Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Καλή τύχη Ελλάδα, πατρίδα μου γλυκιά…

Σάββας Καλεντερίδης: Καλή τύχη Ελλάδα, πατρίδα μου γλυκιά…

Εν όψει του «δημοψηφίσματος» της Κυριακής, 5 Ιουλίου 2015, με την πατρίδα μας κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, θα επιχειρήσουμε μια ιστορική αναδρομή εξετάζοντας πολιτικές επιλογές, για τις οποίες πλήρωσε βαρύ τίμημα το έθνος.-----

Από το Οίκαδε στην Κόκκινη Μηλιά----
Το 1920, η Ελλάδα ήταν και πάλι στην κόψη του ξυραφιού. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν αντιμέτωπος με ένα σημαντικό γεωπολιτικό πρόβλημα. Από την 2α Μαΐου 1919 ο Ελληνικός Στρατός είχε αναπτυχθεί στη Σμύρνη και αργότερα προχώρησε την προέλασή του στην Ανατολική Θράκη και στην ενδοχώρα της Ανατολίας, μέχρι την Προύσα, τη Νικομήδεια, την Κιουτάχεια, το Ουσάκ και το Ντενιζλί. Τον Ιούλιο οι συμμαχικές δυνάμεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπέγραψαν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία τη Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία δημιουργούνταν η «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών».
 Τη συμφωνία αυτή, όμως, δεν αποδέχτηκε ο Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος από τις 19 Μαΐου 1919, είχε αποβιβαστεί στην μαρτυρική Αμισό, για να ηγηθεί των δυνάμεων που αποτελούσαν συνέχεια του Κινήματος των Νεοτούρκων. Ο Μουσταφά Κεμάλ, όσο ο Ελληνικός Στρατός προχωρούσε στην ενδοχώρα της Ανατολίας, κατόρθωσε να συνενώσει πολιτικές δυνάμεις αλλά και εθνοτικές, φυλετικές και θρησκευτικές ομάδες της Μικράς Ασίας, δημιουργώντας ένας «εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα», το οποίο έσπευσαν να προσεταιριστούν οι Σοβιετικοί, οι οποίοι, όμως, προηγουμένως, βρήκαν κλειστή την πόρτα της Αθήνας, όταν ζήτησαν τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων.
Από τη στιγμή, όμως, που ο Μουσταφά Κεμάλ έγινε συνομιλητής των Σοβιετικών*, σταδιακά κατέστησε εαυτόν «μήλον της έριδος» για όλους εκείνους που είχαν υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών.
 Έτσι, με τη σειρά άρχισαν να αναζητούν γέφυρες συνεννόησης και συνεργασίας οι Ιταλοί, οι Γάλλοι και στο τέλος οι Άγγλοι, οι οποίοι ήταν οι κύριοι υποστηρικτές του Βενιζέλου, στο εγχείρημα της αποστολής Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, που ο Μουσταφά Κεμάλ και το κίνημά του έγινε ένα γεωπολιτικό μήλον της έριδος, ο Βενιζέλος, νοιώθοντας αυτήν την κρίσιμη αλλαγή, άγνωστο με ποιον απώτερο σκοπό, αποφάσισε να καταφύγει στις κάλπες.
Τότε, για πρώτη φορά όλα τα κόμματα, με εξαίρεση τον πρόδρομο του ΚΚΕ (ΣΕΚΕ), συνασπίστηκαν απέναντι στο Κόμμα των Φιλελευθέρων, συναπαρτίζοντας το μέτωπο της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης.
Το πιο σημαντικό προεκλογικό σύνθημα της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης ήταν το περίφημο «οίκαδε», που σήμαινε επιστροφή στο σπίτι των στρατιωτών, που ήδη συμπλήρωναν σχεδόν δέκα χρόνια στα διάφορα πολεμικά μέτωπα, αρχής γενομένης από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Ο ελληνικό λαός, κουρασμένος από τους πολέμους και οι οικογένειες που είχαν στερηθεί τους άνδρες και τα παιδιά τους που βρίσκονταν στο μικρασιατικό μέτωπο, δέχτηκαν σαν «σωσίβιο» την υπόσχεση της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στις εκλογές το Κόμμα των Φιλελευθέρων να μην εκλέξει ούτε έναν βουλευτή, να μην εκλεγεί βουλευτής ούτε ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος και να επιστρέψει ο βασιλιάς, δίνοντας έτσι το άλλοθι που αναζητούσε η Αγγλία, για να μας εγκαταλείψει μόνους στην έρημο της Ανατολίας.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Εκείνοι που υποσχέθηκαν το οίκαδε, ότι θα φέρουν τους άνδρες και τα παιδιά πίσω από το μικρασιατικό μέτωπο, τους πήγαν στην «Κόκκινη Μηλιά», για να ακολουθήσει η κατάρρευση του μετώπου και η Μικρασιατική Καταστροφή!

Καζέρτα, Βάρκιζα, Εμφύλιος
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν ο Ελληνισμός, πληγωμένος και συρρικνωμένος, προσπάθησε να γιατρέψει τις βαθιές και χαίνουσες πληγές του. Μια από αυτές ο διχασμός, ο οποίος είχε πάρει εθνικά χαρακτηριστικά το 1914-1917, λόγω διαφορετικών απόψεων που επικρατούσαν στις τότε ελίτ για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας.
