, πληγώθηκε και άφησε την τελευταία του πνοή επί του πεδίου της μάχης.

Ο θάνατος του αρχηγού τους προκάλεσε σύγχυση στους Θηβαίους, με αποτέλεσμα η μάχη να λήξει χωρίς νικητή. Τυπικά, νικητές ήταν οι Θηβαίοι, επειδή πρώτοι οι Λακεδαιμόνιοι έκαναν αίτηση ανακωχής για την ταφή των νεκρών, έπειτα από πολλούς δισταγμούς. Σύμφωνα με τις ελληνικές αντιλήψεις, αίτηση ανακωχής σήμαινε και αναγνώριση ήττας. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο Αθηναίος ιππέας Γρύλλος, γιος του σπουδαίου ιστορικού Ξενοφώντα, ο οποίος εισφέρει πολλές πληροφορίες για τη μάχη, στο έργο του Ελληνικά.

Η Μάχη της Μαντινείας με την τροπή που πήρε σήμανε το τέλος της Θηβαϊκής Ηγεμονίας. Κατέδειξε, ακόμη, ότι όλες οι μεγάλες δυνάμεις του ελλαδικού χώρου είχαν παρακμάσει οριστικά, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για την επικράτηση των Μακεδόνων του Φιλίππου Β'.

sansimera.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το τέλος της Θηβαϊκής Ηγεμονίας"

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Νέες εξελίξεις στην Κυπριακή ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Ενώ πολλοί πίστευαν ότι με τα οικονομικά δεδομένα της Κύπρου δεν πρόκειται να έχουμε καμία εξέλιξη με την κυπριακή ΑΟΖ, είναι το ίδιο το φυσικό αέριο με την πρόταση της αμερικανικής εταιρείας Νoble που διαχειρίζεται το οικόπεδο 12, που έρχεται να τους απορρίψει με τον πιο δυναμικό τρόπο. Έτσι ενώ οι περισσότεροι έλεγαν ότι δεν θα έχουμε φυσικό αέριο στην Κύπρο πριν το 2018, στην καλύτερη περίπτωση, η πετρελαϊκή εταιρεία τους διαψεύδει με τον προγραμματισμό της. Και καθώς αυτή μιλά επί του πρακτέου, κανείς δεν τολμά να την αντικρούσει με τα παραδοσιακά επιχειρήματα της ρητορικής. Οι νέες εξελίξεις ενισχύουν τις εκτιμήσεις μας και προωθούν μια δυναμική που αφήνει πίσω τους συντηρητικούς κύκλους της απραξίας. Τώρα όσοι έλεγαν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα στο μέλλον, διότι δεν έγινε τίποτα στο παρελθόν, είναι αναγκασμένοι να σωπάσουν ή τουλάχιστον να είναι ακόμα πιο διπλωματικοί στις εκφράσεις τους. Πιο σημαντικό ακόμα είναι ότι τώρα φαίνεται η δυναμική της κυπριακής ΑΟΖ, ακόμα και για την επίλυση του Κυπριακού. Διότι τώρα η Κύπρος πρέπει να υπολογιστεί ως πιο σοβαρός γεωπολιτικός παίκτης λόγω της γεωοικονομίας. Με άλλα λόγια και τα σημερινά οικονομικά προβλήματα θα ανήκουν σταδιακά στο παρελθόν με την ενίσχυση που δέχεται η Κύπρος από την κυπριακή ΑΟΖ. Έτσι και οι ραγιάδες που κατηγορούσαν και τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ από τον Τάσσο Παπαδόπουλο αναγκάζονται τώρα να διαχειριστούν τα οικονομικά οφέλη αυτής της στρατηγικής κίνησης και πρέπει να αποδεχτούν ότι οι συνωμοσιολογίες πρέπει να βρεθούν στον κάδο των απορριμμάτων κι ούτε καν της ανακύκλωσης. Έτσι, όσοι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της επίλυσης του Κυπριακού, μπορούν τουλάχιστον να καταλάβουν πρακτικά την αντίστροφη μέτρηση της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου της Κύπρου. Με τον ίδιο τρόπο που η ένταξη της Κύπρου άλλαξε όλα τα δεδομένα μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τώρα το βλέπουμε ακόμα και στο χαρτονόμισμα που έχει πλέον την Κύπρο αλλά και καθόλου τουρκικά γράμματα, τώρα έρχεται το φυσικό αέριο για να προωθήσει τα στρατηγήματά μας. Έτσι το πιο απίστευτο είναι ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος δικαιώνεται και με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και με τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ, κανείς δεν μπορεί πια να το αμφισβητήσει. Η Κύπρος λοιπόν ακόμα και αν έχει τοπικά οικονομικά προβλήματα, συνεχίζει την πορεία της με την υψηλή της στρατηγική, κάνοντας όλο και πιο σταθερά και γρήγορα βήματα για την εξέλιξη της ιστορίας της. Η Κύπρος δεν καταπατά κανένα ανθρώπινο δικαίωμα και δίχως επεκτατισμό αλλά μόνο και μόνο με τη στρατηγική της αποκτά μια θέση όλο και πιο ισχυρή σε διεθνές επίπεδο. Η θέσπιση της ΑΟΖ άλλαξε μια πραγματικότητα που όλοι θεωρούσαν δεδομένη και τώρα ζούμε την επόμενη. Με άλλα λόγια το μέλλον της Κύπρου έχει αρχίσει ήδη, ενώ μερικοί ανήκουν ήδη στο παρελθόν με τις άτολμες δηλώσεις τους. Ο χρόνος είναι μαζί μας και τώρα η Κύπρος αποδεικνύει ότι είναι μαζί του με τις αποφάσεις που λαμβάνει και με τις θέσεις που κρατά. Το φυσικό αέριο θα έρθει πιο νωρίς και έτσι και οι άπιστοι θα πιστέψουν στα θαύματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νέες εξελίξεις στην Κυπριακή ΑΟΖ"

“Ο Ἑλληνισμός ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀπέτυχε ὡς κράτος”

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ--“Ο Ἑλληνισμός ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀπέτυχε ὡς κράτος”--

Ζητεῖται ἡ γνώμη σας, κύριε Ἐλύτη, ἡ ἐντελῶς ἀνεπιφύλακτη καί ἀδέσμευτη, ἐπάνω σέ ὅ,τι θεωρεῖτε ὡς τήν πιό κεφαλαιώδη κακοδαιμονία τοῦ τόπου. -Ἀπό τί κυρίως πάσχουμε καί τί πρωτίστως μᾶς λείπει; Ποιά θά ὀνομάζατε «πρώτη μάστιγα» τῆς νεοελληνικῆς ζωῆς; -


Ἀπό τί πάσχουμε κυρίως; Θά σᾶς τό πῶ ἀμέσως: ἀπό μιά μόνιμο, πλήρη, καί κακοήθη ἀσυμφωνία μεταξύ τοῦ πνεύματος τῆς ἑκάστοτε ἡγεσίας μας καί τοῦ «ἤθους» πού χαρακτηρίζει τόν βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό σύνολο του!



Ἄ! Ἀρχίσαμε!… Μόνιμος, πλήρης καί κακοήθης ἀσυμφωνία!…



Βεβαίως! Ἀλλ᾿ ἀφῆστε με νά συνεχίσω. Αὐτή ἡ ασυμφωνία δέν εἶναι μιά συγκεκριμένη κακοδαιμονία, εἶναι, ὃμως, μιά αἰτία πού ἐξηγεῖ ὃλες τίς κακοδαιμονίες, μικρές καί μεγάλες, τοῦ τόπου αὐτοῦ. Ἀπό τήν ἡμέρα πού ἔγινε ἡ Ἑλλάδα κράτος ἕως σήμερα, οἱ πολιτικές πράξεις, θά ἔλεγε κανένας, ὅτι σχεδιάζονται καί ἐκτελοῦνται ἐρήμην τῶν ἀντιλήψεων γιά τή ζωή, καί γενικότερα τῶν ἰδανικῶν πού εἶχε διαμορφώσει ὁ Ἑλληνισμός μέσα στήν ὑγιή κοινοτική του ὀργάνωση καί στήν παράδοση τῶν μεγάλων ἀγώνων γιά τήν άνεξαρτησία του. Ἡ φωνή τοῦ Μακρυγιάννη δέν ἔχει χάσει, οὔτε σήμερα ἀκόμη, τήν ἐπικαιρότητά της. Σημειῶστε ὅτι δέν βλέπω τό πρόβλημα ἀπό τήν ἀποκλειστική κοινωνική του πλευρά, οὔτε κάνω δημοκοπία.



Δημοκοπία ἀσφαλῶς ὄχι. Πολιτική, ὅμως, ναί. Τό ἐντοπίζετε, δηλαδή, [τό πρόβλημα] κυρίως μέσα στόν χώρο τῆς πολιτικῆς – ἤ κάνω λάθος; Στό κέντρο μάλιστα τοῦ δικοῦ της χώρου. Ἐκεῖ μᾶς πάει τό πρόβλημα πού θέσατε, τῶν σχέσεων μεταξύ λαοῦ καί ἡγεσίας.



Μά ναί. Γιατί εἶναι βασικό. Εἶναι πρῶτο… κι ἄς εἶμαι ποιητής, ἐγώ πού τό λέω, μακριά πάντα ἀπό τήν «πολιτική». Κοιτάξτε: ὁ λαός αὐτός κατά κανόνα ἐκλέγει τήν ἡγεσία του. Καί ὅμως, ὅταν αὐτή ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς ἐξουσίας –εἴτε τήν ἀριστοκρατία ἐκπροσωπεῖ εἴτε τήν ἀστική τάξη εἴτε τό προλεταριάτο–, κατά ἕναν μυστηριώδη τρόπο ἀποξενώνεται ἀπό τή βάση πού τήν ἀνέδειξε, καί ἐνεργεῖ σάν νά βρισκόταν στό Τέξας ἤ στό Οὐζμπεκιστάν!



Στό Τέξας καί στό Οὐζμπεκιστάν; Ποιητικές χῶρες!… Ἤ μήπως θέλετε νά πεῖτε: «Σάν νά βρισκόταν στή χώρα τοῦ ἑκάστοτε ρυθμιστικοῦ ‘‘ξένου παράγοντος’’; Τοῦ ἑκάστοτε… ‘‘προστάτου’’ μας;» Μήπως ἐκεῖ ἀκριβῶς ἔγκειται τό κακό;



Τό εἶπα μέ τρόπο, ἀλλά βλέπω ὅτι τό θέλετε γυμνό. Καί δέν ἔχω ἀντίρρηση νά τό ξαναπῶ φανερά, καί πιό ἔντονα: ἕνας ἀπό τούς κυριότερους παράγοντες τῶν «παρεκκλίσεων» τῆς ἡγεσίας ἀπό τό ἦθος τοῦ λαοῦ μας, εἶναι ἡ ἐκ τοῦ ἀφανοῦς καί ἐκ τῶν ἔξω «προστατευτική» κατεύθυνση. Ἀποτέλεσμα καί αὐτό τῆς ἀπώλειας τοῦ ἕρματος, τῆς «παράδοσης». Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι στήν ἐποχή μας ἡ ἀλληλεξάρτηση τῶν ἐθνοτήτων εἶναι τόση, πού ἡ πολιτική δέν μπορεῖ ν᾿ ἀγνοήσει, ὥς ἕναν βαθμό, αὐτό πού θά λέγαμε «γενικότερη σκοπιμότητα». Ὅμως, ὑπάρχει τεράστια διαφορά ἀνάμεσα στήν «προσαρμοστική πολιτική» καί στή δουλοπρέπεια! Αὐτό εἶναι τό πιό εὐαίσθητο σημεῖο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, «τό τιμιώτατόν του»! Καί αὐτό τοῦ καταπατοῦν συνεχῶς, κατά τόν ἐξοργιστικότερο τρόπο, οἱ ἐκπρόσωποί του στήν ἐπίσημη διεθνῆ σκηνή!



Κι ὁ «ἐπίσημος» ὅρος τῆς δουλοπρέπειας αὐτῆς, κύριε Ἐλύτη; Μήπως εἶναι ὑποκριτικότερος ἀπ᾿ τό «προσαρμοστική πολιτική»; Ἐξοργιστικότερος;



Δέν μ᾿ ἐνδιαφέρει ὁ ἐπίσημος ὅρος τῆς δουλοπρέπειας. Μ᾿ ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία. Κι ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι μ᾿ αὐτά καί μ’ αὐτά ἐφτάσαμε σέ κάτι πού θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ὀνομάσω «ψευδοφάνεια». Ἔχουμε, δηλαδή, τήν τάση νά παρουσιαζόμαστε διαρκῶς διαφορετικοί απ’ ὅ,τι πραγματικά εἴμαστε. Καί δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρός τήν ἀποτυχία, εἴτε σάν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σάν σύνολο, ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας. Τό κακό πάει πολύ μακριά. Ὅλα τά διοικητικά μας συστήματα, οἱ κοινωνικοί μας θεσμοί, τά ἐκπαιδευτικά μας προγράμματα, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τούς Βαυαρούς, πάρθηκαν μέ προχειρότατο τρόπο ἀπό ἔξω, καί κόπηκαν καί ράφτηκαν ὅπως ὅπως ἐπάνω σ᾿ ἕνα σῶμα μέ ἄλλες διαστάσεις καί ἄλλους ὅρους ἀναπνοῆς.



«Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΠΕΤΥΧΕ ΩΣ ΓΕΝΟΣ ΑΛΛ᾿ ΑΠΕΤΥΧΕ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ»

Ὥστε, λοιπόν, ζητᾶτε «δικούς μας ὅρους ἀναπνοῆς»!



Ναί. Καί δέν πρόκειται βέβαια γιά «προγονοπληξία». Τά λέω, ἄλλωστε, αὐτά ἐγώ πού, σ᾿ ἕναν τομέα ὅπως ὁ δικός μου, κήρυξα μέ φανατισμό τήν ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας μας μέ τό διεθνές πνεῦμα, καί πού σήμερα μέ ἐμπιστοσύνη ἀποβλέπω στή διαμόρφωση ἑνός ἑνιαίου εύρωπαϊκοῦ σχήματος, ὅπου νά ἔχει τή θέση της ἡ Ἑλλάδα. Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ μηχανισμός τῆς ἀφομοιώσεως τῶν στοιχείων τῆς προόδου πρέπει νά λειτουργεῖ σωστά, καί νά βασίζεται σέ μιά γερή καί φυσιολογικά ἀναπτυγμένη παιδεία. Ἐνῶ σ’ ἐμᾶς, ὄχι μόνον δέν λειτουργεῖ σωστά, ἀλλά δέν ὑπάρχει κἄν ὁ μηχανισμός αὐτός γιά νά λειτουργήσει!



Καί μέ τή διαφορά ἀκόμη ὅτι, ἐκτός ἀπό ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἡ ἡγετική μας τάξη, στό κεφάλαιο τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἔχει μαῦρα μεσάνυχτα! Κοιτάξετε μέ προσοχή τά ἔντυπα πού εκδίδει ἡ ἴδια, ἤ πού προτιμᾶ νά διαβάζει, τά διαμερίσματα ὅπου κατοικεῖ, τίς διασκεδάσεις πού κάνει, τή στάση της ἀπέναντι στή ζωή. Οὔτε μιά σταγόνα γνησιότητας! Πῶς θέλετε, λοιπόν, ν᾿ ἀναθρέψει σωστά τή νέα γενιά; Ἀπό τά πρῶτα διαβάσματα πού θά κάνει ἕνα παιδί ὥς τά διάφορα στοιχεῖα πού θά συναντήσει στό καθημερινό του περιβάλλον, καί πού θά διαμορφώσουν τό γοῦστο του, μιά συνεχής καί άδιάκοπη πλαστογραφία καί τίποτε ἄλλο!



Θά μοῦ πεῖτε: εἶσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, καί βλέπεις τά πράγματα ἀπό τή μεριά πού σέ πονᾶνε. Ὄχι, καθόλου! Καί νά μοῦ έπιτρέψετε νά ἐπιμείνω. Ὅλα τά ἄλλα κακά πού θά μποροῦσα νά καταγγείλω –ἡ ἔλλειψη οὐσιαστικῆς ἀποκεντρώσεως καί αὐτοδιοικήσεως, ἡ ἔλλειψη προγραμματισμοῦ γιά τήν πλουτοπαραγωγική ἀνάπτυξη τῆς χώρας, ἀκόμη καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀσκεῖται ἡ ἐξωτερική μας πολιτική– εἶναι ζητήματα βαθύτερης ἑλληνικῆς παιδείας! Ἀπό τήν ἄποψη ὅτι μόνον αυτή μπορεῖ νά προικίσει ἕναν ἡγέτη μέ τήν ἀπαραίτητη εὐαισθησία πού χρειάζεται γιά νά ἐνστερνιστεῖ, καί ἀντιστοίχως νά ἀποδώσει, τό ἦθος τοῦ λαοῦ.



Γιατί αὐτός ὁ λαός, πού τήν ἔννοιά του τήν ἔχουμε παραμορφώσει σέ σημεῖο νά μήν τήν ἀναγνωρίζουμε, αὐτός ἔχει φτιάξει ὅ,τι καλό ὑπάρχει – ἄν ὑπάρχει κάτι καλό σ᾿ αὐτόν τόν τόπο! Καί αὐτός, στίς ὧρες τοῦ κινδύνου, καί στό πεῖσμα τῆς συστηματικῆς ἡττοπαθείας τῶν ἀρχηγῶν του, αἴρεται, χάρη σ᾿ ἕναν ἀόρατο, εὐλογημένο μηχανισμό, στά ὕψη πού ἀπαιτεῖ τό θαῦμα!



Ὅσο, λοιπόν, καί ἄν εἶναι λυπηρό, πρέπει νά τό πῶ: ὁ Ἑλληνισμός, γιά τήν ὥρα τουλάχιστον, ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος! Καί παρακαλῶ νύχτα μέρα τόν Θεό, καί τό μέλλον, νά μέ διαψεύσουν.



Πρίν κλείσομε, κύριε Ἐλύτη, τη συνέντευξη, κάτι πού ἐθίξατε στήν ἀρχή, τό τῆς παλαιᾶς ὑγιοῦς κοινοτικῆς ὀργανώσεως τοῦ λαοῦ μας, πού ἔχει χαθεῖ πιά, πῶς νομίζετε ὅτι θά μποροῦσε ν’ ἀναβιώσει; «Αν κατεβάλλετο προσπάθεια», πρός ποιά κατεύθυνση;



Σέ μιάν ἀναβίωση αὐθεντική δέν εἶναι δυνατόν πιά νά ἐλπίζουμε – ἀλίμονο! Ἑκατόν τριάντα καί πλέον ἔτη ἀχρησίας εἶναι ἀρκετά γιά ν᾿ ἀτροφήσουν ἀκόμη καί οἱ πιό ζωντανοί θεσμοί. Ὡστόσο, ὑπάρχει τρόπος νά πλησιάσουμε, μέ σωφροσύνη καί μελέτη, στή λύση τοῦ προβλήματος, καί αὐτό σαφώς πρός τήν πλευρά τῆς αὐτοδιοικήσεως, μέ τήν πιό αὐστηρή της ἔννοια.



Δέν εἶμαι ἀρμόδιος βέβαια νά σᾶς προτείνω σχέδια. Θά ἤθελα μόνο νά κάνω δύο παρατηρήσεις: ἡ μία εἶναι ὅτι κάθε ἀπόπειρα πρός τήν κατεύθυνση αὐτή θά πρέπει νά βασιστεῖ στή φυσική καί ἱστορική διαίρεση τῆς χώρας σέ μεγάλα διαμερίσματα, πού εἶναι μιά πραγματικότητα δοσμένη, καί ὄχι στή θεωρητική τῆς γεωοικονομίας, ὅπως ἄκουσα νά ὑποστηρίζεται ἀπό πολλούς. Θά εἶναι μεγάλο σφάλμα νά παραγνωριστοῦν οἱ ψυχολογικοί παράγοντες, ἀπό τούς ὁποίους πολλές φορές ἐξαρτᾶται τό μεγαλύτερο μέρος της ἐπιτυχίας.



Ἡ ἄλλη παρατήρηση εἶναι ὅτι τά μεγάλα αὐτά διαμερίσματα (μέσα στά ἑλληνικά μέτρα πάντοτε) θά πρέπει νά ὑποδιαιρεθοῦν σέ πολλές μικρές μονάδες, στενότερες καί ἀπό τήν ἐπαρχία, μέ ἀρχές δικές τους καί μέ τή δυνατότητα γιά κοινοπραξίες, προπάντων σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τή γεωργία. Γιατί ὁ πρῶτος ἀντικειμενικός σκοπός εἶναι νά λυτρωθεῖ ὁ πολίτης ἀπό τό «ταμπού» τῆς ἐξουσίας! Καί θά λυτρωθεῖ μόνον ἄν ἔχει τρόπο νά παρακολουθεῖ ἀπό κοντά ποῦ καί πῶς ἀξιοποιοῦνται οἱ θυσίες του, οἰκονομικές καί ἄλλες, πού σήμερα καταβροχθίζονται ἀπό ἕνα μακρινό καί ἀόρατο Φάντασμα.



* Συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958

ΠΗΓΗ aienaristeyein.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "“Ο Ἑλληνισμός ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀπέτυχε ὡς κράτος”"

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Η ελληνικότητα των κατεχομένων

Του Νίκου Λυγερού

Η ελληνικότητα των κατεχομένων δεν είναι ορατή σε όσους παλεύουν πραγματικά γιατί δεν βλέπουν τους δικούς μας, τους εγκλωβισμένους μας κι έχουν την εντύπωση ότι τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει πια. Δεν αντιλαμβάνονται ότι με το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την απελευθέρωση. Η τάξη μεγέθους των αλλαγών είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ούτε καν τον ρόλο τους. Έτσι πρέπει να καταλάβουν ότι ο καθένας συμβάλλει στον αγώνα μας με το δικό του τρόπο, αλλά ποτέ παθητικά και δίχως συμβιβασμούς. Στα κατεχόμενα, το σχολείο στο Ριζοκάρπασο με το γυμνάσιο και το λύκειο γιορτάζει τα δέκα του χρόνια αναγνωρισμένης παιδείας από την Κύπρο κι είναι μερικοί που δεν ξέρουν καν ότι έχει γίνει. Οι χριστιανικές εκκλησίες στην Αγία Τριάδα, στην Καρπάσια, στην Κερύνεια και στον Κορμακίτη είναι σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι ήταν πριν μερικά χρόνια και αυτές οι αλλαγές οφείλονται στους δικούς μας που δεν έφυγαν και στους δικούς μας που έρχονται για να τους συμπαρασταθούν. Κάθε μέρα είναι και μία μέρα πιο κοντά από την απελευθέρωση αλλά μόνο όσοι βλέπουν τα πράγματα από κοντά μπορούν να δουν αυτές τις εξελίξεις. Η Κύπρος δεν θα είναι πια κυπριακό, διότι θα υπάρχουν νέοι άνθρωποι όπως είναι ο Αντώνης, η Κούλλα, η Μαρία, ο Μάριος κι ο Στέφανος που συνειδητοποιώντας τι είναι το πρέπον θα παλέψουν και αυτοί μαζί μας δίχως να περιμένουν τα πάντα από τους άλλους. Διότι όταν βλέπεις από κοντά τα κατεχόμενα, μπορείς να δεις ότι η φύση έχει ένα αναμφισβήτητο ελληνικό χαρακτήρα που είναι ικανός να βάλλει σε παρένθεση όλη την κατοχή ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ο Ελληνισμός έβαλε σε μία παρένθεση 400 χρόνια τουρκοκρατίας. Ο χρόνος δεν είναι ποτέ με την βαρβαρότητα. Είναι πάντα μαζί μας αλλά πρέπει κι εμείς να πάρουμε την απόφαση να είμαστε μαζί του μέσω του έργου μας. Και αυτό το έργο είναι η δράση κι όχι η αντίδραση που δεν αλλάζει τίποτα. Όταν ξέρεις τι έκαναν οι ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα του ’55 – ’59, πώς να στέκεσαι μέσα στην απραξία ακόμα και για κοινωνικούς λόγους. Έχουμε υψηλή στρατηγική που διαμορφώνει το μέλλον αλλά πρέπει η στρατηγική και η τακτική να την υποστηρίζουν επί του πρακτέου κι όχι μόνο θεωρητικά. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι πολύ δυναμικό και πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε το ρόλο του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης. Δεν είναι το πρέπον να περιμένουμε, αλλιώς θα ξεχάσουμε τα πάντα. Δεν θέλουμε μόνο αναμνήσεις του παρελθόντος αλλά και μνήμες του μέλλοντος, ικανές να διαμορφώσουν τα δεδομένα δίχως φοβίες και συμβιβασμούς. Οι γνώσεις είναι αυτές που μας ενισχύουν γι’ αυτό και με την εξερεύνηση των περιοχών που οι παλιότεροι δεν έβλεπαν πια, μπορούμε να εφοδιάσουμε πια τον στοχασμό με χειροπιαστά δεδομένα που μας κάνουν πιο δυνατούς απέναντι στην τουρκική προπαγάνδα και τον ραγιαδισμό. Ως Έλληνες πρέπει να δείξουμε το παράδειγμα της αντίστασης κι ως Χριστιανοί δεν πρέπει να υποκύψουμε. Μαζί είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε το μέλλον γι’ αυτό το λόγο ο Ελληνισμός είναι δώρο για την Ανθρωπότητα. Μόνο η γενναιοδωρία μας θα μας σώσει από την μιζέρια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=12539&l=gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνικότητα των κατεχομένων "

Παράνομοι μετανάστες αντιεξουσιαστές

Είναι κοινό μυστικό πως ανάμεσα στους δήθεν αντιεξουσιαστές κυκλοφορούν και δρουν λαθρομετανάστες, αλλά αυτό που μέχρι τώρα ήταν η κοινή αίσθηση και υποψία τώρα πλέον επικαιροποιείται με την «βούλα του Δικαστηρίου», αφού αποδεικνύεται πως ανάμεσα στους αντιεξουσιαστές δρουν παράνομοι μετανάστες, οι οποίοι βεβαίως είναι οι πρώτοι που εξαφανίζονται όταν επεμβαίνει η αστυνομία. Βασικά η συμμετοχή των λαθρομεταναστών δεν οφείλεται σε ιδεολογική σύμπτωση αλλά στην προσδοκία αμοιβής, ενώ κάποιοι εξ αυτών δρουν και με γνώμονα «το τερπνό μετά του ωφελίμου», όπου το τερπνό ισοδυναμεί με το να βγάζουν τα μοχθηρά απωθημένα τους ενάντια στην χώρα μας ενώ το ωφέλιμο είναι ασφαλώς η αμοιβή τους.




