Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

ISIS in Athens

Μυητικό Κέντρο της Ίσιδος στην…Ελλάδα!

Από Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ Σεπτ. 2008

Γνωρίζετε πού βρίσκεται ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) διατηρημένα μυητικά κέντρα της Ίσιδας στον κόσμο; Μη βιαστείτε να πείτε στην Αίγυπτο, έχετε χάσει. Είναι δίπλα μας, στη Νέα Μάκρη!

Ένα από τα γνωστότερα παραλιακά θέρετρα των Αθηναίων, 50 μόλις μέτρα από μια παραλία που πλημμυρίζει με λουόμενους ολόκληρο το καλοκαίρι και σχεδόν κανείς δεν το έχει πάρει είδηση.

Έμαθα για την ύπαρξή του παραμονές της περασμένης Ολυμπιάδας από ένα μικρό άρθρο-αναφορά κάποιας καθημερινής εφημερίδας. Ένας αρχαιολογικός τόπος που ανακαλύφθηκε το 2000 και μέσα σε τέσσερα χρόνια, χωρίς την παραμικρή ενίσχυση από το κράτος και χάρη στην υποστήριξη του Δήμου Νέας Μάκρης και το μεράκι των αρχαιολόγων είχε γίνει ήδη επισκέψιμος.

Θέλοντας να έχω μια «επίσημη» ενημέρωση ξεκίνησα από το γραφείο του Δημάρχου. Απλά πήγα στο γραφείο του, χτύπησα και μπήκα. Τόσο απλά και τόσο σπάνια για την καθημερινή μας πραγματικότητα. Ο δήμαρχος Ιορδάνης Λουίζος, ένας ιδιαίτερα επικοινωνιακός άνθρωπος, μου μίλησε πολλή ώρα για το έργο και τους στόχους του και ευγενικά ζήτησε η παρουσίαση του ναού της Ίσιδος να γίνει από την ψυχή της ανασκαφής την αρχαιολόγο Ιφιγένεια Δεκουλάκου.

Ο χώρος αυτός στην Μπρέξιζα, κοντά στην παλιά Αμερικάνικη βάση, είχε εντοπιστεί πρώτη φορά από τον Γάλλο περιηγητή Fauvel ο οποίος νόμιζε ότι ήταν οι τάφοι των Μαραθωνομάχων. Στα τέλη του 19ου αιώνα τον εντόπισαν δυστυχώς και κάποιοι ντόπιοι, που έφτιαξαν πάνω του ένα καμίνι για να παράγουν από τα μάρμαρα ασβέστη, εξ ου και το όνομα της εποχής «καμίνι».

Το 1968 κατά τη διάρκεια εκσκαφών για την ανέγερση του παρακείμενου ξενοδοχείου βρήκαν τα πρώτα δυο αγάλματα. Θεώρησαν όμως ότι θα ήταν μέρος ενός μικρού ναού.

Το 2000 ο Δήμος Νέας Μάκρης διαθέτει ένα μεγάλο ποσό για να προχωρήσει η ανασκαφή του χώρου. Μετά από λίγο καιρό η αρχαιολόγος κ. Δεκουλάκου με έκπληξη διαπιστώνει ότι τα αγάλματα δεν ήταν από το εσωτερικό ενός μικρού ναού αλλά ήταν παραστάτες στην πύλη μιας εισόδου που οδηγούσε σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Μια προσεκτική ματιά στο χάρτη έδωσε την ιδέα ότι τα τέσσερα υψώματα που στέκονταν αντικριστά και ο Fauvel τα είχε θεωρήσει τάφους, μπορεί να ήταν πύλες.

Η ανασκαφή το επιβεβαίωσε και πλέον βρίσκονταν μπροστά σε μια πολύ μεγάλη ανακάλυψη. Τέσσερις είσοδοι που μιμούνται αιγυπτιακούς πυλώνες και ανάμεσά τους μαρμάρινο δάπεδο και βαθμίδες που διατηρούνται μέχρι σήμερα ορίζουν τον ιερό χώρο σχεδόν τετράγωνο διαστάσεως 60,6 επί 64,5 μέτρων.

ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΘΕΩΝ

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, το συγκεκριμένο ιερό είχε φτιαχτεί από τον Ηρώδη τον Αττικό (103-179 μ.Χ.). Ο ίδιος ήταν από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής του γι’ αυτό και είχε τιμηθεί με πολλά αξιώματα λαμβάνοντας έως και αυτό του Υπάτου της Ρώμης. Έτσι πολλοί νομίζουν ότι ήταν Ρωμαίος. Όμως ήταν Έλληνας Μαραθωνίτης και περήφανος που καταγόταν από την οικογένεια του Μιλτιάδη.

Στην ευρύτερη περιοχή πρέπει να ήταν και η προσωπική του έπαυλη που δεν έχει εντοπιστεί ως σήμερα. Είχε διατελέσει «Αρχιερεύς των Παναθηναίων» και «Αρχιερεύς των Πανελληνίων» και ίδρυσε το πλούσιο αυτό συγκρότημα του Ιερού των Αιγυπτίων θεών.

Κάθε είσοδος του ιερού πλαισιώνεται εσωτερικά και εξωτερικά από δυο βάσεις αγαλμάτων υπερφυσικού μεγέθους. Τα ανδρικά αγάλματα παριστάνουν τον Όσιρι και τα γυναικεία την Ίσιδα. Στην Ανατολή δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα αφού εκεί είχε στηθεί το παλιό καμίνι, ενώ τα αγάλματα της νότιας πύλης είχαν ανασυρθεί με πολλές φθορές κατά την εκσκαφή ενός παρακείμενου ξενοδοχείου.

Όμως στη βόρεια και τη δυτική πύλη ανακάλυψαν τα αγάλματα κυριολεκτικά απείραχτα από το χρόνο. Κατά παράδοξο τρόπο τα πόδια τους ήταν κομμένα χαμηλά, κοντά στους αστραγάλους, και το σώμα ήταν ξαπλωμένο σαν κάποιος να το είχε ακουμπήσει με προσοχή στο έδαφος, δίπλα στη βάση τους πριν το καλύψει ή το καλύψουν τα χώματα.

Υπήρξε η άποψη πως πρέπει να έπεσαν από κάποιο μεγάλο σεισμό. Πώς όμως δεν είχαν σπάσει σε κομμάτια; Μήπως τα γκρέμισαν οι ίδιοι οι φύλακές τους για να τα προστατέψουν από βάρβαρους που επέλευναν ισοπεδώνοντας τα αρχαία ιερά; Οι επόμενες ανακαλύψεις δείχνουν να ενισχύουν αυτήν την άποψη.

Σε μια υπόγεια κρύπτη βρέθηκε χτισμένη μια σφίγγα, από τα ελάχιστα ανάλογα δείγματα που έχουν βρεθεί εκτός Αιγύπτου. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή κάποιος είχε φροντίσει να την «παραχώσει» σε μια γωνία και να τη στερεώσει με κονίαμα. Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει αυτό παρά την προσπάθεια των αρχαίων Μαραθωνιτών να διασώσουν τα ιερά τους;

Σε μια άλλη υπόγεια κρύπτη βρέθηκαν 70 τελετουργικά λυχνάρια, μοναδικά στο είδος τους, διαστάσεων 40 εκ. μήκος με 14 ύψος σε άριστη επίσης κατάσταση. Πάνω τους υπάρχουν οι μορφές της Ίσιδας και του Σαράπιδος (εξελληνισμένη μορφή του Όσιρι) και είναι διακοσμημένα με διονυσιακά σύμβολα. Προφανώς είχαν φυλαχτεί πάνω σε ξύλινα ράφια και όταν τα ξύλα σάπισαν οι λύχνοι ακούμπησαν μεταξύ τους χωρίς να πάθουν απολύτως τίποτα και έτσι ακριβώς βρέθηκαν.

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Η λατρεία της Ίσιδας είχε διαδοθεί σε όλο το ρωμαϊκό κόσμο κατά την Ελληνιστική Περίοδο και είναι αξιοσημείωτο ότι κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους, οι περισσότεροι ιερείς της εκτός Αιγύπτου ήταν Έλληνες. Το ιερό με τα γύρω κτίρια, ένα πολυτελές βαλανείο (λουτρό) και μια μεγάλη πισίνα-ιχθυοτροφείο, πρέπει να αποτελούσε ένα από τα σπουδαιότερα θρησκευτικά κέντρα της εποχής.

Ερχόμενος λοιπόν κατά την αρχαιότητα ο επισκέπτης εδώ θα έπρεπε να καθαρθεί. Η πρώτη κάθαρση είναι κατά παράδοση με νερό. Στη νοτιοανατολική γωνία του εξωτερικού περιβόλου είχαν βρεθεί εδώ και πολλά χρόνια τα λουτρά. Οι είσοδοι έχουν ακριβή προσανατολισμό, ανατολής-δύσης και βορρά-νότου.

Η κεντρική είσοδος ήταν στην ανατολή, στην πλευρά της θάλασσας. Το βεβαιώνει το μόνο θραύσμα που έχει απομείνει το υπέρθυρο που παριστά τον ηλιακό δίσκο με δυο κόμπρες, ένα σύμβολο που βρίσκουμε στις εισόδους πολλών αιγυπτιακών ιερών. Σε αυτή την περίπτωση ο ηλιακός δίσκος συμβόλιζε τον Ώρο, το μοναχογιό που συνέλαβε η Ίσιδα από το νεκρό Όσιρι, αυτόν που έδιωξε τα σκοτάδια και χάρισε τη λύτρωση.

Ο μαρμαροστρωμένος διάδρομος οδηγούσε στο κεντρικό κτίριο. Τρία σκαλοπάτια ανέβαζαν τον επισκέπτη στην πρώτη αυλή που περιέβαλε το οικοδόμημα. Στη συνέχεια υπήρχε σε ένα πιο χαμηλό επίπεδο ένας πομπικός διάδρομος στεγασμένος με κεραμίδια. Σήμερα είναι γεμάτος με θραύσματα από τα αρχαία κεραμίδια καθώς επίσης έχουν βρεθεί και κάποιες από τις Ιωνικές κολώνες που στήριζαν τη στέγη.