 Ακριβώς το ίδιο «κόλπο» χρησιμοποίησαν οι μεγάλες δυνάμεις για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντάς τους, κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και ο αγγλικός αλλά και ο σοβιετικός παράγοντας, όταν βοηθούσαν την ελληνική αντίσταση, είχαν κατά νου την επόμενη μέρα. Δηλαδή, να δημιουργήσουν συνθήκες για να ελέγξουν την κατάσταση στην Ελλάδα, μετά το πέρας του πολέμου.
Έτσι, και οι μεν και οι δε, προσπάθησαν να προσεταιριστούν τις φιλικές προς αυτούς πολιτικές και κομματικές ελίτ της υπόδουλης Ελλάδας, για να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική τους δυνατότητα, όταν θα αποφάσιζαν το μοίρασμα της Ευρώπης. Τελικώς, το μοίρασμα έγινε το Φεβρουάριο του 1945, στη Γιάλτα, όπου αποφασίστηκε η Ελλάδα να είναι σε ποσοστό 90% υπό την επιρροή του Ηνωμένου Βασιλείου και το υπόλοιπο της Σοβιετικής Ένωσης.
Όμως, παρά την ανωτέρω συμφωνία, κάποιοι στην Ελλάδα αποφάσισαν να συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα, Έλληνας εναντίον Έλληνα αυτή τη φορά, ενώ είχαν ήδη υπογράψει τη Συμφωνία της Καζέρτας, το Σεπτέμβριο του 1944 και της Βάρκιζας, το Φεβρουάριο του 1945.
Πέραν του τι είχαν στο νου τους εκείνοι που αποφάσισαν τον εμφύλιο, πέραν του αν κάποιοι από κείνους είχαν ως στόχο την εθνική ανεξαρτησία και αν οι πρώην δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες τους εξώθησαν με τις ενέργειές τους σ’ αυτό, επί της ουσίας, με την απόφασή τους εκείνη οδήγησαν τη χώρα σε μια μεγάλη καταστροφή, παίζοντας το παιχνίδι της Αγγλίας, η οποία με τον εμφύλιο, τον οποίο επιδίωξε, ήθελε να εξυπηρετήσει δυο στρατηγικούς στόχους:
Πρώτον, να διχάσει τον ελληνικό λαό, για να μπορέσει να τον χειραγωγήσει πιο εύκολα τη μεταπολεμική περίοδο, καθότι μανούλες οι Άγγλοι στο «διαίρει και βασίλευε»!
Δεύτερον, να αποδυναμώσει την Ελλάδα, που τότε ήταν μια παγκόσμιας εμβέλειας ηθικοπολιτική δύναμη, για να μην είναι σε θέση να διεκδικήσει την Κύπρο, ως επιβράβευση της συμβολής της στον πόλεμο και την αντίσταση εναντίον του ναζισμού και του φασισμού.

Από τα «δόντια της μυλόπετρας» στον τρίτο πόλο
Η Ελλάδα, στη διάρκεια του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου, διχασμένη και κατεστραμμένη από τον πόλεμο και από τον Εμφύλιο, συνεθλίβη στα δόντια της μυλόπετρας, μεταξύ του «κληρονόμου» της Αγγλίας στην περιοχή, των ΗΠΑ, και της Ρωσίας. Σε λίγες δεκαετίες, αιχμάλωτοι στα δόντια της μυλόπετρας, χάσαμε τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, και το 40% της Κύπρου, ενώ έχασαν κυριολεκτικά τη ζωή τους μια δυο γενιές στα ξερονήσια και στην εξορία, θύματα του διχασμού και των αφρόνων επιλογών των κομματικών ελίτ, που αδυνατούσαν ή δεν ήθελαν να «αναγνώσουν» σωστά τις γεωπολιτικές εξελίξεις και ισορροπίες, όχι για να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα αλλά τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους.
Από τη δεκαετία του ’60, μέρος της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ της πατρίδας μας, με κορυφαίο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αναζήτησε έναν τρίτο πόλο, για να μπορεί η Ελλάδα να βρει στήριγμα και να ξεφύγει από τη μέγγενη του ανταγωνιστικού διπόλου ΗΠΑ-Ρωσίας. Ο τρίτος αυτός πόλος ήταν η Ε.Ο.Κ., η οποία είχε έντονα «Γκωλικά» χαρακτηριστικά, ως εξισορροπητικός γεωπολιτικός παράγοντας μεταξύ ΗΠΑ-
Ρωσίας. Με τέτοια κριτήρια, εξυπηρέτησης των γεωπολιτικών της συμφερόντων, έγινε μέλος της Ε.Ο.Κ./Ε.Ε. η Ελλάδα, και όχι για να επωφεληθεί οικονομικά. Αυτό ήταν το έλασσον.
Το θέμα όμως είναι ότι μετά το 1981 η Ελλάδα άλλαξε σελίδα. Οι παλιές ελίτ παραμερίστηκαν και ήλθαν στο προσκήνιο άλλες, με έντονα λαϊκίστικα χαρακτηριστικά, οι οποίες έκτοτε επικρατούν στο πολιτικό σκηνικό της πατρίδας μας. Αυτές οι ελίτ, οι οποίες, μέσω της κομματικοποίησης διέλυσαν το ελληνικό κράτος, την ελληνική δημόσια διοίκηση και τις Ένοπλες Δυνάμεις, με αποκορύφωμα την αποδυνάμωση της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που μέχρι τότε επικρατούσε και κυριαρχούσε στο Αιγαίο, δεν κατόρθωσαν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της Ε.Ε., η οποία με τη κριτήρια του Μάαστριχτ απαιτούσε την πραγματοποίηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων στον τομέα της οικονομίας.