Αυτές οι ανθελληνικές ομάδες «κρούσης» που προκαλούν συχνά την αντίδραση του ελληνικού πληθυσμού, πλαισιώνονται σε υποστηριχτικό επίπεδο από οργανώσεις αντιρατσισμού που σε πρώτη φάση, ασύνδετα δήθεν με το γεγονός, μεγεθύνουν το πρόβλημα που οι ομάδες κρούσης δημιουργούν. Και δημιουργούν ενορχηστρωμένα κάποιο άλλο καινούργιο εκ του μηδενός θέμα, έχοντας ωστόσο ξεκάθαρο σκοπό να προσβάλλουν και να δυσφημίσουν την χώρα μας στο διεθνές περιβάλλον. Πρόκειται δηλαδή για μεν τις ομάδες κρούσης, για μαϊμού επαναστάτες που αποτελούνται από παιδαρέλια βουτυρομπεμπέδων και τριτοκοσμικών λαθρο-εποίκων, όπου άλλωστε το μοναδικό κατόρθωμα τους είναι το πολύ-πολύ να επιτεθούν εκ του ασφαλούς σε καμία τζαμαρία, σε κάδους, ή σε τοίχους, και τα λοιπά «επαναστατικά κατορθώματα», και όλα αυτά μέχρι να εμφανιστεί η αστυνομία, οπότε κατά κανόνα διαλύονται ή κρατούν μεταξύ τους αρκετά ασφαλείς αποστάσεις…



Όπως εξομολογήθηκε μέλος των αντιεξουσιαστών: «Όταν θέλουμε να εμφανίσουμε όγκο μαζεύουμε καμιά 50αριά λαθρομετανάστες, και 20 εμείς, μαζευόμαστε μια καλή ομάδα για να κάνουμε εντύπωση. Το ίδιο και όταν λιντσάρουμε χρυσαυγίτες. Εκεί οι περισσότεροι είναι μετανάστες και έρχονται και τζάμπα. Προφανώς οι άνθρωποι νομίζουν πως βρίσκονται ακόμα στα τριτοκοσμικά κράτη από τα οποία "δραπέτευσαν" για να εισβάλουν με το ζόρι εδώ στην χώρα μας, διαφορετικά δεν εξηγούνται οι ψευδέστατες -κατά τα φαινόμενα- καταγγελίες τους εναντίον της χώρας μας, χώρας μάλιστα ευρωπαϊκής. Πρωτοστάτης ο Πέτρος Κωνσταντίνου του ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή), ο οποίος κατηγορεί την χώρα μας δεχόμενος χωρίς καμία επιφύλαξη τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς κάθε λαθρομετανάστη...



Αλήθεια όμως, τι θα συμβεί αν οι ως άνω καταγγελίες αποδειχθούν πως ήταν αβάσιμες συκοφαντίες; Ποια ποινή είναι ικανή να τιμωρήσει την συκοφαντία που στρέφεται εναντίον ενός κράτους και την βλάβη που θα επέλθει εξ αυτής εναντίον των συμφερόντων ενός ολόκληρου λαού; Γιατί ποιος θα είναι για παράδειγμα ο ξένος τουρίστας που θα έλθει στην χώρα μετά από τέτοιες καταγγελίες; Ή μήπως θα πληρώσουν αυτή την μεγάλη βλάβη στον τουρισμό μας, οι ιθύνοντες του ΚΕΕΡΦΑ;







ΠΗΓΗ: HellasOnTheWeb

..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παράνομοι μετανάστες αντιεξουσιαστές"

Σήμα Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών

Σήμα Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών: --Τα Ελληνικά αλκοολούχα ποτά θα βάλουν πρώτα το σήμα, αμέσως μόλις ευαρεστηθεί το τέρας της Ελληνικής γραφειοκρατίας!--


Πληθώρα σημάτων και μηνυμάτων - όλα θα αντικατασταθούν από το επίσημο Σήμα Ελληνικών προϊόντων & υπηρεσιών--

Όταν από τις αρχές του 2010 έγινε ορατός ο τεράστιος κίνδυνος που αντιμετώπιζε η χώρα μας από την οξύτητα και το μέγεθος της οικονομικής κρίσης, νοιώσαμε την ανάγκη να θυμίσουμε πως ο πιο πρακτικός και αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης, ήταν η επείγουσα και άμεση υιοθέτηση της συνήθειας «Αγοράζουμε Ελληνικά!» (Το πρώτο άρθρο της σειράς, αναρτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2010 με τίτλο Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα: Η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας!). Η χαώδης διαφορά των εισαγωγών με τις εξαγωγές που πραγματοποιούσε η χώρα μας, η κακή συνήθεια να αγοράζουμε εισαγόμενα προϊόντα με μοναδικό κριτήριο την τηλεοπτική, διαφημιστική «πλύση εγκεφάλου», η κατάληψη όλων των «προνομιακών» ραφιών των μεγάλων αλυσίδων λιανικής από εισαγόμενα προϊόντα που οδηγούσαν συνεχώς τις τιμές στα ύψη, παρά την μείωση των εισοδημάτων και την συρρίκνωση της καταναλωτικής δαπάνης, ήταν μερικά μόνο από τα «κακώς κείμενα» που έπρεπε να ανατραπούν για να έχουμε ελπίδες εξόδου από την οικονομική κρίση.



Στα χρόνια που ακολούθησαν, διάφοροι φορείς κινητοποιήθηκαν έντονα στην ίδια κατεύθυνση (Κίνημα Πολιτών – καταναλώνουμε ότι παράγουμε , Επιμένων Ελληνικά κ.α.) με αποτέλεσμα η συνήθεια «Αγοράζουμε Ελληνικά!» να ενισχυθεί τόσο πολύ ώστε να μετατραπεί σε μια ισχυρή καταναλωτική τάση. Το Υπουργείο Ανάπτυξης το 2011 ξεκίνησε μια διερευνητική επαφή με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την δυνατότητα καθιέρωσης ενός Σήματος που θα χαρακτήριζε, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μόνο τα Ελληνικά προϊόντα. Από την αρχή κατέστη φανερό πως ένα τέτοιο σήμα δεν μπορούσε, σε μια ενιαία Ευρωπαϊκή αγορά να είναι υποχρεωτικό αλλά μόνο προαιρετικό.



Τον Απρίλιο του 2012 δημοσιεύτηκε ο Νόμος 4072/2012 που προσπαθεί να δώσει ώθηση στην επιχειρηματικότητα (Βελτίωση επιχειρηματικού περιβάλλοντος, Νέα εταιρική μορφή, Σήματα, Μεσίτες Ακινήτων, Ρύθμιση θεμάτων ναυτιλίας, λιμένων και αλιείας και άλλες διατάξεις). Στα πλαίσια του νόμου αυτού (ΦΕΚ 86/Α/11-4-2012) και ειδικότερα µε τα άρθρα 184 έως 196 θεσπίζεται το «Σήμα διάκρισης Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών» και ρυθμίζεται η διαδικασία απονομής του, με ισχύ 6 μήνες αργότερα, δηλαδή από τις 11 Οκτωβρίου 2012, ώστε να εκδοθούν οι απαιτούμενες από τον νόμο Υπουργικές αποφάσεις και να προετοιμαστούν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Στο θέμα αυτό είχαμε αναφερθεί και στις 4 Ιουλίου 2012, στο 10ο άρθρο της σειράς Αγοράζουμε Ελληνικά: Ο μύθος του κωδικού 520 (EAN Bar Code) και η μεγάλη εξαπάτηση των ελλήνων καταναλωτών επισημαίνοντας πως το «Εθνικό» και «Κοινοτικό» νομικό πλαίσιο ουσιαστικά αφαιρεί από τους Έλληνες καταναλωτές την δυνατότητα να επιλέγουν εύκολα από τα ράφια των καταστημάτων προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα, απαλλάσσοντας τους μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους (και φυσικά και μικρούς παραγωγούς στους οποίους όμως δεν είναι πρακτικά χρήσιμο) από κάθε υποχρέωση αναγραφής «ενοχλητικών» ενδείξεων ώστε ο τελικός καταναλωτής να αγοράζει στα τυφλά αυτό που του προσφέρεται από τα ήδη «κατειλημμένα» σημεία πώλησης. Η καθιέρωση λοιπόν ενός σήματος που θα διακρίνει τα Ελληνικά προϊόντα κατέστη απόλυτα αναγκαίο, ιδίως σε συνθήκες διαρκούς και ακραίας οικονομικής κρίσης.



Δυστυχώς στην χώρα μας οι καλές προθέσεις δεν συμβαδίζουν πάντα με την αποτελεσματικότητα όχι μόνο των πολιτικών αλλά και των ιδίων των επιχειρηματιών! Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τις συνεχείς, άκαρπες «διαβουλεύσεις» των επαγγελματικών φορέων προκειμένου να συμφωνήσουν στις βασικές αρχές που θα λαμβάνονται υπ΄ όψη στην χορήγηση του σήματος; Αν μάλιστα στην αναποτελεσματικότητα των επαγγελματικών φορέων προσθέσει κανείς και την «γάγγραινα» των πολυμελών «επιτροπών» που στο συντριπτικό τους ποσοστό, από την ίδια τους την φύση, καθυστερούν υπερβολικά κάθε διαδικασία, καταλαβαίνει κανείς γιατί το σήμα Ελληνικού προϊόντος που έπρεπε να διανέμεται στην Ελληνική παραγωγή από πέρσι, δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα.



Πολύτιμος χρόνος χάθηκε στις «διαφορές απόψεων» μεταξύ επιχειρηματικών κλάδων και φορέων για τις προϋποθέσεις χορήγησης του σήματος, δηλαδή αν το σήμα θα αφορά μόνο ελληνικές επιχειρήσεις ή και πολυεθνικές που είναι εγκατεστημένες στην Ελλάδα, αν θα αφορά προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα από αποκλειστικά Ελληνικές πρώτες ύλες ή θα δίδεται και σε προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα από εισαγόμενες, μερικά ή ολικά, πρώτες ύλες κ.ο.κ.ε.



Τα «διλλήματα» αυτά, κατά την γνώμη μας, δεν έχουν καταλυτική σημασία. Καταλυτική σημασία έχει η παρουσία ενός σήματος που θα δηλώνει ότι ένα προϊόν ή μια υπηρεσία έχει παραχθεί στην Ελλάδα. Καταλυτική σημασία έχει η ταχύτατη υλοποίηση του «στρατηγικού οράματος» που εξαγγέλθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό Ανάπτυξης την πρώτη ημέρα του Νοεμβρίου 2012 (Διεύρυνση του αριθμού των προϊόντων και των εταιρειών που εξάγουν Ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, προώθηση των εξαγωγών με βασικούς μοχλούς την αναδιάρθρωση των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, την δημιουργία εθνικής εμπορικής ταυτότητας (brand) και τη συνολική υποστήριξη προς τις εταιρείες στην Ελλάδα καθώς και την διευκόλυνση του εξωτερικού εμπορίου της Ελλάδος, με έμφαση στην απλοποίηση των προ - τελωνειακών και τελωνειακών διαδικασιών). Αυτά είναι τα καταλυτικά που θα υποστηρίξουν την χώρα μας στην δύσκολη περίοδο που διανύει. Αντί όμως αυτών, έχουμε τις «αντίθετες» καταλυτικές δυνάμεις να θριαμβεύουν: Την γραφειοκρατία που στραγγαλίζει, ψυχρά και μεθοδικά, μέσω ατέλειωτων επιτροπών και υποεπιτροπών, υπογραφών, σφραγίδων και εγκρίσεων, κάθε καλή πρόσθεση, κάθε καλή προσπάθεια!