Τρίτο και τελευταίο ακολουθεί ένα πλάτωμα (άνδηρο) γύρω από το ιερό. Το ιερό στο κέντρο ήταν μια συμπαγής βαθμιδωτή κατασκευή. Μπορεί να ήταν μια πυραμίδα; Πολύ πιθανόν. Δεν έχει βρεθεί πουθενά κάτι αντίστοιχο και έτσι μόνο εικασίες μπορούν να διατυπωθούν.

Αυθαιρετώντας, να σημειώσω ότι μου θυμίζει το ιερογλυφικό του αρχέγονου λόφου (Primordial Hill), αυτού που οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι αναδύθηκε από τα νερά του χάους και δημιούργησε γη. Άλλωστε πιστεύουν ότι αυτό το σχέδιο έδωσε την έμπνευση για το σχεδιασμό των πυραμίδων.

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Πιθανόν λοιπόν σε μια τελετουργική διαδικασία να περιφερόντουσαν στους διαδρόμους που κυκλώνουν το ιερό και να χρησιμοποιούσαν τις πύλες μιμούμενοι τις κινήσεις του ήλιου και συγκεκριμένων πλανητών.

Ας μην λησμονούμε ότι οι Αιγύπτιοι είχαν ταυτόχρονα σε χρήση 3 ημερολόγια. Ένα ηλιακό, ένα σεληνιακό και ένα που ξεκινούσε με το θερινό ηλιοστάσιο, όταν στον ορίζοντα ανέτειλε το λαμπρότερο αστέρι του νυχτερινού ουρανού τους, ο Σείριος.

Στην πύλη της Δύσης θα συναντήσουμε την Ίσιδα ως Αφροδίτη να μας προσφέρει τα τριαντάφυλλα που κρατά στο χέρι της.

Η αρχαιολόγος μου θύμισε τις Μεταμορφώσεις του Απουλήιου, που είναι γνωστές και ως ο «Χρυσός Όνος». Ο Λούκιος Απουλήιος, ο επιλεγόμενος Πλατωνικός και Σοφιστής, ήταν ιερέας της Ίσιδας και του Όσιρι και σύγχρονος του Ηρώδη του Αττικού.

Το σχετικό βιβλίο του είναι μια αλληγορία πάνω την πορεία του ανθρώπου που επιθυμεί να σταθεί στα πόδια του και να μυηθεί στα μυστήρια της θεάς. Έτσι, ως γάιδαρος, ο ήρωας υπομένει τα πάνδεινα ώσπου να τον λυπηθεί η ίδια η Ίσιδα. Τον στέλνει σε έναν κήπο να φάει τριαντάφυλλα, τα ιερά λουλούδια της Αφροδίτης, που του ξαναδίνουν την ανθρώπινη μορφή.

Έχοντας κατακτήσει πλέον την υπόστασή του είναι έτοιμος να προχωρήσει στην πορεία των μυστηρίων. Αυτά τα τριαντάφυλλα μας προσφέρει το άγαλμα της Δύσης. (Κοιτάζω κλεφτά γύρω μου. Παρατηρώ το πρόσωπό μου να καθρεφτίζεται στη φωτογραφική μηχανή. Όχι δεν βλέπω κάποιο γαϊδουράκι – ή μήπως έχω λησμονήσει την τέχνη της όρασης;)

Στη νότια και τελευταία άρτια πύλη η Ίσιδα εμφανίζεται ως Δήμητρα. Ο άξονας βορρά-νότου αντιστοιχούσε στα δυο ηλιοστάσια, τις δυο ηλιοστατικές πύλες. Ο Πορφύριος στο Εν Οδυσσεία άντρο των Νυμφών μας λέει ότι από τον Καρκίνο, τη Βόρεια πύλη του θερινού ηλιοστασίου, κατέβαιναν οι ψυχές στη γη, ο δε Αιγόκερως ήταν η νότια πύλη που διάβαιναν στην ανάβασή τους όχι οι θεοί, αλλά οι μυημένοι «αθάνατοι».

Κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο όταν η γη άγγιζε το βαθύτερο σκοτάδι γιόρταζαν το μυητικό θάνατο και την ανάσταση του Διόνυσου και της φύσεως όταν «δια της σήψεως αναγεννούντο», όπως έλεγαν και οι αλχημιστές.

Τι θα μπορούσε να συμβολίσει πιο παραστατικά αυτήν τη διαδικασία από την Κυρά των Μυστηρίων, τη Δήμητρα ή οποία κρατώντας στο χέρι τα στάχυα υπενθύμιζε τη μυητική εικόνα: ο καρπός πρέπει να σαπίσει μέσα στη γη, το σταφύλι πρέπει να συνθλιβεί για να μπορέσει να γεννηθεί το καινούργιο.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Οι ώρες κύλησαν σαν νερό και εγώ πρέπει να φύγω για να μπορέσουν οι ευγενικοί οικοδεσπότες μου να συνεχίσουν το έργο τους.

Και λίγη στυγνή πραγματικότητα. Το έργο αυτό έχει φτάσει ως εδώ με τα χρήματα του Δήμου Νέας Μάκρης και μια ευρωπαϊκή ενίσχυση. Στην προσπάθεια να μην διακοπούν ούτε στιγμή οι εργασίες, πολλές φορές έκτακτοι υπάλληλοι, νέα παιδιά που αγαπούν αυτό που κάνουν, βάζουν το χέρι στη δική τους τσέπη προκειμένου να ολοκληρωθεί μια εργασία για την οποία δεν έχουν εγκριθεί κονδύλια. Άλλες φορές οι ντόπιοι εργολάβοι εκτελούν μια εργασία μη ξέροντας πότε θα πληρωθούν.

Όλοι τους ωθούνται από την αγάπη και το πάθος τους για την ιστορία που αναδύεται μπροστά στα μάτια τους με οδηγό την ακούραστη αρχαιολόγο Ιφιγένεια Δεκουλάκου. Όμως, τα παραμύθια δεν μπορεί να πετιούνται πάντα σε σκονισμένα κιβώτια. Τον Δεκέμβρη λήγει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ενίσχυσης και ουδείς γνωρίζει αν την επόμενη μέρα το έργο θα κλειδωθεί και θα αφεθεί βορά στο χρόνο. Επιτρέψτε μου μια αφελή ερώτηση.

Ένας μοναδικού ενδιαφέροντος χώρος, δίπλα σε ένα ξενοδοχείο γεμάτο αλλοδαπούς τουρίστες και πάνω σε μια από τις πιο δημοφιλείς παραλίες της Αθήνας. Αν δεν είναι αυτός έτοιμος να γίνει ένα μικρό αρχαιολογικό πάρκο που θα βγάζει άνετα μέρος τουλάχιστον των εξόδων του, τότε ποιος είναι;

Και σε αυτό θα μπορούσαν να συμβάλλουν όχι μόνο το –μέχρι σήμερα– παντελώς ανύπαρκτο κράτος αλλά και ιδιώτες χορηγοί σε συνεργασία με το Δήμο. Ίδωμεν…

Αρθρο του Ιορδάνη Πουλκούρα στο περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ τ.84 Σεπτέμβριος 2008

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ISIS in Athens"

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Στη χώρα μας τα οικογενειακά ονόματα συνδέονται με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες σε διάφορες περιόδους, τα ήθη και τα έθιμα, την πολιτιστική κληρονομιά, αλλά και τις περιπέτειες του Ελληνισμού: εθνικοί, απελευθερωτικοί αγώνες, πόλεμοι, ξερίζωμα πληθυσμών από τις εστίες τους, μετανάστευση, προσωπικά και οικογενειακά δράματα, βεντέτες κ.ά.
Πλήθος επιθέτων περιγράφουν σωματικά χαρακτηριστικά, επαγγελματικές δραστηριότητες, συγγενικές σχέσεις, ζώα, πουλιά και φυτά, προσωνύμια (παρατσούκλια) που η ετυμολογία τους συχνά οφείλεται σε διάφορες πανάρχαιες ντοπιολαλιές της πατρίδας μας.
Αρκετά επώνυμα προέρχονται από παρατσούκλια (Περήφανος, Πονηράκης, Φονιάς), ζώα και έντομα (Κατσίκης, Ποντικός, Ψύλλος), χρώματα (Μαύρος, Κόκκινος), επαγγέλματα (Νομικός, Μπακάλης, Παπλωματάς, Ψωμάς), φρούτα (Πορτοκάλης, Νεράτζης), γεωγραφικές περιοχές (Μακεδόνας, Κρητικός, Ρουμελιώτης) κ.ά.
Αλλα πάλι ανήκουν σε παλιές οικογένειες πολιτικών, στρατιωτικών, λογίων κ.ά. από την εποχή της Αλωσης ώς την Επανάσταση του '21 καθώς επίσης και άλλων εθνικής και τοπικής εμβέλειας προσώπων της ελληνικής Ιστορίας.
Στα Επτάνησα που επί αιώνες βρίσκονταν υπό ξένη κατοχή, πολλές οικογένειες είχαν τίτλους ευγενείας και μάλιστα με οικόσημο! Αρκετές από αυτές ακόμα και σήμερα διαθέτουν οικογενειακά κειμήλια ιστορικής αξίας.

