Πριν από 57 δευτερόλεπτα
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012
Η ΑΟΖ ως πλαίσιο εμπιστοσύνης
Του Νίκου Λυγερού
Η ΑΟΖ, αν και είναι ήδη και επίσημα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης, πρέπει να περάσει στο επόμενο στάδιο σε σχέση με την όλη Βουλή των Ελλήνων. Με την ψήφο εμπιστοσύνης, η Βουλή αποδέχεται ότι το πρόγραμμα της κυβέρνησης έχει νόημα για την πατρίδα μας. Είναι λοιπόν σημαντικό να έχουμε την ΑΟΖ ως πλαίσιο εμπιστοσύνης. Διότι είναι καλό να υπάρχουν ήδη επαφές και κινητικότητα, αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν απτά από τον ελληνικό λαό, για να βλέπει ότι όντως η πλειοψηφία εργάζεται επί του πρακτέου για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Δεν αρκούν πια τα λόγια. Ο λαός μας θέλει ένα υλοποιήσιμο όραμα που αλλάζει τα δεδομένα. Κατά συνέπεια το θέμα της ΑΟΖ πρέπει ν’ ακουστεί στη Βουλή για να είναι ξεκάθαρο σε όλους μας ότι όλοι θα αγωνιστούμε για να πετύχουμε αυτό το σημείο για την Ελλάδα, είτε είμαστε στην κυβέρνηση, είτε είμαστε στην αντιπολίτευση, όσον αφορά στο κομματικό. Διότι η ΑΟΖ, το λέμε και το επαναλαμβάνουμε, είναι ένα υπερκομματικό θέμα. Η θέσπιση είναι ένα νομοσχέδιο που θα πρέπει να ψηφίσουν όλα τα κόμματα, αν πραγματικά ενδιαφέρονται για το μέλλον της χώρας, αλλιώς δεν αντιπροσωπεύουν τον ελληνικό λαό και δεν έχουν νόημα για μας, διότι οι πολιτικάντικες κινήσεις είναι επικίνδυνες όταν υπάρχει αντικειμενική ανάγκη. Και τώρα η Ελλάδα έχει ανάγκη από μέλλον. Αυτό το μέλλον μόνο η ΑΟΖ μπορεί να της το προσφέρει. Όλες οι άλλες «λύσεις» είναι μόνο και μόνο για να κάνουμε οικονομίες, αλλά δεν πετυχαίνουν την ανάπτυξη και δίχως αυτή η οικονομία μας δεν μπορεί να αλλάξει τάση και να δείξει στους ξένους ότι δεν πρόκειται να γονατίσουμε, όποιες και να είναι οι συνθήκες. Γι’ αυτό το λόγο η προγραμματική δήλωση πρέπει να είναι πειστική και να συμπεριλαμβάνει το πλαίσιο εμπιστοσύνης της ΑΟΖ. Αλλιώς ήδη η Ελλάδα κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι παρουσιάζει αυτό το θέμα μόνο και μόνο ρητορικά. Ζούμε κρίσιμες στιγμές, διότι πρέπει να αποδείξουμε ότι ο στόχος μας είναι η σταθερότητα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω ανθεκτικών λύσεων. Ο δεύτερος γύρος αδειοδότησης της Κύπρου είναι ένα ζωντανό παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουμε για να εντάξουμε στο πλαίσιο μας και στρατηγικές επενδύσεις που αφορούν φυσικά την ΑΟΖ, αλλά που έχουν και σημαντικές τοποστρατηγικές επιπτώσεις, λόγω των επιλογών στις παραχωρήσεις των θαλάσσιων οικοπέδων. Είναι μια νέα σκακιέρα με νέα κομμάτια που δίνει τη δυνατότητα έκφρασης της υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας σ’ ένα χώρο με τεράστια σημασία όσον αφορά στο ενεργειακό. Συνεπώς, οι θέσεις μας για την ΑΟΖ και όλη την πορεία της διαδικασίας μέχρι την εκμετάλλευση πρέπει να είναι ξεκάθαρες, σταθερές και να ακολουθούν μια στρατηγική και όχι απλώς μια τακτική. Δεν μιλάμε πια για μικροπολιτική, μα για μακροπολιτική με όλη τη σημασία της έννοιας. Η ΑΟΖ ως πλαίσιο εμπιστοσύνης δρομολογεί τη μεθοδολογία της εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική κρίση. Αυτός είναι ο στόχος μας.
Oι τελευταίες επιθυμίες του Μ. Αλεξάνδρου
Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του...
1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων......
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
Ο Αλέξανδρος του εξήγησε: ...
1. Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό
τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2. Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3. Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος! Ο ΧΡΟΝΟΣ είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.
Η Εκκλησία κράταγε αναμένο το κερί της Εθνικής Αυτογνωσίας.
Όπως κάποτε τα "ματωμένα ράσα" έδωσαν το Αίμα και το Σώμα της Ορθοδοξίας για να ελευθερωθεί η χώρα, έτσι και τώρα στις δύσκολες στιγμές, οι ιεράρχες ο ένας μετά τον άλλο αναλαμβάνουν "δράση":
Μετά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος επιτέθηκε μετωπικά στην κυβερννητική βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπόύση (με 1629 ψήφους!) για την απαίτησή της να καταργηθεί ο εκκλησιασμός των ελληνόπουλων (Οι 1629 θα αποφασίσουν για τα 11000000!), τη σκυτάλη πήρε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος ο οποίος σε ένα πύρινο πρωινό κύρηγμά του αναφερόμενος στα μείζονα εθνικά θέματα σε Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο, και Σκοπιανό βροντοφώναξε ότι " Δεν θα αυτοκτονήσουμε. Θα μείνουμε εδώ και θα πολεμήσουμε!".
Το κύρηγμα ξεσήκωσε θύελα ενθουσιασμού στους πιστούς που το παρακολουθούσαν, και μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα σε όλη την Θεσσαλονίκη. Ιδού τα πιο σημαντικά σημεία του κυρήγματος.
“Δε σηκώνει να χάσουμε άλλη πατρίδα. Δε θα μείνει τίποτα. Τα σχέδια των παλιών, έχουν απωθηθεί. Η Ελλάδα κάτω από τον Όλυμπο; Αμ, δε σφάξανε”! Θέτοντας ένα στεντόρειο "ως εδώ" στις απαιτήσεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων για γεωπολιτική και εδαφική εκμηδένιση της ΄χωρας μας.
Ειδικά για τον πρωθυπουργό των Σκοπίων, Νίκολα Γκρούεφσκι είπε ως η τελευταία του παρέμβαση, για την υποτιθέμενη ύπαρξη Σκοπιανής μειονότητας στην Ελλάδα είναι σατανική!
“Αυτό είναι σατανικό. Τι δουλειά έχετε εσείς με την Ελλάδα; Όσοι έμειναν, είναι Έλληνες Μακεδόνες, αυτόχθονες. Γιατί εμβάλεις τέτοιο θέμα σε μια τέτοια μεγάλη προσπάθεια που γίνεται αυτήν την ώρα, για να υπάρξει μια συμφωνία”, ρώτησε;
Ο παναγιότατος υπογράμμισε πως, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ για το θέμα των Σκοπίων δε φαίνεται να εισέπραξε θετικές εντυπώσεις από τα Σκόπια κι αποκάλυψε πως Νίμιτς και Βασιλάκης (σ.σ. ο ειδικός πρέσβης που ασχολείται με το θέμα) ήρθαν στη Θεσσαλονίκη και συζήτησαν για την υπόθεση.
“Δε μου είναι ευχάριστο να επανέρχομαι στο θέμα, αλλά είναι τόσο σοβαρό, τη στιγμή που αναπτύσσονται κι άλλες ενέργειες και προσπάθειες και στο χώρο της Θράκης και υπάρχουν τόσες βλέψεις στα νησιά μας (σ.σ. αναφέρθηκε και στην περίπτωση της τουρκικής φρεγάτας που… έκοβε βόλτες στο Αιγαίο)”, τόνισε. Πρόσθεσε πως “θέλουμε να ζήσουμε σε ειρήνη και δε ζητάμε να πάρουμε τίποτα, παρόλο που πολλά κομμάτια γης είναι δικά μας. Γιατί υπάρχει και η λογική. Αλλά, όταν γίνονται τέτοιες συζητήσεις, τέτοιες διαβουλεύσεις κι έρχεται αυτός ο κύριο ς να ζητήσει να αναγνωρίσει το ελληνικό κράτος την ύπαρξη Σκοπιανής μειονότητας; Ε, βέβαια. Αν θέλαμε να αυτοκτονήσουμε, θα το κάναμε. Δε θα αυτοκτονήσουμε! Θα μείνουμε και θα πολεμήσουμε”, τόνισε!
Πρότεινε, δε, στον κ. Γκρουέφσκι “να ξαναδιαβάσει τις θέσεις του προκατόχου του, Γκεοργκέφσκι, που είπε ότι η κοινωνία της χώρας είναι απέναντι σε μια προσπάθεια νέας παραχάραξης της ιστορίας. Και συνέχισε να λέει ότι όλα αυτά, περί Σκοπιανών και Μακεδονίας του Αλέξανδρου, είναι τεχνάσματα και επομένως κάνουν λάθος. Οι ίδιοι το λένε. Ο προκάτοχός του. Κι αυτός γίνεται όλο και πιο πεισματάρης –κι αν υπάρξει εμπλοκή στο θέμα αυτό, θα ΄ναι ευθύνη τους”, υπογράμμισε.
Ο Παναγιότατος αναφέρθηκε και στο θέμα του εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον τουρκικό ζυγό. “Υπάρχουν μερικοί που δε θέλουν να γιορτάσουν τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Αυτό είναι ύποπτο. Εδώ υπάρχουν πόλεις που γιορτάζουν τα ελευθέριά τους. Και δε θα γιορτάσει όλη η Ελλάδα την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης; Που χύθηκε τόσο αίμα”, αναρωτήθηκε;
Παρουσίασε ένα φυλλάδιο το οποίο εξέδωσε η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με ιστορικά στοιχεία για το 1912 και τόνισε: “Είμαι ικανός να πάρω παιδιά από την εκκλησία και να τα μοιράσω σε όλες τις καφετέριες”! Για να μάθουν, όπως είπε, την ιστορία που έπρεπε να τη μαθαίνουν από τους καθηγητές τους…
Αλλά έτσι και παλαιότερα σε καιρούς χαλεπούς, όταν το Γένος απειλήθηκε με εξόντωση από τους βάραβαρους Οθωμανούς, η Εκκλησία κράταγε αναμένο το κερί της Εθνικής Αυτογνωσίας με κάθε μέσον και τρόπο, έτσι και τώρα αναλαμβάνει να διδάξει στη νέα γενιά αυτά που δεν τους διδάσκουν οι δάσκαλοί τους είτε από ιδεολογική αγκύλωση, είτε από ανικανότητα, είτε γιατί δεν τους αφήνουν, είτε από φιλικότητα προς τη Νέα Τάξη Πραγματων ( υπάρχουν και αυτοί και ζουν ανάμεσά μας, αυξάνονται με εκθετικούς ρυθμούς, και αν δεν αντιδράσουμε σύντομα εμείς θα ζούμε ανάμεσά τους).
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Αφήνονται ελεύθεροι οι περισσότεροι εγκληματίες που συλλαμβάνονται.
| Αφήνονται ελεύθεροι οι περισσότεροι εγκληματίες που συλλαμβάνονται. |  |  |
 Με σημερινό της δημοσίευμά η «Καθημερινή» αναφέρεται στην εγκληματικότητα που ανατροφοδοτείται συνεχώς από άτομα που συλλαμβάνονται, οδηγούνται ενώπιων της δικαιοσύνης, αλλά τελικά λόγω νομοθετικών διατάξεων που επιτρέπουν την ευνοϊκή μεταχείριση τους, δράστες σοβαρών εγκληματικών πράξεων, τελικά παραμένουν ελεύθεροι όχι μόνο για να διαπράξουν νέα αδικήματα, αλλά και να τροφοδοτήσουν το κλίμα ατιμωρησίας που υπάρχει ενθαρρύνοντας και άλλους να παρανομήσουν.
Ειδικότερα, στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται, ότι πριν μερικές μέρες ανακρίτρια άφησε ελεύθερα μέλη σπείρας που είχε διαπράξει 30 διαρρήξεις, με χρηματική εγγύηση καταβλητέα μια εβδομάδα μετά, με αποτέλεσμα οι κακοποιοί να φύγουν σαν κύριοι, να μην εμφανιστούν ποτέ για να καταβάλλουν την εγγύηση και σήμερα να συνεχίζουν τη δράση τους ανενόχλητοι.
Το ίδιο θέμα το είχαμε θέσει εδώ και μήνες καθώς το πρόβλημα της εγκληματικότητας δείχνει να εξελίσσεται, μαζί με την οικονομική κρίση, σε μάστιγα κατά της κοινωνίας, όχι μόνο λόγω της αύξησης του αριθμού των εγκλημάτων που διαπράττονται, αλλά (κυρίως αυτό) λόγω της συνεχώς μεγαλύτερης αγριότητας που παρατηρείται στον τρόπο δράσης, με την ανθρώπινη ζωή να αποτιμάται πλέον λίγα μόνο ευρώ.
Αυτές τις μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία αναμόρφωσης του Ποινικού Κώδικά και ομολογουμένως απ’ όσο προλάβαμε να διαβάσουμε στα νέα κείμενα δεν έχουν ληφθεί σοβαρά υπόψη τα προβλήματα αυτά, το αντίθετο μάλιστα, καθώς δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην αποσυμφόρηση δικαστηρίων και φυλακών. Αμφιβάλουμε μάλιστα αν για τη διαμόρφωση του τελικού κειμένου είχαν ή θα έχουν λόγο αυτοί που πραγματικά παλεύουν με το έγκλημα, οι μάχιμοι δηλαδή αστυνομικοί.
Εμείς από τη θέση μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να αναφερθούμε στο θέμα, μήπως όμως μπορούν να κάνουν κάτι τα συνδικαλιστικά όργανα των αστυνομικών; Νομίζουμε πως το οφείλουν και στα μέλη τους, αλλά και στην κοινωνία.
|
Τρίτη 3 Ιουλίου 2012
Η ενεργειακή Ελλάδα προ ΑΟΖ
Του Νίκου Λυγερού
Λόγω της έλλειψης της θέσπισης και της οριοθέτησης της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οι περιοχές που δόθηκαν στον πρόσφατο διαγωνισμό ανήκουν στα χωρικά εθνικά ύδατα, δηλαδή απέχουν από την ακτή λιγότερο από 6ΝΜ. Με άλλα λόγια δεν μπορεί να υπάρχουν περιθώρια για την εύρεση τεράστιων κοιτασμάτων, αλλά σε πρώτο βαθμό είναι ενδεικτική και η απόδειξη προσπάθειας εύρεσης υδρογονανθράκων και βέβαια το ενδιαφέρον των ξένων εταιριών ακόμα και αν το εύρος τους δεν έχει καμία σχέση με την εμβέλεια της διαδικασίας του δεύτερου γύρου αδειοδότησης της κυπριακής ΑΟΖ. Ας αναλύσουμε όμως πιο συγκεκριμένα τα δεδομένα που έχουμε τώρα στην Ελλάδα.
1) Πατραϊκός Κόλπος: Τα εκτιμώμενα αποθέματα είναι της τάξης 200 MMbbls. Η περιοχή θεωρείται δύσκολη δεδομένου ότι παρόμοιοι γεωλογικοί στόχοι δεν έχουν διατρυθεί μέχρι σήμερα στον Ελλαδικό χώρο.
Αιτήσεις συμμετοχής κατέθεσαν:
1. Energean Oil and Gas, Trajan Oil and Gas Limited, Schlumberger (strategic technical partner).
2. Ελληνικά Πετρέλαια A.E, Edison International SPA, Melrose Resources Plc.
2) Ήπειρος Βόρειο Τμήμα – Ιωάννινα: Πρώτες εκτιμήσεις για εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα ανέρχονται σε 50 – 80 MMbbls. Επενδυτικό ενδιαφέρον υπάρχει λόγω της γειτονίας της με την Αλβανία, η οποία διαθέτει ανάλογα πετρελαϊκά συστήματα.
Αιτήσεις συμμετοχής κατέθεσαν:
1. Ελληνικά Πετρέλαια A.E, Edison International SPA, Melrose Resources Plc.
2. Energean Oil and Gas, Petra Petroleum, Schlumberger (strategic technical partner).
3. Arctic Hunter Energy Inc., K.O. Enterprises Inc.
4. Chariot Oil and Gas Limited.
3) Δυτικό Κατάκολο: Κοίτασμα πετρελαίου με εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα 3 MMbbls σε βάθος 2400 -2600μ. Απέχει περίπου 3,5 χιλιόμετρα από το ακρωτήρι Κατάκολο. Προβλέπεται κεκλιμένη γεώτρηση από ξηράς.
Αιτήσεις συμμετοχής κατέθεσαν:
1. Energean Oil and Gas, Trajan Oil and Gas Limited, Schlumberger (strategic technical partner).
2. GrekoilEnergyVenturesLTD.
Αυτές οι υποψηφιότητες είναι ενθαρρυντικές για την πατρίδα μας και στέλνουν ήδη ένα μήνυμα σε όσους δεν πιστεύουν καν στις δυνατότητες του υποθαλάσσιου πλούτου. Αλλά πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό είναι μόνο η αρχή. Δεν έχει την βαρύτητα της ΑΟΖ. Διότι ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε μερικές οικονομίες, αλλά να αλλάξουμε την οικονομία μας μέσω της στρατηγικής. Αν αναδείξουμε τις προθέσεις μας με την θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, τότε οι ξένες εταιρίες θα ενδιαφερθούν ακόμα περισσότερο, διότι θα μιλάμε για μία άλλη πραγματικότητα που αλλάζει τα δεδομένα και δείχνει ότι η Ελλάδα είναι πλέον σε μία δυναμική που δεν περιμένει καμία ελεημοσύνη από τους άλλους, αλλά που συμβάλλει και αυτή ενεργητικά στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αυτός είναι ο στόχος μας για να περάσουμε επιτέλους στη φάση της ενεργειακής Ελλάδας μετά ΑΟΖ.
1) Πατραϊκός Κόλπος: Τα εκτιμώμενα αποθέματα είναι της τάξης 200 MMbbls. Η περιοχή θεωρείται δύσκολη δεδομένου ότι παρόμοιοι γεωλογικοί στόχοι δεν έχουν διατρυθεί μέχρι σήμερα στον Ελλαδικό χώρο.
Αιτήσεις συμμετοχής κατέθεσαν:
1. Energean Oil and Gas, Trajan Oil and Gas Limited, Schlumberger (strategic technical partner).
2. Ελληνικά Πετρέλαια A.E, Edison International SPA, Melrose Resources Plc.
2) Ήπειρος Βόρειο Τμήμα – Ιωάννινα: Πρώτες εκτιμήσεις για εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα ανέρχονται σε 50 – 80 MMbbls. Επενδυτικό ενδιαφέρον υπάρχει λόγω της γειτονίας της με την Αλβανία, η οποία διαθέτει ανάλογα πετρελαϊκά συστήματα.
Αιτήσεις συμμετοχής κατέθεσαν:
1. Ελληνικά Πετρέλαια A.E, Edison International SPA, Melrose Resources Plc.
2. Energean Oil and Gas, Petra Petroleum, Schlumberger (strategic technical partner).
3. Arctic Hunter Energy Inc., K.O. Enterprises Inc.
4. Chariot Oil and Gas Limited.
3) Δυτικό Κατάκολο: Κοίτασμα πετρελαίου με εκτιμώμενα απολήψιμα αποθέματα 3 MMbbls σε βάθος 2400 -2600μ. Απέχει περίπου 3,5 χιλιόμετρα από το ακρωτήρι Κατάκολο. Προβλέπεται κεκλιμένη γεώτρηση από ξηράς.