Πληθώρα σημάτων και μηνυμάτων - όλα θα αντικατασταθούν από το επίσημο Σήμα Ελληνικών προϊόντων & υπηρεσιών

Το σήμα Ελληνικού προϊόντος πρέπει, κατά την γνώμη μας, να δοθεί, μέσω των φορέων κάθε κλάδου, σε κάθε επιχείρηση που είναι εγκατεστημένη στην Ελλάδα, διαθέτει πλήρη παραγωγικό μηχανισμό μέσα στην Ελλάδα, είτε είναι Ελληνική, ξένη ή πολυεθνική και παράγει στην Ελλάδα προϊόντα ή υπηρεσίες από εγχώριες ή (μερικά ή ολικά) εισαγόμενες πρώτες ύλες. Θα μπορούσε, κατά την γνώμη μας, να χορηγείται και ένα Χρυσό σήμα Ελληνικού προϊόντος ή υπηρεσίας (το ίδιο σήμα Ελληνικού προϊόντος ή υπηρεσίας μέσα σε ένα χρυσό στεφάνι) μόνο για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες των οποίων η συνολική διαδικασία παραγωγής γίνεται 100% μέσα στην Ελλάδα (πρώτες ύλες, παραγωγή, υλικά συσκευασίας κλπ.)



Σε δήλωση του πάντως (Ιούνιος 2013) ο υφυπουργός Ανάπτυξης Αθανάσιος Σκορδάς ανέφερε ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού για την επιλογή του σήματος Ελληνικού προϊόντος βρίσκεται στην τελική φάση. Ο διαγωνισμός θα εξελιχθεί στο διαδίκτυο, με ελεύθερη συμμετοχή όποιου το επιθυμεί και πιστεύει πως έχει κάτι να προτείνει, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Οι προδιαγραφές του σήματος που θα επιλεγεί έχουν ήδη ανακοινωθεί από τον Ιούνιο του 2012 (Να αποτελείται από λεκτικό και εικαστικό τμήμα, Να εκφράζει τη σύγχρονη ταυτότητα της Ελλάδας, Να υποδηλώνει ποιότητα και αξιοπιστία, Να είναι ενιαίο για όλες τις κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών, Να προσαρμόζεται και στα ελληνικά και στα αγγλικά, Να είναι ολιγόλογο, κατανοητό και άμεσο και στις δύο γλώσσες, Να προσαρμόζεται αποτελεσματικά σε ασπρόμαυρο όσο και σε 4χρωμία, Να εφαρμόζεται και σε πολύ μικρό μέγεθος για χρήση ακόμα και πάνω σε μικρές συσκευασίες, Να είναι αναγνωρίσιμο και μοναδικό και να μην παραπέμπει σε άλλα σήματα, Να μπορεί να απευθύνει το μήνυμα σε όλο το φάσμα του κοινού στόχος), ενώ αναμένονται και οι λοιπές λεπτομέρειες της προκήρυξης όπως τα χρονικά περιθώρια ολοκλήρωσης του διαγωνισμού, η αμοιβή του νικητή κλπ.



Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα σκεφτεί κανείς αφού η προκήρυξη θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Παράλληλα πάντως με την δρομολογούμενη επιλογή του περιβόητου σήματος Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, έχει ήδη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση που λήγει στις 17 Ιουλίου 2013 ο Κανονισμός Απονομής Ελληνικού Σήματος στα Αλκοολούχα ποτά. Πρόκειται για τον πρώτο κανονισμό ελέγχου και απονομής ελληνικού σήματος που σημαίνει πως τα Ελληνικά αλκοολούχα ποτά (Ούζο, Τσίπουρο, Λικέρ κ.α.) θα αποκτήσουν πρώτα το Σήμα Ελληνικού Προϊόντος και μάλιστα σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης του κλάδου λόγω του υπερδιπλασιασμού των ειδικών φόρων κατανάλωσης και του εκτεταμένου λαθρεμπορίου που σαρώνει τις νόμιμες επιχειρήσεις! (Σχετικά άρθρα μας 10ης Δεκεμβρίου 2012 με τίτλο Αλκοολούχα Ποτά 2012: Επικίνδυνη καθίζηση του κλάδου από την αύξηση της φορολογίας, την αλματώδη εξάπλωση του λαθρεμπορίου και τον περιορισμό της κατανάλωσης και 23ης Οκτωβρίου 2012 με τίτλο Τσίπουρο: Μακριά από το χύμα! Αλβανικό και Βουλγαρικό «τσίπουρο», επικίνδυνο για την δημόσια υγεία, εισάγεται λαθραία και πουλιέται μέσα σε πλαστικά δοχεία σαν «Ελληνικό»!).



Σαν Φορέας Απονομής και Ελέγχου του Σήματος Ελληνικού Προϊόντος στον κλάδο των αλκοολούχων ποτών ορίζεται η Γενική Διεύθυνση του Γενικού Χημείου του Κράτους (ΓΧΚ), ενώ καθορίζονται με λεπτομέρεια όλες οι ειδικότερες προϋποθέσεις για την απονομή και τη χρήση του (να παρασκευάζεται και να εμφιαλώνεται εντός των ορίων της Ελλάδας από εγκεκριμένους κατά νόμο ποτοποιούς, να είναι σύμφωνο με τις διατάξεις της εθνικής και της κοινοτικής νομοθεσίας για τα αλκοολούχα ποτά, ειδικότερα για τα αλκοολούχα ποτά που έχουν νόμιμα γεωγραφική ένδειξη της Ελλάδος ή περιοχής της εφαρμόζονται οι προϋποθέσεις της οικείας υπουργικής απόφασης, με την οποία αναγνωρίζεται η εν λόγω γεωγραφική ένδειξη ή και καθορίζονται οι όροι χρήσης της).

Πληθώρα σημάτων και μηνυμάτων - όλα θα αντικατασταθούν από το επίσημο Σήμα Ελληνικών προϊόντων & υπηρεσιών


Η Ελληνική αγορά δεν περιμένει βέβαια πότε θα καθιερωθεί επίσημα το Σήμα Ελληνικού προϊόντος. Σήμερα στην Ελληνική αγορά (και όχι μόνο) ήδη κυκλοφορούν δεκάδες σήματα και μηνύματα, άτυπα και ανεπίσημα, τα οποία επιχειρούν είτε επάνω στην συσκευασία κάποιων προϊόντων είτε σε προωθητικό υλικό, να ενημερώσουν τον τελικό καταναλωτή πως κάποιο προϊόν είναι Ελληνικό. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει στην πράξη πως οι πραγματικές ανάγκες της αγοράς ξεπερνούν και προηγούνται από τις κάθε μορφής και κατηγορίας γραφειοκρατικές αγκυλώσεις: Η ολοένα και μεγαλύτερη απαίτηση του Έλληνα καταναλωτή να βρίσκει και να επιλέγει Ελληνικά προϊόντα για τις καθημερινές καταναλωτικές του ανάγκες προκειμένου να βοηθήσει την χώρα του και τον εαυτό του, οδηγεί σε άμεσες και πρακτικές «λύσεις». Οι «λύσεις» αυτές δεν είναι πάντα οι καλύτερες ή οι «ασφαλέστερες» και σίγουρα προκαλούν κάποια σύγχυση, αφού ο κάθε ένας επιλέγει και διαφορετικό «σήμα» ή «μήνυμα».



Καμιά φορά όμως, και ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και ο σκοπός μιας βιώσιμης Ελληνικής οικονομίας, ο σκοπός της μείωσης της ανεργίας, ο σκοπός της στήριξης των ασφαλιστικών μας ταμείων, ο σκοπός της μείωσης των εισαγωγών και του ελλείμματος του εμπορικού μας ισοζυγίου (και πολλά άλλα) αποτελούν σκοπούς που δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην εξυπηρετούμε εδώ και τώρα! Χωρίς καμιά, μα καμιά καθυστέρηση!



Μέχρι η κατάρα της Ελληνικής γραφειοκρατίας να ευαρεστηθεί να δημιουργήσει ένα (απλό ή και χρυσό) σήμα που θα χαρακτηρίζει τα Ελληνικά προϊόντα και τις υπηρεσίες, εμείς δεν έχουμε καμιά άλλη επιλογή από το να ψάχνουμε σχολαστικά, να εντοπίζουμε και να «Αγοράζουμε Ελληνικά!». Να αγοράζουμε δηλαδή μόνο τα προϊόντα που γράφουν την προαιρετική ένδειξη «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ»!







Λεωνίδας Κουμάκης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σήμα Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών"

Η γιορτή των ερωτευμένων κατά την Ορθοδοξία

Ο Άγιος Υάκινθος και η γιορτή των ερωτευμένων κατά την Ορθοδοξία----


Μπορεί εδώ και χρόνια να έχει καθιερωθεί οι ερωτευμένοι να γιορτάζουν στις 14 Φεβρουαρίου του Αγίου Βαλεντίνου ωστόσο 3 Ιουλίου γιορτάζουν οι ερωτευμένοι σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία.-- «[…]Ο Άγιος Υάκινθος ανοίγει παραθύρια---
Σμίγει τα στήθια, τα κορμιά, και χτίζει τα γιοφύρια
Ν' αγαπηθούν οι άνθρωποι, να ομορφύνει ο κόσμος

Ν' ανθίσει ο βασιλικός, η ρίγανη, κι ο δυόσμος…».- Με αυτούς τους στίχους απαντά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στον ξενόφερτο καθολικό Άγιο των ερωτευμένων, Βαλεντίνο, σε ένα τραγούδισμα του Έλληνα θεού του έρωτα, που έρχεται από την Κρήτη και γιορτάζεται στις 3 Ιουλίου κάθε χρόνο, την ημερομηνία που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού.---



Ο Άγιος Υάκινθος υπήρξε, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού, ο οποίος του ζήτησε να απαρνηθεί τον Χριστό. Εκείνος αρνήθηκε και φυλακίστηκε 12 χιλιόμετρτα νότια από τα Ανώγεια της Κρήτης, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, όπου του έδιναν φαγητά ποτισμένα με το αίμα ζώων που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα (ειδωλόθυτα). Ο Άγιος αρνήθηκε το φαγητό επί σαράντα ημέρες και τελικά πέθανε από ασιτία το 98 μ.Χ., σε ηλικία 20 ετών. Οι φρουροί του βρήκαν στο κελί του αγγέλους που κρατούσαν λαμπάδες να τον στεφανώνουν. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοση, έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του στα θηρία, αλλά το φύλασσαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν. Τελικά, το λείψανο ετάφη στην πατρίδα του, την Καισάρεια, από έναν συγκλητικό που του ξαναέδωσε το φως του.



Παράλληλα, το όνομα Υάκινθος είναι συνυφασμένο και με τα πανάρχαια ήθη. Προς τιμήν του γίνονταν κάθε χρόνο γιορτές στην Τύλισσο, στη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Γιόρταζαν το θάνατο και την ανάστασή του, καθώς θεωρούνταν ένας προελληνικός θεός της βλάστησης και της γονιμότητας.



Η σύγχρονη λατρεία του Αγίου ξεκινά από τα Ανώγεια της Κρήτης, με τα Υακίνθεια, και εξαπλώνεται σιγά - σιγά σε όλη την Ελλάδα. Θεωρείται ο Άγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης. Ειδικότερα, όσοι προτιμούν να γιορτάζουν τον, κατά την κρητική παράδοση, Έλληνα Άγιο της αγάπης επισκέπτονται το ναό του Αγίου Υακίνθου, ένα λιτό, κυκλικό, πέτρινο κρητικό ναό που είναι κτισμένος σε υψόμετρο 1.200, στον Ψηλορείτη.



Στα Υακίνθεια, σε ένα συγκερασμό της αρχαιοελληνικής και της χριστιανικής γιορτής, κάθε καλοκαίρι, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, τιμώνται η νιότη και η αγάπη, με πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, που διαρκούν τρεις ημέρες. Έχουν εξελιχθεί, μάλιστα, σε θεσμό και αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών και μουσικών από την Κρήτη και άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και όλη τη Μεσόγειο.



Στο μουσικό κομμάτι των εκδηλώσεων έντονη είναι η σφραγίδα του Λουδοβίκου των Ανωγείων, διοργανωτή των Υακινθείων από το 1998, που με το δικό του ιδιαίτερο, χαρισματικό τρόπο τραγουδά τον έρωτα και την προσδοκία του. Μάλιστα, όπως ο ίδιος δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «ο Άγιος Υάκινθος με τον Βαλεντίνο δεν είναι διαφορά αντίθεσης, απλά διαφορά. Στον Βαλεντίνο κόβουνε τα τριαντάφυλλα και τα προσφέρουνε για αγάπη στα κορίτσια τους. Εμείς παίρνουμε το χέρι του κοριτσιού και το οδηγούμε εκεί που είναι τα τριαντάφυλλα και του τα δείχνουμε, δεν τα κόβουμε ποτέ.