ΓΡΑΤΣΙΑΣ. ΕΠΩΝΥΜΟ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ GRAZIA=ΧΑΡΗ - ΕΥΛΟΓΙΑ =ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ = GRAZIE ΚΙ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΓΡΑΙΚΟΣ ΑΠ ΤΟ GRECO ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ G ΓΙΝΕΤΑΙΓ Ο ΤΟΝΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΣΥΛΛΑΒΗ ( ΑΠΟ ΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ ΣΕ ΛΗΓΟΥΣΑΣΤΗ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΙ ΑΠΟ ΠΡΟΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ ΣΕ ΛΗΓΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ) ΚΑΙΠΡΟΣΤΙΘΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΙΓΜΑ.ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΩΣ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠ ΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Mαναμουνιας. μαναμουνιας, ο κλαψιαρης (το λενε τα παιδια στα Καμενα Βουρλα).
Μαντακας. μαντακας, τσιμπουρι των σκυλιων (Κρητη).
Μαργελος Μαργελλης. μαργελος «κλεισετε τα ματια μαργελα» (στιχος του Γρυπαρη στη «Ζουχραε»).
Μαστραπας. μαστραπας, δοχειο για υγρα, τουρκ masrapa.
Ματσας. ματσα ή πανω κεραια του καταρτιου.
Μαυραγανης. μαυραγανι, ειδ. σιταριου, με μαυρο αγανο ή αγανι, ο αθερας του σταχυου.
Μαυρουδης Μαυρουδης. μαυρουδι, το μαυρο κρασι.
Μελιγκουνακης. μελιγκονι, μυρμηγκι
Μπαλασκας. μπαλασκα, η φυσιγγιοθηκη
Μπαρμπαρεσος. μπαρμπαρεσα, ναυτικος ορος «απολαβειον», αλλα και εθνικο.
Μπασιας ή Μπασιας. Ετσι ονομαζει ο γυναικαδελφος τον αντρα της μεγαλυτερης αδελφης στην Θρακη. Ισως και απο το πασιας ή πασιας.
Μπιτσος Μπιτσιος. μπιτσος, μικροκαμωμενος, μπιτσιο, παιχνιδι ηπειρωτικο, ισως απο το βενετς. pizzolo μικρος.
Μποτης. μποτι ειδ. κανατι αλλα και απο το Παναγιωτης.
Μπουμπουρας. μπουμπουρος μπαμπουρι, ο τζιτζιρας, εντομο που πετα και βουιζει, ισως ονοματοποιημενο.
Παλιουρας. παλιουρο, ο παλιουρος των αρχαιων, αγκαθωτο χαμοκλαδο.
Παπαρας. παπαρα, κεφαλι χωρις τριχες, ψωμι βρεγμενο σε νερο.
Πατακος. πατακος-πατακιος (Κρητη) μικροσωμος και ασχημος, αρχ. παταικος ισως απο το Φοινικικο ptah ή patah τα μικροσωμα ειδωλα των θεων στις πλωρες των φοινικικων πλοιων.
Πατσουρεας Πατσουρακης. πατσουρης σιμος.
Παχνης Παχνος
. παχνι φατνη.
Περπυρης.ισως να σημαινει πλουσιος, που εχει πολλα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ"

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

ΦΥΣΗ ΦΥΣΙΚΑ.


Παγκόσμια συμβολική δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή
Η Ώρα της Γης - Σάββατο 28 Μαρτίου 2009, 20:30
Στις 20:30, το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009, πόλεις και χωριά σε ολόκληρο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα - την Ώρα της Γης- στέλνοντας ένα ισχυρό παγκόσμιο μήνυμα ότι όλοι μαζί μπορούμε να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε περισσότερες από 1000 πόλεις του πλανήτη αναμένεται να συμμετάσχουν στη φετινή «Ώρα της Γης».

Με αυτόν τον τρόπο θα σταλεί ένα μήνυμα στους ηγέτες του κόσμου, λίγους μήνες πριν την Παγκόσμια Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη το 2009, ότι απαιτούμε τη δέσμευσή τους για δράσεις που θα μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, προς όφελος του πλανήτη.
Στην Ελλάδα, η παγκόσμια αυτή πρωτοβουλία του WWF διοργανώνεται σε συνεργασία με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».

Μνημεία που αποτελούν παγκόσμια σύμβολα όπως ο Παρθενώνας και ο ιερός βράχος της Ακρόπολης, αλλά και εθνικά τοπόσημα, όπως το κτίριο του ελληνικού Κοινοβουλίου και ο λόφος του Λυκαβηττού στην Αθήνα, ο Λευκός Πύργος και η Καμάρα στη Θεσσαλονίκη και δεκάδες άλλα ιστορικά κτίρια και τοποθεσίες θα σκοτεινιάσουν, και θα στείλουν ένα ισχυρό συμβολικό μήνυμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέχρι στιγμής περισσότεροι από 35 δήμοι από όλη την Ελλάδα έχουν δηλώσει συμμετοχή ενώ ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς.
Οι Ελληνικές πόλεις έρχονται να προστεθούν σε ένα διαρκώς αυξανόμενο κατάλογο πόλεων (μέχρι στιγμής 538), μεταξύ των οποίων το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, το Πεκίνο, το Μπουένος Άιρες, η Κωνσταντινούπολη, η Μόσχα και το Παρίσι.
«Αν όλοι σκοτεινιάσουμε τα σπίτια και τα δημόσια κτίρια για αυτή τη μια ώρα, θα έχουμε δώσει ένα συμβολικό, αλλά ξεκάθαρο μήνυμα για την ανάγκη άμεσης πολιτικής και προσωπικής δράσης κατά της κλιματικής αλλαγής.

Αυτή η παγκόσμια πρωτοβουλία του WWF μας καλεί όλους να ενωθούμε στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, απλά και μόνο σβήνοντας τα φώτα για μια ώρα!», δηλώνει ο Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής του WWF Ελλάς.
Ήδη, μέσα από το εκτεταμένο διεθνές δίκτυο του WWF, η «Ώρα της Γης 2009» διοργανώνεται σε περισσότερες από 70 χώρες και ο αριθμός αυτός μεγαλώνει καθημερινά.

Κάθε πολίτης που δηλώνει επίσημα συμμετοχή στην Ώρα της Γης του WWF, στέλνει το μήνυμα ότι συμμετέχει στον αγώνα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής!

Όσοι επιθυμούν να δηλώσουν συμμετοχή, μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα www.earthhour.org/greece.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΦΥΣΗ ΦΥΣΙΚΑ."

Γιατί στην Ελλάδα; ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ


ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Ο Ρίτσαρντ Λίβινγκστον στο περίφημο βιβλίο του Το ελληνικό πνεύμα και η σημασία του για μας, που πρωτοεκδόθηκε στα 1912 και γνώρισε από τότε αλλεπάλληλες επανεκδόσεις, αλλά και ο Αντρέ Μπονάρ στο τρίτομο έργο του για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, που πρωτοεκδόθηκε στα
1957-59, συμφωνούν ότι τα κύρια γνωρίσματα του αρχαίου ελληνικού
πνεύματος ήταν:

· Η φιλοκαλία, δηλαδή η αγάπη για το ωραίο.
· Το μέτρον.
· Η ευθύτητα και η παρρησία.
· Ο ανθρωπισμός.
· Η αγάπη της ελευθερίας.

Οι Έλληνες ζώντας σε μια χώρα ευνοημένη από τη φύση με σπάνια ομορφιά
σε τοπίο και κλίμα, αγάπησαν με πάθος την ωραιότητα. Το κάλλος
ανθρώπων, ζώων κατασκευών και τοπίων το θεωρούσαν μεγάλο προσόν. Όταν
ήθελαν να επαινέσουν κάποιον έλεγαν πως είναι "καλός κ'αγαθός" δηλαδή
όμορφος και καλόκαρδος. Όπως γράφει ο Θουκυδίδης, ο Περικλής στον
Επιτάφιο για τους πρώτους νεκρούς του πολέμου, ανάμεσα στα γνωρίσματα
του δημοκρατικού πολιτεύματος της Αθήνας αναφέρει την αγάπη για το
ωραίο: ΦΙΛΟΚΑΛΟΥΜΕΝ ΓΑΡ ΜΕΤ' ΕΥΤΕΛΕΙΑΣ καμαρώνει, θέλοντας να
επισημάνει την επιδίωξη του ωραίου ακόμα και στα πιο δευτερεύοντα και
ευτελή αντικείμενα.
Το μέτρον ήταν εξ ίσου με το κάλλος χαρακτηριστικό της ελληνικής
σκέψης. Σήμαινε την αγάπη της μετριοπάθειας και της αρμονίας που
κρύβει η αποφυγή των υπερβολών. Είναι γνωστά τα αρχαία ρητά ΜΕΤΡΟΝ
ΑΡΙΣΤΟΝ και ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ, που αποδίδονται στους επτά σοφούς και
δείχνουν την εκτίμηση των Ελλήνων στη μετριοπάθεια και στην αποφυγή
των υπερβολών. Ο Αρχίλοχος ο Πάριος συμβουλεύει ένα φίλο του: "να μη
χαίρεσαι πολύ για τα ευχάριστα ούτε να λυπάσαι πολύ για τα δυσάρεστα.
Γνώριζε ποια ζυγαριά κρατά τη ζωή μας". Λέγεται ότι ο Αλέξανδρος ο
Μακεδόνας όταν πολιορκούσε την παλαιστινιακή πόλη της Γάζας, στους
πρέσβεις των πολιορκουμένων, που τον ρώτησαν ποιά είναι η μεγαλύτερη
αξία για τους Έλληνες, απάντησε "το μέτρον" (που ας σημειωθεί ο ίδιος
δεν το διέθετε σε επάρκεια).
Η ευθύτητα και η παρρησία χαρακτηρίζουν όχι μόνο την αρχαία ελληνική
σκέψη αλλά και τη συμπεριφορά των πολιτών. Ο Αριστοτέλης στα Ηθικά
Νικομάχεια λέει πως μόνο ένας "μαινόμενος ή ανάλγητος" άνθρωπος δεν
φοβάται το σεισμό ή την τρικυμία και προσθέτει πως οι πολίτες
υπομένουν τους κινδύνους του πολέμου ΔΙΑ ΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΚΑΙ
ΤΑ ΟΝΕΙΔΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ (Για το φόβο των κυρώσεων του νόμου, για
την κατακραυγή αλλά και για τις τιμές), παραλείποντας να αναφερθεί
στη φιλοπατρία, το καθήκον προς την πατρίδα και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Ο Αρχίλοχος ο Πάριος όταν σε μια μάχη με τους Θράκες έχασε
υποχωρώντας την ασπίδα του, ούτε το έκρυψε ούτε προσπάθησε να βρει
καμία δικαιολογία. "Δε βαριέσαι, γράφει, κι αν την έχασα δε με
μέλλει, θα βρω άλλη καλύτερη". Είναι πασίγνωστα τα ερωτικά ποιήματα
της Σαπφώς, που λέει με ευθύτητα και παρρησία τα αισθήματά της:

ΔΕΔΥΚΕ ΜΕΝ Α ΣΕΛΑΝΑ ΚΑΙ ΠΛΗΙΑΔΕΣ ΜΕΣΑΙ ΔΕ ΝΥΚΤΑΙ, ΠΑΡΑ Δ' ΕΡΧΕΤΑΙ ΩΡΑ ΕΓΩ ΔΕ ΜΟΝΑ ΚΑΘΕΥΔΩ (Βασίλεψε το φεγγάρι κι η Πούλια
μεσάνυχτα, πέρασε η ώρα κι εγώ κοιμάμαι μόνη!)
κι αλλού:
"ο έρωτας με τράνταξε, σαν τον άνεμο που κατεβαίνει απ' το βουνό".
Για τα οποία ερωτικά ποιήματά της γνώρισε το μίσος και την αποστροφή
των χριστιανών.
Ο άνθρωπος βρίσκεται στο κέντρο της αρχαίας ελληνικής
σκέψης ."Χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος", έλεγε ο μεγάλος Πρωταγόρας
ο Αβδηρίτης. Σ' αντίθεση με την ιουδαϊκή σκέψη, που γι 'αυτήν ο
άνθρωπος παρουσιάζει ενδιαφέρον μόνον ως δημιούργημα του θεού και
μόνο σε ό,τι αφορά τη λατρεία του δημιουργού του, η αρχαία ελληνική
σκέψη εξανθρωπίζει τους θεούς: "και το γένος των θεών και το γένος
των ανθρώπων από μια μητέρα και τα δυο γεννήθηκαν, τη Γη. Μόνη
διαφορά τους είναι η δύναμη που έχουν", λέει ο κατά τα άλλα
συντηρητικός Πίνδαρος. Δίκαια λοιπόν θαυμάζει ο Σοφοκλής, στην
Αντιγόνη: ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ Κ' ΟΥΔΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΙΝΟΤΕΡΟΝ
(είναι πολλά τα θαυμαστά, μα τίποτα πιο θαυμαστό από τον άνθρωπο δεν είναι)

Η λέξη ελευθερία έχει την ίδια ρίζα με τις λέξεις έλευση, έλθω κλπ
και αρχικά σχετιζόταν με τη συνέλευση του γένους. Μονάχα ο ελεύθερος
άνθρωπος ερχόταν στη συνέλευση, τέτοιο δικαίωμα δεν είχαν ούτε οι
δούλοι ούτε οι υπήκοοι των ανατολικών δυναστειών, όπου εξ άλλου δεν
υπήρχαν συνελεύσεις. Η λέξη αυτούσια, σε μορφή και νόημα, υπάρχει στη
γλώσσα μας στο μεν γραπτό λόγο πάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, στον
δε προφορικό ασφαλώς περισσότερα.
Όπως μας λέει ο Ηρόδοτος όταν ο απεσταλμένος του Δαρείου Υδάρνης
ζήτησε από τους έλληνες να υποταχτούν στον Μεγάλο Βασιλέα,
προσφέροντας του "γην και ύδωρ" αυτοί του απάντησαν: "Υδάρνη η
συμβουλή που μας δίνεις δεν πηγάζει από ίση εμπειρία. Γιατί εσύ
ξέρεις μόνο τη μία κατάσταση και αγνοείς την άλλη. Αν γνώριζες την
ελευθερία δεν θα μας συμβούλευες να υποταχτούμε αλλά να αγωνιστούμε
γι αυτήν όχι μόνο με όπλα αλλά με πελέκια και ξύλα".
Η ελευθερία δεν ήταν για την αρχαία ελληνική σκέψη κάτι το αόριστο.
Πριν απ' όλα σημαινε "ισηγορία", το δικαίωμα δηλαδή να λέει ο καθένας
τη γνώμη του κι αυτό μας παραπέμπει και πάλι στη συνέλευση. Στην
Εκκλησία του Δήμου, το θεσμό που υλοποιούσε την άμεση δημοκρατία και
στην οποία παίρναν μέρος όλοι οι πολίτες, ο κήρυκας αφού επέβαλλε την
ησυχία με τα λόγια: ΑΚΟΥΕ, ΣΙΓΑ, ΜΗ ΤΑΡΑΤΤΕ, ρωτούσε ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΥΕΙΝ
ΒΟΥΛΕΤΑΙ; (Ποιός θέλει να μιλήσει) κι ο κάθε πολίτης είχε δικαίωμα να
πάρει το λόγο και να πει ό,τι ήθελε. Κανείς δεν είχε δικαίωμα να του
αφαιρέσει το λόγο ή να τον διακόψει.
Ακόμα, ελευθερία σήμαινε για τον αρχαίο Έλληνα κάτι πολύ σημαντικό:
την απαλλαγή από το φόβο. Ο Ηρόδοτος λέει πως οι Αθηναίοι υπό την
τυραννία των Πεισιστρατιδών δεν ήταν καλύτεροι από τους γείτονές
τους, μόλις όμως λευτερώθηκαν, πολύ γρήγορα τους ξεπέρασαν, γιατί "ο
καθένας δούλευε με όρεξη για τον εαυτό του και όχι από το φόβο του
δεσπότη". Η μεγίστη συμβολή των αρχαίων διανοητών του 6ου και του 5ου
αιώνα βρίσκεται στο ότι δίνοντας λογικές και "επιστημονικές"
εξηγήσεις σε φυσικά φαινόμενα, τα οποία όμως προκαλούσαν τον τρόμο ή
την κατάπληξη στους ανθρώπους, τους βοηθούσαν να λευτερωθούν από το
φόβο.
Ο Ελληνας ήθελε να είναι ελεύθερος. Δεν έστεργε να είναι δούλος ούτε
των θεών. ΖΕΥ ΦΙΛΕ ΘΑΥΜΑΖΩ ΣΕ, έγραφε ο Θέογνις για τον μέγιστο των
θεών. Οι Έλληνες σ'αντίθεση με τους άλλους σύγχρονους μ 'αυτούς λαούς
δεν βλέπαν τους θεούς τους σαν δούλοι. Αυτό συνάγεται από τον τρόπο
που απηύθυναν στους θεούς προσευχές ή ικεσίες, αλλά και από τα
ονόματα που δίναν στα παιδιά τους. Δεν υπάρχει στην ελληνική της
αρχαϊκής ή κλασσικής εποχής όνομα με την έννοια Θεόδουλος, που
αντίστοιχα του αφθονούν στην αιγυπτιακή, βαβυλωνιακή, φοινικική και
εβραϊκή.
Η ελευθερία για τον Έλληνα ήταν στενά δεμένη με τη γνώση και την
πληροφόρηση. Είναι γνωστή από τον Πλούταρχο (Περικλής 35) η παρακάτω
ιστορία: Το καλοκαίρι του 430, στις αρχές του Πελοποννησιακού
πολέμου, ο Περικλής ετοίμαζε μια ναυτική εκστρατεία, όταν έγινε
έκλειψη σελήνης, οιωνός πολύ κακός για τις αντιλήψεις της εποχής. Οι
ναύτες με κανένα τρόπο δε θέλαν να αποπλεύσουν. Ο Περικλής στον
οποίον ο στενός φίλος του Αναξαγόρας είχε ερμηνεύσει το φαινόμενο, το
εξήγησε στους ναύτες και μάλιστα "πειραματικά": σκέπασε το φως ενός
λύχνου με το μανδύα του και τους ρώτησε αν αυτή η πράξη του τους
φοβίζει. Οταν αυτοί απάντησαν αρνητικά τους εξήγησε ότι και η έκλειψη
της σελήνης έχει ανάλογη αιτία. Οι ναύτες λευτερωμένοι από το φόβο
ξεκίνησαν για την εκστρατεία.
Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, συνέβαλε πολύ στην απελευθέρωση
του ανθρώπου δια της γνώσεως, γιατί ξερρίζωσε πολλές δεισιδαιμονίες
και θρησκοληψίες, δίνοντας επιστημονικές εξηγήσεις σε αρρώστειες και
παθήσεις, που ως τότε ο κόσμος τις θεωρούσε "ιερές", σαν την
επιληψία, ή "κατάρες" των θεών. Μια τέτοια θεϊκή κατάρα ήταν και η
θρυλούμενη σεξουαλική ανεπάρκεια και ανικανότητα των Σκυθών. Ο
Ιπποκράτης την εξήγησε αποδίδοντας την στη συνεχή ιππασία των
νομαδικών αυτών λαών.
Ο μεγάλος Δημόκριτος ο Αβδηρίτης δίνει τεράστια σημασία στη
Γνώση. "Θα προτιμούσα, λέει κάπου, να βρω την απόδειξη ενός ζητήματος
παρά να ανεβώ στο θρόνο της Περσίας"! κι αλλού παλι τονίζει πως ούτε
λόγω σωματικής αλκής ούτε λογω περιουσίας ευτυχούν οι άνθρωποι αλλά
μόνον όταν έχουν "ορθοφροσύνην και πολυφροσύνην".
Ο ίδιος ταυτίζει την ελευθερία με τη δημοκρατία σ'ένα άλλο απόσπασμα
του, που θάπρεπε να το διδάσκονται τα παιδιά μας στα σχολεία:

Η ΕΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΗ ΠΕΝΙΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΔΥΝΑΣΤΗΣΙ ΚΑΛΕΟΜΕΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΗΣ ΤΟΣΟΥΤΟΝ ΕΣΤΙ ΑΙΡΕΤΩΤΕΡΗ ΟΚΟΣΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΗ ΔΟΥΛΕΙΗΣ.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΗ ΦΥΣΗ

Μελετώντας την αρχαία ελληνική κοινωνία και τον πολιτισμό της μας
κάνει εντύπωση πόσο δεμένος με τη φύση ήταν ο αρχαίος Έλληνας. Όλες
οι πνευματικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές, ακόμα και πολιτικές
εκδηλώσεις ήταν συνάρτηση του αδιάκοπου κύκλου της ζωής στη φύση. Οι
Έλληνες ήταν αληθινά παιδιά της γης τους, αυτόχθονες με την αρχική
σημασία της λέξης.
Ήταν λοιπόν επόμενο να ενδιαφερθούν και να αναζητήσουν να βρουν τα
μυστικά του φυσικού κόσμου μέσα στον οποίο ζούσαν. Είναι
χαρακτηριστικό ότι τα βιβλία των περισσότερων από τους σοφούς του 6ου
και των αρχών του 5ου αιώνα έχουν τον τίτλο "περί φύσεως". Η φύση
έγινε για τους πρώτους Ίωνες φιλοσόφους αντικείμενο επιστημονικού
προβληματισμού, με σκοπό τη βαθύτερη κατανόησή της. Οπως γράφει και ο
Αριστοτέλης οι περισσότεροι από τους πρώτους φιλόσοφους θεώρησαν
αρχές των πάντων τις μορφές που βρίσκονται στην ύλη:
ΤΩΝ ΔΕ ΠΡΩΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΑΝΤΩΝ ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΟΙ
ΤΑΝ ΕΝ ΥΛΗΣ ΕΙΔΕΙ ΜΟΝΑΣ ΩΗΘΗΣΑΝ ΑΡΧΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΩΝ
Ο Ηρόδοτος παρατηρεί εύστοχα ότι αυτό που ξεχωρίζει τον Έλληνα από το
βάρβαρο είναι ότι προτιμά τη γνώση από την άλογη πίστη. Πραγματικά οι
Ελληνες δεν είπαν ποτέ ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ. Αντίθετα προτιμούσαν το
ΝΑΦΕ ΚΑΙ ΜΕΜΝΑΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ του Επίχαρμου.
Ουσιαστικά η ελληνική φιλοσοφία, αυτή η μητέρα όλων των σύγχρονων
επιστημών, γεννήθηκε από τον προβληματισμό των Ελλήνων γύρω από τη
φύση και πρωτα πρώτα από τις βασικές αρχές που τη διέπουν. Παραθέτω
μερικά παραδείγματα τέτοιων βασικών αρχών.

Η αναγκαιότητα. ΟΥΔΕΝ ΧΡΗΜΑ ΜΑΤΗΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚ ΛΟΓΟΥ ΤΕ ΚΑΙ ΥΠ' ΑΝΑΓΚΗΝ
Το ρητό αυτό, που αποδίδεται στον Λεύκιππο τον Αβδηρίτη, είναι η
πρώτη διατύπωση της αρχής της αιτιότητας ή αιτιοκρατίας. Σημαίνει πως
κανένα πράγμα δε γίνεται άσκοπα αλλά όλα έχουν κάποια αιτία και
υπαγορεύονται από την ανάγκη.
Οι Έλληνες πολύ νωρίς κατανόησαν πως όλα τα γεγονότα και όλα τα
φαινόμενα είναι αποτέλεσμα κάποιας αλληλουχίας, που πολλές φορές δεν
είναι αμέσως αντιληπτή αλλά όταν κατανοηθεί και ερμηνευτεί σωστά
αποδεικνύεται πως είναι αιτιολογημένη και όχι αυθαίρετη.
Αυτή η άποψη αποτέλεσε μεγάλο βήμα για την πνευματική ανάπτυξη του
ανθρώπου. Οι πρώτοι έλληνες φιλόσοφοι δίδαξαν ότι ο φυσικός κόσμος,
μέσα στον οποίο ζει ο άνθρωπος δεν είναι η σκηνή στην οποία
διαδραματίζονται ακατανόητα, αυθαίρετα και αναιτιολόγητα γεγονότα.
Δεν κυριαρχείται δηλαδή από σκοτεινές, υπερφυσικές και ανεξέλεγκτες
δυνάμεις, αλλά αντίθετα είναι δυνατόν να κατανοηθεί και να
ερμηνευθεί, μόλις εξακριβωθεί η αιτία, ο λόγος που γεννά τα φαινόμενα
αυτά.
Η ανάγκη, που αναφέρεται στο ρητό, ως υπαγορεύουσα τα πάντα, είναι
κατα τους έλληνες διανοητές η υπέρτατη αρχή. Ο Θαλής όταν ρωτήθηκε
ποιο είναι το ισχυρότερο στον κόσμο απάντησε η Ανάγκη:
ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΟΝ Η ΑΝΑΓΚΗ, ΚΡΑΤΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝΤΩΝ
ο δε Παρμενίδης ο Ελεάτης δίδασκε ότι η Ανάγκη κρατεί τα πάντα στα
δεσμά των ορίων που αυτή ορίζει:
ΚΡΑΤΕΡΗ ΓΑΡ ΑΝΑΓΚΗ ΠΕΙΡΑΤΟΣ ΕΝ ΔΕΣΜΟΙΣΙΝ ΕΧΕΙ
Εξ άλλου στον Πιττακό το Μυτιληναίο, αποδίδεται η ρήση:
ΑΝΑΓΚΑι Δ' ΟΥΔΕ ΘΕΟΙ ΜΑΧΟΝΤΑΙ
Η αντίληψη αυτή για την υποταγή των θεών στην αναγκαιότητα, είναι από
τις πιο χαρακτηριστικές της αρχαίας ελληνικής σκέψης και ίσως
μοναδική στην κοσμοαντίληψη του ανθρώπου της Αρχαιότητας.

Η ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Πρώτοι οι Ελεάτες φιλόσοφοι διατύπωσαν τη γνώμη ότι ο κόσμος είναι
αγέννητος, αιώνιος και άφθαρτος. Όπως λέει ο Ξενοφάνης
ΑΓΕΝΝΗΤΟΝ ΚΑΙ ΑΙΔΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ
Ο Αναξαγόρας το διατυπώνει με μεγαλύτερη σαφήνεια Κανένα πράγμα δε
δημιουργείται ούτε εξαφανίζεται, αλλά από την ανάμιξη υπαρχόντων
πραγμάτων δημιουργούνται νέα ενώ με τον διαχωρισμό αποσυντίθενται.
Ετσι καλύτερα θα ήταν να λέμε τη γένεση σύνθεση και τη φθορά
αποχωρισμό:
ΟΥΔΕΝ ΓΑΡ ΧΡΗΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΥΔΕ ΑΠΟΛΛΥΤΑΙ ΑΛΛ' ΥΠΟ ΕΟΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΣΥΣΜΙΓΕΤΑΙ ΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ. ΚΑΙ ΟΥΤΩΣ ΑΝ ΟΡΘΩΣ ΚΑΛΟΙΕΝ ΤΟ ΓΙΝΕΣΘΑΙ ΓΕ ΣΥΜΜΙΣΓΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ ΔΙΑΚΡΙΝΕΣΘΑΙ
Από τη διατύπωση αυτή του Αναξαγόρα φθάσαμε στο πασίγνωστο ρητό:
ΜΗΔΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗ ΟΝΤΟΣ ΓΙΝΕΣΘΑΙ ΜΗΔΕ ΕΙΣ ΤΟ ΜΗ ΟΝ ΦΘΕΙΡΕΣΘΑΙ
που αποδίδεται στον Δημόκριτο τον Αβδηρίτη.
Λογική συνέπεια της αρχής της αφθαρσίας της ύλης είναι αφ' ενός μεν
το αιώνιον και αφ' ετέρου το άναρχον της. Η ύλη δεν δημιουργήθηκε από
κανέναν και από πουθενά και δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, τόσο στο
χρόνο όσο και στο χώρο. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Αϊνστάϊν
θα μιλήσει για το πεπερασμένο αλλά χωρίς πέρατα σύμπαν και θα
συνδέσει την ύλη με το χώρο και το χρόνο.

Η ΑΔΙΑΚΟΠΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΗ

ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΕΙ ΚΑΙ ΟΥΔΕΝ ΜΕΝΕΙ
Το πασίγνωστο αυτό ρητό του Ηράκλειτου του Εφέσιου, διατυπώθηκε για
πρώτη φορά στο βιβλίο του "Περί Φύσεως" και διδάσκει την αδιάκοπη
αλλαγή και την αιώνια κίνηση των πάντων. Κατά τον Ηράκλειτο ο κόσμος
δεν είναι ένα στατικό Είναι αλλά ένα αδιάκοπο Γιγνεσθαι. Με ένα
εξαιρετικής παραστατικότητας παράδειγμα επεξηγούσε αυτή την αλλαγή:
ΔΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟΝ ΟΥΚ ΑΝ ΕΜΒΑΙΗΣ
ή σύμφωνα με άλλο απόσπασμα
ΠΟΤΑΜΩι ΓΑΡ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΕΜΒΗΝΑΙ ΔΙΣ ΤΩι ΑΥΤΩι ΠΟΤΑΜΟΙΣΙ ΤΟΙΣΙΝ ΑΥΤΟΙΣΙΝ ΕΜΒΑΙΝΟΥΣΙ ΕΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΑ ΥΔΑΤΑ ΕΠΙΡΡΕΙ
Δεν είναι δυνατό να μπούμε δυο φορές στον ίδιο ποταμό, γιατί στο
μεταξύ νέα νερά έχουν τρέξει στην κοίτη του και τον έχουν αλλάξει και
ουσιαστικά δεν είναι πια ο ίδιος ποταμός.
Ας σημειωθεί ότι το πασίγνωστο τα πάντα ρει, που συμπυκνώνει τη
φιλοσοφία του Ηράκλειτου δεν υπάρχει σε κανένα διασωθέν απόσπασμα του
Εφεσίου σοφού. Οπωσδήποτε θα περιλαμβανόταν στο βιβλίο του, όπως
μαρτυρούν πολλοί συγγραφείς, αλλά χάθηκε. Άλλωστε για τον Ηράκλειτο
σημασία δεν έχει τόσο η αδιάκοπη αλλαγή όσο η πάλη των αντιθέτων.

Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ

Πραγματικά κατά τον Ηράκλειτο:
ΕΙΔΕΝΑΙ ΔΗ ΧΡΗ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ ΕΟΝΤΑ ΞΥΝΟΝ,
ΚΑΙ ΔΙΚΗΝ ΕΡΙΝ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΕΝΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤ' ΕΡΙΝ ΚΑΙ ΧΡΕΩΝ
(Πρέπει να ξέρουμε πως ο πόλεμος είναι κοινός, πως δικαιοσύνη είναι η
έρις και πως όλα γίνονται με την αντίθεση και την υποχρεωτική
νομοτέλεια - όπως αποδίδει το απόσπασμα ο Θ.Βέικος).
Λέγοντας πόλεμο εννοούσε τον αγώνα και την πάλη και γενικώτερα την
κοινή δύναμη που γεννά όλα τα πράγματα. Κατά τον Ηράκλειτο ο κόσμος
βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση σύρραξης, από την οποία νέες
καταστάσεις δημιουργούνται και παλιές εξαφανίζονται κι αυτό ισχύει
τόσο για τη φύση όσο και για την κοινωνία
ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΠΑΤΗΡ
Από την πάλη των αντιθέτων προκύπτει νέα αρμονία:
ΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΛΛΙΣΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑΝ διότι ΤΟ ΑΝΤΙΞΟΥΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙΝ
ο ίδιος δίδασκε πως η θάλασσα μπορεί να ναι ταυτόχρονα και σωτήρια και
ολέθρια, για τα ψάρια το νερό της είναι πόσιμο και ωφέλιμο για τους
ανθρώπους άποτο και βλαβερό, ή πως η κίνηση του κοχλία με τον οποίον
πίεζαν τα υφασματα στο βαφείο είναι ταυτόχρονα ελικοειδής και ευθεία,
για να καταλήξει πως η κρυμμένη μέσα στις διάφορες καταστάσεις και
πολλές φορές μη αντιληπτή αμέσως αρμονία είναι ισχυρότερη από αυτή
που φαίνεται επιφανειακά.


Του Δημήτρη Σαραντάκου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γιατί στην Ελλάδα; ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ"

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

THE MOST CHARACTERISTIC GREEK SURNAMES

ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ
Ο μεσος ορος των ελληνικων οικογενειακων ονοματων μπορουμε να πουμε πως εχει τρεις εως εξι συλλαβες.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ Ααδαμοπούλου,Ααθανασόπουλος,Ααρών,Αβαβιάν,Αβαγιανέλη,Αβαγιάννης,Αβαγιάννος
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΕΠΩΝΥΜΑ Ωνάσης,Ωνασιάδης,Ωνάσογλου,Ωραιόπουλος,Ωραιοπούλουδος,Ωρολογαδέλη,Ωρολογάς,Ωρολογίδης,Ωρολογόπουλος ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ
Τα ελληνικα οικογενειακα ονοματα ειναι κατα κανονα τα μεγαλυτερα και πολυσυλλαβοτερα απο τα οικογενειακα στις γνωστες μας ξενες γλωσσες.Υπαρχουν επτασυλλαβα Δακουμογιαννοπουλος,Κοντογιαννακοπουλος,ΣταματογιαννοπουλοςΥπαρχουν ομως και οκτασυλλαβα τα οποια εχουν και τορεκορ. Αναστασογιαννοπουλος,Βασιλογιαννακοπουλος,Παπαδημητρακοπουλος,Παπακωσταντινακοπουλος
ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ.
Τα μονοσυλλαβα οικογενειακα ονοματα εινα σπανιωτατα.Γρες,Δρυς,Ζης,Κλης,Μπρης,Ντρες,Ρες [ΧΙΟΣ]Τζεν,Χλης [ΚΑΡΠΑΘΟΣ]
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "THE MOST CHARACTERISTIC GREEK SURNAMES"

«ΤΑ ΕΛΓΙΝΕΙΑ ΜΑΡΜΑΡΑ»



«Ο Καβάφης και τα Μάρμαρα του Παρθενώνα»
Ο Καβάφης γράφει και σχολιάζει το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα, των λεγόμενων «Ελγινείων Μαρμάρων».


«Σπουδαίον περιοδικόν της Αγγλίας , «Ο 19ος Αιών», δημοσίευσε την 1ην Μαρτίου άρθρον γραφόμενον «Ο Αστεϊσμός περί των Ελγινείων μαρμάρων».

Οι φιλόμουσοι και φιλάρχαιοι αναγνώσται θα ενθυμώνται το κίνημα όπερ εγένετο τελευταίως εν Αγγλία ίνα αποδοθώσιν εις την Ελλάδα αι αρχαιότητες ας προ 80 ετών ο λόρδος Έλγιν , πρέσβυς της Αγγλίας παρά την Υ.Πύλη , ήπαρσεν - ίνα τας προφυλάξη δήθεν - εκ της Ακροπόλεως.

Ο λόγιος κ. Φρειδερίκος Χάρισσον θερμώς υποστήριξε το κίνημα , έγραψε δε εν τω «19ω Αιώνι» το περίφημόν του άρθρον «Απόδοτε τα Ελγίνεια Μάρμαρα».

Την απάντησιν εις το άρθρον αυτό γράφει ο Διευθυντής του περιοδικού , ισχυριζόμενος ότι ο κ. Χάρισσον πραγματευθείς περί της επιστροφής των Ελγινείων μαρμάρων ηστεϊζετο απλώς , και κατέγινε περί το δοκιμάσαι την διορατικότητα του πνεύματος των συμπολιτών του - εάν τάχα θα ήναι αρκετά έξυπνοι να εννοήσουν την ειρωνείαν του. Άλλως ηθέλησεν επίσης να περιπαίξη την συνήθειαν διαφόρων συγχρόνων ρητόρων οίτινες επινοούσι θέματα της ευφράδειας των , ζητούσι να αποδείξωσι παραδοξολογίας και χιμαίρας.

Ούτω κρίνει ο κ. Τζαίμης Νώουλς , διευθυντής του περιοδικού «Ο 19ος Αιών». Μοι φαίνεται όμως ότι ο παραδοξολογών είναι μάλλον αυτός ή ο κ. Χάρισσον.

Το άρθρον του ουδέ λογικόν είναι, ουδέ γενναίον. Είναι τόσον ξηρόν κατά το ύφος, έχει τοιαύτην πληθώραν πτωχής ή μάλλον, ανόστου ειρωνείας ,ώστε πιστεύω ότι μόνον οι Έλληνες, τους οποίους αφορά αμέσως το ζήτημα, θα έχωσι την υπομονήν να το αναγνώσωσιν ίνα σωθώσιν αι αμαρτίαι των.

Εν τη εξάψει του ο κ. Νώουλς τι δεν λέγει!

Εκθειάζει του Έλγιν την αρπαγήν. Μυκτηρίζει τον Βύρωνα. Σχετίζει την ευτελή υπεξαίρεσιν των μαρμάρων, προς τα ένδοξα τρόπαια του Νέλσωνος. Φρονεί ότι εάν επιστραφώσιν αι αρχαιότητες αύται, πρέπει ν'αποδοθώσιν επίσης η Γιβραλτάρη, η Μελίτη, η Κύπρος, η Ινδική - λησμονών ότι η κατοχή των χωρών εκείνων λογίζεται αναγκαία εις το Αγγλικόν κράτους, ενώ τα Ελγίνεια μάρμαρα εις ουδέν χρησιμεύουσιν άλλο ή εις τον ωραϊσμόν και πλουτισμόν του και άνευ αυτών ωραιοτάτου και πλουσιωτάτου Βρεττανικού Μουσείου. Ψέγει του κ. Χάρισσον την ορθοτάτην παρατήρησιν, ότι το κλίμα του Λονδίνου φθείρει τας γλυφάς των μαρμάρων και εκφράζει τον φόβον μη εάν μετακομισθώσιν εις Αθήνας καταστραφώσιν εν ενδεχόμενη αναφλέξει του Ανατολικού ζητήματος - λησμονών ότι ο φρόνιμος άνθρωπος οφείλει να διορθώνη το ενέστος κακόν πριν φροντίσει περί του μέλλοντος.

Δεν φαίνεται να δίδη πολλήν σπουδαιότητα εις τα δικαιώματα άτινα έχει των μαρμάρων «ο αναμεμιγμένος μικρός πληθυσμός όστις σήμερον κατοικεί επί των ερειπίων της Αρχαίας Ελλάδος» και υποθέτω ευρίσκει τα δικαιώματα του λόρδου Έλγιν και εαυτού μεγαλείτερα. Παρατηρεί ότι, αν ηκολουθείτο η συμβουλή του κ. Χάρισσον και απεδίδοντο αι περί ου ο λόγος αρχαιότητες εις την Ελλάδα, τις οίδεν εάν καμμία εκ των ολιγοβιών κυβερνήσεών της δεν θα τας επώλει αντί εκατομμυρίου λ.στ. εις την Γερμανίαν, ή αντί δύο εις την Αμερικήν ή χειρότερα, εάν δεν θα τας επώλει λιανικώς, εις ένα έκαστον ολίγας.