Αιτήσεις συμμετοχής κατέθεσαν:
1. Energean Oil and Gas, Trajan Oil and Gas Limited, Schlumberger (strategic technical partner).
2. GrekoilEnergyVenturesLTD.
Αυτές οι υποψηφιότητες είναι ενθαρρυντικές για την πατρίδα μας και στέλνουν ήδη ένα μήνυμα σε όσους δεν πιστεύουν καν στις δυνατότητες του υποθαλάσσιου πλούτου. Αλλά πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό είναι μόνο η αρχή. Δεν έχει την βαρύτητα της ΑΟΖ. Διότι ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε μερικές οικονομίες, αλλά να αλλάξουμε την οικονομία μας μέσω της στρατηγικής. Αν αναδείξουμε τις προθέσεις μας με την θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, τότε οι ξένες εταιρίες θα ενδιαφερθούν ακόμα περισσότερο, διότι θα μιλάμε για μία άλλη πραγματικότητα που αλλάζει τα δεδομένα και δείχνει ότι η Ελλάδα είναι πλέον σε μία δυναμική που δεν περιμένει καμία ελεημοσύνη από τους άλλους, αλλά που συμβάλλει και αυτή ενεργητικά στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αυτός είναι ο στόχος μας για να περάσουμε επιτέλους στη φάση της ενεργειακής Ελλάδας μετά ΑΟΖ.
ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΛΑ....
«Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» - Μάθετε πως σας δουλεύουν...-----Το κείμενο «οι 10 στρατηγικές
χειραγώγησης των μαζών»----- κυκλοφορεί μαζικά στο Διαδίκτυο σε διάφορες γλώσσες και
αποδίδεται στον αμερικανό φιλόσοφο Noam Chomsky. Στις αρχές του 2010,
μεταφράζεται και στα ελληνικά, δημοσιεύεται σε πολλά μπλόγκς και οι αναρτήσεις
και τα likes δίνουν και παίρνουν. Το συγκεκριμένο κείμενο σε χρόνο ρεκόρ
ανακηρύσσεται σ’ ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα της παγκόσμιας μπλογκόσφαιρας.
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών.
«Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τα μυστικα του Σύμπαντος.
Υπάρχουν άνθρωποι
που τόλμησαν με τη σκέψη τους ν’ αγγίξουν τα άστρα, να ξεκλειδώσουν τα μυστικά
του σύμπαντος και να χαρίσουν τις γνώσεις τους στην ανθρωπότητα.
Ο Έλληνας αστροφυσικός, πανεπιστημιακός και συγγραφέας Μάνος Δανέζης είναι ένας από αυτούς. Είναι ένας πραγματικός Επιστήμονας με Ε κεφαλαίο, ταγμένος στην ανακάλυψη και στη διάδοση της Γνώσης. Μαζί με τον Στράτο Θεοδοσίου είναι οι Έλληνες «Καρλ Σαγκάν», που κατάφεραν να μεταδώσουν τη μαγεία της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης στο ευρύτερο κοινό. Εκτός από αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου – διδάσκει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών – ο Μάνος Δανέζης είναι ένας πρωτοποριακός ερευνητής στο χώρο της Αστροφυσικής κι ένας συγγραφέας που, μαζί με τον συνάδελφό του Στράτο Θεοδοσίου, έχει γράψει μέχρι στιγμής 14 επιστημονικά βιβλία (Το Μέλλον του Παρελθόντος μας, Το Σύμπαν που Αγάπησα, Μετρώντας τον Άχρονο Χρόνο, Η Κοσμολογία της Νόησης, Η Οδύσσεια των Ημερολογίων κ.α). Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένας εκπληκτικός εκλαϊκευτής της επιστημονικής γνώσης, όπως τον απολαύσαμε και μέσα από τη σειρά ντοκιμαντέρ Το Σύμπαν Που Αγάπησα, που προβάλλεται από την ΕΤ3 κι ελπίζουμε να συνεχιστεί.
Ο Μάνος Δανέζης είναι ένας επιστήμονας που αποκωδικοποιεί το Matrix του κόσμου μας και προσπαθεί να δει τι κρύβεται πίσω από την «κουρτίνα» των αισθήσεών μας. Βρίσκεται στην αιχμή της νέας επιστημονικής γνώσης, που σύντομα θα φέρει πραγματική επανάσταση στις κοινωνίες μας. Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στις 10 Ιουλίου, στη Πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα, όπου και οι δύο μιλήσαμε για τον μεγάλο Σέρβο επιστήμονα Νίκολα Τέσλα, με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του. Η διανοητική μας «χημεία» ήταν αμοιβαία. Έτσι, την επόμενη μέρα, βρεθήκαμε σ’ ένα καφέ στο κέντρο του Πειραιά, όπου συζητήσαμε για τα μυστήρια του σύμπαντος. Το αποτέλεσμα της συζήτησης μας είναι η συνέντευξη που θα διαβάσετε στη συνέχεια…
Γιώργος Στάμκος
Κύριε Δανέζη πως ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για την αστροφυσική; Τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε στη μαγεία του σύμπαντος;
Γεννήθηκα στον Πειραιά και ο Πειραιάς ήταν τότε, όταν ήμουνα μικρός –είμαι 57 ετών έτσι;– μια πολύ όμορφη πόλη. Σχεδόν όλα τα σπίτια είχαν ταράτσες, είχαν λουλούδια που μύριζαν. Η πόλη είχε χαρακτήρα… Το καλοκαίρι την έβγαζα στην ταράτσα. Τα φώτα ήταν πάρα πολύ λίγα. Όταν λοιπόν κοιμόμασταν «στρωματσάδα» στην ταράτσα έβλεπες έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Και τότε, σαν παιδί, ρώταγα. Αλλά οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν κάτι μεταξύ αλήθειας και παραμυθιού. Τότε ξεδιπλώνονταν περίεργα πράγματα, μύθοι, θρύλοι, παραμύθια. Απόψεις μισές σωστές μισές λάθος, που δημιουργούσαν έναν μαγικό κόσμο.
Αυτός ο μαγικός κόσμος των παιδικών χρόνων δεν ξεχνιέται εύκολα. Γράφεται μέσα σου. Αυτό που γράφεται μέσα σου ώστε να ακολουθήσεις μια επιστήμη, ώστε να την υπηρετήσεις για την υπόλοιπη ζωή σου είναι ένα βαθύ ερώτημα που βάζεις μέσα σου από πολύ μικρός.
Όλοι μας βάζουμε αυτό το ερώτημα. Είναι να δώσεις μια απάντηση από πού έρχεσαι, που είσαι και που πας. Τι είναι αυτό που βλέπεις γύρω σου. Είναι το προαιώνιο ερώτημα του ανθρώπου.
Τι είσαι μέσα σ’ αυτό το χάος;
Από πού έρχεσαι;
Που πας;
Τι θα γίνει όταν πεθάνεις;
Τι έχει γίνει πριν γεννηθείς;
Είσαι κολλημένος σ’ ένα μικρό «πλοιάριο» που τρέχει με ασύλληπτη ταχύτητα μέσα στο Σύμπαν. Δεν το καταλαβαίνεις αλλά τρέχεις! Αρχίζουν να δημιουργούνται μέσα σου καταστάσεις δέους, φόβου. Καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα στην ψυχή ενός παιδιού μεγαλοποιούνται απ’ ό,τι στη ψυχή ενός ενήλικα. Αυτό που αισθάνεσαι είναι ένα δέος που υπερβαίνει το φόβο. Νιώθεις πολύ μικρός σ’ ένα αχανές Σύμπαν. Δεν μπορείς να συμφιλιωθείς με την αίσθηση ότι είσαι ένα τίποτα. Αναζητάς τις ρίζες σου. Νιώθεις κάτι να σε έλκει. Είναι κάτι που σε έλκει προς τα άστρα. Η αίσθηση ενός νόστου…
Αυτό που λέτε μου ακούγεται κάπως γνωστικιστικό. Και οι αρχαίοι Γνωστικοί πίστευαν πως είναι ξένοι σ’ αυτόν τον κόσμο, πνευματικές οντότητες που εξέπεσαν στον κόσμο της ύλης, ενώ θεωρούν πραγματική τους πατρίδα τον ουρανό…
Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες είναι λίγο πολύ Γνωστικοί. Μπορεί να μην δεχόμαστε τα μισά, δεχόμαστε τα άλλα μισά. Πάντως οι ιδέες μας είναι γνωστικιστικές.
Δηλαδή ο κόσμος μας είναι ένα είδος φυλακής;
Κοίταξε να δεις, αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσεις. Είναι ευτυχισμένοι αυτοί που τουλάχιστον πιστεύουν πως έχουν απαντήσει σ’ αυτά τα εσωτερικά τους ερωτήματα.
Τι είναι αυτό που ωθεί έναν ερευνητή;
Είναι ένα φοβερό ψέμα, τουλάχιστον σ’ αυτούς που έχουν τη συνείδηση του ερευνητή, ότι δουλεύεις για τον κόσμο. Για το καλό της ανθρωπότητας. Η έρευνα είναι κάτι το εγωιστικό. Αυτό που κάνει ο ερευνητής είναι να λύσει τα δικά του προβλήματα. Τώρα, αν τα δικά του προβλήματα, όταν τα λύσει, βοηθήσουν και την ανθρωπότητα, τότε ακόμη καλύτερα. Αλλά το αρχικό κίνητρο είναι να λύσει το πρόβλημα που έχει μέσα του, έχει γιγαντωθεί, του δημιουργεί δέος και φόβο. Προσπαθεί με τη γνώση να ξεπεράσει το φόβο και το δέος. Να κυριαρχήσει πάνω τους.
Αλλά ο πόνος είναι αυτός που συνήθως παράγει γνώση…
Μα η γνώση δεν είναι πάντοτε ευτυχία! Η γνώση τις περισσότερες φορές είναι πόνος. Η γνώση είναι μοναξιά. Είναι απομόνωση. Είναι η ανάγκη της μοναξιάς όντας μέσα σε πολύ κόσμο. Να είσαι μέσα σ’ ένα άγριο πλήθος και να νιώθεις μόνος. Είναι η εσωτερική μοναξιά. Όχι με την κακή έννοια –μια εποικοδομητική μοναξιά.
Υπάρχει σχέση της αστροφυσικής με τη μεταφυσική;
Η μελέτη του σύμπαντος είναι κάτι το διαφορετικό από την μελέτη των πρακτικών εφαρμογών της καθημερινότητας. Είναι μια βουτιά σ’ έναν κόσμο που προσεγγίζει τη μεταφυσική, τον εσωτερισμό. Άλλοι άνθρωποι που δεν είναι τόσο υπομονετικοί, που δεν είναι τόσο επίμονοι, ζητούν άλλους, πιο εύκολους τρόπους, για να λύσουν τα μεταφυσικά τους προβλήματα. Γι’ αυτό διαβάζουν ένα δύο βιβλία αστρολογίας και λένε ότι κατάλαβαν τον κόσμο. Το δύσκολο είναι η αποδεικτική διαδικασία. Να αποδείξεις ότι είναι αλήθεια αυτό που βρίσκεις μπροστά σου. Ότι η γνώση σου είναι αληθινή. Κι αυτό να τ’ αποδείξεις, για να είσαι σίγουρος μέσα σου ότι η άποψη που έχεις για τον κόσμο, για τον εαυτό σου, για την κοινωνία κ.α. είναι σωστή. Δεν είναι ένα παραμύθι που διαιωνίστηκε μέσα από τα βιβλία κάποιων.
Ναι, αλλά η επιστημονική γνώση δεν είναι δόγμα. Συνέχεια αλλάζει! Συνέχεια εμφανίζονται καινούργιες θεωρίες.
Βεβαίως. Όμως, αν έχεις προσέξει, όλες οι καινούργιες θεωρίες δεν ανατρέπουν τις παλιές. Συμπληρώνουν τις παλιές. Η Θεωρία της Σχετικότητας δεν ανέτρεψε τον Νεύτωνα, συμπλήρωσε και επέκτεινε τη Νευτώνεια Φυσική. Υπάρχει μια συμπληρωματικότητα στην επιστημονική σκέψη. Είναι λάθος αυτό που πιστεύει ο πολύς κόσμος ότι οι νέες θεωρίες ανατρέπουν τις παλιές. Τις συμπληρώνουν, τις επεκτείνουν, τις κάνουν καλύτερες. Τις δίνουν μια άλλη εμβέλεια, μια άλλη ποιότητα.
Μια από τις τελευταίες θεωρίες της αστροφυσικής, της κοσμολογίας μάλλον, λέει ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια «κβαντική διακύμανση του κενού». Είναι γνωστό ότι το άθροισμα των θετικών και των αρνητικών δυνάμεων στο Σύμπαν ισούται με μηδέν. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία το Σύμπαν δεν έχει ανάγκη κάποιου δημιουργού, είναι δηλαδή αυτοδημιουργητο. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα γιατί τα Ιερατεία θέλουν να μας καταναγκάσουν να πιστεύουν σ’ έναν θεό-δημιουργό…
Κοίταξε, η Επιστήμη, από τη φύση της, δεν είναι συγκρουσιακή. Δεν βγάζει θεωρίες για να συγκρουστεί με κάποιους. Κανένας επιστήμονας δεν έχει καμία όρεξη να συγκρουστεί με κανέναν. Αυτό που λέμε «σύγκρουση» στην Επιστήμη δεν έχει σχέση με σχέση με τις συγκρούσεις των πολιτικών που φωνάζουν, «σκοτώνονται», σαν σε ένα πεδίο μάχης που κάποιος πρέπει να αφανίσει τον άλλον. Είναι σκληρή σύγκρουση ιδεών. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να συγκρουστούμε σε εκπληκτικό επίπεδο σ’ ένα συνέδριο κι όλοι μαζί μετά να πάμε να φάμε και να διασκεδάσουμε!
Αλλά οι ιδέες δεν είναι αυτές που διαμορφώνουν την εικόνα μας για τον κόσμο; Κι όποιος ελέγχει τις ιδέες…
Μα δεν χωρίζουν τους ανθρώπους οι ιδέες. Δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι, μέσω διαφορετικών ιδεών, πρέπει να συγκρουστούν μεταξύ τους ως άνθρωποι. Οι ιδέες συγκρούονται μεταξύ τους, όχι οι άνθρωποι. Αν εγώ διατυπώσω μια άποψη και δεν την καταλάβει ο άλλος ή δεν την καταλάβει κανένας, τότε θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσω. Γιατί και ο επιστήμονας είναι άνθρωπος. Αυτό δεν σημαίνει πως ο επιστήμονας θα πρέπει να συγκροτήσει ένα στράτευμα για να αφανίσει τους άλλους επιστήμονες ώστε να επικρατήσουν οι ιδέες του.
Παλιότερα όμως, μέχρι τον 18ο αιώνα, τα θρησκευτικά ιερατεία κυνηγούσαν και καταδίκαζαν τους επιστήμονες…
Δεν είπα όχι. Το έκαναν ακριβώς επειδή δεν είχαν την αίσθηση τι σημαίνει Επιστήμη. Ο επιστήμονας όμως δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα.
Αλλά οι επιστήμονες σήμερα δεν είναι ένα είδος «Ιερατείου»;
Μπορεί να είναι «ιερατείο» με την έννοια ότι διαμορφώνουν τον κόσμο μέσα σ’ ένα πλαίσιο ιδεών, σ’ έναν κόσμο ειρήνης και κατανόησης. Αν ο άλλος δεν θέλει να κατανοήσει τον κόσμο όπως είναι, ας μην τον κατανοήσει ποτέ!
Οι Δυτικές κοινωνίες έχουν κάνει ένα μεγάλο λάθος αλλοιώνοντας το νόημα κάποιων λέξεων. Όταν λέμε Επιστήμη εννοούμε την αναζήτηση της αλήθειας του φυσικού κόσμου. Όταν λέμε Τεχνολογία εννοούμε μια μερική εφαρμογή κάποιων αποκτηθέντων γνώσεων για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας. Ο τεχνολόγος δεν είναι επιστήμονας. Δεν κάνει Επιστήμη.
Ο Νίκολα Τέσλα τι ήταν; Επιστήμονας ή τεχνολόγος;
Ο Τέσλα ήταν επιστήμονας. Μπορεί να χρησιμοποίησε συσκευές αλλά το έκανε για να ανακαλύψει και να αποδείξει καινούργιους φυσικούς νόμους. Αρχικά ήταν ένας επιστήμονας ο οποίος ήθελε να ανακαλύψει νόμους της Φύσης. Για να ανακαλύψει νόμους της Φύσης έκανε διάφορες εφευρέσεις. Μέχρι εδώ ο Τέσλα ήταν επιστήμονας και ήταν ένας πολύ επιτυχημένος επιστήμονας. Ήταν μεγάλος.
Όταν όμως ο Τέσλα σκέφτηκε να γίνει επιχειρηματίας, τότε απέτυχε! Γιατί; Απέτυχε γιατί ήταν επιστήμονας! Τα προσόντα τα οποία διέθετε τον έκαναν να είναι εκπληκτικός επιστήμονας, αλλά τον έκαναν πολύ κακό επιχειρηματία. Ο Τέσλα εφηύρε κάποια πράγμα για να ανακαλύψει νόμους της Φύσης.
Τεχνολόγος είναι αυτός που εφευρίσκει πράγματα για να τα ρίξει στην παραγωγή. Να κάνει π.χ. τον ηλεκτρισμό εμπορεύσιμο προϊόν. Κι εδώ, ξέρεις πολύ καλά, πως ο Τέσλα απέτυχε. Δεν ήταν καλός επιχειρηματίας. Όπου έβαζε τα λεφτά του τα έχανε. Γιατί αυτά τα δύο πράγματα δεν πάνε μαζί.
Κάποιος που έχει μια πολύ ελεύθερη σκέψη, που αγκαλιάζει ολόκληρο το Σύμπαν, δεν έχει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μικρά πράγματα. Γιατί είναι πάρα πολύ μικρό πράγμα να χρησιμοποιήσεις τις εφευρέσεις, την επιστημονική γνώση του Τέσλα, για να φτιάξεις, έστω, τον μεγαλύτερο σταθμό παραγωγής ενέργειας στη Αμερική. Είναι πολύ μικρό σε σχέση με τη σύλληψη της ιδέας. Από τη στιγμή που ανακαλύπτεις το μυστικό ενός ολόκληρου σύμπαντος τι σημασία έχει η Νέα Υόρκη. Είναι πάρα πολύ μικρή! Ολόκληρη η Γη είναι πάρα πολύ μικρή!
Σήμερα πάντως δεν επικρατεί η εμπορευματική λογική πάνω στη χρήση της επιστημονικής γνώσης;
Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο πρέπει να προσέξουν οι μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα. Υπάρχει μια επικρατούσα λογική. Τη γνώση την καινούργια, η οποία θα γίνει τεχνολογία και θα μπει στο σπίτι μας μετά από εκατό, διακόσια χρόνια, ο Δυτικός πολιτισμός πιστεύει πως αποτελεί προνόμιο των μεγάλων κρατών. Επιστήμη βασική μπορεί να κάνει η Αμερική, η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Γαλλία… Οι μικρές χώρες απαγορεύεται να κάνουν Επιστήμη, να παράγουν καινούργια γνώση!
Στις μικρές χώρες έχουν εναποθέσει έναν δευτερεύοντα ρόλο, να παίρνουν τα απομεινάρια της παλιάς γνώσης και να κάνουν μικρές τεχνολογικές εφαρμογές –τις οποίες εμείς θεωρούμε μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα!–, ενώ εκείνοι ασχολούνται με το Αύριο.
Εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα μικρό τσιπάκι που θα χρησιμοποιηθεί σ’ έναν υπολογιστή ενός πανεπιστημίου –σιγά το λάχανο! Εκείνοι όμως την ίδια στιγμή φτιάχνουν κβαντικούς υπολογιστές. Όταν εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα μηχανηματάκι GPS για να βρίσκουμε τους δρόμους με τα αυτοκίνητα –το οποίο παρεμπιπτόντως είναι ελληνική εφεύρεση– εκείνοι μιλούν για κβαντικά κενά, για κβαντικά πηγάδια.
Όταν στα ελληνικά πανεπιστήμια διδάσκουμε ότι δεν υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, εκείνοι κάνουν πειράματα με αλληλοσχετισμένα φωτόνια οι πληροφορίες των οποίων ταξιδεύουν με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός! Όλη αυτή η πρόοδος της επιστήμης, αυτή η Νέα Φυσική έχει περάσει εδώ σε μια «γραικίλα» ότι «δεν είναι δικιά μας δουλειά». Κι αυτό περιορίζει την εμβέλεια μας. Γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνον οι επιστημονικοί κύκλοι. Φταίνε τα ΜΜΕ, φταίει η ίδια η ελληνική κοινωνία.