Την έλλειψη πολιτικής και εθνικής υπευθυνότητας, οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να καλύψουν με την εξυπηρέτηση του κομματικού κράτους και των κομματικών μηχανισμών, δημιουργώντας ένα σαθρό και διεφθαρμένο δίπολο, που οδήγησε τη χώρα σταδιακά στην καταστροφή.
Αυτό το διεφθαρμένο δίπολο, πολιτικό σύστημα – κομματικοποιημένο κράτος, που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και τη στρεβλή διαμόρφωση και εξέλιξη της παραγωγικής βάσης και της οικονομίας της χώρας, δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί με επιτυχία την κρίση του 2008, με αποτέλεσμα να βιώνουμε τις δραματικές στιγμές όλα αυτά τα χρόνια, με αποκορύφωμα το «δημοψήφισμα» της Κυριακής.

Από το «ψηφίστε μας για να κάνουμε αποτελεσματική διαπραγμάτευση», στην πρόταση των 8 δις ευρώ και το «δημοψήφισμα»
Τη στιγμή που τα κριτήρια του Μάαστριχτ ήταν εκεί, τα οποία, σε συνδυασμό με το οικονομικό μοντέλο της Ε.Ε., επέβαλαν ένα μικρό, ευέλικτο, ακομμάτιστο και αποτελεσματικό κράτος, ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αντί να στείλει στην ελεύθερη αγορά τον κομματικό στρατό που παρασιτοβιούσε στο δύσμοιρο ελληνικό κράτος, μέσα από αμαρτωλές συμβάσεις που εξασφάλιζε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, προχώρησε στη μονιμοποίηση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων, παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ και νομιμοποιώντας την πολιτική αθλιότητα.
Η πολιτική αθλιότητα και ο λαϊκισμός, που έφθανε τα όρια της εθνικής προδοσίας, οδήγησαν τη χώρα στις εκλογές του 2009, ενώ ο συνδυασμός των παραπάνω δεν επέτρεψε στη χώρα να αντιμετωπίσει εχθρούς και φίλους που ήθελαν να την καταστρέψουν ή να την σώσουν, αναλόγως, μέσα από τα μνημόνια.
Το πολιτικό σύστημα, ανήθικο και διεφθαρμένο, δεν είχε το ηθικό ανάστημα να αποκολληθεί από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό του διεφθαρμένου κράτους.
Αυτό το ανήθικο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, δεν είχε τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί με τους εταίρους μας στην Ε.Ε., για να αποτελέσουν τα όποια μνημόνια μια ευκαιρία για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους και της οικονομίας.
Αυτήν την αδυναμία του ανήθικου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος εκμεταλλευθήκαν ξένοι και ντόπιοι, για να «χώσουν» στα μνημόνια εκείνα που τους εξυπηρετούσαν.
Έτσι, μαζί με την εξαθλίωση και την υποδούλωση της χώρας στους δανειστές, ήλθαν στο προσκήνιο και οι νεολαϊκιστές. Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε χαρακτηρισμούς. Μια ματιά στα βιογραφικά αυτών που μας κυβερνούν, μια ματιά στα έδρανα της Βουλής, μας δίνει την ξεκάθαρη εικόνα. Ο χαρακτηρισμός που δεν είναι δυνατόν να αποφύγουμε, είναι ο εξής: πρόκειται για τη χειρότερη Βουλή, το χειρότερο πολιτικό προσωπικό, τη χειρότερη Κυβέρνηση όλων των εποχών, ακόμα και από αυτή του ΓΑΠ!
Υφάρπαξαν την εξουσία μέσω μιας εξ αντικειμένου συνταγματικής εκτροπής, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, με βασικό επιχείρημα, αφού είχαν προηγηθεί τα ευτράπελα για τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κατάργηση των μνημονιακών νόμων και δεσμεύσεων με ένα νόμο και άλλα τέτοια, διανθισμένα με έντονο πολιτικό και αισθητικό εκχυδαϊσμό, το εξής:
«Οι άλλοι δεν διαπραγματεύονται. Δώστε μας τη λαϊκή εντολή για να διαπραγματευτούμε και να πετύχουμε μια καλύτερη συμφωνία με τους δανειστές.»
Επί πέντε μήνες, που υποτίθεται ότι διαπραγματεύονταν, επιδεινώθηκαν όλοι ανεξαιρέτως οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας, ενώ η συμφωνία την οποία φάνηκαν διατεθειμένοι να υπογράψουν, ήταν ένα πακέτο μέτρων ύψους 8 δις ευρώ, από τα 800 εκατ. ευρώ που περιλάμβανε το μέιλ Χαρδούβελη. Το πακέτο αυτό φέρει την υπογραφή του νέου Ηρόστρατου, του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό το συνοθύλευμα των αριστεροδεξιών νεολαϊκιστών, οδήγησε τα πράγματα στο παρά πέντε, για να προκηρύξει ένα δημοψήφισμα που αποτελεί κακοποίηση και βιασμό αυτής της δημοκρατικής διαδικασίας.
Πέρα όμως από τα διαδικαστικά, το δημοψήφισμα γίνεται και πάλι με την επίκληση του ίδιου σκεπτικού:
«Δώστε μας διευρυμένη, δημοψηφισματικού χαρακτήρα λαϊκή εντολή, για να διαπραγματευτούμε από θέσεως ισχύος με τους δανειστές».