«Ο Άγιος Υάκινθος δεν είναι ο Άγιος των ερωτευμένων, αλλά εκείνων που έχασαν και εκείνων που ελπίζουν να βρουν. Ο έρωτας έτσι κι αλλιώς είναι θεϊκή επίσκεψη και η ζωή, γενικότερα, μια γιορτή, όπου είμαστε όλοι καλεσμένοι. Επτακόσιες είκοσι χιλιάδες (720.000) ώρες που είναι τα 80 χρόνια ζωής δεν είναι αρκετές για να γεράσουμε».



Τέλος, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων δηλώνει χαρακτηριστικά: «Ό Άγιος Υάκινθος είναι ο άγιος της μοναξιάς, του συγκρατημένου πάθους».



[Πηγή newsbomb.gr]



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γιορτή των ερωτευμένων κατά την Ορθοδοξία"

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΚΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ-----
ALFA ROMEO--
Το 1910 μία ομάδα Μιλανέζων επιχειρηματιών ίδρυσε την εταιρεία A.L.F.A. (Anonima Lombarda Fabbrica Automobili) (σ.μ. Ανώνυμη Αυτοκινητοβιομηχανία της Λομβαρδίας). Το 1920 ο, επίσης, Μιλανέζος επιχειρηματίας και χρηματοδότης Niccola Romeo αγόρασε μεγάλο μέρος της εταιρείας προσθέτοντας το όνομά του σε αυτήν.
--ASTON MARTIN--
Το 1914 οι Lionel Martin and Robert Bamford ίδρυσαν μία μικρή εταιρεία παραγωγής αυτοκινήτων. Τον επόμενο χρόνο είχαν ήδη ετοιμάσει το πρώτο τους προϊόν που ονόμασαν Aston, και από το όνομα του σχεδιαστή του, Martin.--
AUDI--
Ονομάστηκε από τον ιδρυτή της August Horsch με βάση το λατινικό "Audi" (σ.μ. το επώνυμό του στα λατινικά).
--BENZ--
Το όνομά της προέρχεται από τον ιδρυτή της Karl Benz (1844-1929).
BMW
Αρχικά των λέξεων Bayerische Motoren Werke (σ.μ. Βιομηχανία Κινητήρων της Βαυαρίας) που επισημοποιήθηκαν στις 20 Ιουλίου του 1917. Μέχρι τότε η εταιρεία αποκαλείτο Rapp-Motorenwerke από το όνομα του ιδρυτή της Karl Rapp. Το σήμα της είναι εμπνευσμένο από την κίνηση μίας προπέλας κινητήρα.

BUICK
Επώνυμο του Σκοτσέζου μετανάστη David Dumbar Buick, ιδρυτή της Buick Manufacturing Company η οποία είναι και ο πρόγονος της General Motors.
CADILLAC
Έχει πάρει το όνομά της από τον Γάλλο εξερευνητή Antoine de la Mothe, Sieur de Cadillac που ανακάλυψε το Ντιτρόιτ. Νονός της ο ιδρυτής της Henry Martyn Leland.
CATERHAM
H εταιρεία Caterham Cars Ltd. ιδρύθηκε με έδρα την πόλη Caterham στο Surrey της Αγγλίας.
CHEVROLET
Το 1910 ο William Durant ένας επιτυχημένος αμερικάνος κατασκευαστής ζήτησε από τον Louis Chevrolet, οδηγό αγώνων, να τον βοηθήσει στην κατασκευή και προώθηση ενός νέου αυτοκινήτου. Στις 3 Νοεμβρίου του 1911 η Chevrolet Motor Car Company πήρε σάρκα και οστά. Αν και στηριζόταν κυρίως στον William Durant ο τελευταίος επέλεξε το όνομα του Chevrolet γιατί αφενός μεν του άρεσε και αφετέρου ήθελε να εκμεταλλευτεί την διασημότητα και αναγνωρισιμότητά του.
CHRYSLER
Έχει πάρει το όνομά της από τον μηχανικό Walter P. Chrysler.
CITROEN
Το επώνυμο του ιδρυτή της Andre Citroen, ενός επιτυχημένου βιομήχανου που ασχολείτο με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και αμέσως μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε την παραγωγή αυτοκινήτων.
DAIHATSU
Το 1951 ή εταιρεία Hatsudoki Seizo Co. Ltd που είχαν ιδρύσει οι καθηγητές Yoshinki και Turumi από το Πανεπιστήμιο της Οζάκα μετονομάστηκε σε Daihatsu Kogyo Co. Ltd (σ.μ. Κατασκευάστρια Γεννητριών της Οζάκα). Το 1974 άλλαξε το όνομά της σε Daihatsu Motor Company Ltd.
DAIMLER
Έχει πάρει το όνομά της από τον Gottlieb Daimler (1834-1900).
DATSUN
Το 1912 ένας νεαρός Ιάπωνας, ο Masujiro Hashimoto, ίδρυσε την εταιρεία Kwaishinsha Motor Car Company, και παρήγαγε ένα μοντέλο που ονόμασε DAT. Κάθε γράμμα της λέξης DAT ήταν αρχικό ενός από τους συγγενείς του. Το "D" ήταν για τον Kenjoro Den, το "A" για τον Rokuro Aoyama, και το "T" για τον Meitaro Takeuchi. Ο Hashimoto ήθελε με αυτό τον τρόπο να τιμήσει τους συγγενείς του που εκτός των άλλων είχαν χρηματοδοτήσει και το εγχείρημά του. Το 1926 η εταιρεία συγχωνεύθηκε με την Jidosha Seizo. Η νέα εταιρεία ονομάστηκε DAT Jidosha Seizo Company Limited. Το 1930 αποφασίσθηκε να μετονομασθεί σε DATSON (σ.μ.
ο γιός του DAT). Αργότερα το όνομα άλλαξε σε DATSUN.
DELOREAN
Το επίθετο του ιδρυτή της επιχειρηματία και μηχανικού John Zachary Delorean.
DODGE
Το επώνυμο των αδελφών John και Horace Dodge ιδρυτών της εταιρείας.
FERRARI
Το επίθετο του ιδρυτή της Enzo Ferrari (1898-1988).
FIAT
Fabbrica Italiana Automobili Torino (σ.μ. Ιταλική Αυτοκινητιοβιομηχανία του Τορίνο).
FORD
Ο Henry Ford (1863-1947), στην αρχή ίρδυσε την Henry Ford Company το 1901, και αργότερα το 1903 την Ford Motor Company.
JAGUAR
Πήρε το όνομά της από το ζώο Τζάγκουαρ θέλοντας να τονίσει την ταχύτητα και την χάρη της.
JEEP
Ο όρος Jeep προέρχεται από την στρατιωτική ορολογία. Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οι μηχανικοί του στρατού αποκαλούσαν έτσι κάθε νέο όχημα που τους ερχόταν για δοκιμή. Το ίδιο γινόταν και στην δεκαετία του '30 όταν εχρησιμοποιείτο ο όρος GP (General Purpose) (σ.μ. Γενικής Χρήσης) ομόηχος με το Jeep. Το όνομα αυτό εμφανίσθηκε την ίδια εποχή και στην σειρά κόμικς του Ποπάι με τον χαρακτήρα Eugene the Jeep που το μόνο που μπορούσε να ξεστομίσει ήταν Jeep - Jeep. Όπως και νάχει όμως καθιερώθηκε στην συνείδηση του κόσμου στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όταν το όχημα πολλαπλών χρήσεων Willys Quarter-Ton Jeep χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από την αμερικάνικη πολεμική μηχανή.
HONDA
Ο Soichiro Honda (1906-1991) ήταν μηχανικός και ίδρυσε την Honda το 1948. Στην αρχή η εταιρεία παρήγαγε μόνο μοτοσυκλέτες για να περάσει το 1964 και στον χώρο των αυτοκινήτων.
LADA
Lada σε ελεύθερη μετάφραση, στα ρωσικά, σημαίνει "όμορφο, μικρό, αγαπητό".
LAMBORGHINI
Πήρε το 1963 το όνομα του ιδρυτή της εταιρείας Ferrucio Lamborghini.
LANCIA
Ο Vincenzo Lancia σε συνεργασία με τον Claudio Fogolin ίδρυσε την εταιρεία το 1906. Αν και 25 μόλις χρονών ο Lancia ήταν αρκετά έμπειρος καθώς δούλευε για αρκετό καιρό στην FIAT με την οποία μάλιστα είχε λάβει μέρος και σε αγώνες.
LEXUS
Ο πολυτελής κλάδος της Toyota έχει πάρει το όνομά του από την ένωση δύο λέξεων που σύμφωνα με τους ιδρυτές του συμβολίζουν την φιλοσοφία της μάρκας: Luxury (σ.μ. Πολυτέλεια) και Elegance (σ.μ. Κομψότητα).
LIGIER
Χρωστάει το όνομά της στον Γάλλο οδηγό της Formula 1 Guy Ligier.
LINCOLN
Ονομάστηκε έτσι προς τιμή του δολοφονημένου προέδρου των ΗΠΑ, Abraham Lincoln.
MASERATI
Οι τέσσερεις αδελφοί Alfieri, Ettore, Ernesto και Bindo Maserati, ίδρυσαν την εταιρεία το 1914.
LOTUS
Η δεύτερη μάρκα με περιβαλλοντικές ανησυχίες μετά την Jaguar. Ονομάστηκε έτσι από το όνομα του γνωστού φυτού.
MAZDA
Όσοι γνωρίζουν από Ζωροαστρισμό δεν θα έχουν απορίες για την προέλευση του ονόματος της εταιρείας. Ο Ahura Mazda, είναι ο Θεός της Σοφίας και σύμφωνα με την παράδοση κατόρθωσε να ενώσει τους ανθρώπους δίνοντάς τους το χάρισμα της Λογικής. Το όνομα μοιάζει, επίσης, με αυτό του ιδρυτή της εταιρείας Jujiro Matsuda.
MERCEDES
Ο Emil Jellinek επιχειρηματίας και ακόλουθος της Αυστροουγγαρίας στην Γαλλία ο οποίος είχε και τα αποκλειστικά δικαιώματα διάθεσης αυτοκινήτων Daimler στην Αυστρία, την Ουγγαρία, την Γαλλία και τις ΗΠΑ τα μετονόμασε σε Mercedes (το όνομα της κόρης του).
MITSUBISHI
Γιαπωνέζικη λέξη που σημαίνει "τρία διαμάντια" τα οποία άλλωστε είναι και το σήμα της Mitsubishi. Ο ιδρυτής της Yataro Iwasaki ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα εκμεταλλευόμενος τρία ατμόπλοια το 1870. Έκτοτε ο αριθμός "τρία" κυριαρχεί στην εταιρεία είτε πρόκειται για στόχους, είτε για στρατηγική, είτε για πολιτικές.
MORRIS
O William Richard Morris (1877-1963), ξεκίνησε την καριέρα του σαν επισκευαστής ποδηλάτων για να περάσει στις μηχανές το 1901 και στα αυτοκίνητα το 1913. Η εταιρεία MG έχει πάρει το όνομά της από τα αρχικά των λέξεων Morris Garage.
NISSAN
Το 1931 η DATSUN αγοράσθηκε από την THE TOBATA IMONO COMPANY και έγινε μέρος της. Δύο χρόνια αργότερα αποσχίσθηκε από την μητέρα εταιρεία, μετέφερε την έδρα της στη Γιοκοχάμα και έγινε η ανεξάρτητη αυτοκινητοβιομηχανία Jidosha Seizo Kabushiki Kaisha. Η χρηματοδότηση της προήλθε από την επενδυτική εταιρεία Nihon Sagyo την οποία διηύθυνε ο Yoshisuke Ayukawa ιδιοκτήτης της TOBATA IMONO. Αυτή η επενδυτική εταιρεία ήταν ήδη γνωστή σε όλη την Ιαπωνία από την σοβαρή της πορεία στο Χρηματιστήριο. Όλοι την γνώριζαν μάλιστα σαν Ni-San από την συντομογραφία της που εμφανίζονταν στον πίνακα των αγοραπωλησιών του Χρηματιστηρίου. Το 1934 η Jidosha Seizo Kabushiki Kaisha μετονομάστηκε σε NISSAN MOTOR COMPANY LIMITED.
OLDSMOBILE
Πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της Ransom Eli Olds (1864-1950). Ο ίδιος έχει δώσει το όνομα του και σε άλλη εταιρεία: τη REO.
OPEL
Το επίθετο του ιδρυτή της Adam Opel που το 1862 μετέτρεψε την βιοτεχνία του σε αυτοκινητοβιομηχανία.
PEUGEOT
Πήρε το όνομά της από τον Jean Jaques Peugeot (1699-1741) και πρόγονός της είναι η εταιρεία με τον πολύ ... κομψό τίτλο Les Fils des Peugeot Freres (σ.μ. Οι γιοί των Αδελφών Πεζό) που ξεκίνησε τις εργασίες της το 1890 με αντικείμενο την παραγωγή γεωργικών εργαλείων. Ο Armand Peugeot κατόρθωσε να αγοράσει ένα νέο πετρελαιοκινητήρα από τον Panhard χάρη στον οποίο εξελίχθηκε στον δεύτερο κατασκευαστή της Γαλλίας.
PORSCHE
Ο Ferdinand Porsche ήταν ένας πολύ γνωστός σχεδιαστής που αν και ξεκίνησε νωρίς την δημιουργική του προσπάθεια έπρεπε να περιμένει 15 περίπου χρόνια για να δει τα σχέδια του να παίρνουν την μορφή ενός αυτοκινήτου παραγωγής.
RENAULT
Ο Louis Renault (1877-1944) με τα αδέλφια του Marcel και Fernand, ίδρυσαν την γαλλική οικογενειακή εταιρεία Renault Freres (σ.μ. Αδελφοί Ρενό) που έμελε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους κατασκευαστές.
ROLLS-ROYCE
Ο Βρετανός μηχανικός Henry Royce φημολογείται πως απογοητευμένος από ένα καινούργιο αυτοκίνητο που είχε αγοράσει αποφάσισε να φτιάξει ένα δικό του. Δημιούργησε την εταιρεία Royce Ltd που προσέλκυσε το ενδιαφέρον του επιχειρηματία C.S.Rolls. Οι δύο εταιρείες συγχωνεύθηκαν το 1906 στην Rolls Royce Ltd..
ROVER
Το όνομα προέρχεται από το ποδήλατο "Rover Safety Cycle" του 1884 που μοιάζει πολύ με τα σημερινά ποδήλατα και ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του στο θέμα της ασφάλειας. Καλές είναι οι γκραβούρες αλλά για σκεφτείτε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ανέβαιναν στα τόσο επικίνδυνα εκείνα πρώτα ποδήλατα με τις άνισες ρόδες και το μεγάλο ύψος. Το σίγουρο και σταθερό αυτό ποδήλατο ήταν δημιούργημα των Starley και Sutton που αφενός τους έκανε πλούσιους αφετέρου τους έδωσε την ώθηση να περάσουν στην κατασκευή μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων.
SAAB
Η Svenska Aeroplane AB (Aktiebolaget)(Swedish Airplane, Limited) (σ.μ. Σουηδικά Αεροπλάνα ΕΠΕ) ιδρύθηκε το 1937. Κατ' αρχήν όπως φανερώνει το όνομά της κατασκεύαζε κινητήρες για αεροπλάνα για να περάσει το 1944 στην παραγωγή και αυτοκινήτων.
SEAT
Στις 9 Μαίου του 1950 ιδρύθηκε η Sociedad Espanola de Automoviles de Turismo, S.A. (SEAT). Σε ελεύθερη απόδοση το όνομά της σημαίνει ότι και η δική μας ΕΛΠΑ (Ελληνική Λέσχη Περιήγησης και Αυτοκινήτου).
SUBARU
Ένα όνομα με ελληνικό ενδιαφέρον. Στα γιαπωνέζικα Subaru σημαίνει Ένωση. Αποδίδει, όμως, και τον αστερισμό των Πλειάδων, έξι αστεριών στα οποία μεταμορφώθηκαν, σύμφωνα με την μυθολογία, οι κόρες του Άτλαντα. Ο αστερισμός αυτός εμφανίζεται και στο λογότυπο της συγκεκριμένης εταιρείας.
TOYOTA
Πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της Sakichi Toyoda (1894-1952). Στην αρχή λεγόταν Toyoda Automatic Loom Works Ltd. και είχε σαν κύριο αντικείμενο την υφαντουργία και στη συνέχεια (το 1937) Toyota Motor Company.
VAUXHALL
Πήρε το όνομά της από την περιοχή στην οποία έδρευε: το Vauxhall Gardens του Λονδίνου.
VOLKSWAGEN
Σημαίνει στα γερμανικά "αυτοκίνητο του λαού" και πρόκειται για σύνθεση των λέξεων Volks (σ.μ. Λαός) και Wagen (σ.μ. Όχημα). Το πρώτο όχημα της εταιρείας ήταν ο "Σκαραβαίος" και προήλθε από την επιμονή και εμμονή του Αδόλφου Χίτλερ να αποκτήσουν όλοι οι Γερμανοί στην δεκαετία του '30 ένα ραδιόφωνο να ακούν τα διαγγέλματά του και ένα αυτοκίνητο να μετακινούνται.
VOLVO
Στα Λατινικά σημαίνει "Κυλάω" και αυτό το όνομα επέλεξαν οι ιδρυτές της Gustaf Larson και Assar Gabrielsson το 1925.
ZASTAVA
Το πλήρες όνομά της είναι Zavodi Crvena Zastava (σ.μ. Το Εργοστάσιο της Κόκκινης Σημαίας).
http://www.kalamadata.gr/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ"