Πως φτάσαμε στη σημερινή επιστημονική επανάσταση την οποία υπηρετείται;
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το Σύμπαν περιγράφεται ως ένας «κώνος φωτός», που έχει περιοχές όπου υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός. Εγώ δεν θα σου πω για τα παράδοξα του σύμπαντος, αλλά θα σου πω για τα φοβερά πράγματα που τα γνωρίζει σήμερα η Επιστήμη κι έχει αλλάξει ολόκληρος ο πολιτισμός μας με βάση τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.
Παράδειγμα:
Όπως ξέρεις η μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου και 17ου αιώνα στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της Νευτώνιας Φυσικής και της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Στηρίζονταν στη λογική ότι το ορατό Σύμπαν ήταν Ευκλείδειο, δηλαδή μια «καλοστημένη μηχανή» που λειτουργούσε σε τρεις διαστάσεις. Όταν ήρθε ο Αϊνστάιν έκανε μια μεγάλη τομή με τη Θεωρία της Σχετικότητας, εισάγοντας κάποιες ιδέες που δεν θέλουμε καν να τις συζητάμε, ενώ τις χρησιμοποιούμε. Έβαλε δύο καινούργια στοιχεία: το Σύμπαν μας δεν μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία και οι διαστάσεις του είναι παραπάνω από τρεις.
Εάν δεν αναλύσουμε, σε πρακτικό επίπεδο, τι σημαίνει ένας χώρος να έχει περισσότερες από τρεις διαστάσεις και να μην μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία…
Πόσες διαστάσεις έχει το Σύμπαν;
Πάντως περισσότερες από τρεις! Αυτό το οποίο γνωρίζουμε σήμερα, αποδεικτικά από την Επιστήμη, είναι ότι η ανθρώπινη βιολογία, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη και η οποία εκφράζεται μέσα από τις πέντε αισθήσεις μας, δεν έχει την τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται μορφές και σχήματα που είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις. Ακόμη κι αν είναι Ευκλείδεια η Γεωμετρία, αν οι διαστάσεις είναι τέσσερις, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί καμιά τετρασδιάστατη μορφή ή σχήμα λόγω του DNA του, της ίδιας του της βιολογίας. Ότι όργανο και να φτιάξει δεν αλλάζει τη βιολογία του ανθρώπου, απλώς επεκτείνει τις αισθήσεις μας. Γνωρίζουμε λοιπόν πως ένας χώρος, ακόμη κι αν είναι Ευκλείδειος, αν έχει παραπάνω από τρεις διαστάσεις, τότε εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα.
Ήρθε λοιπόν ο Αϊνστάιν και μας λέει πως είναι τέσσερις οι διαστάσεις και ο χώρος είναι Ρίμαν και δεν είναι Ευκλείδειος. Αν δεν είναι Ευκλείδειος ο χώρος τότε σημαίνει ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτα, ακόμη κι αν είναι τριών, δύο ή και μιας διάστασης. Επειδή ο χώρος είναι Ρίμαν δεν μπορούμε να δούμε τίποτε βάσει της βιολογίας μας και, εγώ συμπληρώνω, ακόμη κι αν ήταν Ευκλείδειος δεν μπορούμε να δούμε τίποτε επειδή έχει τέσσερις διαστάσεις.
Γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα:
Αφού βλέπουμε γύρω μας! Είμαστε ένα κομμάτι του σύμπαντος. Βλέπουμε πράγματα γύρω μας. Άρα κάπως πρέπει να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο. Κι αυτό το λύνει η Επιστήμη αρχίζοντας από τα Μαθηματικά, που λένε τα εξής:
Αν πάρω αυτόν το περίεργο χώρο Ρίμαν του σύμπαντος, που δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτε, κόψω ένα πάρα πολύ μικρό κομματάκι, τότε αυτό συμπεριφέρεται με πάρα πολύ καλή προσέγγιση σαν να ήταν Ευκλείδειος χώρος.
Τι γίνεται λοιπόν;
Οι αισθήσεις μας μέσω μιας σειράς αδυναμιών τους αποκόπτουν πλαστά ένα πολύ μικρό κομματάκι του σύμπαντος, το οποίο πλαστά μοιάζει σαν να είναι Ευκλείδειο. Δηλαδή γύρω μας δημιουργούμε ένα «κουκούλι», μια σφαίρα μέσα στην οποία υπάρχουμε, την οποία σφαίρα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι Ευκλείδεια.
Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από αυτό το Ευκλείδειο «κουκούλι» μας, αναγκάζονται να περάσουν μέσα από αυτό το «κουκούλι» για να έρθουν στις αισθήσεις μας. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο που φτιάχνουν οι αισθήσεις μας δεν είναι παρά ολογράμματα, απεικονίσεις όπως λένε στα Μαθηματικά: εικόνες-Matrix αυτού που πραγματικά υπάρχει. Βλέπουμε τις σκιές του σύμπαντος.
Δεν βλέπουμε το ίδιο το Σύμπαν. Καθετί που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι πραγματικό, είναι απλώς η σκιά αυτού που πραγματικά υπάρχει! Αυτά που σου λέω τα γνωρίζουμε στην αστροφυσική, δεν είναι τίποτε το παράξενο.
Οι αισθήσεις μας δεν μας βοηθούν στην κατανόηση του σύμπαντος;
Μίλησα για τις αδυναμίες των αισθήσεων μας. Οι αισθήσεις μας έχουν βασικά τρεις αδυναμίες.
Ας πάρουμε το μάτι μας. Δεν αντιλαμβάνεται όλες τις ακτινοβολίες παρά ελαχιστότατες, αυτό που λέμε οπτικό φάσμα. Μιλάμε για έναν ωκεανό φωτός που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο ελαχιστότατες.
Η δεύτερη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι ότι δεν μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται αντικείμενα που είναι μικρότερα από κάποια ελάχιστη διάμετρο. Με τον τρόπο αυτό δεν καταλαβαίνουμε τη σκόνη που βρίσκεται μεταξύ μας, τα σωματίδια των οσμών, τα μικρόβια κλπ.
Και η τρίτη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι αν δύο αντικείμενα είναι πιο κοντά από μια συγκεκριμένη απόσταση δεν τα αντιλαμβανόμαστε σαν δύο αντικείμενα, αλλά σαν ένα. Κοίταξε τώρα αν δεν είχαμε αυτές τις αδυναμίες του ματιού.
Για παράδειγμα αν βλέπαμε όλες τις ακτινοβολίες, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτα! Θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός φωτός γύρω μας, που δεν θα διέκρινες τίποτα, θα ήταν απλά ένα εκτυφλωτικό φως.
Για να δούμε τη δεύτερη αδυναμία. Αν βλέπαμε αντικείμενα που ήταν μικρά, τότε αυτός ο χώρος μεταξύ μας δεν θα ήταν κενός. Θα ήταν το πιο πηχτό πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου! Ακόμη και το άρωμα που φοράω, τα μικροσωματίδια, θα τα έβλεπες. Θα έβλεπες τη σκόνη, μικροοργανισμούς, κι ακόμη τις πτητικές ενώσεις, το καυσαέριο… Θα έβλεπες να μας ενώνει ένα πυκνότατο υλικό. Δηλαδή εσένα θα σε έβλεπα θαμπό, γιατί θα σε έβλεπα μέσα από ένα εκπληκτικά πυκνό υλικό.
Ας πάμε στην τρίτη αδυναμία. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω ως ανεξάρτητα αντικείμενα όσο κοντά και να βρίσκονται. Τότε δεν θα σε έβλεπα εσένα. Θα έβλεπα τα κύτταρά σου, θα έβλεπα τα μόρια σου, τα άτομα σου, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια των ατόμων σου. Θα έβλεπα τα στοιχειώδη σωμάτια. Κι επειδή αυτά δεν είναι σωματίδια μάζας αλλά ρεύματα ενέργειας, θα έβλεπα την ενέργεια. Κι επειδή τα πάντα είναι φτιαγμένα από τα ίδια δομικά υλικά, τότε πως θα ξεχώριζα το τραπέζι από εσένα; Θα ζούσα σ’ έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης ενέργειας!
Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι δηλαδή ενέργεια;
Έτσι λοιπόν το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε δεν είναι ο περιορισμός, αλλά η ενότητα. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε με την κλασσική έννοια της Φυσικής του 1910 –δεν μιλάω για σημερινές «τρελές» ανακαλύψεις– είναι ότι όλο το Σύμπαν είναι Ένα. Δεν υπάρχουν εξατομικευμένα αντικείμενα. Δεν υπάρχεις Εσύ κι Εγώ. Δεν υπάρχω Εγώ και το τραπέζι.
Η Γη και το Φεγγάρι… Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό της ενότητας της ενέργειας κάπου, πιθανότατα, υπάρχουν κάποια μικροπυκνώματα, τα οποία ονομάζουμε ύλη, που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ως ύλη. Αν όμως η πυκνότητα της ενέργειας είναι λίγο μικρότερη, τότε δεν τη βλέπουμε καθόλου. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα. Όπως καταλαβαίνεις μια τέτοια αντίληψη του φυσικού σύμπαντος δεν αλλοιώνει μόνο τις απόψεις μας περί Επιστήμης, αλλάζει τις απόψεις μας για το τι είμαστε. Αλλάζει την κοινωνική θεωρία.
Τι είμαστε;
Είμαστε Ένα. Εσύ κι εγώ δεν είμαστε άλλο πράμα. Κι αν εγώ κάνω κάτι κακό σ’ εσένα είναι σαν να κάνω κακό σ’ εμένα. Γιατί υπάρχει μια ενότητα. Βλέπεις οι νέες φυσικές απόψεις περί σύμπαντος, που είναι βεβαίως παλιές, αρχίζουν να αλλάζουν την κοινωνική φιλοσοφία. Κι όταν αλλάζει η κοινωνική φιλοσοφία, τότε αλλάζουν τα πολιτικά συστήματα.
Γι’ αυτό λέμε πάντοτε ότι μετά από μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση ακολουθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει πως είναι ένα τίποτα, ένα κομμάτι μάζας που θα καταστραφεί και θα πεθάνει, νιώθει μια μικρότητα κι ασχολείται με μικρά πράγματα.
Ένας άνθρωπος όμως που έχει αίσθηση της συμπαντικότητάς του και της ενότητάς του με το Σύμπαν αναζητάει άλλα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι η μικρότητα των ανθρώπων είναι η μη αίσθηση της συμπαντικότητάς τους, της μεγαλοσύνης τους. Δεν μπορώ να είμαι αντίπαλός σου γιατί είναι σαν να είμαι αντίπαλος του εαυτού μου. Γιατί εσύ κι εγώ και όλοι είμαστε ΈΝΑ. Είμαστε Ένα σαν Σύμπαν.
Όλα αυτά μου ακούγονται αρκετά φιλοσοφικά…
Όταν συζητάω γι’ αυτά τα θέματα αποφεύγω να εκφράσω φιλοσοφικές ή άλλου είδους προσωπικές απόψεις. Θέλω να μιλάω μόνο επιστημονικά κι όλα αυτά τα οποία λέω δεν έχουν καμία σχέση με φιλοσοφία και με οτιδήποτε άλλο. Αυτά που σου λέω μπορώ να τα αποδείξω επιστημονικά.
Σ’ αυτό το καινούργιο Σύμπαν λοιπόν επικρατούν, αποδεικτικά, καινούργιες ιδιότητες. Καμιά μορφή και κανένα σχήμα δεν έχει μέσα κι έξω. Το έξω είναι μέσα και το μέσα είναι έξω. Τίποτε δεν έχει δύο ανεξάρτητες πλευρές! Αυτό μπορώ να στο αποδείξω και πρακτικά και το ξέραμε από τον 18ο αιώνα. Το έξω κάθε σχήματος συγχρόνως είναι μέσα, και το μέσα κάθε σχήματος συγχρόνως είναι έξω. Να δούμε τι προεκτάσεις έχει αυτό, αν θέλεις να το φιλοσοφήσεις κιόλας.
Καθένας από εμάς είναι μια μορφή του σύμπαντος, μια μορφή-σκιά, οι αισθήσεις κατανοούν μόνο τη σκιά αυτού που είναι ο άνθρωπος. Δεν κατανοούν το σύνολο αυτού που είναι άνθρωπος, αυτό που ενώνεται με όλο το Σύμπαν. Δεν αντιλαμβάνονται τη συμπαντική μορφή του, αντιλαμβάνονται μόνο την προβολή του σ’ αυτό το ψεύτικο «κουκούλι», το Ευκλείδειο, που φτιάχνουν οι αισθήσεις του.
Για σκέψου λοιπόν ότι εγώ είμαι έξω από εσένα κατά την άποψη σου. Συμπαντικά όμως είμαι μέσα σου, κι εσύ είσαι μέσα σ’ εμένα. Άρα οι δύο μας ταυτιζόμαστε. Κι αν ταυτιζόμαστε οι δυο μας, ταυτιζόμαστε με τα πάντα! Γι’ αυτό βλέπεις πως οι αρχαίοι Έλληνες και Ινδοί φιλόσοφοι έλεγαν πως για να μπορέσεις να καταλάβεις το Σύμπαν, πρέπει πρώτα να χωθείς μέσα στον εαυτό σου, όσο βουτάς μέσα σου είναι σαν να βγαίνεις έξω! Γιατί το μέσα μιας μορφής είναι το έξω μιας άλλης μορφής. Ενώ όσο βγαίνεις προς τα έξω, νομίζεις πως κατακτάς το Σύμπαν, τόσο περιορίζεσαι προς τα μέσα.
Ποιο είναι το μήνυμα που αναβλύζει μέσα από την επανάσταση της Νέας Φυσικής;
Το καινούργιο μήνυμα της Νέας Φυσικής είναι η ενότητα, είναι η άρνηση της ατομικότητας, η άρνηση του απομονωτισμού, η άρνηση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι το ξεχωριστό.
Στη νέα εποχή που επαγγέλλεται αυτή η σύγχρονη Φυσική δεν υπάρχει Εγώ, υπάρχει το Εμείς. Δεν υπάρχει το Έχω, αλλά το Είμαι. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μιας φιλοσοφικής ενόρασης –γνωρίζω τις φιλοσοφικές ενοράσεις αλλά αρνούμαι να τις συζητήσω, συζητάω μόνο Φυσική– αλλά της σύγχρονης αντίληψης της Φυσικής για τον κόσμο. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως η άρνηση του Εγώ, η άρνηση της ατομικότητας, αλλάζει τις κοινωνίες, φέρνει επανάσταση.
Δεν καταργείται ο εθνικισμός με την έννοια της κατάργησης της ταυτότητας, καταργείται η ατομικότητα που οδηγεί στον εθνικισμό. Τα πάντα είναι Ένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι κουταμάρες! Μια πλάνη των αισθήσεων μας. Οι σκιές δηλαδή –το Matrix– που η μια πολεμάει την άλλη. Είναι αστείο. Οι σκιές να μάχονται μεταξύ τους, ενώ είναι οι ίδιες! Είναι αντανακλάσεις του ίδιου πράγματος. Είναι δύο δικές σου εικόνες κι αυτές οι δύο εικόνες προσπαθούν η μία να σκοτώσει την άλλη.
Το ότι ζούμε συνεχώς σε μια κατάσταση Matrix είναι σίγουρο –μπορώ να σου δώσω όση βιβλιογραφία θέλεις–, άλλωστε τα έχουμε γράψει όλα αυτά σ’ ένα βιβλίο μας με τίτλο Η Κοσμολογία της Νόησης, που βασίζεται σε πολύ έγκυρο επιστημονικό υλικό. Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου γνωρίζουν την αλήθεια του πράγματος, αλλά δεν μπορούν να την επιβάλλουν σε μια κοινωνία που στρεβλά αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Άρα καταλαβαίνεις πως μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση έχει κλείσει τον κύκλο της κι αν περάσει στον κόσμο όλα θ’ αλλάξουν. Τίποτε δεν θα ‘ναι όπως ήταν χθες.
Τι είναι αυτό όμως που την εμποδίζει να περάσει στον πολύ κόσμο; Να αλλάξει τις ανθρώπινες κοινωνίες;
Κοίταξε, μην βάζεις στο νου σου παγκόσμιες συνωμοσίες. Υπάρχουν πολλών ειδών αδυναμίες. Είναι η αδυναμία η δική μας να κατανοήσουμε πλήρως αυτά που διαβάζουμε στα επιστημονικά συγγράμματα. Είναι η μικρότητα και η φιλοδοξία μας. Είναι ο φόβος μας να συγκρουστούμε.
Να έχουμε το θάρρος να διατυπώσουμε την επιστημονική μας άποψη χωρίς να φοβόμαστε μην «χάσουμε τη θέση» μας. Να ξεπεράσουμε τους ανθρώπινους φόβους…
Χρειάζεται μια πλήρη κατανόηση της αλήθειας αυτών που λέω, διότι αν πραγματικά νιώθεις την ταύτιση με το Σύμπαν τότε καταλαβαίνεις ότι όλα αλλάζουν σε θεολογικό, σε κοινωνικό επίπεδο. Το θέλουμε όμως; Οι μεγάλες αλλαγές ξέρεις, δεν γίνονται ποτέ από την κορυφή. Δεν βρέθηκε ποτέ ένας βασιλιάς, ένας αυτοκράτορας για να επιβάλει την καινούργια γνώση.
Η Γνώση επιβάλλεται από κάτω. Αυτό που γνωρίζουμε πλέον, ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο-Matrix κι ότι δεν υπάρχει η έννοια της ύλης –είναι διανοητικό κατασκεύασμα μας, είναι το αντίτιμο της «πτώσης» μας και της μικρότητας των αισθήσεων μας– είναι η αδυναμία μας να νιώσουμε μέσα από μια 6η αίσθηση την οποία έχουμε χάσει και την οποία πρέπει να κατακτήσουμε. Αυτή την ενότητα του Σύμπαντος. Οραματίζομαι την εποχή που η Νόηση θα έχει γίνει αίσθηση και θα μετράμε πλέον έξι αισθήσεις. Και το Σύμπαν θα είναι διαφορετικό γύρω μας.
Αυτό όμως δεν προϋποθέτει και κάποιο είδος βιολογικής εξέλιξης;
Ναι αλλά ξέρω πως γρήγορα οι άνθρωποι θα πρέπει μέσω μιας καλλιέργειας να εξελιχθούν, γιατί έχουμε αποδείξει ως βιολογικές υπάρξεις ότι προσαρμοζόμαστε στη νέα γνώση. Θα πρέπει να μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. Τέρμα η ύλη! Τα πάντα είναι ενέργεια, κι όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος που δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια.
Η ενέργεια είναι το υλικό του σύμπαντος που δεν είναι ούτε Ευκλείδειο, ούτε τρισδιάστατο. Είναι έξω από τις αισθήσεις μας, είναι το λεγόμενο χάος, το Έρεβος… Το υλικό από το οποίο πηγάζουν όλα τα δευτερογενή γεγονότα που μας δημιουργούν αυτό το Matrix είναι έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεων μας. Κάποτε το ονόμαζαν χάος, σήμερα η Νέα Φυσική το ονομάζει Ψευδοκενό. Ο χώρος είναι γεμάτος από αυτό το Ψευδοκενό που αν κουνηθεί λίγο, αν υπάρξει μια μικροδιακύμανση του, τότε γεννιέται ένας κόσμος και όχι ένα Σύμπαν. Σύμπαν είναι όλοι οι κόσμοι μαζί και υπάρχουν άπειροι…Όμως οι κόσμοι είναι μια αφαίρεση, διότι το Σύμπαν είναι Ένα και ούτε σε κόσμους (μικροσύμπαντα) μπορούμε να το χωρίσουμε. Όλα αυτά φαίνονται μαγικά. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν σύγχρονη Φυσική είναι μεταφυσικά.