Όμως, εκτός του ότι δεν δίνεται η δυνατότητα και ο χρόνος στους πολίτες να ενημερωθούν και να «ζυμωθούν» με τις επιπτώσεις της απόφασης που θα πάρουν, εκτός του ότι η κυβέρνηση ¨σημάδεψε την τράπουλα, βάζοντας το ΟΧΙ πάνω από το ΝΑΙ στο ένα και μοναδικό ψηφοδέλτιο, ενέργεια που δίνει σύμφωνα με μετρήσεις ένα… μπόνους 5% στο ΟΧΙ, υπάρχει και ένα άλλο τεράστιο πολιτικό ζήτημα.
Η κυβέρνηση, με έναν αντιδημοκρατικό και εντελώς ανορθόδοξο τρόπο προσπαθεί να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή, χωρίς να κάνει απολογισμό της προηγούμενης προς τους ψηφοφόρους, μέσα από μια προεκλογική διαδικασία, θέτει το ίδιο δίλημμα με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, χωρίς να δίνει και πάλι απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα.
Τότε, στην ερώτηση «Τι θα κάνετε αν οι δανειστές αρνηθούν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα, τα οποία υπόσχεστε στους ψηφοφόρους, τι θα κάνετε; Τι θα κάνετε αν αποτύχετε στις διαπραγματεύσεις; Ποιο είναι το σχέδιό σας;», απαντούσαν ότι ξέρουμε πολύ καλά τι θα κάνουμε, αλλά δεν μπορούμε να το αποκαλύψουμε, γιατί αυτό επιβάλλει η τακτική της διαπραγμάτευσης που θα ακολουθήσει.
Τώρα, στην ίδια ερώτηση που τους γίνεται «Τι θα κάνετε αν οι δανειστές αρνηθούν και πάλι να ικανοποιήσουν τα αιτήματά σας;», και πάλι απαντούν θολά, ότι «Ξέρουμε τι θα κάνουμε. Θα επιζήσουμε, θα συνεχίσει να βγαίνει και πάλι ο ήλιος κάθε μέρα!» (Τσίπρας στη ΝΕΤ, 29 Ιουνίου).

Επιμύθιον
Οι μέρες και οι ώρες που περνούν είναι κρίσιμες για το μέλλον της πατρίδας μας και του Ελληνισμού.
Αναλύοντας κανείς με ψυχραιμία τη στρατηγική της κυβέρνησης, φθάνει σε λογικό αδιέξοδο. Και για να βρεθεί εξήγηση, να εξαχθεί ένα λογικό συμπέρασμα, θα πρέπει να ανατρέξει κανείς στην ιδεολογία των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και γενικότερα στα ιδεολογικά και άλλα χαρακτηριστικά του κινήματος των αγανακτισμένων, που αποτέλεσε το πρόπλασμα το οποίο οδήγησε στη δημιουργία του πλειοψηφικού ρεύματος του αντιμνημονιακού μετώπου στην κοινωνία.
Δεν θα σταθούμε στην εξ αντικειμένου σύμμαχο του ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, ούτε στον κανονικό σύμμαχο, τους ΑΝΕΛ. Αυτό είναι «άλλου… παπά Ευαγγέλιο», που λέει ο λαός μας.
Θα προσπαθήσουμε, όμως, να αναλύσουμε το φαινόμενο και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, για να ερμηνεύσουμε και να επιλύσουμε το λογικό αδιέξοδο που προαναφέραμε.
Την λύση και την ερμηνεία, μας την έδωσε μια φωτογραφία, μια εικόνα. Το βράδυ της 28ης Ιουνίου, την ώρα που υπουργοί προσέρχονταν στο Μέγαρο Μαξίμου, για να συμμετάσχουν στο έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε το κλείσιμο των τραπεζών και ο έλεγχος κεφαλαίων, οι φωτογράφοι απαθανάτισαν μια εξαιρετικά εύγλωττη σκηνή. Στα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου ο υπουργός Εσωτερικών Βούτσης, θιασώτης της λαϊκής επανάστασης, χαιρέτησε χαρούμενος τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη, με έναν τρόπο που ήταν σαν του έδινε συγχαρητήρια, γιατί έφερε με επιτυχία σε πέρας μια αποστολή. Ήταν σαν έλεγαν «τους τη φέραμε». Έτσι εξηγείται η δημιουργική ασάφεια της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου και η αλλοπροσαλλοσύνη του κατά τη διάρκεια όλων αυτών των μηνών στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, την οποία ανέχθηκε ο Τσίπρας.
Επίσης, έτσι εξηγείται η δήλωση του υπουργού Νίκου Παπά, ο οποίος εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου, λίγο μετά την απόφαση για το δημοψήφισμα, δήλωνε εύχαρις το "Αύριο θα είναι μια πολύ καλή μέρα", εννοώντας την Κυριακή που έκλεισαν οι τράπεζες!
Ο στόχος λοιπόν ήταν το αδιέξοδο, στη συνέχεια η δημιουργία ενός κλίματος εχθρικού απέναντι στους δανειστές και εξ αυτού η ευαισθητοποίηση των εθνικών αλλά και των ιδεολογικών αντανακλαστικών διαφόρων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από την επίκληση της Επανάστασης του 1821, του ΟΧΙ του 1940 και του ΟΧΙ του Τάσου Παπαδόπουλου, για την υφαρπαγή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
Ο τελικός στόχος;
Μα φυσικά η... ταξική επανάσταση.
Πώς θα γίνει αυτή;
Σύμφωνα με τη λογική που επικρατεί σε διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, η επανάσταση ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2008, τότε που με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και με βάση επιτελικό σχέδιο «κάποιοι» κατέστρεψαν την Αθήνα και κινητοποίησαν τις δυνάμεις τους σε όλες τις πόλεις της χώρας.