Ταύτα είναι ύβρις αδικαιολόγητος και εμφαίνουσα πολλήν ελαφρότητα εις την οποίαν η αρμόζουσα απάντησις θα ήτο - Είμεθα Κύριοι να διαθέσωμεν ως θέλομεν τα ημέτερα.

Αλλ' ας διαφωτισθή η άγνοια του ανδρός και ας μάθη ότι μέχρι τούδε αι ελληνικαί κυβερνήσεις, ολιγόβιοι ή μακρόβιοι, επεδείξαντο πολλήν ευλάβειαν και φροντίδα προς τα αρχαία μνημεία, ότι διάφορα μουσεία συνεστάθηκαν εν Ελλάδι, ων η διοίκησις είναι αξιόλογος και ότι εν Αθήναις τα Ελγίνεια μάρμαρα θα τυχώσει της αυτής πίστης διαφυλάξεως και περιποιήσεως οίας και εν Αγγλία. Είναι δε νόστιμος ο κ. Νώουλς όταν μας αφίνει να ίδωμεν και την χρημαιτικήν άποψιν της υποθέσεως. Εις εν μέρος του άρθρου του λέγει, ότι η σημερινή αξία των μαρμάρων υπολογίζεται εις εκατομμύρια, και εις άλλο πάλιν μέρος ομολογεί, ότι δια να τα αποκτήση ο λόρδος Έλγιν εξώδευσε 14.000 λ. Τι καλή δουλειά!

Δεν αναγράφω περισσότερας εκ των παρατηρήσεως του κ. Νώουλς. Είναι της αυτής ποιότητος και αι επίλοποι. Εξ άλλου δεν νομίζω πρέπον να τον θεωρήση τις υπεύθυνον δι' όλα όσα γράφει. Ο ανήρ εις άλλας περιστάσεις απέδεξεν ότι δεν αμοιρεί παιδείας, ορθής κρίσεως, και άλλων φιλολογικών προσόντων. Όθεν τείνω να πιστεύσω ότι πρέπει να αποδοθή το άτακτον της συνθέσεως και των κρίσεών του περί των Ελγινειών μαρμάρων εις την πνευματικήν σύγχυσιν ην τω επήνεγκεν η σκέψις ότι αι πολύτιμοι αύται αρχαιότητες - οι περικαλλείς αδάμαντες της Αττικής - ηδύναντο να ξεφύγουν από το Βλούμσβουρύ του. Το' μισολέγει ο ίδιος μετά βουκολικής απλότητος εν μια περίοδω του άρθρου του - Τι ιδέα (δεν ενθυμούμαι αν ήναι ακριβώς αυταί αι λέξεις του) ενώ έχωμεν τας ωραίας αυτάς αρχαιότητας εδώ και ειμπορεί ο λαός μας να πηγαίνη να τας θαυμάζη όποτε θέλει, τι ιδέα να τας στείλωμεν εις την άλλην άκρην της Ευρώπης!

Εν Αλεξανδρεία της Αιγύπτου, τη 27 Μαρτίου 1891

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Εφ. «Εθνική»
έτος Β' αριθμ. 117
Εν Αθήναις Δευτέρα
29 Απριλίου 1891
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Αναδημοσιεύονται από την ιστοσελίδα του οργανισμού Παρθενώνας 2004

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«ΤΑ ΕΛΓΙΝΕΙΑ ΜΑΡΜΑΡΑ»"

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

GREEK ALPHABET

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΝΤΟΥ!!!
Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνηση τους δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μία πλήρηςγραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανωτέραςσυλλήψεως.
Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα(αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα:Στίγμα ή Δίγαμμα)ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ--ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ--ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ--ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τιςαρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η,Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ(Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά καιρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιαςκοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑΕΨΙΛΩΝ, ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ) ΠΥΡΟΣ(ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ:
Αλ = Ο νοητός ήλιοςΦα-ος = Το φως
Βη = προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
Τα = Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις τηνΓα = Γη (δωρικός τύπος)Αμα = (επιρρ.) συγχρόνως
Έλ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος
Έψ = ρήμα έψομαι, εψ-ημένος, ψημένος
Ιλών = Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη, πηλός
Στη = προστακτική ρήματος ίστημι
Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα
Ζή = προστακτική ρήματος ζω
Η = υποτακτική ρήματος ειμί, είμαι
Θη = προστακτική ρήματος θέτω
Ιώτα = τα ίωγα, τα ΕγώΠαλάν = Ρήμα πάλλω (δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο παλλάς-πάλλουσι,περιστρεφόμενη (πρβλ: Παλλας Αθηνά)
Δά = άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ: Δαμήτηρ, Δημήτηρ, Δήμητρα=Μητέρα γη)
Νύξ = νύκτα
Ο = το οποίο, που
Φυ(οι) = ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι)
Κ.Ο.Κ.ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...(;)ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού). ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (μία ξηρά) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ.ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΗ (να σβήση, να χαθεί) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ
ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΑΠΟΨΗ ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΧΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΔΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK ALPHABET"

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Μία άγνωστη αρχαία πόλη ήρθε στο φως

Οικισμούς, ιερά και νεκροπόλεις μιας περιοχής γνωστής μόνον από τις πηγές «χτύπησε» η αρχαιολογική σκαπάνη στις Σέρρες

Της Γιωτας Μυρτσιωτη

Ιχνη ζωής μιας ακμάζουσας περιοχής κατά τους αρχαϊκούς, κλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στον νομό Σερρών. Οι ανασκαφές τής νεοσύστατης ΚΗ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, τα δύο τελευταία χρόνια, έδωσαν αναπάντεχα ευρήματα: οικισμούς, ιερά και νεκροπόλεις μιας περιοχής γνωστής μόνο από τις πηγές. Στον Νέο Σκοπό ανακαλύφθηκε η αρχαία Βέργη, μια σπουδαία κατά τα αρχαϊκά χρόνια εμπορική πόλη, πέρασμα προς τη θρακική ενδοχώρα. Στη Γάζωρο οικισμός ελληνιστικών (3ος π.Χ. αι.) και ρωμαϊκών (2ος-4ος αι. μ.Χ.) χρόνων και στο Σιδηρόκαστρο ιερά του θεού Απόλλωνα, των νυμφών και του τραγοπόδαρου μυθικού θεού Πάνα που «έζησαν» από τον 2ο έως τον 4ο αιώνα μ.Χ. Τα νέα ευρήματα των Σερρών θα αποτελέσουν μία από τις 80 ανακοινώσεις του 20ού Αρχαιολογικού Συνεδρίου για το ανασκαφικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη που αρχίζει την ερχόμενη Πέμπτη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Εμπορικός κόμβος στις όχθες του Στρυμόνα

Το «θεσμοφόριο», ένα ιερό αφιερωμένο στη γονιμότητα των γυναικών, όπου τελούσαν τις θυσίες τους οι κάτοικοι της αρχαίας Βέργης στους αρχαϊκούς και τους ρωμαϊκούς χρόνους, διατηρούσε επί αιώνες τα απομεινάρια από τις τελευταίες τελετές. Στον μεγάλο κυκλικό λάκκο, τον κύριο χώρο του θεσμοφορίου (διαμέτρου 1,70 μ. και βαθους 1,65 μ.), μέσα σε παχύ στρώμα στάχτης και κάρβουνων σώζονταν κόκαλα ζώων, κυρίως χοιριδίων, ειδώλιο αγριόχοιρου, αγνύθες και θραύσματα αγγείων που χρονολογούνται στα τέλη του 6ου - αρχές του 5ου π.Χ. αι.

«Θησαυρός» νομισμάτων

Ενα «θησαυρό» νομισμάτων και άφθονη κεραμική έκρυβαν και τα κτίρια με πήλινο δάπεδο των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων (3ος π.Χ αι. -1ος μ.Χ. αι.) που ανασκάφηκαν δίπλα στο θεσμοφόριο.

Δεκάδες αγγεία μελανόμορφα και ερυθρόμορφα, κεραμική άβαφη και μελαμβαφή, λυχνάρια και χυτροειδή (ορισμένα από το αρχαϊκό εργαστήρι «Φαρί» της Θάσου) ήταν η πλούσια σοδιά που δείχνει την άμεση επικοινωνία των κατοίκων με τους Θάσιους κατά τα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα. «Η αρχαία Βέργη ήταν πιθανότατα ένα σημαντικό «εμπόριο», δηλαδή εμπορικός σταθμός στον πλωτό ποταμό Στρυμόνα, στις όχθες της λίμνης Κερκινίτιδας», εξηγεί η διευθύντρια της ΚΗ΄ ΕΠΚΑ κ. Κατερίνα Περιστέρη. Εκεί είχαν εγκατασταθεί οι Θάσιοι στα τέλη του 6ου π.Χ αιώνα και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, του γεωργικού και μεταλλευτικού της πλούτου μετεξελίχθηκε σε αποικία της Θάσου.

Η πόλη απέκτησε κυρίαρχο ρόλο, καθώς διευκόλυνε τη μετακίνηση των αγαθών από το Αιγαίο και τη Θάσο προς τη θρακική ενδοχώρα και τα Βαλκάνια. Αρχισε να χάνει σε σπουδαιότητα μετά την ίδρυση της Αμφίπολης (437 π.Χ.), εξακολουθούσε ωστόσο να είναι αυθυπόστατη πόλη στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια. Αυτό πιστοποιείται από τα ευρήματα των ανασκαφών στον οικισμό και στη νεκρόπολη, όπου αποκαλύφθηκαν συνολικά 38 τάφοι σε δυο στρώματα ελληνιστικών (τέλη 3ου - αρχές 2ου π.Χ αι.) και ρωμαϊκών χρόνων (3ος μ.Χ αι.). Χρυσά στεφάνια με φύλλα βελανιδιάς και χρυσές ταινίες με φύλλα ελιάς στις ανδρικές ταφές, χρυσά και ασημένια κοσμήματα, πήλινα αγγεία, μυροδοχεία, λυχνάρια, πήλινα ειδώλια, μολύβδινες και πήλινες πυξίδες, σιδερένιες στλεγγίδες, σιδερένιες αιχμές δοράτων, χάλκινα κάτοπτρα και χάλκινα νομίσματα είναι μερικά από τα δεκάδες κτερίσματα της ελληνιστικής περιόδου που επιβεβαιώνουν τη σπουδαιότητα της αρχαίας εμπορικής πόλης.