Μπορείτε να φέρετε κάποιο πρακτικό παράδειγμα που απορρέει από αυτή τη Νέα Φυσική;
Ναι, το παράδειγμα των συσχετισμένων φωτονίων. Είναι ένα εργαστηριακό πείραμα με δύο φωτόνια τα οποία κάποια στιγμή της ζωής τους έχουν αλληλεπιδράσει. Αν πάρω αυτά τα δύο φωτόνια και τα μεταφέρω σε μια τεράστια απόσταση μεταξύ τους και προικοδοτήσω το ένα με κάποια πληροφορία π.χ. αλλάξω την πόλωση του, τότε η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στο άλλο με ταχύτητες πολλαπλάσιες της ταχύτητας του φωτός! Αυτό σημαίνει ότι το φαινόμενο της μετάδοσης της πληροφορίας δεν έχει γίνει σε χώρο Ευκλείδειο και τρισδιάστατο, όπου δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ταχύτητα από του φωτός. Αν θεωρήσουμε ότι κάποτε συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη τότε το μεγαλύτερο μέρος των φωτονίων είναι συσχετισμένο εν τη γενέσει τους. Αυτό σημαίνει ότι τα φωτόνια που βρίσκονται στο Α του Κενταύρου με τα φωτόνια που βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου, κάποτε ήταν συσχετισμένα. Άρα δεν χρειάζεται να πας εκεί για να μάθεις τις πληροφορίες, διότι οι πληροφορίες έχουν μεταφερθεί μέσω των συσχετισμένων φωτονίων και βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου. Αν εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, πρόβλημά σου! Προετοίμασε τον εαυτό σου με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνει τις πληροφορίες. Οι πληροφορίες του σύμπαντος είναι ήδη εδώ και μάλιστα με ταχύτητες πολλαπλάσιες από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό συμβαίνει και μέσα από τα «κβαντικά πηγάδια».
Τι είναι «κβαντικό πηγάδι»; Ένα είδος «εξόδου διαφυγής» από τον Ματριξοειδή κόσμο μας;
Είναι η μετάδοση πληροφοριών μέσα από διαύλους, που έχουν ως αρχή και τέλος το χώρο του Matrix αλλά η τροχιά, ο χώρος όπου εξελίσσονται είναι το πραγματικό Σύμπαν, και όχι το Matrix. Η αρχή και το τέλος του «πηγαδιού», αυτού του «λώρου», είναι στο Matrix. Το σώμα όμως του «πηγαδιού» είναι εκτός του Matrix, όπου εκεί μπορεί να τρέξει η πληροφορία με οποιαδήποτε ταχύτητα θέλει. Κι αυτό το γνωρίζουμε και το διδάσκουμε στους πρωτοετείς φοιτητές μας. Αυτή είναι και η λειτουργία των «Μαύρων Τρυπών» και του «Λώρου Αϊνστάιν-Ρόσεν», που εξελίσσεται πίσω τους, είναι ένα τέτοιο «κβαντικό πηγάδι». Η «Μαύρη Τρύπα» είναι η είσοδος και η «Λευκή Οπή» η είσοδος από το πραγματικό Σύμπαν, στο δικό μας Matrix. Βλέπεις η πραγματική επιστημονική γνώση είναι πολύ πιο παράξενη και «μεταφυσική» από πολλές μεταφυσικές γνώσεις.
Έχουν γίνει πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς;
Ναι, έχουμε πάρει μόριο από ένα εργαστήριο και το έχουμε μεταφέρει στο άλλο. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Αν πάρω ένα μόριο νερού το οποίο εξαφανίζω από ένα εργαστήριο και εμφανίζω στο άλλο, υπάρχει το πρόβλημα της ταυτότητας. Δηλαδή αυτό που εμφανίστηκε στο άλλο εργαστήριο είναι το ίδιο που εξαφανίστηκε από το άλλο; Δεν μπορούμε να το ταυτοποιήσουμε. Αυτό που εμφανίστηκε είναι το ίδιο ή είναι ένα άλλο που δημιουργήθηκε στη θέση αυτού που χάθηκε; Αυτό το φαινόμενο όμως δεν είναι τηλε-μεταφορά αλλά κβαντό-μεταφορά. Όταν μετακινείσαι στο χώρο μεταφέρεσαι εσύ ο ίδιος ή μήπως μεταφέρεται απλώς το σύνολο των ιδιοτήτων σου;
Η ζωή στο Σύμπαν είναι ένα σπάνιο και μοναδικό φαινόμενο ή είναι κάτι το συνηθισμένο;
Είναι κάτι το συνηθισμένο. Αυτό είναι δεδομένο. Θα ήταν εντελώς παράλογο να υπήρχε ζωή μόνο στη Γη. Όχι μόνο υπάρχει ζωή στο Σύμπαν αλλά υπάρχουν και οργανισμοί που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους Matrix. Βέβαια εμείς έχουμε μια πολύ εγωιστική άποψη για τη ζωή και νομίζουμε ότι είναι μόνο αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Μπορεί να υπάρχει ζωή χωρίς μάζα! Και στο θέμα της ζωής υπάρχουν πολύ εγωιστικά ανθρώπινα πρότυπα. Άλλωστε οι μορφές ζωής είναι απλώς προβολές μέσα στο Matrix μιας μορφής που υπάρχει συμπαντικά…
Πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την ενότητα. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που αφορούν τον εγωισμό και τους φόβους του ανθρώπου. Υπάρχει μια ενότητα στο Σύμπαν και όλα αυτά που βλέπω γύρω μου είναι Matrix. Η πραγματικότητα του οτιδήποτε βλέπω βρίσκεται έξω από τον χώρο των αισθήσεων μου. Εκεί πρέπει να αναζητήσω την ρίζα της ύπαρξης όλων των «σκιών» που αντιλαμβάνομαι μέσα στο Σύμπαν.
Γιατί είναι δύσκολο να αφομοιώσουμε τη νέα επιστημονική γνώση;
Οι γνώσεις έχουν εγκατασταθεί μ’ έναν δογματικό τρόπο μέσα σου που είναι πολύ δύσκολο να τον σπάσεις. Γι’ αυτό βλέπεις σε όλη αυτή την καινούργια επιστημονική πραγματικότητα αντιδρούν θετικότερα οι νεότεροι, που δεν έχουν παγιωμένες και δογματικές γνώσεις. Γι’ αυτό είπε κάποτε ο Μαξ Πλανκ: «Καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δουν το φως της αλήθειας, αλλά μόνο γιατί αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία». Η αλήθεια είναι ότι δεν μας αρέσει να ξεβολευόμαστε διανοητικά από τις παγιωμένες απόψεις μας, γιατί αυτό μας χαλάει ένα κοσμοείδωλο που υπάρχει γύρω μας.
Οι αναγνώστες όμως ενός εναλλακτικού περιοδικού αρέσκονται στο διανοητικό ξεβόλεμα, σχεδόν το αποζητούν…
Οι αναγνώστες του περιοδικού σας σκέφτονται μ’ έναν τρόπο –λανθασμένο ή όχι δεν μ’ ενδιαφέρει– που αναγκάζει «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, που σε άλλους ανθρώπους είναι κλειστά, να ανοίγουν. Δεν μ’ ενδιαφέρει εμένα αν οι σκέψεις που κάνουν είναι σωστές ή όχι. Τα «κουτάκια» όμως του εγκεφάλου τους που σε άλλους είναι κλειστά σ’ αυτούς είναι ανοικτά! Αυτό ξέρεις πόσο μεγάλο προσόν είναι; Γιατί όταν έρχομαι εγώ για να τους πω αυτά που σου λέω τώρα είναι έτοιμοι να τα δεχτούν και να τα καταλάβουν, ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Είναι έτοιμοι διανοητικά να κατανοήσουν τη νέα επιστημονική επανάσταση. Έχουν κάνει ήδη την υπέρβασή τους κι έχουν ανοίξει, βιολογικά, κάποια «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, έστω και με στρεβλό τρόπο. Δεν με νοιάζει πως τα άνοιξαν. Σημασία είναι πως είναι έτοιμοι σ’ αυτόν τον τεράστιο χώρο του εγκεφάλου τους που έχουν ανοίξει να «φορτώσουν» τις νέες επιστημονικές γνώσεις. Είναι ένας τρόπος για να ανοίξεις «κανάλια» στον εγκέφαλό σου και έχεις πλέον τη δυνατότητα να διαγράψεις κάποιες, πιθανότατα, στρεβλές απόψεις και να εγγράψεις κάτι το καινούργιο, που οι άλλοι αδυνατούν να κατανοήσουν. Μπορείς πλέον καλύτερα να αντιληφθείς το Matrix του κόσμου και να κατανοήσεις τα μυστήρια του σύμπαντος.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΖΕΝΙΘ Γιώργος Στάμκος
Ο Έλληνας αστροφυσικός, πανεπιστημιακός και συγγραφέας Μάνος Δανέζης είναι ένας από αυτούς. Είναι ένας πραγματικός Επιστήμονας με Ε κεφαλαίο, ταγμένος στην ανακάλυψη και στη διάδοση της Γνώσης. Μαζί με τον Στράτο Θεοδοσίου είναι οι Έλληνες «Καρλ Σαγκάν», που κατάφεραν να μεταδώσουν τη μαγεία της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης στο ευρύτερο κοινό. Εκτός από αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου – διδάσκει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών – ο Μάνος Δανέζης είναι ένας πρωτοποριακός ερευνητής στο χώρο της Αστροφυσικής κι ένας συγγραφέας που, μαζί με τον συνάδελφό του Στράτο Θεοδοσίου, έχει γράψει μέχρι στιγμής 14 επιστημονικά βιβλία (Το Μέλλον του Παρελθόντος μας, Το Σύμπαν που Αγάπησα, Μετρώντας τον Άχρονο Χρόνο, Η Κοσμολογία της Νόησης, Η Οδύσσεια των Ημερολογίων κ.α). Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένας εκπληκτικός εκλαϊκευτής της επιστημονικής γνώσης, όπως τον απολαύσαμε και μέσα από τη σειρά ντοκιμαντέρ Το Σύμπαν Που Αγάπησα, που προβάλλεται από την ΕΤ3 κι ελπίζουμε να συνεχιστεί.
Ο Μάνος Δανέζης είναι ένας επιστήμονας που αποκωδικοποιεί το Matrix του κόσμου μας και προσπαθεί να δει τι κρύβεται πίσω από την «κουρτίνα» των αισθήσεών μας. Βρίσκεται στην αιχμή της νέας επιστημονικής γνώσης, που σύντομα θα φέρει πραγματική επανάσταση στις κοινωνίες μας. Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στις 10 Ιουλίου, στη Πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα, όπου και οι δύο μιλήσαμε για τον μεγάλο Σέρβο επιστήμονα Νίκολα Τέσλα, με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του. Η διανοητική μας «χημεία» ήταν αμοιβαία. Έτσι, την επόμενη μέρα, βρεθήκαμε σ’ ένα καφέ στο κέντρο του Πειραιά, όπου συζητήσαμε για τα μυστήρια του σύμπαντος. Το αποτέλεσμα της συζήτησης μας είναι η συνέντευξη που θα διαβάσετε στη συνέχεια…
Γιώργος Στάμκος
Κύριε Δανέζη πως ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για την αστροφυσική; Τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε στη μαγεία του σύμπαντος;
Γεννήθηκα στον Πειραιά και ο Πειραιάς ήταν τότε, όταν ήμουνα μικρός –είμαι 57 ετών έτσι;– μια πολύ όμορφη πόλη. Σχεδόν όλα τα σπίτια είχαν ταράτσες, είχαν λουλούδια που μύριζαν. Η πόλη είχε χαρακτήρα… Το καλοκαίρι την έβγαζα στην ταράτσα. Τα φώτα ήταν πάρα πολύ λίγα. Όταν λοιπόν κοιμόμασταν «στρωματσάδα» στην ταράτσα έβλεπες έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Και τότε, σαν παιδί, ρώταγα. Αλλά οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν κάτι μεταξύ αλήθειας και παραμυθιού. Τότε ξεδιπλώνονταν περίεργα πράγματα, μύθοι, θρύλοι, παραμύθια. Απόψεις μισές σωστές μισές λάθος, που δημιουργούσαν έναν μαγικό κόσμο.
Αυτός ο μαγικός κόσμος των παιδικών χρόνων δεν ξεχνιέται εύκολα. Γράφεται μέσα σου. Αυτό που γράφεται μέσα σου ώστε να ακολουθήσεις μια επιστήμη, ώστε να την υπηρετήσεις για την υπόλοιπη ζωή σου είναι ένα βαθύ ερώτημα που βάζεις μέσα σου από πολύ μικρός.
Όλοι μας βάζουμε αυτό το ερώτημα. Είναι να δώσεις μια απάντηση από πού έρχεσαι, που είσαι και που πας. Τι είναι αυτό που βλέπεις γύρω σου. Είναι το προαιώνιο ερώτημα του ανθρώπου.
Τι είσαι μέσα σ’ αυτό το χάος;
Από πού έρχεσαι;
Που πας;
Τι θα γίνει όταν πεθάνεις;
Τι έχει γίνει πριν γεννηθείς;
Είσαι κολλημένος σ’ ένα μικρό «πλοιάριο» που τρέχει με ασύλληπτη ταχύτητα μέσα στο Σύμπαν. Δεν το καταλαβαίνεις αλλά τρέχεις! Αρχίζουν να δημιουργούνται μέσα σου καταστάσεις δέους, φόβου. Καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα στην ψυχή ενός παιδιού μεγαλοποιούνται απ’ ό,τι στη ψυχή ενός ενήλικα. Αυτό που αισθάνεσαι είναι ένα δέος που υπερβαίνει το φόβο. Νιώθεις πολύ μικρός σ’ ένα αχανές Σύμπαν. Δεν μπορείς να συμφιλιωθείς με την αίσθηση ότι είσαι ένα τίποτα. Αναζητάς τις ρίζες σου. Νιώθεις κάτι να σε έλκει. Είναι κάτι που σε έλκει προς τα άστρα. Η αίσθηση ενός νόστου…
Αυτό που λέτε μου ακούγεται κάπως γνωστικιστικό. Και οι αρχαίοι Γνωστικοί πίστευαν πως είναι ξένοι σ’ αυτόν τον κόσμο, πνευματικές οντότητες που εξέπεσαν στον κόσμο της ύλης, ενώ θεωρούν πραγματική τους πατρίδα τον ουρανό…
Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες είναι λίγο πολύ Γνωστικοί. Μπορεί να μην δεχόμαστε τα μισά, δεχόμαστε τα άλλα μισά. Πάντως οι ιδέες μας είναι γνωστικιστικές.
Δηλαδή ο κόσμος μας είναι ένα είδος φυλακής;
Κοίταξε να δεις, αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσεις. Είναι ευτυχισμένοι αυτοί που τουλάχιστον πιστεύουν πως έχουν απαντήσει σ’ αυτά τα εσωτερικά τους ερωτήματα.
Τι είναι αυτό που ωθεί έναν ερευνητή;
Είναι ένα φοβερό ψέμα, τουλάχιστον σ’ αυτούς που έχουν τη συνείδηση του ερευνητή, ότι δουλεύεις για τον κόσμο. Για το καλό της ανθρωπότητας. Η έρευνα είναι κάτι το εγωιστικό. Αυτό που κάνει ο ερευνητής είναι να λύσει τα δικά του προβλήματα. Τώρα, αν τα δικά του προβλήματα, όταν τα λύσει, βοηθήσουν και την ανθρωπότητα, τότε ακόμη καλύτερα. Αλλά το αρχικό κίνητρο είναι να λύσει το πρόβλημα που έχει μέσα του, έχει γιγαντωθεί, του δημιουργεί δέος και φόβο. Προσπαθεί με τη γνώση να ξεπεράσει το φόβο και το δέος. Να κυριαρχήσει πάνω τους.
Αλλά ο πόνος είναι αυτός που συνήθως παράγει γνώση…
Μα η γνώση δεν είναι πάντοτε ευτυχία! Η γνώση τις περισσότερες φορές είναι πόνος. Η γνώση είναι μοναξιά. Είναι απομόνωση. Είναι η ανάγκη της μοναξιάς όντας μέσα σε πολύ κόσμο. Να είσαι μέσα σ’ ένα άγριο πλήθος και να νιώθεις μόνος. Είναι η εσωτερική μοναξιά. Όχι με την κακή έννοια –μια εποικοδομητική μοναξιά.
Υπάρχει σχέση της αστροφυσικής με τη μεταφυσική;
Η μελέτη του σύμπαντος είναι κάτι το διαφορετικό από την μελέτη των πρακτικών εφαρμογών της καθημερινότητας. Είναι μια βουτιά σ’ έναν κόσμο που προσεγγίζει τη μεταφυσική, τον εσωτερισμό. Άλλοι άνθρωποι που δεν είναι τόσο υπομονετικοί, που δεν είναι τόσο επίμονοι, ζητούν άλλους, πιο εύκολους τρόπους, για να λύσουν τα μεταφυσικά τους προβλήματα. Γι’ αυτό διαβάζουν ένα δύο βιβλία αστρολογίας και λένε ότι κατάλαβαν τον κόσμο. Το δύσκολο είναι η αποδεικτική διαδικασία. Να αποδείξεις ότι είναι αλήθεια αυτό που βρίσκεις μπροστά σου. Ότι η γνώση σου είναι αληθινή. Κι αυτό να τ’ αποδείξεις, για να είσαι σίγουρος μέσα σου ότι η άποψη που έχεις για τον κόσμο, για τον εαυτό σου, για την κοινωνία κ.α. είναι σωστή. Δεν είναι ένα παραμύθι που διαιωνίστηκε μέσα από τα βιβλία κάποιων.
Ναι, αλλά η επιστημονική γνώση δεν είναι δόγμα. Συνέχεια αλλάζει! Συνέχεια εμφανίζονται καινούργιες θεωρίες.
Βεβαίως. Όμως, αν έχεις προσέξει, όλες οι καινούργιες θεωρίες δεν ανατρέπουν τις παλιές. Συμπληρώνουν τις παλιές. Η Θεωρία της Σχετικότητας δεν ανέτρεψε τον Νεύτωνα, συμπλήρωσε και επέκτεινε τη Νευτώνεια Φυσική. Υπάρχει μια συμπληρωματικότητα στην επιστημονική σκέψη. Είναι λάθος αυτό που πιστεύει ο πολύς κόσμος ότι οι νέες θεωρίες ανατρέπουν τις παλιές. Τις συμπληρώνουν, τις επεκτείνουν, τις κάνουν καλύτερες. Τις δίνουν μια άλλη εμβέλεια, μια άλλη ποιότητα.
Μια από τις τελευταίες θεωρίες της αστροφυσικής, της κοσμολογίας μάλλον, λέει ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια «κβαντική διακύμανση του κενού». Είναι γνωστό ότι το άθροισμα των θετικών και των αρνητικών δυνάμεων στο Σύμπαν ισούται με μηδέν. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία το Σύμπαν δεν έχει ανάγκη κάποιου δημιουργού, είναι δηλαδή αυτοδημιουργητο. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα γιατί τα Ιερατεία θέλουν να μας καταναγκάσουν να πιστεύουν σ’ έναν θεό-δημιουργό…
Κοίταξε, η Επιστήμη, από τη φύση της, δεν είναι συγκρουσιακή. Δεν βγάζει θεωρίες για να συγκρουστεί με κάποιους. Κανένας επιστήμονας δεν έχει καμία όρεξη να συγκρουστεί με κανέναν. Αυτό που λέμε «σύγκρουση» στην Επιστήμη δεν έχει σχέση με σχέση με τις συγκρούσεις των πολιτικών που φωνάζουν, «σκοτώνονται», σαν σε ένα πεδίο μάχης που κάποιος πρέπει να αφανίσει τον άλλον. Είναι σκληρή σύγκρουση ιδεών. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να συγκρουστούμε σε εκπληκτικό επίπεδο σ’ ένα συνέδριο κι όλοι μαζί μετά να πάμε να φάμε και να διασκεδάσουμε!
Αλλά οι ιδέες δεν είναι αυτές που διαμορφώνουν την εικόνα μας για τον κόσμο; Κι όποιος ελέγχει τις ιδέες…
Μα δεν χωρίζουν τους ανθρώπους οι ιδέες. Δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι, μέσω διαφορετικών ιδεών, πρέπει να συγκρουστούν μεταξύ τους ως άνθρωποι. Οι ιδέες συγκρούονται μεταξύ τους, όχι οι άνθρωποι. Αν εγώ διατυπώσω μια άποψη και δεν την καταλάβει ο άλλος ή δεν την καταλάβει κανένας, τότε θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσω. Γιατί και ο επιστήμονας είναι άνθρωπος. Αυτό δεν σημαίνει πως ο επιστήμονας θα πρέπει να συγκροτήσει ένα στράτευμα για να αφανίσει τους άλλους επιστήμονες ώστε να επικρατήσουν οι ιδέες του.
Παλιότερα όμως, μέχρι τον 18ο αιώνα, τα θρησκευτικά ιερατεία κυνηγούσαν και καταδίκαζαν τους επιστήμονες…
Δεν είπα όχι. Το έκαναν ακριβώς επειδή δεν είχαν την αίσθηση τι σημαίνει Επιστήμη. Ο επιστήμονας όμως δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα.