Η επανάσταση συνεχίστηκε στην Πλατεία Συντάγματος, με το κίνημα των αγανακτισμένων, ενώ οι τάξεις των επαναστατημένων ενισχύθηκαν με τους εξαθλιωμένους Έλληνες της συνεχιζόμενης κρίσης και των μνημονίων.

Μετά το ενδεχόμενο ΟΧΙ της Κυριακής, τι;
Δεν θα πέσουμε στην παγίδα του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, γιατί όλη αυτή η ιστορία είναι ένα καλοστημένο παιχνίδι διχασμού από τους "ινστρούχτορες" της επανάστασης, για να οδηγήσουν κι άλλο απονήρευτο κόσμο στο μαντί του "νέου ΕΑΜ".
Θα επιχειρήσουμε όμως να εκτιμήσουμε τι θα γίνει σε περίπτωση που ο κόσμος ψηφίσει ΟΧΙ.
Σε περίπτωση, λοιπόν, που επικρατήσει το ΟΧΙ, αν είναι σωστή η ερμηνεία που δίνουμε παραπάνω, η χώρα θα οδηγηθεί εκτός Ε.Ε. και εκτός ευρώ, στην απόλυτη εξαθλίωση, για να προστρέξουν κι άλλοι εξαθλιωμένοι Έλληνες, μαζί με τους εκατοντάδες χιλιάδες συντρόφους μετανάστες που τρέφουν ήδη αισθήματα... αγάπης στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ, στην αγκαλιά της επανάστασης, και να χτιστεί έτσι η νέα Ελλάδα, της λαϊκής δημοκρατίας, με ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις χώρες-μοντέλα που εφαρμόστηκε ο σοσιαλισμός.
Σ’ αυτήν την πορεία το ρόλο τους έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν διάφοροι χρήσιμοι ηλίθιοι, οι οποίοι όταν ξυπνήσουν και αντιληφθούν το κακό που έκαναν στην Ελλάδα, θα είναι πολύ αργά.
Τώρα, καλούνται να παίξουν το ρόλο τους οι εξαθλιωμένοι από την κρίση και τα μνημόνια Έλληνες, στους οποίους επικρατεί η άποψη «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των ομοφύλων». Αυτό κραυγάζουν διάφοροι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην κοινωνία: «Δεν με νοιάζει τι θα γίνει η κοινωνία και η Ελλάδα. Από τη στιγμή που εγώ έχω καταστραφεί οικονομικά και έχω χάσει τη ζωή μου, να γίνουν όλα στάχτη, δεν με ενδιαφέρει».
Είμαστε ακριβώς στη στιγμή που ο Τσίπρας, σαν ένας Ηρόστρατος, ετοιμάζεται να δώσει τη χαριστική βολή στην Ελλάδα που ξέρουμε.
Την ίδια ώρα τρίβουν τα χέρια τους ο Σόιμπλε και όλοι εκείνοι που θέλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ, για να αγοράσουν τις ελληνικές τράπεζες και την ίδια τη χώρα μπιρ παρά, όπως και λενε και οι Τούρκοι.
Την ίδια ώρα, θέτουμε σε κίνδυνο για άλλη μια φορά την Κύπρο, και εισερχόμεθα σε μια περίοδο που ο ελληνικός χώρος, από τις Διαπόντιες νήσους μέχρι το Λιβυκό Πέλαγος, τις ακτές της Αιγύπτου, του Ισραήλ, του Λιβάνου, της Συρίας, το Καστελόριζο, τη Σάμο, της Χίο, της Λέσβο, τη Σαμοθράκη, τον Έβρο, τη Θράκη και τη Μακεδονία, θα κινδυνεύσει με λεηλασία από ισχυρούς και ανίσχυρους παίκτες που καραδοκούν στην περιοχή.
Είναι η ώρα που ο κάθε πολίτης βρίσκεται προ των ευθυνών του.
Αυτή η ευθύνη ήταν που μας ώθησε στη συγγραφή αυτού του άρθρου και τίποτε άλλο.
Το μόνο που μένει να πούμε, είναι να σκεφθούν καλά οι Έλληνες και να πράξουν αυτό που είναι καλό όχι για τον εαυτό τους και το κόμμα τους, αλλά για την πατρίδα.
Εκείνοι που πιστεύουν στην πάλη των τάξεων, θα πράξουν αυτό που εξυπηρετεί την… επανάσταση.