Ο ζεόλιθος της Ελλάδας

Του Νίκου Λυγερού---
Ο ζεόλιθος της Ελλάδας γίνεται σιγά σιγά μια πραγματικότητα κι αν μερικοί δεν το αντιλαμβάνονται, δεν έχει μεγάλη σημασία, διότι τα πράγματα αλλάζουν και θα το δουν με τα μάτια τους αφού αλλάξουν τα δεδομένα.
Με την πάροδο του χρόνου η Ελλάδα ενημερώνεται για την αξία του ζεόλιθου της Θράκης κι από την Κέρκυρα, στην Κρήτη, στο Καστελλόριζο, στη Ρόδο, στη Μακεδονία και στην Πελοπόννησο, κάθε Έλληνας πολίτης καταλαβαίνει ότι είναι η Ελλάδα του μέλλοντος που έρχεται με το ζεόλιθο.
Αυτό το πέτρωμα μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε πιο αποτελεσματικά το νερό, να καθαρίσουμε τη γη μας από τα βαριά μέταλλα, τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες, να σεβόμαστε το περιβάλλον και τους ανθρώπους, έτσι ώστε και οι επόμενοι να μπορούν να ζήσουν σ’ ένα χώρο που δεν θα είναι μολυσμένος πια.
 Ο ζεόλιθος της Ελλάδας είναι μια από τις καλύτερες ποικιλίες σ’ όλο τον πλανήτη και δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμα, ενώ η Σερβία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία, κι η Τουρκία έχουν αρχίσει να εκμεταλλεύονται τα δικά τους κοιτάσματα και μάλιστα μερικές φορές κάνοντας χρήση της φήμης του ελληνικού ζεόλιθου λόγω της ποιότητάς του. Λίγο πριν αρχίσει η εξόρυξη του ζεόλιθου μας, έχουν αρχίσει οι συνεταιρισμοί να καταλαβαίνουν την αξία του και στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, την ώρα που όλοι αναζητούν οικονομικές λύσεις για να αναπτυχθούν.
Και ο ζεόλιθος της Ελλάδας αποτελεί μια στρατηγική λύση για τους δικούς μας και γενικότερα για την πατρίδα. Αν επιπλέον φανταστούμε τις θέσεις εργασίας στη Θράκη, στον Έβρο, στα Πετρωτά μπορούμε να βοηθήσουμε και τις εκτιμήσεις μας. Η ενεργοποίηση της Θράκης σε αυτήν την υπόθεση πρέπει να είναι δυναμική και στρατηγική για να είναι αποτελεσματική λόγω αξιοπιστίας.
Και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προετοιμαστούμε για μια κάθετη εκμετάλλευση του προϊόντος, έτσι ώστε τα οφέλη να είναι καθαρά ελληνικά και κατά συνέπεια εθνικά. Η όλη προσπάθεια εντάσσεται λοιπόν στον ίδιο στρατηγικό σχεδιασμό, όπου βρίσκεται και η ελληνική ΑΟΖ. Η Ελλάδα του μέλλοντος θα στηριχθεί πάνω στο απέραντο γαλάζιο της ΑΟΖ και το βαθύ λευκό του ζεόλιθου για να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα με τις ιδέες της τις δυνάμεις και δεν θα καθίσει να την αποτελειώσει ο ραγιαδισμός και η μιζέρια που μας έχουν πλήξει.
Χρειαζόμαστε εποικοδομητικές λύσεις για την πατρίδα μας και όχι απλώς κατηγορίες επί παντός για να δικαιολογήσουμε το γεγονός ότι δεν γίνεται τίποτα για ν’ αλλάξουν οι καταστάσεις που οι περισσότεροι τις θεωρούν δεδομένες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, όταν πιστέψουμε στις δυνατότητές μας κι έχουμε τον ορυκτό πλούτο που έχουμε. Η πατρίδα μας δεν είναι μια ψωροκώσταινα αλλά μια πηγή φωτός, η γη του Ελληνισμού που προσφέρει σε όλη την Ανθρωπότητα. Κανένα εμπόδιο δεν μας σταμάτησε όταν βάλαμε ένα στόχο. Και τώρα ο ζεόλιθος της Ελλάδας είναι ένας από τους στόχους μας και θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι μέχρι να δουν οι δικοί μας ζεόλιθο και στο δικό τους χώμα, δηλαδή στη γη μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=12540&l=gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Ο ζεόλιθος της Ελλάδας"

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ

 
Τα επώνυμα διακρίνονται σε πατρωνυμικά ,μητρωνυμικά , ανδρωνυμικά , εθνικά ,επαγγελματικά , παρωνύμια .----

Τα πατρωνυμικα---
Στην αρχαία Ελληνική τα πατρωνυμικά σχηματίζονται είτε απλούστερα με την γενική του ονόματος του πατέρα (Περικλής Ξανθίππου ) είτε με διάφορα παραγωγικά επιθέματα που προσαρτώνται στο όνομα του πατέρα (Κρον-ίδης,Νεστορίδης , Πριαμίδης Κρον-ίων , Ασκληπ-ιάδης ,Λαερτιάδης ,κλπ.) η του γενάρχη (Αιακίδαι , Αλκμαιωνίδαι.)
Στην νέα Ελληνική η πατρωνυμική σχέση εκφράστηκε αρχικά με την γενική του ονόματος του πατέρα ύστερα από τον προσδιορισμό γιος , κόρη κ.λ.π. ο Μιχάλης ο γιος του Μελέτη και έπειτα ο Μιχάλης του Μελέτη.
Η πατρογονική γενική διαφυλάχτηκε σε ορισμένα επώνυμα (Γεώργιος Ιωάννου , Νικόλαος Αντωνίου), στα περισσότερα όμως που κράτησαν τον λαϊκό τους Χαρακτήρα μετατράπηκε σε ονομαστική Αποστόλης (αντί Αποστόλου) ,Αργύρης, Λουκάς κλπ.
Σπανιότερα είναι τα πατρωνυμικά που βασίζονται σε σύνθεση Κωστοσήφης (ο Κώστας του Σήφη) , Πολογιώργης (ο Γιώργος Πολάκης)
Ο κύριος όγκος των πατρωνυμικών ειναι ένα βαπτιστικό όνομα (αλλά δευτερευόντως και οποιαδήποτε άλλη βάση) στο οποίο προστίθενται παραγωγικά επιθήματα (Γεώργιος) Γεωργάκης , Γεωργακάκης , Γεωργακόπουλος , Γεωργαλάς , Γεωργαράκης , Γεωργάς , Γεωργάτος , Γεωργάτσος , Γεωργέλης Γεωργής , Γεωργιάδης , Γεωργιλάς ,Γεωργίου , Γεωργιτσέας , Γεωργίτσης , κλπ ,(Βάγια τα =η γιορτή) Βαγιανός , Βαϊνέλης , (Λαμπρή) Λαμπρινός , Λάμπρος , Λαμπράκης.(Κανάκι , το =χάδι) Κανάκης.
Ορισμένα νεοελληνικά πατρωνυμικά βασίζονται σε βαπτιστικά ξένων γλωσσών από τις οποίες ήρθε σε επαφή η γλώσσα μας :τούρκικα (Μουράτογλου , Μουρατίδης) , αρβανίτικα: (Γκίνης =Γιάννης,Γκιόκας =Γιώργος), βλάχικα : (Ζιάνας =Γιάννης ,Μίσιος και Μίσιας =Μιχάλης ,Σόκος=Θανάσης , Τσέλιος=Στέριος), σλαβικά: (Κόλιας=Νικόλαος , Φίλτσος=Φίλιπος) κλπ.
Μητρωνυμικά

Είναι τα επίθετα που βασίζονται στο όνομα της μητέρας :Κώστας Ελένης , δηλ ο Κώστας της Ελένης. Τα μητρωνυμικά ήταν πολύ σπάνια στην αρχαία Ελλάδα.