Αλλά οι επιστήμονες σήμερα δεν είναι ένα είδος «Ιερατείου»;
Μπορεί να είναι «ιερατείο» με την έννοια ότι διαμορφώνουν τον κόσμο μέσα σ’ ένα πλαίσιο ιδεών, σ’ έναν κόσμο ειρήνης και κατανόησης. Αν ο άλλος δεν θέλει να κατανοήσει τον κόσμο όπως είναι, ας μην τον κατανοήσει ποτέ!
Οι Δυτικές κοινωνίες έχουν κάνει ένα μεγάλο λάθος αλλοιώνοντας το νόημα κάποιων λέξεων. Όταν λέμε Επιστήμη εννοούμε την αναζήτηση της αλήθειας του φυσικού κόσμου. Όταν λέμε Τεχνολογία εννοούμε μια μερική εφαρμογή κάποιων αποκτηθέντων γνώσεων για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας. Ο τεχνολόγος δεν είναι επιστήμονας. Δεν κάνει Επιστήμη.
Ο Νίκολα Τέσλα τι ήταν; Επιστήμονας ή τεχνολόγος;
Ο Τέσλα ήταν επιστήμονας. Μπορεί να χρησιμοποίησε συσκευές αλλά το έκανε για να ανακαλύψει και να αποδείξει καινούργιους φυσικούς νόμους. Αρχικά ήταν ένας επιστήμονας ο οποίος ήθελε να ανακαλύψει νόμους της Φύσης. Για να ανακαλύψει νόμους της Φύσης έκανε διάφορες εφευρέσεις. Μέχρι εδώ ο Τέσλα ήταν επιστήμονας και ήταν ένας πολύ επιτυχημένος επιστήμονας. Ήταν μεγάλος.
Όταν όμως ο Τέσλα σκέφτηκε να γίνει επιχειρηματίας, τότε απέτυχε! Γιατί; Απέτυχε γιατί ήταν επιστήμονας! Τα προσόντα τα οποία διέθετε τον έκαναν να είναι εκπληκτικός επιστήμονας, αλλά τον έκαναν πολύ κακό επιχειρηματία. Ο Τέσλα εφηύρε κάποια πράγμα για να ανακαλύψει νόμους της Φύσης.
Τεχνολόγος είναι αυτός που εφευρίσκει πράγματα για να τα ρίξει στην παραγωγή. Να κάνει π.χ. τον ηλεκτρισμό εμπορεύσιμο προϊόν. Κι εδώ, ξέρεις πολύ καλά, πως ο Τέσλα απέτυχε. Δεν ήταν καλός επιχειρηματίας. Όπου έβαζε τα λεφτά του τα έχανε. Γιατί αυτά τα δύο πράγματα δεν πάνε μαζί.
Κάποιος που έχει μια πολύ ελεύθερη σκέψη, που αγκαλιάζει ολόκληρο το Σύμπαν, δεν έχει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μικρά πράγματα. Γιατί είναι πάρα πολύ μικρό πράγμα να χρησιμοποιήσεις τις εφευρέσεις, την επιστημονική γνώση του Τέσλα, για να φτιάξεις, έστω, τον μεγαλύτερο σταθμό παραγωγής ενέργειας στη Αμερική. Είναι πολύ μικρό σε σχέση με τη σύλληψη της ιδέας. Από τη στιγμή που ανακαλύπτεις το μυστικό ενός ολόκληρου σύμπαντος τι σημασία έχει η Νέα Υόρκη. Είναι πάρα πολύ μικρή! Ολόκληρη η Γη είναι πάρα πολύ μικρή!
Σήμερα πάντως δεν επικρατεί η εμπορευματική λογική πάνω στη χρήση της επιστημονικής γνώσης;
Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο πρέπει να προσέξουν οι μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα. Υπάρχει μια επικρατούσα λογική. Τη γνώση την καινούργια, η οποία θα γίνει τεχνολογία και θα μπει στο σπίτι μας μετά από εκατό, διακόσια χρόνια, ο Δυτικός πολιτισμός πιστεύει πως αποτελεί προνόμιο των μεγάλων κρατών. Επιστήμη βασική μπορεί να κάνει η Αμερική, η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Γαλλία… Οι μικρές χώρες απαγορεύεται να κάνουν Επιστήμη, να παράγουν καινούργια γνώση!
Στις μικρές χώρες έχουν εναποθέσει έναν δευτερεύοντα ρόλο, να παίρνουν τα απομεινάρια της παλιάς γνώσης και να κάνουν μικρές τεχνολογικές εφαρμογές –τις οποίες εμείς θεωρούμε μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα!–, ενώ εκείνοι ασχολούνται με το Αύριο.
Εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα μικρό τσιπάκι που θα χρησιμοποιηθεί σ’ έναν υπολογιστή ενός πανεπιστημίου –σιγά το λάχανο! Εκείνοι όμως την ίδια στιγμή φτιάχνουν κβαντικούς υπολογιστές. Όταν εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα μηχανηματάκι GPS για να βρίσκουμε τους δρόμους με τα αυτοκίνητα –το οποίο παρεμπιπτόντως είναι ελληνική εφεύρεση– εκείνοι μιλούν για κβαντικά κενά, για κβαντικά πηγάδια.
Όταν στα ελληνικά πανεπιστήμια διδάσκουμε ότι δεν υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, εκείνοι κάνουν πειράματα με αλληλοσχετισμένα φωτόνια οι πληροφορίες των οποίων ταξιδεύουν με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός! Όλη αυτή η πρόοδος της επιστήμης, αυτή η Νέα Φυσική έχει περάσει εδώ σε μια «γραικίλα» ότι «δεν είναι δικιά μας δουλειά». Κι αυτό περιορίζει την εμβέλεια μας. Γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνον οι επιστημονικοί κύκλοι. Φταίνε τα ΜΜΕ, φταίει η ίδια η ελληνική κοινωνία.
Πως φτάσαμε στη σημερινή επιστημονική επανάσταση την οποία υπηρετείται;
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το Σύμπαν περιγράφεται ως ένας «κώνος φωτός», που έχει περιοχές όπου υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός. Εγώ δεν θα σου πω για τα παράδοξα του σύμπαντος, αλλά θα σου πω για τα φοβερά πράγματα που τα γνωρίζει σήμερα η Επιστήμη κι έχει αλλάξει ολόκληρος ο πολιτισμός μας με βάση τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.
Παράδειγμα:
Όπως ξέρεις η μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου και 17ου αιώνα στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της Νευτώνιας Φυσικής και της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Στηρίζονταν στη λογική ότι το ορατό Σύμπαν ήταν Ευκλείδειο, δηλαδή μια «καλοστημένη μηχανή» που λειτουργούσε σε τρεις διαστάσεις. Όταν ήρθε ο Αϊνστάιν έκανε μια μεγάλη τομή με τη Θεωρία της Σχετικότητας, εισάγοντας κάποιες ιδέες που δεν θέλουμε καν να τις συζητάμε, ενώ τις χρησιμοποιούμε. Έβαλε δύο καινούργια στοιχεία: το Σύμπαν μας δεν μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία και οι διαστάσεις του είναι παραπάνω από τρεις.
Εάν δεν αναλύσουμε, σε πρακτικό επίπεδο, τι σημαίνει ένας χώρος να έχει περισσότερες από τρεις διαστάσεις και να μην μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία…
Πόσες διαστάσεις έχει το Σύμπαν;
Πάντως περισσότερες από τρεις! Αυτό το οποίο γνωρίζουμε σήμερα, αποδεικτικά από την Επιστήμη, είναι ότι η ανθρώπινη βιολογία, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη και η οποία εκφράζεται μέσα από τις πέντε αισθήσεις μας, δεν έχει την τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται μορφές και σχήματα που είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις. Ακόμη κι αν είναι Ευκλείδεια η Γεωμετρία, αν οι διαστάσεις είναι τέσσερις, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί καμιά τετρασδιάστατη μορφή ή σχήμα λόγω του DNA του, της ίδιας του της βιολογίας. Ότι όργανο και να φτιάξει δεν αλλάζει τη βιολογία του ανθρώπου, απλώς επεκτείνει τις αισθήσεις μας. Γνωρίζουμε λοιπόν πως ένας χώρος, ακόμη κι αν είναι Ευκλείδειος, αν έχει παραπάνω από τρεις διαστάσεις, τότε εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα.
Ήρθε λοιπόν ο Αϊνστάιν και μας λέει πως είναι τέσσερις οι διαστάσεις και ο χώρος είναι Ρίμαν και δεν είναι Ευκλείδειος. Αν δεν είναι Ευκλείδειος ο χώρος τότε σημαίνει ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτα, ακόμη κι αν είναι τριών, δύο ή και μιας διάστασης. Επειδή ο χώρος είναι Ρίμαν δεν μπορούμε να δούμε τίποτε βάσει της βιολογίας μας και, εγώ συμπληρώνω, ακόμη κι αν ήταν Ευκλείδειος δεν μπορούμε να δούμε τίποτε επειδή έχει τέσσερις διαστάσεις.
Γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα:
Αφού βλέπουμε γύρω μας! Είμαστε ένα κομμάτι του σύμπαντος. Βλέπουμε πράγματα γύρω μας. Άρα κάπως πρέπει να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο. Κι αυτό το λύνει η Επιστήμη αρχίζοντας από τα Μαθηματικά, που λένε τα εξής:
Αν πάρω αυτόν το περίεργο χώρο Ρίμαν του σύμπαντος, που δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτε, κόψω ένα πάρα πολύ μικρό κομματάκι, τότε αυτό συμπεριφέρεται με πάρα πολύ καλή προσέγγιση σαν να ήταν Ευκλείδειος χώρος.
Τι γίνεται λοιπόν;
Οι αισθήσεις μας μέσω μιας σειράς αδυναμιών τους αποκόπτουν πλαστά ένα πολύ μικρό κομματάκι του σύμπαντος, το οποίο πλαστά μοιάζει σαν να είναι Ευκλείδειο. Δηλαδή γύρω μας δημιουργούμε ένα «κουκούλι», μια σφαίρα μέσα στην οποία υπάρχουμε, την οποία σφαίρα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι Ευκλείδεια.
Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από αυτό το Ευκλείδειο «κουκούλι» μας, αναγκάζονται να περάσουν μέσα από αυτό το «κουκούλι» για να έρθουν στις αισθήσεις μας. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο που φτιάχνουν οι αισθήσεις μας δεν είναι παρά ολογράμματα, απεικονίσεις όπως λένε στα Μαθηματικά: εικόνες-Matrix αυτού που πραγματικά υπάρχει. Βλέπουμε τις σκιές του σύμπαντος.
Δεν βλέπουμε το ίδιο το Σύμπαν. Καθετί που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι πραγματικό, είναι απλώς η σκιά αυτού που πραγματικά υπάρχει! Αυτά που σου λέω τα γνωρίζουμε στην αστροφυσική, δεν είναι τίποτε το παράξενο.
Οι αισθήσεις μας δεν μας βοηθούν στην κατανόηση του σύμπαντος;
Μίλησα για τις αδυναμίες των αισθήσεων μας. Οι αισθήσεις μας έχουν βασικά τρεις αδυναμίες.
Ας πάρουμε το μάτι μας. Δεν αντιλαμβάνεται όλες τις ακτινοβολίες παρά ελαχιστότατες, αυτό που λέμε οπτικό φάσμα. Μιλάμε για έναν ωκεανό φωτός που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο ελαχιστότατες.
Η δεύτερη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι ότι δεν μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται αντικείμενα που είναι μικρότερα από κάποια ελάχιστη διάμετρο. Με τον τρόπο αυτό δεν καταλαβαίνουμε τη σκόνη που βρίσκεται μεταξύ μας, τα σωματίδια των οσμών, τα μικρόβια κλπ.
Και η τρίτη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι αν δύο αντικείμενα είναι πιο κοντά από μια συγκεκριμένη απόσταση δεν τα αντιλαμβανόμαστε σαν δύο αντικείμενα, αλλά σαν ένα. Κοίταξε τώρα αν δεν είχαμε αυτές τις αδυναμίες του ματιού.
Για παράδειγμα αν βλέπαμε όλες τις ακτινοβολίες, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτα! Θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός φωτός γύρω μας, που δεν θα διέκρινες τίποτα, θα ήταν απλά ένα εκτυφλωτικό φως.
Για να δούμε τη δεύτερη αδυναμία. Αν βλέπαμε αντικείμενα που ήταν μικρά, τότε αυτός ο χώρος μεταξύ μας δεν θα ήταν κενός. Θα ήταν το πιο πηχτό πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου! Ακόμη και το άρωμα που φοράω, τα μικροσωματίδια, θα τα έβλεπες. Θα έβλεπες τη σκόνη, μικροοργανισμούς, κι ακόμη τις πτητικές ενώσεις, το καυσαέριο… Θα έβλεπες να μας ενώνει ένα πυκνότατο υλικό. Δηλαδή εσένα θα σε έβλεπα θαμπό, γιατί θα σε έβλεπα μέσα από ένα εκπληκτικά πυκνό υλικό.
Ας πάμε στην τρίτη αδυναμία. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω ως ανεξάρτητα αντικείμενα όσο κοντά και να βρίσκονται. Τότε δεν θα σε έβλεπα εσένα. Θα έβλεπα τα κύτταρά σου, θα έβλεπα τα μόρια σου, τα άτομα σου, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια των ατόμων σου. Θα έβλεπα τα στοιχειώδη σωμάτια. Κι επειδή αυτά δεν είναι σωματίδια μάζας αλλά ρεύματα ενέργειας, θα έβλεπα την ενέργεια. Κι επειδή τα πάντα είναι φτιαγμένα από τα ίδια δομικά υλικά, τότε πως θα ξεχώριζα το τραπέζι από εσένα; Θα ζούσα σ’ έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης ενέργειας!
Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι δηλαδή ενέργεια;
Έτσι λοιπόν το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε δεν είναι ο περιορισμός, αλλά η ενότητα. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε με την κλασσική έννοια της Φυσικής του 1910 –δεν μιλάω για σημερινές «τρελές» ανακαλύψεις– είναι ότι όλο το Σύμπαν είναι Ένα. Δεν υπάρχουν εξατομικευμένα αντικείμενα. Δεν υπάρχεις Εσύ κι Εγώ. Δεν υπάρχω Εγώ και το τραπέζι.
Η Γη και το Φεγγάρι… Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό της ενότητας της ενέργειας κάπου, πιθανότατα, υπάρχουν κάποια μικροπυκνώματα, τα οποία ονομάζουμε ύλη, που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ως ύλη. Αν όμως η πυκνότητα της ενέργειας είναι λίγο μικρότερη, τότε δεν τη βλέπουμε καθόλου. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα. Όπως καταλαβαίνεις μια τέτοια αντίληψη του φυσικού σύμπαντος δεν αλλοιώνει μόνο τις απόψεις μας περί Επιστήμης, αλλάζει τις απόψεις μας για το τι είμαστε. Αλλάζει την κοινωνική θεωρία.
Τι είμαστε;
Είμαστε Ένα. Εσύ κι εγώ δεν είμαστε άλλο πράμα. Κι αν εγώ κάνω κάτι κακό σ’ εσένα είναι σαν να κάνω κακό σ’ εμένα. Γιατί υπάρχει μια ενότητα. Βλέπεις οι νέες φυσικές απόψεις περί σύμπαντος, που είναι βεβαίως παλιές, αρχίζουν να αλλάζουν την κοινωνική φιλοσοφία. Κι όταν αλλάζει η κοινωνική φιλοσοφία, τότε αλλάζουν τα πολιτικά συστήματα.
Γι’ αυτό λέμε πάντοτε ότι μετά από μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση ακολουθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει πως είναι ένα τίποτα, ένα κομμάτι μάζας που θα καταστραφεί και θα πεθάνει, νιώθει μια μικρότητα κι ασχολείται με μικρά πράγματα.
Ένας άνθρωπος όμως που έχει αίσθηση της συμπαντικότητάς του και της ενότητάς του με το Σύμπαν αναζητάει άλλα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι η μικρότητα των ανθρώπων είναι η μη αίσθηση της συμπαντικότητάς τους, της μεγαλοσύνης τους. Δεν μπορώ να είμαι αντίπαλός σου γιατί είναι σαν να είμαι αντίπαλος του εαυτού μου. Γιατί εσύ κι εγώ και όλοι είμαστε ΈΝΑ. Είμαστε Ένα σαν Σύμπαν.
Όλα αυτά μου ακούγονται αρκετά φιλοσοφικά…
Όταν συζητάω γι’ αυτά τα θέματα αποφεύγω να εκφράσω φιλοσοφικές ή άλλου είδους προσωπικές απόψεις. Θέλω να μιλάω μόνο επιστημονικά κι όλα αυτά τα οποία λέω δεν έχουν καμία σχέση με φιλοσοφία και με οτιδήποτε άλλο. Αυτά που σου λέω μπορώ να τα αποδείξω επιστημονικά.
Σ’ αυτό το καινούργιο Σύμπαν λοιπόν επικρατούν, αποδεικτικά, καινούργιες ιδιότητες. Καμιά μορφή και κανένα σχήμα δεν έχει μέσα κι έξω. Το έξω είναι μέσα και το μέσα είναι έξω. Τίποτε δεν έχει δύο ανεξάρτητες πλευρές! Αυτό μπορώ να στο αποδείξω και πρακτικά και το ξέραμε από τον 18ο αιώνα. Το έξω κάθε σχήματος συγχρόνως είναι μέσα, και το μέσα κάθε σχήματος συγχρόνως είναι έξω. Να δούμε τι προεκτάσεις έχει αυτό, αν θέλεις να το φιλοσοφήσεις κιόλας.
Καθένας από εμάς είναι μια μορφή του σύμπαντος, μια μορφή-σκιά, οι αισθήσεις κατανοούν μόνο τη σκιά αυτού που είναι ο άνθρωπος. Δεν κατανοούν το σύνολο αυτού που είναι άνθρωπος, αυτό που ενώνεται με όλο το Σύμπαν. Δεν αντιλαμβάνονται τη συμπαντική μορφή του, αντιλαμβάνονται μόνο την προβολή του σ’ αυτό το ψεύτικο «κουκούλι», το Ευκλείδειο, που φτιάχνουν οι αισθήσεις του.
Για σκέψου λοιπόν ότι εγώ είμαι έξω από εσένα κατά την άποψη σου. Συμπαντικά όμως είμαι μέσα σου, κι εσύ είσαι μέσα σ’ εμένα. Άρα οι δύο μας ταυτιζόμαστε. Κι αν ταυτιζόμαστε οι δυο μας, ταυτιζόμαστε με τα πάντα! Γι’ αυτό βλέπεις πως οι αρχαίοι Έλληνες και Ινδοί φιλόσοφοι έλεγαν πως για να μπορέσεις να καταλάβεις το Σύμπαν, πρέπει πρώτα να χωθείς μέσα στον εαυτό σου, όσο βουτάς μέσα σου είναι σαν να βγαίνεις έξω! Γιατί το μέσα μιας μορφής είναι το έξω μιας άλλης μορφής. Ενώ όσο βγαίνεις προς τα έξω, νομίζεις πως κατακτάς το Σύμπαν, τόσο περιορίζεσαι προς τα μέσα.
Ποιο είναι το μήνυμα που αναβλύζει μέσα από την επανάσταση της Νέας Φυσικής;
Το καινούργιο μήνυμα της Νέας Φυσικής είναι η ενότητα, είναι η άρνηση της ατομικότητας, η άρνηση του απομονωτισμού, η άρνηση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι το ξεχωριστό.
Στη νέα εποχή που επαγγέλλεται αυτή η σύγχρονη Φυσική δεν υπάρχει Εγώ, υπάρχει το Εμείς. Δεν υπάρχει το Έχω, αλλά το Είμαι. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μιας φιλοσοφικής ενόρασης –γνωρίζω τις φιλοσοφικές ενοράσεις αλλά αρνούμαι να τις συζητήσω, συζητάω μόνο Φυσική– αλλά της σύγχρονης αντίληψης της Φυσικής για τον κόσμο. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως η άρνηση του Εγώ, η άρνηση της ατομικότητας, αλλάζει τις κοινωνίες, φέρνει επανάσταση.