Όλοι οι άλλοι, καλό είναι να μην παρασυρθούν από την παγίδα που έχουν στήσει οι «ινστρούχτορες» της επανάστασης, και να θυμηθούν ότι για χιλιετίες ο Ελληνισμός επιβίωσε επειδή πίστευε στο «Υπεράνω όλων η πατρίς» του Πλάτωνα και το σωκρατικό:
«Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι, καὶ σέβεσθαι δεῖ καὶ μᾶλλον ὑπείκειν καὶ θωπεύειν πατρίδα χαλεπαίνουσαν ἢ πατέρα, καὶ ἢ πείθειν ἢ ποιεῖν ἃ ἂν κελεύῃ, καὶ πάσχειν ἐάν τι προστάττῃ παθεῖν ἡσυχίαν ἄγοντα, ἐάντε τύπτεσθαι ἐάντε δεῖσθαι, ἐάντε εἰς πόλεμον ἄγῃ τρωθησόμενον ἢ ἀποθανούμενον, ποιητέον ταῦτα, καὶ τὸ δίκαιον οὕτως ἔχει, καὶ οὐχὶ ὑπεικτέον οὐδὲ ἀναχωρητέον οὐδὲ λειπτέον τὴν τάξιν, ἀλλὰ καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν δικαστηρίῳ καὶ πανταχοῦ ποιητέον ἃ ἂν κελεύῃ ἡ πόλις καὶ ἡ πατρίς, ἢ πείθειν αὐτὴν ᾗ τὸ δίκαιον πέφυκε· βιάζεσθαι δὲ οὐχ ὅσιον οὔτε μητέρα οὔτε πατέρα, πολὺ δὲ τούτων ἔτι ἧττον τὴν πατρίδα;” τί φήσομεν πρὸς ταῦτα, ὦ Κρίτων; ἀληθῆ λέγειν τοὺς νόμους ἢ οὔ;»***
Καλή τύχη Ελλάδα, πατρίδα μου γλυκιά…


*Στις 23 Απριλίου ιδρύθηκε η «Εθνοσυνέλευση του Μεγάλου Τουρκικού Έθνους και στις 26 Απριλίου ο Μουσταφά Κεμάλ έστειλε επιστολή στον Λένιν, με την οποία του ζητούσε τη σύναψη πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων. Στη θετική απάντηση του υπουργού εξωτερικών Τσιτσέριν, ο Μ. Κεμάλ απάντησε με αποστολή του δικού του υπουργού εξωτερικών Μπεκίρ Σαμί στη Μόσχα, για να ακολουθήσει σοβαρή στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στο κίνημα του Κεμάλ, η οποία επιστεγάστηκε με υπογραφή συμφωνίας το Μάρτιο του 1921.
η οποία

**Το 356 π.Χ., ο Ηρόστρατος πυρπόλησε και κατέστρεψε ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, τον Ναό της Αρτέμιδας στην Έφεσο, το περίφημο Αρτεμίσιο, με σκοπό να τον γράψει η ιστορία! Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στους Παράλληλους Βίους (Αλέξανδρος, 3), την νύκτα που πυρπολήθηκε ο ναός γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος.


*** Από τη μητέρα και από τον πατέρα και από όλους τους άλλους προγόνους το πολυτιμότερο πράγμα είναι η πατρίδα και σεβαστότερο και αγιώτερο και σε ανώτερη θέση, κατά τη γνώμη των θεών και των φρονίμων ανθρώπων, και ότι πρέπει να σεβόμαστε και περισσότερο να υπακούμε και να αγαπάμε την πατρίδα, όταν οργίζεται, παρά τον πατέρα, και, ή να προσπαθούμε να την πείθουμε, ή να εκτελούμε ό,τι κι αν διατάζει. Και ή να υποφέρουμε, αν αυτή το θέλει, χωρίς το παραμικρό παράπονο, και αν θέλει ακόμα να μας δείρει ή να μας ρίξει στην φυλακή, ή να μας στείλει στον πόλεμο για να πληγωθούμε ή να σκοτωθούμε, όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε. Και έτσι είναι το σωστό. Μάλιστα δεν πρέπει να ξεφεύγουμε ούτε να οπισθοχωρούμε ούτε να εγκαταλείπουμε τη θέση μας, αλλά και στον πόλεμο και στα δικαστήρια και όπου αλλού, καθήκον μας είναι να εκτελούμε όσα διατάσσει η Πολιτεία και η πατρίδα, ή, το πολύ, αν εκείνο που διατάζει δεν μας φαίνεται δίκαιο, να της υποδείξουμε και να την πείσουμε ποιο είναι το δίκαιοΔεν είναι όμως ασέβεια να μεταχειριζόμαστε βία σε μια μητέρα, σε έναν πατέρα και πολύ περισσότερο στην πατρίδα;” Τι θα απαντήσουμε εμείς σε όλα αυτά, Κρίτων; Θα απαντήσουμε ότι οι νόμοι λένε αλήθεια ή όχι;
Ο Σωκράτης είχε ακυρώσει σε δυο γραμμές τη λογική της επανάστασης του ΣΥΡΙΖΑ..
Του Σάββα Καλεντερίδη
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/06/blog-post_938.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Καλή τύχη Ελλάδα, πατρίδα μου γλυκιά…"

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ: Μητριαρχία με ονόματα πατριαρχίας.


 Μορφή και εξέλιξη των Μανιάτικων επωνύμων-------

«Τα εις -έας και εις -άκης είναι φύσει Μανιατάκης,
τα εις -έας και εις -άκος είναι πάντα Μανιατάκος,
τα εις -όπουλος και –πούλος
είναι μπάσταρδος και μούλος»
Είναι λαϊκή έκφραση στη Μάνη---
Η μελέτη των επωνύμων είναι απαραίτητη για την κατανόηση της κοινωνικής οργανώσεως και του όλου πολιτισμού ενός λαού. Πολύ περισσότερο, πιστεύουμε, αυτή είναι αναγκαία για την κατανόηση των θεσμών της Μάνης, γιατί εδώ τα επώνυμα παίζουν σπουδαιότατο ρόλο στη συνοχή τη συγκρότηση των διαφόρων συγγενικών ομάδων.