Ο Απόλλωνας από την μητέρα του Λητώ ονομαζόταν Λητοϊδης , Λητογενής , Λητόϊτος ενώ Μαιάδας ονομάζονταν ο Ερμής ως γιος της Μαίας.

Τα μητρωνύμια εμφανίζονται σε κοινωνίες που μητροκρατούνται , π.χ. οι Λύκιοι της Μικράς Ασίας όπως μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος (1,73) ,και ο Ηρακλείδης ο Ποντικός (C.MULLER , FRAGM. HIST. GRAEK . 2, 217, XV).

Το μητριαρχικό δίκαιο των Λυκίων φαίνεται να συνεχίζεται και στα μεσαιωνικά χρόνια , γιατί ο Νικόλαος Δαμασκηνός (C.MULLER , ό.π. 3,461, CXXIX) αναφέρει ότι (Λύκιοι τάς γυναίκας μάλλον η τους άνδρας τιμώσι και καλούνται μητρόθεν , τας τε κληρονομίας ταίς λείπουσι , ου τοίς υιοίς).

Ως υπολείμματα των Λυκείων θεωρεί ο Σ. Λάμπρος νεοελληνικά μητρωνυμικά που συγκέντρωσε στο Λιβίτσι της Λυκίας και στο Καστελόριζο και πιστεύει ότι τα μητρωνυμικά αυτά μαρτυρούν τη επίδραση του αρχαίου μητριαρχικού δικαίου των Λυκίων στους Έλληνες της Λυκίας .

Οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται το μητρωνυμικό αντί του πατρωνυμικού είναι πολλοί και ποικίλοι αυτό συμβαίνει π.χ. όταν η μητέρα στην κοινωνία λόγω της δραστηριότητας και της προσωπικότητάς της, της καταγωγής της , λόγω μακρόχρονου ξενιτεμού του πατέρα η χηρεία της μητέρας κλπ.

Επίσης ένας καταπιεσμένος σώγαμπρος μπορεί να πάρει το όνομα της γυναίκας του Μάρως (Μάρως η Μαρόπουλος) η της πεθεράς του Λαφαρούς (Γιωρτς τη Λαφαρούς , Πόντος ).

Μητρωνυμικά συναντάμε σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος .

Αλλά και στην βυζαντινή περίοδο συναντάμε μητρωνυμικά ονόματα π.χ. Λεόντειος ο Παυλίνης , Ιωάννης ο Βαλεριανής κλπ . Σε βυζαντινά έγραφα συναντούμε επώνυμα , όπως Ιωάννης της Ράπτισας , Λέων της Μαρίας , Δημήτριος της Καλογραίας , Παπά Δημήτριος της Ευδοξίας κλπ.

Στα μητρωνυμικά έχουμε τις εξής κατηγορίες:

1. Μητρωνυμικά που βασίζονται στο βαπτιστικό της μητέρας

:Αγγελίνας , Άννας , Ασημίνας , Βερονίκης, Γαρουφαλιάς , Γερακίνης , Ελένης , Ζαμπέλας , Ζαμπέτας , Κατίνας , Λελούδας , Μυρσίνης , Νικολίτσας , Παγώνας , Σμαραγδής , Σουμέλας , Σπεράντζας ,Τασούλας , Χάϊδος , κλπ.

2. Μητρωνυμικά που βασίζονται στο ανδρωνυμικό της μητέρας ,

που με την σειρά του μπορεί να βασίζεται. α) στο βαπτιστικό του άντρα της:Αλέξαινας , Βασίλαινας , Γιώργαινας κλπ. β) στο παρωνύμιο του άντρα της: Γλαβίνας , Ζωγραφίνας, Καρατζίνας , Παπαδίτσας κλπ.

3. Μητρωνυμικά που βασίζονται στο επάγγελμα της μητέρας η του άντρα της

:Γιατρούδενας , Καλογραίας , Μακαρονούς , Μαμμής , Παπαδιάς , Τσαγκαρίνας , Τσιγαρούς κλπ.

4. Μητρωνυμικά που δηλώνουν την καταγωγή της μητερας

:Αμουργιανής ,Αραπίνης ,Βλάχας , Γυφτούδας , Γύφτσας , Λιάπαινας κλπ.

5. Μητρωνυμικά που δηλώνουν ελάττωμα της μητέρας :Βουβής , Καμπούρας ,Χοντρολένης κλπ.

6. Μητρωνυμικά που δηλώνουν βαθμό συγκενείας :Βάβους , Γιαγιάς , Μαννάκας , Νυφούδης κλπ.

Ανδρωνυμικά

Πρόκειται για ονόματα γυναικών που βασίζονται στο βαπτιστικό , επώνυμο η παρωνύμιο κλπ. Του ονόματος των αντρών τους και αποτελούν μία πρόσθετη επωνυμία κοντά στο βαπτιστικό όνομα.

Από τη βυζαντινή περίοδο είναι γνωστά ορισμένα ανδρωνυμικά σε -εα (Κουβικουλαρέα , Σπαθαρέα , Ανδρονικέα ) και

-ινα (Μαρία Αγγελίνα ), Δούκαινα Παλαιολογίνα κλπ.)

Τα νεοελληνικά ανδρωνυμικά σχηματίζονται με την γενική του ονόματος του συζύγου (η Αγγέλλω του Κακριδά) και με διάφορα παραγωγικά επίθετα , π.χ.-αινα (Κώσταινα , Γιάνναινα , Τζαβέλαινα ) ,-ινα (Θοδωρίνα , Περικλήνα , Λασκαρίνα , Μπουμπουλίνα ) –ου (Νικολού , Παυλού , Μιχαλού , Πεταλού ) , -ισσα (γιάτρισσα , μαστόρισσα = η γυναίκα του γιατρού ,του μάστορα ) κλπ.

Εθνικά

Σύμφωνα με τον Διόνυσο τον Θράκα, (εκδ.G Uhling) (εθνικόν έστιν το έθνους δηλωτικόν, ως Φρύξ , Γαλάτης) τα ονόματα αυτά που σχηματίζονται από ονόματα χωρών πόλεων κλπ. Από τα κλασικά χρόνια και αργότερα μεγάλη χρήση των εθνικών ονομάτων:Εκαταίος ο Μιλήσιος , Απολλώνιος ο Τυανεύς Κόιντος ο Σμυρναίος κλπ.

Τα βυζαντινά παρωνύμια που προϋποθέτουν εθνικό όνομα συγκαταλέγονται ανάμεσα σε άλλα και τα εξής: Αρμενιάκος , Βούλγαρος , Καππαδόκης , Φράγκος , Καλυβίτης ( Τα νεοελληνικά εθνικά επώνυμα σχηματίζονται συνήθως με αρχαιοελληνικά η αρχαιότερης καταγωγής επιθήματα και σπανιότερα με ξένα:

Αθηναίος , Θηβαίος , Κερκυραίος , Μυτιληναίος. -ανός/ιανός Αμοργιανός (Αμοργός) , Καλαματιανός , Κουταλιανός ( Βενετσιάνικα η ιταλικά είναι τα επιθέματα -άνος/-ιάνος και -έζος:Βενετσιάνος , Πρεβεζάνος , Σισιλιάνος ,Γενοβέζος . Σλαβικό είναι το -ιάνος στα Βοστιτσιάνος , Ζαβιτσ(ι)άνος , λατινικό στο Σακαριτσιάνος (Σακαρέτσι Βάλτου)κλπ.

Τούρκικο είναι το επίθεμα -λής /λης:Βελεστινλής , Κοκοσλής (Κοκόσι =Κιλκίς) Δράμαλης , Κόνιαλης (Κόνια =το Ικόνιο) , Μπρούσαλης και Προύσαλης (Προύσα).

Ορισμένα από τα εθνικά πού προσδιορίζουν ξένους λαούς που ήλθαν σε επαφή με τους Έλληνες μπορεί να ήταν αρχικά παρατσούκλια :Αλαμάνος (Αλαμανούς του Βυζαντίου , Γεφύρι της Αλαμάνας κλπ) , Αμερικάνος , (Έλληνας μετανάστης από την Αμερική) , Ατζέμης (Πέρσης) , Βούλγαρος / Βούλγαρης (μεσαιωνικό Βούλγαρης «βυρσοδέψης , επεξεργαστής η πωλητής δέρματος» που δήλωσε και το έθνος των Βουλγάρων ως παραγωγών και εξαγωγέων δέρματος ) , Γερμανός (σημαίνει και ξανθός) , Εγγλέζος/Ιγγλέζης , Ζείμπέκος (τουρκικό φύλο στα περίχωρα της Σμύρνης) , Καραγκούνης (κάτοικος του θεσσαλικού κάμπου) , Καρακατσάνης ,-ος (Σαρακατσάνος).

Εθνικό ως επώνυμο μπορεί να προκύψει με την προσθήκη ενός -ς σ ένα τοπωνύμιο Αϊδίνης ,Βαλαώρας , Γκούρας (Γκούρα Φθιώτιδος) , Γρανίτσας (Γρανίτσα Ιωαννίνων) κλπ. Επαγγελματικά

Δήλωναν αρχικά επάγγελμα η αξίωμα , αλλά γρήγορα καθιερώθηκαν ως επώνυμα , καθώς διευκόλυναν τη διάκριση ατόμων με το ίδιο όνομα σε κλειστές ιδίως κοινωνίες. Εκφέρονται κανονικά στην ονομαστική (Αμπελάς ,Γούναρης ) και σπάνια στη γενική (Ιατρού ,Οικονόμου).

Τα επαγγελματικά ονόματα εμφανίζονται ήδη από τα αρχαία χρόνια (Αιπολός , Βουκόλος , Ακέστωρ <γιατρός> , Ναυπηγός , και πολλαπλασιάζεται στα βυζαντινά χρόνια :Αμπελάς , Λαχανάς ,Ζωναράς ,Καμπανάρης , Γραμματικός ,Παλαιολόγος <που ασχολείται με τα παλιά>.

Μια μεγάλη κατηγορία βυζαντινών επαγγελματικών ονομάτων περιλαμβάνει ονόματα κοσμικών και εκκλησιαστικών αξιωμάτων :

Δομέστικος ,Δούκας , Λογοθέτης , Νοταράς , Σχολάριος <σωματοφύλακας του αυτοκράτορα>.Αρκετά από τα βυζαντινά επαγγελματικά που προσδιορίζουν εκκλησιαστικά αξιώματα διατηρήθηκαν έως σήμερα είτε ως αξιώματα είτε ως επώνυμα χάρη στην εκκλησιαστική παράδοση :Δομέστιχος ,Έξαρχος ,-άκος , -ίδης , -όπουλος , Ευταξίας (ο επί <της ευταξίας> της εκκλησίας).

Τα πιο συνηθισμένα παραγωγικά επιθήματα για τον σχηματισμό των νεοελληνικών επαγγελματικών είναι τα -άρης και ας. -άρης:Αρκουδάρης ,Γελαδάρης. -ας Ασβεστάς, Βαγενάς (βαρελάς).

Τα περισσότερα από τα ξένα επαγγελματικά που πέρασαν στη γλώσσα μας έχουν τούρκικη καταγωγή:

Αλμπάνης -οπουλος και Ναλμπάνης (nalbant πεταλωτής) .Ορισμένα από τα επαγγελματικά τουρκικής προέλευσης δηλώνουν αξίωμα:Βεζίρης , Δερβέναγας , Ζαΐμης , Κεχαγιάς .

Το παραγωγικό επίθημα των επαγγελματικών τουρκικής αρχής είναι το -τζής /-τσής (-ξής ) ,Αλτιντζής -όγλου ,(altinci χρυσοχόος), Πεσμαζόγλου (pestamalci κατασκευαστής και πωλητής πετσετών μπάνιου).

Από τα ξένα επιθέματα επαγγελμάτων εκπροσωπούνται με περιορισμένα παραδείγματα τα ιταλικά -iere (Καροτσιέρης ,Κασιέρης , Μπαρμπέρης.κλπ) και -oro (Σπαγγαδόρος).

Παρονυμια-Παρατσουκλια

Αποτελούν το κύριο όγκο των επωνύμων και προέρχονται από χαρακτηρισμούς των παρονομαζομένων που βασίζονται , σε σωματικές , πνευματικές , ηθικές και άλλες ιδιότητες . Ο Μ.Τριανταφυλλίδης χρησιμοποιεί τον όρο παρατσούκλι.