Χριστιανικό πυρ στο παγανιστικό υπαίθριο ιερό

Ενα από τα σημαντικότερα υπαίθρια ιερά βράχων των ρωμαϊκών χρόνων, αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα, στις Νύμφες και στον θεό Πάνα, έκρυβε ο μαγευτικός χώρος του «Μαύρου βράχου». Απέχει 2,5 χιλιόμετρα από την πόλη του Σιδηροκάστρου, κοντά στον ποταμό Κρουσοβίτη όπου σε ψηλό ασβεστολιθικό βράχο, μια λαξευμένη σκάλα τριών μέτρων οδηγούσε στην κεντρική κόγχη του αρχαίου ιερού. Κομμάτια του παζλ για τη λατρευτική χρήση του ιερού επί δύο περίπου αιώνες (2ος-4ος αι. μ.Χ.) αποτέλεσαν τα θραύσματα κεραμικής που άφησαν πίσω τους οι φανατικοί χριστιανοί όταν κατέστρεψαν βίαια τον λατρευτικό χώρο τον 4ο μ.Χ. αιώνα.

«Η καταστροφική μανία ήταν εμφανής. Αρχικά αποκόλλησαν τα αγάλματα από τις κόγχες κι αφού τα τεμάχισαν, τα πέταξαν στο έδαφος προσπαθώντας να εξαφανίσουν κάθε παγανιστική λατρεία από την περιοχή. Στη συνέχεια πυρπόλησαν τον χώρο κι αυτό φαίνεται από το παχύ στρώμα καταστροφής που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη», εξηγεί η κ. Περιστέρη. Σώθηκαν, ωστόσο, ένα ακέφαλο άγαλμα του μυθικού θεού των βοσκών Πάνα με το ανθρώπινο σώμα και τα τραγίσια του πόδια, ένα ακέφαλο γλυπτό του θεού Απόλλωνα, θραύσματα χεριών, ποδιών, μηρού, τμήματα κορμών, κεφαλής, νομίσματα μεταξύ των οποίων του Μάρκου Αυρήλιου (2ος μ.Χ. αι. και Κωνσταντίνου Α΄ (4ου μ.Χ. αι.), καθώς και πλήθος άβαφων αγγείων με έντονα ίχνη καύσης (κόκαλα ζώων, σιδερένια εγχειρίδια) που επιβεβαιώνουν τις λατρευτικές υπαίθριες τελετές.

Μάρτυρας για την κατασκευή ναών αφιερωμένων στον Απόλλωνα και την Αρτεμη κατά τον 2ο αιώνα (156 μ.Χ.) υπήρξε ενεπίγραφη μαρμάρινη πλάκα που βρέθηκε στην περιοχή Σιδηροκάστρου το 1964, διευκρινίζει η κ. Περιστέρη. Είχε χρησιμοποιηθεί ως καλυπτήρια πλάκα τάφου. Το πλήθος των σπασμένων γυναικείων αγαλμάτων –το ένα πιθανόν της θεάς Αρτέμιδος– που βρέθηκαν μαζί με τα άλλα κινητά ευρήματα, σε συνδυασμό με τη μαγευτική τοποθεσία (νερά να ανέβλυζαν μέσα σε μια πλούσια βλάστηση), αποδεικνύουν ότι «στη θέση αυτή λατρεύτηκε ο Θεός Απόλλωνας συνοδευόμενος από τις Νύμφες και τον θεό των σπηλαίων και των βοσκών Πάνα κατά τον 2ο μ.Χ. αι., επί δύο αιώνες, μέχρις ότου η έλευση των φανατικών χριστιανών έκανε τη σύριγγα του Πάνα να σιωπήσει για πάντα».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μία άγνωστη αρχαία πόλη ήρθε στο φως"

GREEK TRAVEL INSTRUCTION FOR FYROM

Ελληνική ταξιδιωτική οδηγία για την ΠΓΔΜ

Ο Εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, κ. Γ. Κουμουτσάκος, προέβη στην ακόλουθη ανακοίνωση: «Το υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει τους Έλληνες πολίτες που επιθυμούν να ταξιδέψουν στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, με την πρόθεση να διαμείνουν ή απλώς να διέλθουν, για επαγγελματικούς ή προσωπικούς σκοπούς, ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα, ενδεικτικώς για τους εξής λόγους:
1) Το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε βάρος της χώρας μας, το τελευταίο έτος, προκάλεσε περιστατικά προπηλακισμών προσώπων, ιδίως οδηγών και επιθέσεων και φθορών σε αυτοκίνητα με ελληνικές πινακίδες κυκλοφορίας.
2) Η τοπική νομοθεσία και οι διαδικαστικοί κανόνες, π.χ. όσον αφορά: τελωνεία, φορολογία, μεταφορές τράνζιτ, εξαγωγή ποσού σε ξένο συνάλλαγμα που υπερβαίνει τα 2.000 ευρώ, εκτός αν δηλωθεί κατά την είσοδο στην χώρα, κανόνες οδικής κυκλοφορίας.
Τα παραπάνω μέτρα εφαρμόζονται πλειστάκις, από τις σκοπιανές αρχές έναντι των Ελλήνων πολιτών, με εξάντληση κάθε αυστηρότητας, με εμφανή χαρακτηριστικά κατάχρησης και δυσανάλογες συνέπειες.
Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η νομοθεσία στην ΠΓΔΜ αλλάζει συνεχώς και χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση του κοινού, ούτε των ενδιαφερομένων επαγγελματικών κλάδων.
Τα ανωτέρω έχουν καταγραφεί ως περιστατικά, ιδίως στους τελευταίους μήνες, από τις αρμόδιες ελληνικές Αρχές.
Οι Έλληνες πολίτες ενθαρρύνονται να ενημερώνονται εγκαίρως για τους ισχύοντες στην ΠΓΔΜ κανόνες καθώς και να τους τηρούν πολύ σχολαστικά και, κυρίως, να λαμβάνουν μέτρα ιδιαίτερης προσοχής και σύνεσης, όσον αφορά την ασφάλεια του προσώπου και της περιουσίας τους, κατά την διαμονή ή την διέλευσή τους από την ΠΓΔΜ.
Οι ελληνικές διπλωματικές και προξενικές Αρχές στη χώρα είναι στην διάθεση των Ελλήνων πολιτών, για τυχόν διευκρινίσεις ή για συνδρομή στην περίπτωση δυσάρεστου συμβάντος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK TRAVEL INSTRUCTION FOR FYROM"

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

THE FIRST GREEK MAN TO AMERIKA


Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φλώριδας
Με αίσθημα Εθνικής υπερηφάνειας και με ιδιαίτερη τιμή και ξεχωριστή χαρά, θέλω να καλωσορίσω κάθε έναν από εσάς ξεχωριστά και να σας ευχαριστήσω, που μας τιμήσατε με την παρουσία σας, στις ιστορικές εκδηλώσεις για τα αποκαλυπτήρια του Αδριάντα του πρώτου Έλληνα που έφθασε στο Clearwater της Φλώριδας στις 14 Απριλίου του 1528.
Η συστράτευση όλων είναι υποχρέωση και καθήκον για να συμβάλλουμε στην φρούρηση της πολιτιστικής και εθνικής μας κληρονομιάς και την προβολή του οικουμενικού Ελληνισμού.
Οι Έλληνες της Αμερικής με πρωτοπόρο το Θεόδωρο, αποδεικνύουν περίτρανα για μία ακόμη φορά ότι αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης, έρευνας και άντλησης ιδεών, που προωθούν και προάγουν το πνευματικό επίπεδο του Ελληνισμού.
Είμαι πεπεισμένος ότι η προσφορά των Ελλήνων στην Αμερική θα χρησιμεύσει ως εμπειρία και ως παράδειγμα για όλες τις εθνικές ομάδες, αλλά συγχρόνως θα μας ενθαρρύνει για την συνέχιση των προσπάθειών μας . Με αυτές τις σκέψεις σας απευθύνω τις θερμότερες ευχές μου, για την πλήρη επιτυχία του Ελληνισμού της Αμερικής, που δημιουργεί προϋποθέσεις μιας δυναμικής πηγής , για να αντλήσουμε αισιοδοξία για το μέλλον με την Ιστορία των Ελλήνων της Αμερικής που αρχίζει στο Clearwater της Φλώριδας.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση Μιχάλης Σέρβος Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φλώριδας

It is with great honor and national pride that I want to welcome each and everyone of you, and to thank you from the bottom of my heart, for coming today to honor all of us with your presence on this historic event of the unveiling of the statue of the first Greek who came to Clearwater on April 14th 1528. As Americans of Greek decent it is our duty to come together to preserve our national and cultural heritage and showcase our immigrant Greek culture. America’s Greeks, led by Theodoros, prove triumphantly once again that they are an endless source of inspiration, research, and discovery of ideas that create and promote the intellectual level of Greek culture. I am convinced that the contribution of America’s Greeks will serve as an inspiring example for all national groups, while at the same time encourage us to continue our efforts. With these thoughts I give you my warmest wishes for the complete success of the Greeks in America who create the conditions for a dynamic source from which we can draw encouragement for the future of the story of the Greeks in America, which begins in Clearwater Florida.
Sincerely, Michael Servos President of Hellenic Federation of Florida
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "THE FIRST GREEK MAN TO AMERIKA"
Related Posts with Thumbnails