Ο πυρήνας του μανιάτικου επωνύμου προέρχεται, στο μεγαλύτερο ποσοστό, όπως και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, από πατρώνυμο, παρωνύμιο (παρατσούκλι), επαγγελματικό ή εθνικό όνομα (πατριδωνυμικό) με την προσθήκη, συνήθως, των παραγωγικών καταλήξεων -άκης, -έας, -άκος και σπανιότατα -άρος, -ούνης (ούνιας). Άλλες καταλήξεις, γνωστές από ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, όπως -ούδης, -ίδης, -πούλος, συναντώνται σε πολύ μικρό αριθμό στη Μάνη (Νικολούδης, Κουταλίδης από τη Μηλιά και τη Σελίνιτσα του τέως δήμου Λέκτρου, Στεφανόπουλος, η γνωστή οικογένεια από το Οίτυλο, Παπαδόπουλος από τη μεγάλη Καστάνια, Γεωργόπουλος από τους Πιόντες κ.ά.). Πάντως, η γενικότερη αντίληψη είναι πως τα επώνυμα των τελευταίων τύπων δεν είναι γνήσια μανιάτικα.
Στην κατηγορία των τυπικών μανιάτικων επωνύμων πρέπει να προστεθούν επιπλέον όσα σχηματίζονται με το πατρώνυμο και το βαπτιστικό· π.χ. Γιαννακόδημος (δηλαδή ο Δήμος του Γιαννάκου), ή με το όνομα του παππού και το συνθετικό εγγόνας· π.χ. Γιαννόγγονας (Πετράγγονας). Τα τελευταία είναι συνηθισμένα στη Μέσα και Νότια Προσηλιακή Μάνη.
Εκτός από τα ανωτέρω τυπικά ονόματα με τις γνωστές καταλήξεις υπάρχουν, σε μεγάλη έκταση, και επώνυμα που προέρχονται, όπως σημείωσα, από παρωνύμια (παρατσούκλια), χωρίς αυτές τις καταλήξεις· π.χ. Κελεπούρης, Κουλουμπέρης κ.ά., καθώς και αυτά που σχηματίζονται με το παρωνύμιο και το βαπτιστικό Καλογερόγιαννης (Καλόγερο + Γιάννης), Βαβουλόγιαννης (Βαβουλάς + Γιάννης), Κουτσολιάς (Κουτσός + Ηλίας), Κουφογιάννης (Κουφός + Γιάννης) κ.ά.
1)Από τη μελέτη των επωνύμων των γενεαλογιών που συγκέντρωσα, τα τυπικά σε -άκης, -έας και -άκος επώνυμα έχουν συχνότητα γύρω στα 60%, 2) ενώ τα άτυπα γύρω στα 40%, 3) επίσης, επώνυμα, που ήταν αρχικά παρωνύμια (παρατσούκλια) ή προέρχονται απ’ αυτά, φθάνουν γύρω στα 65%, 4) αυτά που προέρχονται από επαγγελματικά ονόματα σε 5% και 5) εκείνα που προέρχονται από πατρώνυμα γύρω στα 30%.
Από τα ποσοστά αυτά φαίνεται ότι τα παρωνύμια στη Μάνη, όπως και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, παίζουν σπουδαίο ρόλο για το σχηματισμό του επωνύμου. Σε ορισμένα μάλιστα χωριά της Έξω Μάνης του τέως Δήμου Καρδαμύλης η απόδοση των παρωνυμιών χαρακτηρίζεται από ολόκληρη «τελετουργία». Συγκεντρώνονται όλοι στο καφενείο, όπου καλούν και τον υποψήφιο, χωρίς να το γνωρίζει, για το χαρακτηρισμό. Εκεί προσπαθούν να ξεχωρίσουν κάτι περίεργο από τη συμπεριφορά του και τη μορφή του. Όποιος το εντοπίσει πρώτος, σηκώνει το ποτήρι και λέει:
«να μας ζήσεις τάδε (παρατσούκλι)», βλ. λεπτομέρειες: Σ.Λ. χφ 1647, σ. 181-185 (Γεωργ. Μπεσμπέα, Εξωχώρι Καλαμάτας 1972).
Πρέπει, εξάλλου, να αναφέρουμε πως ένας Μανιάτης μπορεί να έχει, εκτός από το επίσημο επώνυμο με το οποίο «γράφεται», περισσότερα ονόματα (παρεπώνυμα), που προέρχονται από την ονομασία των γενούν και των διάφορων κλάδων και υποκλάδων τους, η χρήση τους όμως είναι διαφορετική.
Τα εις -άκης είναι τα παλαιότεραΑπό τα επώνυμα με τις τυπικές μανιάτικες καταλήξεις αυτά που καταλήγουν σε -άκης είναι τα παλαιότερα. Τα συναντάμε ήδη σε διάφορα έγγραφα που έχουν φτάσει ως εμάς και χρονολογούνται απ' το 1600 και εξής.
Τα ανωτέρω επώνυμα είχαν αρχικώς υποκοριστική σημασία, που αργότερα εξελίχθηκε σε πατρωνυμική. Ο σχηματισμός τους έπαψε, καθώς φαίνεται, οριστικά γύρω στα 1800, οπότε τα επώνυμα αυτά αντικαταστάθηκαν από εκείνα που έχουν καταλήξεις -έας και -άκος, τα γνωστά τυπικά μανιάτικα. Τα επώνυμα με τις καταλήξεις σε -άκης διατηρούνται μέχρι τελευταία στη μανιάτικη αποικία της Κορσικής, γιατί η ιστορική μοίρα των Μανιατών αυτών υπήρξε διαφορετική.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι τα επώνυμα σε -άκης επιχωριάζουν σήμερα κυρίως στην Κρήτη. Αυτός είναι ένας λόγος, που μερικοί Μανιάτες, όχι λόγιοι ασφαλώς, πιστεύουν ότι όσοι έχουν τέτοια επώνυμα, κατάγονται από το ανωτέρω νησί.