Δεν καταργείται ο εθνικισμός με την έννοια της κατάργησης της ταυτότητας, καταργείται η ατομικότητα που οδηγεί στον εθνικισμό. Τα πάντα είναι Ένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι κουταμάρες! Μια πλάνη των αισθήσεων μας. Οι σκιές δηλαδή –το Matrix– που η μια πολεμάει την άλλη. Είναι αστείο. Οι σκιές να μάχονται μεταξύ τους, ενώ είναι οι ίδιες! Είναι αντανακλάσεις του ίδιου πράγματος. Είναι δύο δικές σου εικόνες κι αυτές οι δύο εικόνες προσπαθούν η μία να σκοτώσει την άλλη.
Το ότι ζούμε συνεχώς σε μια κατάσταση Matrix είναι σίγουρο –μπορώ να σου δώσω όση βιβλιογραφία θέλεις–, άλλωστε τα έχουμε γράψει όλα αυτά σ’ ένα βιβλίο μας με τίτλο Η Κοσμολογία της Νόησης, που βασίζεται σε πολύ έγκυρο επιστημονικό υλικό. Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου γνωρίζουν την αλήθεια του πράγματος, αλλά δεν μπορούν να την επιβάλλουν σε μια κοινωνία που στρεβλά αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Άρα καταλαβαίνεις πως μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση έχει κλείσει τον κύκλο της κι αν περάσει στον κόσμο όλα θ’ αλλάξουν. Τίποτε δεν θα ‘ναι όπως ήταν χθες.
Τι είναι αυτό όμως που την εμποδίζει να περάσει στον πολύ κόσμο; Να αλλάξει τις ανθρώπινες κοινωνίες;
Κοίταξε, μην βάζεις στο νου σου παγκόσμιες συνωμοσίες. Υπάρχουν πολλών ειδών αδυναμίες. Είναι η αδυναμία η δική μας να κατανοήσουμε πλήρως αυτά που διαβάζουμε στα επιστημονικά συγγράμματα. Είναι η μικρότητα και η φιλοδοξία μας. Είναι ο φόβος μας να συγκρουστούμε.
Να έχουμε το θάρρος να διατυπώσουμε την επιστημονική μας άποψη χωρίς να φοβόμαστε μην «χάσουμε τη θέση» μας. Να ξεπεράσουμε τους ανθρώπινους φόβους…
Χρειάζεται μια πλήρη κατανόηση της αλήθειας αυτών που λέω, διότι αν πραγματικά νιώθεις την ταύτιση με το Σύμπαν τότε καταλαβαίνεις ότι όλα αλλάζουν σε θεολογικό, σε κοινωνικό επίπεδο. Το θέλουμε όμως; Οι μεγάλες αλλαγές ξέρεις, δεν γίνονται ποτέ από την κορυφή. Δεν βρέθηκε ποτέ ένας βασιλιάς, ένας αυτοκράτορας για να επιβάλει την καινούργια γνώση.
Η Γνώση επιβάλλεται από κάτω. Αυτό που γνωρίζουμε πλέον, ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο-Matrix κι ότι δεν υπάρχει η έννοια της ύλης –είναι διανοητικό κατασκεύασμα μας, είναι το αντίτιμο της «πτώσης» μας και της μικρότητας των αισθήσεων μας– είναι η αδυναμία μας να νιώσουμε μέσα από μια 6η αίσθηση την οποία έχουμε χάσει και την οποία πρέπει να κατακτήσουμε. Αυτή την ενότητα του Σύμπαντος. Οραματίζομαι την εποχή που η Νόηση θα έχει γίνει αίσθηση και θα μετράμε πλέον έξι αισθήσεις. Και το Σύμπαν θα είναι διαφορετικό γύρω μας.
Αυτό όμως δεν προϋποθέτει και κάποιο είδος βιολογικής εξέλιξης;
Ναι αλλά ξέρω πως γρήγορα οι άνθρωποι θα πρέπει μέσω μιας καλλιέργειας να εξελιχθούν, γιατί έχουμε αποδείξει ως βιολογικές υπάρξεις ότι προσαρμοζόμαστε στη νέα γνώση. Θα πρέπει να μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. Τέρμα η ύλη! Τα πάντα είναι ενέργεια, κι όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος που δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια.
Η ενέργεια είναι το υλικό του σύμπαντος που δεν είναι ούτε Ευκλείδειο, ούτε τρισδιάστατο. Είναι έξω από τις αισθήσεις μας, είναι το λεγόμενο χάος, το Έρεβος… Το υλικό από το οποίο πηγάζουν όλα τα δευτερογενή γεγονότα που μας δημιουργούν αυτό το Matrix είναι έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεων μας. Κάποτε το ονόμαζαν χάος, σήμερα η Νέα Φυσική το ονομάζει Ψευδοκενό. Ο χώρος είναι γεμάτος από αυτό το Ψευδοκενό που αν κουνηθεί λίγο, αν υπάρξει μια μικροδιακύμανση του, τότε γεννιέται ένας κόσμος και όχι ένα Σύμπαν. Σύμπαν είναι όλοι οι κόσμοι μαζί και υπάρχουν άπειροι…Όμως οι κόσμοι είναι μια αφαίρεση, διότι το Σύμπαν είναι Ένα και ούτε σε κόσμους (μικροσύμπαντα) μπορούμε να το χωρίσουμε. Όλα αυτά φαίνονται μαγικά. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν σύγχρονη Φυσική είναι μεταφυσικά.
Μπορείτε να φέρετε κάποιο πρακτικό παράδειγμα που απορρέει από αυτή τη Νέα Φυσική;
Ναι, το παράδειγμα των συσχετισμένων φωτονίων. Είναι ένα εργαστηριακό πείραμα με δύο φωτόνια τα οποία κάποια στιγμή της ζωής τους έχουν αλληλεπιδράσει. Αν πάρω αυτά τα δύο φωτόνια και τα μεταφέρω σε μια τεράστια απόσταση μεταξύ τους και προικοδοτήσω το ένα με κάποια πληροφορία π.χ. αλλάξω την πόλωση του, τότε η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στο άλλο με ταχύτητες πολλαπλάσιες της ταχύτητας του φωτός! Αυτό σημαίνει ότι το φαινόμενο της μετάδοσης της πληροφορίας δεν έχει γίνει σε χώρο Ευκλείδειο και τρισδιάστατο, όπου δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ταχύτητα από του φωτός. Αν θεωρήσουμε ότι κάποτε συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη τότε το μεγαλύτερο μέρος των φωτονίων είναι συσχετισμένο εν τη γενέσει τους. Αυτό σημαίνει ότι τα φωτόνια που βρίσκονται στο Α του Κενταύρου με τα φωτόνια που βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου, κάποτε ήταν συσχετισμένα. Άρα δεν χρειάζεται να πας εκεί για να μάθεις τις πληροφορίες, διότι οι πληροφορίες έχουν μεταφερθεί μέσω των συσχετισμένων φωτονίων και βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου. Αν εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, πρόβλημά σου! Προετοίμασε τον εαυτό σου με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνει τις πληροφορίες. Οι πληροφορίες του σύμπαντος είναι ήδη εδώ και μάλιστα με ταχύτητες πολλαπλάσιες από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό συμβαίνει και μέσα από τα «κβαντικά πηγάδια».
Τι είναι «κβαντικό πηγάδι»; Ένα είδος «εξόδου διαφυγής» από τον Ματριξοειδή κόσμο μας;
Είναι η μετάδοση πληροφοριών μέσα από διαύλους, που έχουν ως αρχή και τέλος το χώρο του Matrix αλλά η τροχιά, ο χώρος όπου εξελίσσονται είναι το πραγματικό Σύμπαν, και όχι το Matrix. Η αρχή και το τέλος του «πηγαδιού», αυτού του «λώρου», είναι στο Matrix. Το σώμα όμως του «πηγαδιού» είναι εκτός του Matrix, όπου εκεί μπορεί να τρέξει η πληροφορία με οποιαδήποτε ταχύτητα θέλει. Κι αυτό το γνωρίζουμε και το διδάσκουμε στους πρωτοετείς φοιτητές μας. Αυτή είναι και η λειτουργία των «Μαύρων Τρυπών» και του «Λώρου Αϊνστάιν-Ρόσεν», που εξελίσσεται πίσω τους, είναι ένα τέτοιο «κβαντικό πηγάδι». Η «Μαύρη Τρύπα» είναι η είσοδος και η «Λευκή Οπή» η είσοδος από το πραγματικό Σύμπαν, στο δικό μας Matrix. Βλέπεις η πραγματική επιστημονική γνώση είναι πολύ πιο παράξενη και «μεταφυσική» από πολλές μεταφυσικές γνώσεις.
Έχουν γίνει πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς;
Ναι, έχουμε πάρει μόριο από ένα εργαστήριο και το έχουμε μεταφέρει στο άλλο. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Αν πάρω ένα μόριο νερού το οποίο εξαφανίζω από ένα εργαστήριο και εμφανίζω στο άλλο, υπάρχει το πρόβλημα της ταυτότητας. Δηλαδή αυτό που εμφανίστηκε στο άλλο εργαστήριο είναι το ίδιο που εξαφανίστηκε από το άλλο; Δεν μπορούμε να το ταυτοποιήσουμε. Αυτό που εμφανίστηκε είναι το ίδιο ή είναι ένα άλλο που δημιουργήθηκε στη θέση αυτού που χάθηκε; Αυτό το φαινόμενο όμως δεν είναι τηλε-μεταφορά αλλά κβαντό-μεταφορά. Όταν μετακινείσαι στο χώρο μεταφέρεσαι εσύ ο ίδιος ή μήπως μεταφέρεται απλώς το σύνολο των ιδιοτήτων σου;
Η ζωή στο Σύμπαν είναι ένα σπάνιο και μοναδικό φαινόμενο ή είναι κάτι το συνηθισμένο;
Είναι κάτι το συνηθισμένο. Αυτό είναι δεδομένο. Θα ήταν εντελώς παράλογο να υπήρχε ζωή μόνο στη Γη. Όχι μόνο υπάρχει ζωή στο Σύμπαν αλλά υπάρχουν και οργανισμοί που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους Matrix. Βέβαια εμείς έχουμε μια πολύ εγωιστική άποψη για τη ζωή και νομίζουμε ότι είναι μόνο αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Μπορεί να υπάρχει ζωή χωρίς μάζα! Και στο θέμα της ζωής υπάρχουν πολύ εγωιστικά ανθρώπινα πρότυπα. Άλλωστε οι μορφές ζωής είναι απλώς προβολές μέσα στο Matrix μιας μορφής που υπάρχει συμπαντικά…
Πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την ενότητα. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που αφορούν τον εγωισμό και τους φόβους του ανθρώπου. Υπάρχει μια ενότητα στο Σύμπαν και όλα αυτά που βλέπω γύρω μου είναι Matrix. Η πραγματικότητα του οτιδήποτε βλέπω βρίσκεται έξω από τον χώρο των αισθήσεων μου. Εκεί πρέπει να αναζητήσω την ρίζα της ύπαρξης όλων των «σκιών» που αντιλαμβάνομαι μέσα στο Σύμπαν.
Γιατί είναι δύσκολο να αφομοιώσουμε τη νέα επιστημονική γνώση;
Οι γνώσεις έχουν εγκατασταθεί μ’ έναν δογματικό τρόπο μέσα σου που είναι πολύ δύσκολο να τον σπάσεις. Γι’ αυτό βλέπεις σε όλη αυτή την καινούργια επιστημονική πραγματικότητα αντιδρούν θετικότερα οι νεότεροι, που δεν έχουν παγιωμένες και δογματικές γνώσεις. Γι’ αυτό είπε κάποτε ο Μαξ Πλανκ: «Καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δουν το φως της αλήθειας, αλλά μόνο γιατί αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία». Η αλήθεια είναι ότι δεν μας αρέσει να ξεβολευόμαστε διανοητικά από τις παγιωμένες απόψεις μας, γιατί αυτό μας χαλάει ένα κοσμοείδωλο που υπάρχει γύρω μας.
Οι αναγνώστες όμως ενός εναλλακτικού περιοδικού αρέσκονται στο διανοητικό ξεβόλεμα, σχεδόν το αποζητούν…
Οι αναγνώστες του περιοδικού σας σκέφτονται μ’ έναν τρόπο –λανθασμένο ή όχι δεν μ’ ενδιαφέρει– που αναγκάζει «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, που σε άλλους ανθρώπους είναι κλειστά, να ανοίγουν. Δεν μ’ ενδιαφέρει εμένα αν οι σκέψεις που κάνουν είναι σωστές ή όχι. Τα «κουτάκια» όμως του εγκεφάλου τους που σε άλλους είναι κλειστά σ’ αυτούς είναι ανοικτά! Αυτό ξέρεις πόσο μεγάλο προσόν είναι; Γιατί όταν έρχομαι εγώ για να τους πω αυτά που σου λέω τώρα είναι έτοιμοι να τα δεχτούν και να τα καταλάβουν, ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Είναι έτοιμοι διανοητικά να κατανοήσουν τη νέα επιστημονική επανάσταση. Έχουν κάνει ήδη την υπέρβασή τους κι έχουν ανοίξει, βιολογικά, κάποια «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, έστω και με στρεβλό τρόπο. Δεν με νοιάζει πως τα άνοιξαν. Σημασία είναι πως είναι έτοιμοι σ’ αυτόν τον τεράστιο χώρο του εγκεφάλου τους που έχουν ανοίξει να «φορτώσουν» τις νέες επιστημονικές γνώσεις. Είναι ένας τρόπος για να ανοίξεις «κανάλια» στον εγκέφαλό σου και έχεις πλέον τη δυνατότητα να διαγράψεις κάποιες, πιθανότατα, στρεβλές απόψεις και να εγγράψεις κάτι το καινούργιο, που οι άλλοι αδυνατούν να κατανοήσουν. Μπορείς πλέον καλύτερα να αντιληφθείς το Matrix του κόσμου και να κατανοήσεις τα μυστήρια του σύμπαντος.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΖΕΝΙΘ Γιώργος Στάμκος
Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012
ΑΣΤΕΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ...
ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ!
..από τους τηλεφωνικούς καταλόγους Ελλάδας
(Από βραδινή εκπομπή της ΕΡΑ, 17/1/2003)
* Ακίνδυνος Αλβανός
* Ορεοζίλι Φισφισέ
* Σεραφείμ Μπουφές
* Ισοκράτης Χορταριάρογλου
* Σουλτάνα Κουτσουκλανιότογλου
* Αγλαϊα Βουνοτρυπίδου
* Σπυρίδων Υδρογεόφας
* Τίμιος Τέλειος
* Κάρολος Φρίκης
* Κάρολος Σκορδαλιάς
* Βρασίδας Βρυκόλακας
* Ιππουργός Ξυπόλυτος
* Κροίση Πετρελαίου
* Πέτσας Καλοψημένος
* Αριστομένης Φάλαινας
* Ολυμπία Φάρσαλα
* Ολυμπία Τρίκαλα
* Σεβαστή Φέτα
* Πύργος Ηλίας
* Κλεοπάτρα Κοκαλιάρογλου
* Περσεφόνη Τρομπέτα
* Λητώ Βρακάκη
* Ευλογέτα Τσουτσούνη
* Πόθος Καρπός (του Έρωτα και της Αγάπης)
* Λέλα Τρέλα (μένει Κρεμάλας 18)
* Ζήσης Γεράσης
* Ολαρελέ Σολά
* Φρίξος Σπάτουλας
* Φρίξος Χατζησαλάτας
* Αντωνία Χατζηρούφα
* Αριστοτέλης Ξεσφυγγούλης
* Ηλίας Σφίγγης
* Αριστοκράτης Ξεσφίγγης
* Κάρολος Κινέζος
* Ελπιδοφόρος Προσπαθόπουλος
* Φρίξος Σους-Σις
* Γουλιέλμος Στέλιος
* Φανούριος Μπινές
* Ακριβή Γουρούνα
* Ροδόλφος Παπιομύτογλου
* Οξυοφθαλμόγλου Γεννάδιος
* Τριψιμέ Λουσιμιάλογλου
* Άννα Γούλα
* Άννα Τουρλού
* Αρθούρος Σουφαράπης
* Χαριτωμένη Ταράτσα
* Πουλχερία Άλφα
* Λιλίκα Βήτα
* Βζίβζη Φωφώ
* Αμανάτιος Βελόνας
* Αριστοτέλης Βερίκοκος
* Ειρηνονίκη Γαμβρού
* Μυροφόρα Κλαπανάρη
* Όμηρος Λουκάνικας
* Αγλαϊα Κατσίκη
* Σαριμπάλα Ζωγραφίνα
* Κλυτεμνήστρα Σέλα
* Σγουρή Λεμονιά
* Παγώνα Σίγουρα
* Ξανθίππη Σκιά
* Σόλα Λούλα
* Αρσινόη Σουβλάκη
* Ανθούλα Καπνιστή
* Ζωή Νάχη
* Παρασκευή Μεσημέρη
* Κυριακή Μεσημέρη
* Παρθένα Τσιμπούκα
* Μάρτης Απρίλης
* Ανθρωπά Δημοκρατία
* Ζαμπέτα Φέτα
* Αγκαθή Λουλούδα
* Βούτα Κασσιανή
* Παρθένα Γαμίδου
* Ροδάμανθης Φουκαράς
* Διαλεχτή Κατσίκα
* Τριανταφυλλιά Πορτοκάλη
* Νενέκα Μεμέκε (ή Μεμεκέ)
* Αξιοθέα Χλιόπιτα
* Σγουρίτσα Πιτταροκοίλη
http://5465.pblogs.gr/tags/onomata-gr/pages/2.html
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΣΤΕΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ..."
..από τους τηλεφωνικούς καταλόγους Ελλάδας
(Από βραδινή εκπομπή της ΕΡΑ, 17/1/2003)
* Ακίνδυνος Αλβανός
* Ορεοζίλι Φισφισέ
* Σεραφείμ Μπουφές
* Ισοκράτης Χορταριάρογλου
* Σουλτάνα Κουτσουκλανιότογλου
* Αγλαϊα Βουνοτρυπίδου
* Σπυρίδων Υδρογεόφας
* Τίμιος Τέλειος
* Κάρολος Φρίκης
* Κάρολος Σκορδαλιάς
* Βρασίδας Βρυκόλακας
* Ιππουργός Ξυπόλυτος
* Κροίση Πετρελαίου
* Πέτσας Καλοψημένος
* Αριστομένης Φάλαινας
* Ολυμπία Φάρσαλα
* Ολυμπία Τρίκαλα
* Σεβαστή Φέτα
* Πύργος Ηλίας
* Κλεοπάτρα Κοκαλιάρογλου
* Περσεφόνη Τρομπέτα
* Λητώ Βρακάκη
* Ευλογέτα Τσουτσούνη
* Πόθος Καρπός (του Έρωτα και της Αγάπης)
* Λέλα Τρέλα (μένει Κρεμάλας 18)
* Ζήσης Γεράσης
* Ολαρελέ Σολά
* Φρίξος Σπάτουλας
* Φρίξος Χατζησαλάτας
* Αντωνία Χατζηρούφα
* Αριστοτέλης Ξεσφυγγούλης
* Ηλίας Σφίγγης
* Αριστοκράτης Ξεσφίγγης
* Κάρολος Κινέζος
* Ελπιδοφόρος Προσπαθόπουλος
* Φρίξος Σους-Σις
* Γουλιέλμος Στέλιος
* Φανούριος Μπινές
* Ακριβή Γουρούνα
* Ροδόλφος Παπιομύτογλου
* Οξυοφθαλμόγλου Γεννάδιος
* Τριψιμέ Λουσιμιάλογλου
* Άννα Γούλα
* Άννα Τουρλού
* Αρθούρος Σουφαράπης
* Χαριτωμένη Ταράτσα
* Πουλχερία Άλφα
* Λιλίκα Βήτα
* Βζίβζη Φωφώ
* Αμανάτιος Βελόνας
* Αριστοτέλης Βερίκοκος
* Ειρηνονίκη Γαμβρού
* Μυροφόρα Κλαπανάρη
* Όμηρος Λουκάνικας
* Αγλαϊα Κατσίκη
* Σαριμπάλα Ζωγραφίνα
* Κλυτεμνήστρα Σέλα
* Σγουρή Λεμονιά
* Παγώνα Σίγουρα
* Ξανθίππη Σκιά
* Σόλα Λούλα
* Αρσινόη Σουβλάκη
* Ανθούλα Καπνιστή
* Ζωή Νάχη
* Παρασκευή Μεσημέρη
* Κυριακή Μεσημέρη
* Παρθένα Τσιμπούκα
* Μάρτης Απρίλης
* Ανθρωπά Δημοκρατία
* Ζαμπέτα Φέτα
* Αγκαθή Λουλούδα
* Βούτα Κασσιανή
* Παρθένα Γαμίδου
* Ροδάμανθης Φουκαράς
* Διαλεχτή Κατσίκα
* Τριανταφυλλιά Πορτοκάλη
* Νενέκα Μεμέκε (ή Μεμεκέ)
* Αξιοθέα Χλιόπιτα
* Σγουρίτσα Πιτταροκοίλη
http://5465.pblogs.gr/tags/onomata-gr/pages/2.html
ΠΟΝΤΙΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ.