Την λέξη Παρωνύμιο την συναντάμε και σαν πινόμι , πινομή ,παραγκώμι , προσονείδιν (ποντιακό) , Περιγέλιο ,σουσούμι κλπ.

Οι βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τις εκφράσεις :την κλήσιν , την επίκ-λησιν , το επίκλην , τουπίκλην , την επωνυμία ,το επώνυμον , την προσηγορία , τούνομα έχων παρωνύμιο φέρων κλπ.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούν για το παρωνύμιο τον όρο επίθετον.

Το παρωνύμιο ορίζεται από τον Διονύσιο τον Θράκα ως εξής :<παρώνυμον Δε έστι το παρ’ όνομα ποιηθέν , οίον θέων>Τα αρχαία παρωνύμια αναφέρονται σε σωματικές ιδιότητες (Γάστρων ,Γνάθων ,Δόναξ ,Κεφάλων ,Μέτωπος.)Σε ψυχικές ιδιότητες :(Δέξιος , Μαργίτης ,Βίαιος ,Πράος κ.α.) σε παρομοιώσεις με ζώα :(Αμνός , Γρύλος , Δράκων , Ιέραξ , Μέλισσος κ.α.) και φυτά :(Άλατος ,Καρδάμα ,Κρόκος ,κ.α.) στην ημέρα της γέννησης (Ανθεστήριος , Λήναιος , Πανιώνιος , Σωτήριος κ.α.)

Στα βυζαντινά χρόνια και ιδιαίτερα από τον 9ον αιώνα και εξής δημιουργούνται πολλά παρωνύμια που χρησιμοποιούνται ως βυζαντινά και νεοελληνικά οικογενειακά ονόματα :Γρηγόριος ο Πτερωτός ,Βάρδας ο Πλατυπόδης , Βασίλειος ο Πετεινός κ.α.Πολύ γνωστά βυζαντινά παρωνύμια είναι λ.χ. τα :Βαρβάτος , Μυστάκων , Μουρζουφλός .

Η κατάταξη των παρωνυμίων γίνεται με τα εξής κριτήρια:

1. Σωματικές ιδιότητες :Βεργής , Βραχνός ,Ζερβός ,Καμπούρης κ.α.

2. Ψυχικές , πνευματικές ,ηθικές ,και άλλες ιδιότητες : Αγέλαστος , Βιαστικός ,Θλιμμένος , Κοιμήσης , Λεβέντης ,Τεμπέλης , Κατεργαράκος , Νταής , Νυστάζος κ.α.

3.Παρομοιώσεις με ζωα

:Αλεπουδέλης ,Γάτος ,Ζυγούρης ,Λύκος ,Ποντίκης ,Τσάκαλος ,Γκιόνης,Κίρκος κ.α.

4. Παρομοιώσει με φυτά : Βλιτάς ,Γαρούφαλος , Καρπουζάς , Πιπέρης , Ρεβίθης κ.α.

5. Αντικείμενα καθημερινού βίου .Βελέντζας , Δακτυίδης , Κουλούρας , Λαγάνας , Ταγάρης κ.α.

6. Καιρός και χρόνος: Βοριάς ,Γρέκος , Σορόκος ,Κατσιφάρας , Χιόνης κ.α.

7. Συγγένεια και ηλικία :Αφεντάκης , Εγγονόπουλος , Κανακάρης , Ορφανός ,Παπούλιας , Πατέρας –άκης .

8. Φράσεις (που συνήθιζε ο παρονομαζόμενος ,Καλλιώρας ,Καλώστος , Καληνύχτας , Σιαπέρας κ.α.

Ονόματα από τις διάφορες ελληνικές διαλέκτους.

Αμαντος =(Χίος,άμαντος=μαμμόθρεφτος),Βώκος (ποντιακό βώκος =ηλίθιος),Ζυβρακάκης (Κρήτη ζυμπραγός < αρχ.πάταικος), Ροίδης (ρόγι δοχείο με στενό άνοιγμα),Σαχτούρης (μεσν. σακτούρα –είσος καϊκιού), Συγγρός (διαλ.τσιγρός-αδύνατος ,αρρωστιάρης), Τσουδερός (Κρήτη ,τσουρίζω=τσουτσουρίζω, Χουρμούζης (χουρμούζη=είδος μαργαριταριού από το νησί Χορμούζ στην είσοδο του Περσικού κόλπου. Τούρκικα.Ασλάνης,-ιδης,-ογλουΑρβανίτικα. Κέπας =κρεμμύδι , Κριεζής=μαυροκέφαλος, Κριεκούκης =κοκινοκέφαλος, Λέπουρας =λαγός, Μπούκουρας =όμορφος , Μπούρας =γενναίος, Σκούρτης =κοντός , Τσάλας =κουτσός, Φουρίκης =κοτέτσι.

Βλάχικα Γκίζας =μυζήθρα ,Δάλας= ξινόγαλο, Μπίμπας =πάπια, Πίσας=γάτα, Σούρδος =κουφός- βλάκας,Τσάρας=γη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ"

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Γεώργιος Σουρής - Κωστής Παλαμάς-Η πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει ο Ελληνικός λαός

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΈΘΝΟΥΣ--

Είναι πράγματι εντυποσιακή η προωρατικότητα των μεγάλων ποιητών του Έθνους οι οποίοι 1-2 αιώνες πριν με τα ποιήματά τους μπόρεσαν να περιγράψουν με τον ποιο παραστατικό και αντικειμενικό τρόπο την σημερινή πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει το ο Ελληνικός λαός. Θα παραθέσω δύο ποιήματα από τον Γεώργιο Σουρή και τον Κωστή Παλαμά. Την ερμηνία τους και τα συναισθήματα που προκαλούν τα αφήνω στους αναγνώστες.-----
Φόροι ----
Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχή μας ράχη,
ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα,
σεις το κρασί και τον καπνό να πίνετε μονάχοι,
κ’ εμείς να σας κυττάζωμε με μάτι σαν γαρίδα.
Βαρειά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει…
βάλετε φόρους, βάλετε, κι’ η ράχη μας αντέχει…
Ό,τι καλό κι αν έχωμε απάνω μας ας μείνη,
στα πρόσωπά μας ας χυθή του μαρασμού το χρώμα,
μ’ εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνη,
φορολογήσετε κι’ αυτή τη σάρκα μας ακόμα.
Του κρέατός μας κόβετε καμμιά παχειά λωρίδα,
και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα.
Ό,τι κι’ αν τρώνε οι πτωχοί, το έθνος ας τα τρώγη,
ό,τι κι’ αν πίνουν οι πτωχοί, το έθνος ας το πίνη,
χορταίνετε σαν Λούκουλλοι μ’ εμάς το σκυλολόγι,
κι’ εμείς θα σας γνωρίζωμε γι’ αυτό ευγνωμοσύνη.
Τέτοιοι χωριάταις πούμαστε αντέχομε εις όλα,
και ούτε τόσο εύκολα τινάζομε τα κώλα.
Πρέπει να είναι οι πολλοί πτωχοί και πεινασμένοι
και οι ολίγοι πάντοτε να βρίσκονται χορτάτοι,
πρέπει να στέκουν οι πολλοί στα σπίτια των κλεισμένοι
και οι ολίγοι να πηδούν απάνω στο Παλάτι.
Πρέπει ο κόσμος ο πολύς να δέχεται τα βάρη,
κι ο λιγοστός απάνω του κανένα να μην πάρη.
Μ’αυτόν τον νόμο έζησε ο κόσμος και θα ζήση,
τη δύναμή του προσκυνά η κάθε κοινωνία,
δεν ειμπορεί καθένας μας βεβαίως να πλουτίση,
γιατί του κόσμου έπειτα χαλά η αρμονία.
Φτώχια και πλούτος!… ζήτημα του καθενός αιώνος,
ιδού το τέλος κι’ η αρχή του φοβερού αγώνος.
Λοιπόν κανένας πρόστυχος κεφάλι μη σηκώση,
για τόσα νομοσχέδια μη βγάλη τσιμουδιά,
εις της πατρίδος τον βωμόν το αιμα του ας δώση,
χωρίς ν’αφήση στεναγμό η μαύρη του καρδιά.
Κι αν τώρα πάλι έπεσε επάνω του ο κλήρος,
πρέπει και πάλι να φανή γενναίος, μάρτυς, ήρως!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ, Ιανουάριος 1883





Γύριζε


«Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,
ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.
Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.
Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους
κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (1908)



http://hellads.wordpress.com/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Γεώργιος Σουρής - Κωστής Παλαμάς-Η πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει ο Ελληνικός λαός"

Παγκοσμιοποίηση.Είμαστε έτοιμοι να δούμε όσα θα συμβούν;

Είμαστε έτοιμοι για όσα πρόκειται να συμβούν; --

Η οργή στις κοινωνίες όλων των πολιτών μεγαλώνει καθημερινά. ---

Η απαξίωση των πολιτικών σε όλες τις χώρες είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. ---

Το οικονομικό πρόβλημα είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που επίσης διογκώνεται από τα σκοτεινά γραφεία των παγκιοσμιοποιητών.

Η συνταγή που χρησιμοποιείται δείχνει τρία πράγματα:

•ή θα γίνει μία παγκόσμια στρατιωτική σύρραξη,

•ή θα γίνει μία παγκόσμια κοινωνική έκρηξη

•ή θα εμφανιστεί μία παγκόσμια λύση που θα διαγράψει το οικονομικό πρόβλημα.

Η κοινή συνισταμένη και στις τρεις λύσεις, είναι η παγκοσμιοποίηση της πολιτικής, η κοινή παγκόσμια οικονομία - νόμισμα, η κοινή παγκόσμια διαχείριση των κοινωνιών...

Ποιός και πως θα προταθεί να κυβερνήσει;

Με βάση ποιούς νόμους θα γίνεται η παγκόσμια διαχείριση των διαφορετικών κοινωνιών;

Μετά την απαλοιφή της λέξης έθνος, περνάμε πλέον σε μία διεθνή κοινωνία, η οποία θα είναι πανομοιότυπη του πύργου της Βαβέλ.

Τα πολυπληθή κράτη θα εκπροσωπούνται με σχετική επάρκεια σε μία διεθνή κυβέρνηση και θα περνάνε τα συμφέροντά τους. Τα μικρά κράτη απλά θα σβήσουν, αφού θα αναμιχθούν με μετακινούμενους πληθυσμούς.

Ο πολιτισμός θα γίνει ένα πολύχρωμο κοκτέιλ και η θρησκεία θα γίνει ένα συνονθύλευμα δοξασιών όλων των θρησκειών (με έμφαση στο ισλάμ που θέλει - επιβάλει απόλυτα υποταγμένους πολίτες).

Είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι, το σχέδιο είναι σε λειτουργία, οι κινήσεις είναι ορατές και τα αποτελέσματα προδιαγεγραμμένα.

Η προτεινόμενη "λύση" της παγκόσμιας σύρραξης φαίνεται να υπερισχύει των άλλων αφού έτσι θα γίνει εφικτή και μία σημαντική μείωση του πληθυσμού του πλανήτη (λιγότεροι άνθρωποι ελέγχονται ευκολότερα).

Το πεδίο σύγκρουσης που επιλέχθηκε -όπως όλα δείχνουν- είναι η Μέση Ανατολή.

Η επόμενη ημέρα θα βυθίσει την ανθρωπότητα σε έναν μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά σκοταδισμό.

Και όμως, όλα μπορούν να ανατραπούν από ένα "τυχαίο γεγονός", έναν "από μηχανής θεό" που ενδέχεται να εμφανιστεί για να καταστρέψει το καλοβαλμένο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης.

Ζούμε σε μία περίοδο που είναι άγνωστο πως θα καταγραφεί από τους ιστορικούς του αύριο (αφού είναι γνωστό πως την ιστορία την γράφουν όπως επιθυμούν οι νικητές).

Όμως, είναι γεγονός πως είμαστε παρόντες σε αυτά που συμβαίνουν και θα γίνουμε μάρτυρες μοναδικών ιστορικών γεγονότων.

Η ψυχική και η φυσική μας προετοιμασία είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε καταστάσεις που θα μας επηρρεάσουν και ίσως να μας καταστρέψουν.

Είμαστε έτοιμοι για την επόμενη ημέρα;

Είμαστε έτοιμοι να δούμε όσα θα συμβούν;

Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα ανθρωπόμορφα αρπακτικά που κατακλύζουν τον πλανήτη;

Είμαστε έτοιμοι να κατανοήσουμε τα γεγονότα που έρχονται καλπάζοντας;

Είμαστε έτοιμοι να θέσουμε νέα όρια φυσικής αντοχής και ψυχικού σθένους στους εαυτούς μας;

http://elladasimera.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7396.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παγκοσμιοποίηση.Είμαστε έτοιμοι να δούμε όσα θα συμβούν; "
Related Posts with Thumbnails