Η ΜΙΤ, η JITEM (η χωροφυλακή), η Κρατική Ασφάλεια και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών που διαθέτει η Τουρκία, αδυνατούν να ελέγχουν την δράση των Ελλήνων κατασκόπων.Ο εκνευρισμός των Τούρκων είναι πολύ μεγάλος, καθώς ταυτόχρονα στον Πόντο εμφανίζεται τοπικό «Αντάρτικο Σώμα» από Τούρκους υπηκόους που μιλούν όλοι Ποντιακά. Αρχηγός τους είναι μια 28χρονή κοπέλα… η πολυάριθμη αυτή ομάδα δεν έχει σχέση με τις κουρδικές οργανώσεις και τις ακροαριστερές.
Θυμίζει το «Ποντιακό Αντάρτικο» του 1920, όταν πάνω από 25.000 Πόντιοι συμπατριώτες μας, απομεινάρια της πάλαι ποτέ «Αυτοκρατορίας των Κομνηνών», έλαβαν τα όπλα και κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Για τουλάχιστον 5 χρόνια (1925) Τούρκος δεν πάτησε στον «Ανεξάρτητο Πόντο».
Οι Τουρκικές αρχές ασφαλείας αναγκάζονται να μεταθέσουν τους επικεφαλείς αξιωματικούς από το Ντιγιαρμπακίρ, Βάν κλπ., στον Πόντο. Οι έμπειροι Τούρκοι αξιωματούχοι με πολυετή πείρα απέναντι σους Κούρδους αντάρτες, επιβάλλουν σε πολλά ορεινά χωριά, κυρίως της επαρχίας Ορντού, αποκλεισμό. Οι κάτοικοι αγοράζουν τα προϊόντα τους με δελτία πλέον, για να μην δίνονται εφόδια στους Πόντιους αντάρτες.
Η αντάρτικη ομάδα, καταφέρνει σοβαρά χτυπήματα, σε πολλούς σταθμούς Διοίκησης της Στρατοχωροφυλακής, ενώ απαγάγει και έναν τοπικό Δήμαρχο. Οι Τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας, αδυνατούν να ελέγξουν την κατάσταση. Πληροφορίες φέρουν ότι η ομάδα υπάρχει ακόμη και σήμερα και κάνει την εμφάνισή της συχνά στην περιοχή. Χιλιάδες Πόντιοι της Τουρκίας, παραμένουν τις νύχτες συντονισμένοι στους Ποντιακούς Ραδιοσταθμούς που εκπέμπουν από την Γεωργία και την Αρμενία. Συνολικά 114 σύλλογοι Ποντίων έχουν ιδρυθεί στην περιοχή αλλά και στην Κωνσταντινούπολη. Οι κάτοικοι άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι μιλούν την ίδια γλώσσα με άλλους στις γειτονικές χώρες που δεν είναι Τούρκοι…
Συμπτωματικά, την ίδια περίοδο το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ζητά την ίδρυση Ελληνικού Προξενείου στην Τραπεζούντα. Το αίτημα φυσικά απορρίπτεται.
Είχε προηγηθεί η απέλαση του Ε.Χ. τον Δεκέμβριο του 1997, από το Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης. Ο Έλληνας Αξιωματικός υπηρετούσε με διπλωματική κάλυψη στο Ελληνικό Προξενείο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο Σταθμάρχης στην Κωνσταντινούπολη των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών. Οι Τούρκοι μη μπορώντας να ελέγξουν την δράση του Έλληνα κατάσκοπου, σκηνοθέτησαν μια υπόθεση κατασκοπείας και τον απέλασαν. Ακολούθησε απέλαση υψηλόβαθμου στελέχους της Τουρκικής ΜΙΤ από το Προξενεία της Τουρκία στην Θεσσαλονίκη.
Στην Σμύρνη και την Άγκυρα, υπηρετούν Έλληνες κατάσκοποι, με αμείωτη δράση. Στις 29 Ιουνίου 1998, σύσσωμος ο Τουρκικός τύπος, αναφέρει μια πολύ σοβαρή υπόθεση κατασκοπείας. Συνελήφθη ο Τούρκος Αξιωματικός της Αεροπορίας Μεχμέτ Μπαρούτ, για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας. Ενοχοποιούνται άλλοι 5 Τούρκοι αξιωματικοί. Οι εξελίξεις στην Τουρκία είναι καταιγιστικές. Στις 3 Ιουλίου 1998, η εφημερίδα Μιλιέτ, αναφέρει ως εγκέφαλο του δικτύου κατασκοπείας τον Έλληνα Αξιωματικό με το όνομα «Καλέρας». Πρόκειται για τον γνωστό Ταγματάρχη Σάββα Καλεντερίδη.
Συλλαμβάνεται και άλλος Τούρκος Αξιωματικός. Ο Σμηναγός Αλίμ Ασλάν ομολογεί ότι έδωσε όλα τα σχέδια ειδικών επιχειρήσεων της Τουρκίας εναντίων της Ελλάδας, αλλά και όλες τις μυστικές συχνότητες επικοινωνίας του Τούρκου Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου, Στρατηγού Καρανταγί.
AnaxFiles
ΥΓ: Τότε που η ΕΥΠ "κεντούσε" μέσα στην Τουρκία, ενώ σήμερα διαλύεται από την ανικανότητα των πολιτικών και των κομματικών παιχνιδιών
http://kostasxan.blogspot.gr/2012/06/blog-post_3171.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/vhzE+(%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!)&utm_content=Google+International
ΕΛΛΑΔΑ 2000 χρόνια παρακμής.
Από κοιτίδα της Ευρώπης στην πίσω αυλή της Ευρώπης:
Η πτώση της Ελλάδας είναι χωρίς παράδειγμα. Πως συνέβη κάτι τέτοιο;
Ακόμα και οι μεγάλοι φιλόσοφοι είναι δυνατό να κάνουν λάθος – ορισμένοι χωρίς αμφιβολία σχετικά γρήγορα, για άλλους περνούν αρκετοί αιώνες μέχρι να φανερωθεί το λάθος. Στους τελευταίους ανήκει ο Αριστοτέλης με την διαπίστωσή του πως οι κάτοικοι των κρύων περιοχών της Ευρώπης είναι φτωχοί στο πνεύμα σε σύγκριση με τους λαούς του νότου και ανίκανοι να δημιουργήσουν πραγματικές πολιτείες.
Σήμερα ισχύει μάλλον το αντίθετο. Αλλά ίσως τελικά οι λαοί του Βορρά που στο μεταξύ έχουν δημιουργήσει σταθερά πολιτεύματα να είναι φτωχοί στο πνεύμα· θα είχαν διαφορετικά δεχτεί να γίνει, με δικά τους έξοδα, ανταλλαγή της χωρίς αξία δραχμής με το ευρώ; Από την άλλη μεριά, πρόκειται για μια πράξη που βασίζεται σε κίνητρα που σχετίζονται με υψηλό πνεύμα. Η δραχμή ήταν το παλαιότερο νόμισμα της ηπείρου, με αυτή είχαν πληρώσει ήδη ο Λεωνίδας, ο Περικλής ή ο Ευριπίδης. Άνθρωποι, στο πουγκί των οποίων η δραχμή ηχούσε, έδωσαν στη Γη το όνομά της και δημιούργησαν τα πολιτισμικά της θεμέλια.
Όποιος θέλει να βεβαιωθεί για το πόσο μοναδική είναι η ακτινοβολία της αρχαίας Ελλάδας αρκεί να κάνει μια βόλτα σε ευρωπαϊκές συλλογές γλυπτών, να δει τα κλασικιστικά κτίρια στις μεγαλουπόλεις της Δύσης ή να ρίξει μια ματιά στον ουρανό. Αν εξαιρέσουμε τη Γη (Erde), όλοι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν ονόματα αρχαίων ελληνικών θεοτήτων (έξι σε λατινική μορφή). Ακόμα και ο τελευταίος δορυφόρος του πλανήτη Δία φέρει ένα όνομα από την αρχαία ελληνική μυθολογία.
Ακόμα και ο ορίζοντας των αστεριών έχει κατακτηθεί από μυθολογικό προσωπικό της Ελλάδος [Hellas], από τον Ωρίωνα, τον Ηρακλή, την Κασσιόπη μέχρι τους Διόσκουρους και τις Πλειάδες και ως τον Περσέα και την Ανδρομέδα. Οι πύραυλοι με τους οποίους οι αμερικανοί αστροναύτες προσγειώθηκαν στην Σελήνη είχαν το όνομα του Απόλλωνα, κάτι που ως ένα βαθμό ήταν μια συνεπής επιλογή.
Οι Έλληνες (Griechen) ανακάλυψαν τη δημοκρατία, την τραγωδία, την φιλοσοφία, τους ολυμπιακούς αγώνες, το συμπόσιο και τα γραπτά φωνήεντα – ένας λόγος παραπάνω για να έχουν οι απόγονοί τους πλέον το δικαίωμα να πληρώνουν τα χρέη τους σε Ευρώ;
Αλλά ποιοί είναι τέλος πάντων οι απόγονοί τους; «Ούτε μια σταγόνα από το αίμα των παλιών ηρώων δεν ρέει χωρίς ανάμειξη στις φλέβες των σημερινών Νεοελλήνων», συμπέρανε το 1830 ο ασιανολόγος Jakob Philipp Falmerayer και κατέκρινε τους σύγχρονούς του φιλέλληνες: «Η επαινετική συμπόνοια σας πάει χαμένη σε ένα εκφυλισμένο γένος, στους απόγονους εκείνων των σλάβων βαρβάρων / παλιανθρώπων (Unhold), που κατέπεσαν τον 5ο και 6ο αιώνα στην βυζαντινή αυτοκρατορία και ξερίζωσαν την ελληνική εθνότητα (Hellenische Nationalität) από τον κορμό ως τη ρίζα». Επίσης, στην εποχή του Fallmerayer δεν είχαν ήδη ξεκινήσει οι μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών από τους Τούρκους.
Πράγματι οι σημερινοί Έλληνες δεν πρέπει να έχουν καμιά πλέον συγγένεια με εκείνους που κατοικούσαν στην χώρα στην αρχαιότητα και δημιούργησαν αυτόν τον καταπληκτικό πολιτισμό. Σε ένα νότιο άκρο της Πελοποννήσου, στη χερσόνησο της Μάνης μπορεί να ζουν οι τελευταίοι «πραγματικοί» Έλληνες, έτσι όπως οι τελευταίοι «πραγματικοί» Κέλτες έχουν εγκατασταθεί στην Ιρλανδία και οι τελευταίοι «πραγματικοί» Αιγύπτιοι είναι οι Κόπτες. Και τι γίνεται με τους τελευταίους «πραγματικούς» πρόγονους των Γερμανών [Germanen]? Αχ, ας το αφήσουμε το θέμα καλύτερα.
Οι σύγχρονοι Έλληνες αποδεικνύουν οπωσδήποτε την ανομοιότητά τους με τους προγόνους τους σε σχεδόν καθημερινή βάση. Η χώρα [Land] που γέννησε τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, τον Μύρωνα και τον Φειδία, τον Πίνδαρο και τον Σοφοκλή, τον Πυθαγόρα και τον Θουκυδίδη δεν διαθέτει σήμερα κανένα σημαντικό ποιητή, συνθέτη, καλλιτέχνη των εικαστικών τεχνών ή φιλόσοφο. Επίσης κανένα διεθνή σταρ σε οποιαδήποτε άλλο είδος (η Κάλας ήταν η τελευταία και η μοναδική). Από την εποχή του El Greco η Ελλάς [Hellas] δεν έχει παρουσιάσει κανένα διεθνούς φήμης ζωγράφο. Σχεδόν ποτέ δεν συζητιέται στην Ευρώπη κάποιο φιλμ από την Ελλάδα. Οι σημαντικότεροι ποιητές της σύγχρονης εποχής είναι εκείνοι οι στατιστικολόγοι που κατάφεραν να παραπλανήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι ο κρατικός προϋπολογισμός είναι υγιής και πως η διαθέσιμη αγροτική επιφάνεια της χώρας υπερβαίνει την συνολική της γεωγραφική επιφάνεια.
Όποιος θέλει να γίνει κάποιος, πηγαίνει στο εξωτερικό. Κάμποσοι διεθνούς φήμης Ἐλληνες φυσικοί και κοσμολόγοι εργάζονται στις ΗΠΑ. Ο πιο γνωστός Έλληνας των ημερών μας λέγεται Otto Rehhagel, ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας του είναι περίπου τόσο ελκυστικός όσο ένα προάστιο της Αθήνας. Τέσσερα από τα επτά αρχαία θαύματα του κόσμου βρίσκονταν στην Ελλάδα: σήμερα οι Έλληνες κατασκευαστές έργων καταφέρνουν κατορθώματα της αξίας εκείνων των κατασκευαστικών ομάδων που ξεκίνησαν να σκάβουν ένα τούνελ από τις δυο άκρες ενός βουνού κοντά στην Κοζάνη και κατέληξαν να κάνουν λάθος στη μέση γύρω στα 35 μέτρα. Μετά από κάθε σεισμό γίνονται συζητήσεις στην κοινή γνώμη μήπως θα έπρεπε τελικά να χτίζονται αντισεισμικές κατασκευές. Εδώ και 2000 χρόνια η χωροταξία / πολεοδομία [Stadtplanung] δεν αποτελεί θέμα συζήτησης. Η μισή Αττική είναι στο μεταξύ γεμάτη με οικισμούς από μπετόν απίστευτης ασχήμιας. Σωροί από σκουπίδια, διαβρωμένα εδάφη και περιβόητες δασικές πυρκαγιές είναι σήμερα το χαρακτηριστικό της Ελλάδας όπως κάποτε ήταν ναοί, τρίποδες και αφιερωματικές αναθυμιάσεις από τους βωμούς.
Η Αθήνα το 1800 ήταν ένας λεκές στον χάρτη με 5000 κατοίκους που βοσκούσαν τα ζώα τους δίπλα στα αρχαία μνημεία, το 1900 κατοικούσαν εκεί 130000 άνθρωποι, σήμερα είναι πάνω από τρία εκατομμύρια. Η εκρηκτική ανάπτυξη, μια συνέπεια συλλογικής απόδρασης από την επαρχία, πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα όπως και αλλού χωρίς στόχο και σχέδιο και μετέτρεψε την Αθήνα σε ένα βρωμερό Μολώχ, για τον οποίο φημίζεται σήμερα η «κοιτίδα της Δημοκρατίας». Ως λογική συνέπεια ξεκίνησε από τη δεκαετία του ᾽80 μια παροδική φυγή από τις πόλεις. Πολυάριθμοι ξέφρενοι οικισμοί ξεπήδησαν κατά μήκος της ακτής, περίπου ένα εκατομύριο παράνομα [Schwarze] κτίρια για την δροσεράδα του καλοκαιριού, των οποίων η κολοσσιαία κακογουστιά αποδεικνύει πως η γνώση για τις αναλογίες που κάποτε επικρατούσε σε αυτό το κομμάτι της γης έχει πλέον χαθεί εντελώς. «Η πόλη που έχει πολλούς κατοίκους μπορεί μόνο με μεγάλη δυσκολία να τακτοποιηθεί, ίσως και καθόλου», έγραψε ο Αριστοτέλης. Οι σημερινοί Έλληνες αποδεικνύουν πως μπορούν να μετατρέψουν ακόμα και μικρά μέρη χωρίς καθόλου κόπο σε κατάσταση απόλυτης παραμέλησης.
Στην αρχαιότητα η Ελλάδα [Griechenland] ήταν μια από τις σημαντικότερες ναυτικές δυνάμεις. Η χώρα διαθέτει μέχρι σήμερα με 14000 χιλιόμετρα ακτογραμμή έναν από τους μεγαλύτερους στόλους στον κόσμο. Και όμως, όποιος επιβιβάζεται σε ελληνικό πλοίο της γραμμής, ξέρει τι τον περιμένει: η συνέχεια της Οδύσσειας με τουριστικά μέσα.
Η Ελλάς [Hellas] διαθέτει μια μόνο λυρική σκηνή και μια μόνο σοβαρή αίθουσα συναυλιών. Στη χώρα του Ορφέα και του εκτελεστή της λύρας Απόλλωνα η τέχνη της μουσικής δεν πέρασε στην πραγματικότητα ποτέ πέρα από το στάδιο της λαϊκής μουσικής [Volksmusik]. Οι έρευνες Pisa, στις οποίες η Ελλάδα καταλαμβάνει τις τελευταίες θέσεις, δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη ούτε από τους πολιτικούς ούτε από τα μέσα ενημέρωσης.
Η Ελλάδα φαίνεται πως είναι το ιδανικό παράδειγμα για τη θεωρία του ιστορικού των ιδεών Oswald Sprenger ότι οι πολιτισμοί είναι οργανισμοί, οι οποίοι ακολουθούν απαραίτητα έναν κύκλο ζωής από την παιδική ηλικία προς την άνθηση και την ωριμότητα και μέχρι την παρακμή. Οπωσδήποτε η πτώση από ένα ύψος που παρόμοιό του δεν υπάρχει διαρκεί στο μεταξύ σχεδόν 2000 χρόνια.
Αυτό που διαχώριζε την αρχαία Ελλάδα από τους υπόλοιπους πολιτισμούς της αρχαιότητας (με την εξαίρεση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας) ήταν η έλλειψη μιας κεντρικής εξουσίας, ενός απόλυτου μονάρχη – οπωσδήποτε ένα αποτέλεσμα των γεωγραφικών συνθηκών, αλλ᾽ όμως συνδεδεμένο με κάποιο μυστήριο τρόπο με την εξουσία της ιδέας της άμιλλας. Η Έρις, η θεά της διχόνοιας, υπάρχει κατά τον Ησίοδο με διπλή μορφή: Η μία «προωθεί τον άσχημο πόλεμο και την διαφωνία», η άλλη «υποχρεώνει ακόμη και τον ακαμάτη άνθρωπο στην εργασία. Όσο κοιτάει ο ένας, που του λείπουν τα αγαθά, προς τον άλλο που είναι πλούσιος, τόσο βιάζεται να σπείρει και να φυτεύσει και να βελτιώσει τον οίκο του […] Καλή είναι αυτή η Έριδα για τον άνθρωπο». Την ύπαρξη του φθόνου στον κόσμο οι Έλληνες την ανήγαγαν σε μια συμπονετική θεότητα. «Τον φθόνο τον αποφεύγει μόνο εκείνος που δεν είναι άξιος του δικού του φθόνου» λέει η βασίλισσα των Μυκηνών Κλυταιμνήστρα στην τραγωδία Αγαμέμνων του Αισχύλου.
Η έννοια αυτή διαπερνούσε όλη την καθημερινότητα, οι Έλληνες [Hellenen] δεν μπορούσαν να εννοήσουν με άλλο τρόπο τις ενέργειές τους παρά μόνο σε καθεστώς άμιλλας. «Όπου και αν κοιτάξουμε, συναντούμε στους Έλληνες μια στάθμιση του ίδιου τους του εαυτού», γράφει ο ιστορικός Christian Meier. «Η στάθμιση αυτή πραγματοποιούνταν σε καθημερινή βάση στην αγορά που ήταν ο χώρος συνάντησης».
Όχι μόνο οι αθλητές και οι πολεμιστές βρίσκονταν σε καθεστώς συνεχούς άμιλλας – βέβαια οι τελευταίοι στον Όμηρο και τον Ηρόδοτο δεν «κατατάσσονται» μόνο με βάση τα κατορθώματά τους αλλά επιπλέον και με βάση την ομορφιά τους· η φιλοδοξία να είναι κανείς ο πρώτος κέντριζε και τους τραγουδιστές και τραγωδούς, τους ρήτορες και τους ζωγράφους. «Εμπρός, εσείς που είστε οι καλύτεροι χορευτές ανάμεσα στους Φαίακες», αναφωνεί ο βασιλιάς Αλκίνοος που φιλοξενεί τον Οδυσσέα, «χορέψτε μας κάτι ώστε ο ξένος να αναφέρει τότε στο σπίτι του πόσο μπροστά από τους άλλους είμαστε στον χορό και το τραγούδι, στα αγωνίσματα και στη ναυτική τέχνη». Το περίφημο Συμπόσιο του Πλάτωνα είναι ένα συμπόσιο μόνο σε ό,τι αφορά την εξωτερική μορφή, στην πραγματικότητα λαμβάνει χώρα ένας ανταγωνισμός ως προς το ποιος από τους συμμετέχοντες θα εκφωνήσει τον καλύτερο λόγο σχετικά με τον έρωτα. Ακόμα και οι θρησκευτικές τελετές περιελάμβαναν και αγώνες, δεν τραγουδούσαν ομαδικά ως χορωδία όλοι μαζί αλλά περισσότεροι τραγουδιστές διαγωνίζονταν αναμεταξύ τους.
Ολόκληρες πόλεις συναγωνίζονταν για το ποια έχει τους σημαντικότερους αθλητές και καλλιτέχνες ή τους ομορφότερους ναούς. Η ελληνική δημοκρατία αποτελεί στην ουσία την προσπάθεια να δημιουργηθούν άριστες συνθήκες ανταγωνισμού και να αποφευχθεί η απόλυτη επικράτηση του ενός. Ακόμα και ο εξοστρακισμός είχε ως σκοπό του τον αγώνα. «Αυτός είναι ο πυρήνας της ελληνικής [hellenisch] αντίληψης περί άμιλλας: απεχθάνεται την επικράτηση του ενός και φοβάται τους κινδύνους που αυτή φέρνει, επιθυμεί, ως αντίδοτο απέναντι στην διάνοια – μια δεύτερη διάνοια», πίστευε ο Friedrich Nietzsche. Τίποτε δεν έχει απομείνει από το πνεύμα αυτό στο σημερινό κράτος της διαφθοράς που φθάνει μέχρι το επίπεδο της κυβέρνησης.
Η σκοτεινή πλευρά της συνεχούς άμιλλας ήταν η αγριότητα με την οποία αυτός ο «άσωτος λαουτζίκος καλλιτεχνών» (liederliches Artistenvölkchen] (Thomas Mann) προχωρούσε σε εμφύλιους πολέμους. Με τον Πελοποννησιακό πόλεμο (431-404 π.Χ.) η χώρα διέγραψε στην ουσία μόνη της τον εαυτό της από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Στο τέλος του δυο από τις πόλεις που είχαν συνασπιστεί με την Σπάρτη απαίτησαν να μετατρέψουν την ηττημένη Αθήνα σε «βοσκοτόπι για πρόβατα» – οι Σπαρτιάτες φυσικά αρνήθηκαν και απλώς έριξαν τα τείχη της πόλης.
Αν συνδέσει κανείς την παρακμή του ελληνικού [griechisch] πολιτισμού με την κατάπτωση της ιδέας της άμιλλας, τότε αυτή ξεκινά ήδη με την εξουσία των Μακεδόνων βασιλέων Φιλίππου του 2ου και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Ρωμαίους το 146, οι Έλληνες παρέλαβαν την ιδέα πως από εδώ και πέρα είναι «Ρωμαίοι» [Römer] – μέχρι σήμερα χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους και τον Ελληνισμό [Griechentum] ως «Ρωμιοσύνη». Η Ρώμη, σε αντιδιαστολή, «έκανε δικές της τις ελληνικές επιστήμες και ολόκληρο τον ελληνικό πολιτισμό» όπως έγραψε ο ιστορικός Πλούταρχος.
Το 326 μ.Χ. ο ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο 1ος ανακηρύσσει το Βυζάντιο, εξαιτίας της ιδανικής γεωγραφικής του θέσης, ως νέα πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη· μετά από τέσσερα χρόνια η πόλη εγκαινιάζεται. Με στόχο τον καλλωπισμό της ο αυτοκράτορας διατάσσει μια από τις βαρβαρότερες κλοπές έργων τέχνης όλων των εποχών. Πολυάριθμες ελληνικές πόλεις λεηλατούνται, τα γλυπτά των σημαντικότερων γλυπτών της Αττικής απάγονται. Ακόμα και το τεράστιο ολόσωμο άγαλμα του Απόλλωνα στους Δελφούς φτάνει έτσι στην Κωνσταντινούπολη και αποκτά ένα νέο κεφάλι: του Κωνσταντίνου.
Έλληνες αρχιτέκτονες ολοκλήρωσαν στην Κωνσταντινούπολη το τελευταίο αρχιτεκτονικό τους αριστούργημα: ο Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο δημιούργησαν την Αγία Σοφία που εγκαινιάστηκε το 537. Την ώρα που άνθιζε η Κωνσταντινούπολη, ερήμωναν οι πάλαι ποτέ τόσο σημαντικές πόλεις της Ελλάδας. Τα (αρχαία) ελληνικά [Griechisch] ήταν βέβαια την εποχή αυτή η επίσημη γλώσσα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, όμως η κεντρική εξουσία, η λατρεία του αυτοκράτορα και ο εκχριστιανισμός κατέστρεψαν την αρχική καλλιτεχνική νοοτροπία. Το πόσο άλλαξαν συνολικά οι συνθήκες καταδεικνύει το γεγονός ότι τον όγδοο αιώνα ξέσπασε, στην χώρα [Land] όπου κάποτε όλοι οι δημόσιοι χώροι ήταν γεμάτοι με γλυπτά θεών, μια φιλονικία για το αν επιτρέπεται ή όχι η δημιουργία ιερών εικόνων. Φυσικά πρόκειται εδώ και πολύ καιρό αποκλειστικά και μόνο για την απεικόνιση χριστιανικών μορφών.
«Για κάθε λαό έχει οριστεί μια προθεσμία», παρατήρησε ο προφήτης Μωάμεθ, εντελώς ανάλογα με τον ιστορικό φιλόσοφο Σπένγκλερ, αλλά 1.000 χρόνια νωρίτερα. Η οριστική παρακμή της Ελλάδας σφραγίστηκε ακριβώς από τους Οθωμανούς. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 η Ελλάδα περιέπεσε σχεδόν για τέσσερις αιώνες σε οθωμανική κυριαρχία. Γκρεμίστηκαν οι σταυροί από την Αγία Σοφία. Η τουρκοκρατία ήταν για τους περισσότερους Έλληνες συμφορά. Στο εξής ήταν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας, υφίσταντο τα παιδέματα της ξένης κυριαρχίας και τη διείσδυση ξένων στη χώρα τους, ιδίως Αλβανών. Το 1822 τουρκικά στρατεύματα κατέσφαξαν πάνω από 20.000 Έλληνες στο νησί Χίο, ενώ άλλοι 45.000 πουλήθηκαν σκλάβοι.
Μετά την ανεξαρτησία η ελληνοτουρκική σύγκρουση εξακολούθησε να φουσκώνει. Το φρικτό αποκορύφωμα ήταν η λεγόμενη μικρασιατική καταστροφή του 1923: Ενάμισι εκατομμύριο ελληνικής καταγωγής κάτοικοι της Μικράς Ασίας, που ζούσαν εκεί αιώνες, εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους, ενώ στη δεκαετία του 1950 προστέθηκαν ακόμα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες από την Ιστανμπούλ/Κωνσταντινούπολη και την Αίγυπτο.
Στο πεπρωμένο των Αθηναίων η Ακρόπολη αντικατοπτρίζει την ιστορία παρακμής της χώρας. Τον έκτο αιώνα ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία. Τον καιρό του Βυζαντίου, κατοικούσε στην Ακρόπολη ο επαρχιακός διοικητής, ενώ μετά την άλωση από τους Οθωμανούς ο διοικητής της πόλης. Οι Τούρκοι μετέτρεψαν τον Παρθενώνα σε τζαμί (με πρόσθετο μιναρέ), ενώ το Ερεχθείο για σύντομο διάστημα είχε γίνει χαρέμι. Κατά την πολιορκία της Αθήνας από τους βενετούς το 1687 μια βολή κανονιού πέτυχε το ναό τον οποίο οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν για πυριτιδαποθήκη. Το υπέροχο κτίσμα έπαθε ανεπανόρθωτες ζημιές.
Ιδίως για τους φιλέλληνες Γερμανούς κλασικούς, μεγάλο θέμα δεν ήταν μόνο οι ίδιοι οι αρχαίοι αλλά και η λύπη για την απώλεια εκείνου του κόσμου. «Η Αττική, η ηρωίδα έπεσε / στα ερείπια των όμορφων αιθουσών από μάρμαρο / στέκεται μοναχός του λυπημένος πια ο γερανός», παραπονιόταν ο Hölderlin. «Αυτό που είναι απαραίτητο να ζήσει αθάνατο στο τραγούδι», παρηγοριόταν ο Schiler, «πρέπει να χαθεί στη ζωή».
Πιο πεζά, αλλά όχι λιγότερο λυπητερά, εκφράστηκε ο Γάλλος συγγραφέας και διπλωμάτης François-René de Chateaubriand μετά από μια επίσκεψη του ναού του Ποσειδώνα στο ακρωτήριο Σούνιο το 1806: «Γύρω μου υπάρχαν τάφοι, σιωπή, καταστροφή, θάνατος και μερικοί Έλληνες ναύτες που κοιμόντουσαν χωρίς έννοιες και σκέψεις πάνω στα ερείπια της Ελλάδας [Griechenland]. Εγκατέλειψα αυτό το θεϊκό μέρος για πάντα, το κεφάλι μου γεμάτο με την μεγαλοσύνη του στο παρελθόν και την σημερινή του κατάπτωση».
Η κατάπτωση έχει τελειώσει σήμερα, η παρακμή είναι αντιθέτως πανταχού παρούσα. Δεν βρίσκεται όμως ολόκληρη η περιοχή της Μεσογείου, η Ιταλία παραδείγματος χάρη, σε μια αντίστοιχη κατάσταση; Κατά ένα μέρος μόνο. Οι Ιταλοί είναι τουλάχιστον ακόμα στην κορυφή της υφηλίου σε θέματα μόδας και πάνω από όλα στην κουζίνα. Ελληνική μόδα; Ελληνικό ντιζάιν; Δεν έχω ακούσει ποτέ τίποτε. Και όσοι έχουν υψηλές γαστριμαργικές απαιτήσεις αποφεύγουν για τα καλά την ελληνική κουζίνα.
Ο μάγειρας Μίθαικος ο Σικελός, που τουλάχιστον αναφέρεται από τον Πλάτωνα, ίσχυε ανάμεσα στους σύγχρονούς του ως ο «Φειδίας της κουζίνας» – σήμερα δεν υπάρχει κανένας γνωστός καλλιτέχνης της κουζίνας και σε όλη τη χώρα μόνο τρία εστιατόρια με αστέρια Michelin (στα δύο από αυτά με γαλλική μαγειρική).
Ο Αρχέστρατος από την Γέλα, ένας ταξιδιώτης γκουρμέ τύπος από τον 4ο αιώνα π.Χ., περηφανεύεται στην Ηδυπάθειά του για ένα ψάρι από την Ρόδο: «Αν δεν θέλουν να σου το πουλήσουν, τότε πάρ᾽ το με τη βία. Ύστερα θα μπορείς να αφεθείς με ησυχία στην τύχη σου.» Σήμερα η τύχη αυτή ονομάζεται μερικές φορές ξινίλα.
Για κάθε είδους ξινίλα είναι επίσης κατάλληλο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το κρασί από την Ελλάδα. Το κρασί από την Αττική διέθετε στην αρχαιότητα μια εξαιρετική φήμη και ήταν αντικείμενο επαίνων μέχρι υπερβολής. Μια βασική διαφορά μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας για τους αρχαίους Έλληνες ήταν ότι οι βάρβαροι πίναν μπύρα. Σήμερα είναι μάλλον οι βάρβαροι αυτοί που πίνουν ελληνικό κρασί.
Το να γεννηθεί κανείς Έλληνας είναι «ευγενής κατάρα» έγραψε η ηθοποιός και για πολλά χρόνια υπουργός πολιτισμού της Ελλάδας Μελίνα Μερκούρη στην αυτοβιογραφία της. «Για καταπληκτικά πολλούς ανθρώπους αυτό σημαίνει προφανώς, ότι προσωπικά ο ίδιος έκτισε την Ακρόπολη, ίδρυσε τους Δελφούς, ανακάλυψε το θέατρο και εφεύρε την έννοια της δημοκρατίας».
Όχι, κανείς άνθρωπος δεν το πιστεύει πια αυτό.
Διαβάστε περισσότερα: ΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ: 2000 χρόνια παρακμής: Το άρθρο του Focus μεταφρασμένο στα ελληνικάΕ http://elladasimera.blogspot.com/2012/07/2000-focus.html#ixzz225AH1mUU
Οι περισσότεροι τύραννοι προήλθαν από τους δημαγωγούς.
Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
“Σοβαρότατο θέμα για κάθε πολίτευμα γενικά είναι με τους νόμους και τα υπόλοιπα μέτρα να μην είναι δυνατόν να πλουτίσουν οι άρχοντες.”
Και τούτο πρέπει να τηρείται κυρίως στα ολιγαρχικά πολιτεύματα” γιατί ο κόσμος ο πολύς δεν αγανακτεί τόσο επειδή δεν παίρνει αξιώματα, αντίθετα ευχαριστιέται όταν είναι ελεύθερος να ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις, αγανακτεί όταν νομίζει ότι οι άρχοντες κλέβουν το δημόσιο χρήμα, γιατί τότε ο λαός λυπάται και για τα δυο, δηλαδή τόσο για το ότι δεν συμμετέχει στην εξουσία, όσο και για το ότι δεν συμμετέχει στα κέρδη.”
“Μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι περισσότεροι τύραννοι προήλθαν από τους δημαγωγούς, αφού κέρδισαν την εμπιστοσύνη του λαού, κατηγορώντας τους προνομιούχους. Έτσι ορισμένες τυραννίδες επικράτησαν όταν οι πόλεις έγιναν πιο πολυάνθρωπες, ενώ άλλες νωρίτερα, επειδή οι βασιλείς παρέβησαν τους παραδοσιακούς νόμους και επιδίωξαν μεγαλύτερη απολυταρχία. Αλλες δημιουργήθηκαν από άτομα που πήραν αξιώματα με εκλογή (αφού τα χρόνια τα παλιά τα δημοκρατικά πολιτεύματα έκαναν μακρόχρονες τις θητείες των θρησκευτικών και πολιτικών αρχόντων). Άλλες πάλι γεννήθηκαν μέσα από τα ολιγαρχικά πολιτεύματα, αφού τα τελευταία αναδείκνυαν ένα μόνο ανώτατο άρχοντα. Με όλες τούτες τις συνθήκες εύκολα γινόταν κάποιος τύραννος, φτάνει να το ήθελε, αφού η βασιλεία και τα αξιώματα του έδιναν τη δυνατότητα.” [2]
“Ο τύραννος επιδιώκει τις απολαύσεις, ενώ ο βασιλιάς να κάνει καλό. Γι’ αυτό χαρακτηριστικό πλεονέκτημα του τυράννου είναι τα χρήματα, ενώ του βασιλιά οι τιμές.Αλλά και τη φρουρά του βασιλιά την αποτελούν πολίτες, ενώ του τυράννου μισθοφόροι.
Είναι φανερό ότι η τυραννίδα περιέχει όλα τα κακά της δημοκρατίας και της ολιγαρχίας. Από την ολιγαρχία έχει την επιδίωξη του πλούτου (γιατί έτσι μόνο εξασφαλίζει τη διατήρηση και την τρυφηλότητα) και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον λαό (γι’ αυτό του παίρνει τα όπλα, φέρεται άσχημα στο πλήθος, βασανίζει τους πολίτες, εξαναγκάζοντάς τους να φεύγουν για άλλους τόπους). Τούτα είναι ελαττώματα τόσο της τυραννίδας όσο και της ολιγαρχίας. Κι από την ακραία όμως δημοκρατία η τυραννίδα έχει πάρει τη δίωξη των επιφανών και την κρυφή και φανερή εξόντωσή τους και την εξόριση τους, αφού τους θεωρεί αντιπάλους και εμπόδιο στην εξουσία. Γιατί σ’
αυτούς οφείλονται συνήθως οι προσπάθειες ανατροπής, αφού υπάρχουν άλλοι που θέλουν να ανεβούν στην εξουσία κι άλλοι που δεν ανέχονται να είναι δούλοι.” [3]
“Οι τυραννίδες επιβιώνουν με δυο τελείως αντίθετους τρόπους- ο ένας είναι γνωστός από την παράδοση και μ’ αυτόν κυβερνούν οι περισσότεροι τύραννοι’ λέγεται ότι τα περισσότερα μέτρα τα θεσμοθέτησε ο Περίανδρος ο Κορίνθιος. Πολλά παρόμοια στοιχεία όμως υπάρχουν και στη βασιλεία των Περσών. Μερικά από εκείνα που χρησιμοποιεί η τυραννίδα για να διατηρηθεί όσο θέλει, τα έχουμε αναφέρει παλιότερα’ δηλαδή τον περιορισμό των πολιτών που υπερεχουν , τον αφανισμό των γενναίων και μεγαλοφρόνων, την κατάργηση των συσσιτίων, των εταιριών, της παιδείας και όλων των σχετικών. Πρέπει ιδιαίτερα να προφυλάγονται από τη γενεσιουργό αιτία δυο παραγόντων” του αδέσμευτου φρονήματος και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πρέπει ακόμα να μην τους αφήνουν να ιδρύουν φιλοσοφικές σχολές και κάθε άλλο είδος πνευματικού ομίλου. Γενικά οι τύραννοι πρέπει να κάνουν το παν ώστε ο ένας πολίτης να μην ξέρει τον άλλο (γιατί η γνωριμία μεταξύ των ανθρώπων καλλιεργεί την εμπιστοσύνη)” [4]
“Εκτός από τα παραπάνω μπορούμε να αναφέρουμε και άλλα περσικά και βαρβαρικά μέτρα της τυραννίδας (όλα στοχεύουν σ’ ένα σκοπό) να μην τους διαφεύγει τι λένε και τι κάνουν οι αρχόμενοι και να υπάρχουν κατάσκοποι’ όπως στις Συρακούσες έχουν τις γυναίκες που λέγονται «ποταγωγίδες» και τους ωτακουστές, που έστελνε ο Ιέρων σε όλες τις φιλικές και πολιτικές συγκεντρώσεις (από φόβο για τους ανθρώπους εκείνους οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα’ κι αν εκφραστούν ελεύθερα, περνούν λιγότερο απαρατήρητοι). Άλλη μέθοδος των τυράννων είναι να συκοφαντούν και να προκαλούν φιλονικία μεταξύ φίλων, μεταξύ του λαού και των επιφανών, και μεταξύ των πλουσίων. Μια μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μη διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένεια πρέπει να δουλέψουν. Παράδειγμα οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, τα αφιερώματα των Κυψελιδών, ο ναός του Ολύμπιου Δία από τον Πεισίστρατο και τους γιους του στην Αθήνα και τα έργα του Πολυκράτη στη Σάμο (όλα στον ίδιο σκοπό αποβλέπουν, στην απασχόληση και τη φτώχεια των αρχομένων). Αλλο παράδειγμα είναι οι υψηλοί φόροι στις Συρακούσες (την εποχή του Διονυσίου οι πολίτες πλήρωναν σε πέντε χρόνια όλη την περιουσία τους για φόρο86). Ο τύραννος είναι και φιλοπόλεμος, για δυο λόγους· κρατά τους πολίτες απασχολημένους και χρειάζονται κι αρχηγό. Τη βασιλεία τη σώζουν οι πιστοί οπαδοί, ενώ χαρακτηριστικό της τυραννίδας είναι ότι δεν εμπιστεύεται τους φίλους, γιατί ενώ όλοι οι πολίτες επιθυμούν την κατάλυση μόνο αυτοί μπορούν να την πετύχουν.” [5]
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ – ΒΙΒΛΙΟ V
[1] 1308b -30~35
[2] 1310b -15~20
[3] 1311a – 0~10
[4] 1311a -30~40
[5] 1313b – 0~25
http://thalamofilakas.blogspot.gr/2012/06/blog-post_8613.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
i.jpg)
Αναρτήσεις