Φαίνεται ότι πολλοί οδηγήθηκαν σ' αυτή την εσφαλμένη αντίληψη, επειδή τα ονόματα αυτά έπαψαν να σχηματίζονται κατά τη νεώτερη περίοδο. Άλλος λόγος που προκαλεί τη σύγχυση είναι ότι και οι Μανιάτες παλαιότερα φορούσαν βράκες. Οπωσδήποτε πρέπει να εγκαταστάθηκαν Κρητικοί στη Μάνη καθώς και Μανιάτες στην Κρήτη, αλλά υστερότερα, ιδιαίτερα στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές, όπως τα 1669 (υποταγή της Κρήτης στους Τούρκους), καθώς και στα 1715 (ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους) και 1770 (μετά τα Ορλωφικά).
Συνεπούς, τα επώνυμα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα παλαιότερα μανιάτικα, που υπήρχαν, όπως είδαμε, πριν από το 1600. Συνάγεται, εξάλλου, με βάση τη μελέτη των παλαιότερων κρητικών εγγράφων, ότι ονόματα σε -άκης ουσιαστικά δεν συναντώνται στην Κρήτη πριν από το 1700. Απ' αυτό πρέπει να δεχτούμε ότι είναι πιθανότερη η μανιάτικη επίδραση στο σχηματισμό των κρητικών επωνύμων.
Ο λόγος της υπάρξεως των ανωτέρω επωνύμων στη Μάνη οφείλεται στο γεγονός ότι προέρχονται από ένα παλαιό βυζαντινό πολιτιστικό στρώμα. Τα παλαιότερα αυτά ονόματα είχαν αρχική κατάληξη σε -άκιος (πρβλ. Σταυράκιος, Ισαάκιος), που μετέπεσε σε -άκης. Αυτά διατηρήθηκαν στην Κρήτη, ενώ στη Μάνη μετά το 1800 αντικαταστάθηκαν από τα επώνυμα σε -έας και -άκος. Όπως ήδη αναφέραμε, τα επώνυμα σε -άκης είναι τα παλαιότερα. Γι' αυτό είναι πιθανό, όταν συναντούνται, να αποδίδονται σε παλαιότερα γένη της Μάνης και μάλιστα σε ιδιαίτερους σχηματισμούς με περιεκτική σημασία, όπως Ροβυθιάνοι, Μπουτζουναριάνοι, Μιχαλακιάνοι (από το Ροβυθάκης, Μπουτζουναράκης, Μιχαλακάκης) κ.ά., δηλαδή αυτοί που ανήκουν σ' αυτό το γένος. Οι σχηματισμοί αναφέρονται σε μια κατηγορία, σε ένα σύνολο δηλαδή μελών γένους, και δεν γίνεται συνήθους χρήση τους ως επωνύμων. Στις ηγετικές όμως οικογένειες το πρωταρχικό όνομα του γένους αρκετά συχνά διατηρείται και ως επώνυμο, γιατί για λόγους πολιτικούς και γοήτρου, οι οικογένειες αυτές έχουν μεγαλύτερη συνοχή· π.χ. Τρουπάκης, Τρουπιάνοι, αλλά και Τρουπάκηδες. Στις άλλες περιπτώσεις λέγεται: αυτός είναι Ροβυθιάνος - και όχι αυτός λέγεται Ροβυθάκης ή Ροβυθιάνος. Απ' αυτόν πάλι τον περιεκτικό τύπο έχουμε το σχηματισμό αντίστοιχων επιθέτων με τις καταλήξεις -ιάνικος -η-ο-α. π.χ. «τα Ροβυθιάνικα», δηλαδή ο μαχαλάς των Ροβυθιάνων, τα «Ξανθιάνικα αλώνια», δηλαδή τα αλώνια που ανήκουν στους Ξανθιάκους. Τα επώνυμα σε -άκης δεν συναντώνται σε μιαν ορισμένη περιοχή της Μάνης, αλλά σε όλη την έκτασή της.
Τα εις -έαςΤα επώνυμα που λήγουν σε -έας δεν έχουν τόσο παλαιά επίδοση, όσο τα πρώτα. Σε έγγραφα, που χρονολογούνται από τα 1618 και ύστερα, τα ονόματα αυτά συναντώνται σπανιότατα, για να γίνουν συχνότερα μετά το 1730 και να γενικευθούν μετά το 1800. Ο σχηματισμός τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Υπάρχει η λαϊκή αντίληψη ότι τα ανωτέρω ονόματα είναι πολύ αρχαία και σχηματίζονται κατά τον τύπο των, Αχιλλέας, Ατρέας, Τυδέας. Τούτο, από επιστημονική άποψη, είναι ως ένα σημείο σωστό. Ο Φαίδων Κουκουλές υποστηρίζει ότι τα μανιάτικα αυτά επώνυμα προέρχονται από παλαιά επαγγελματικά ονόματα και μεγεθυντικά επίθετα σε -έας, ενώ για τα άλλα που προέρχονται από πατρώνυμα πιστεύει ότι σχηματίζονται κατ' αναλογία προς τα προηγούμενα απ' τον πληθυντικό των γενών π.χ. Αντωναίοι - Αντωνέας. Τα παράγωγα επίθετα από τα επώνυμα αυτού του είδους σχηματίζονται με τις καταλήξεις -έικος -η-ο-α, π.χ. τα Αντωνέικα (συνοικία χωριού), τα Χρηστέικα (οικισμός της Έξω Μάνης). Τα επώνυμα σε -έας εξαπλώνονται από την περιοχή της Καλαμάτας και φτάνουν νότια ως το Οίτυλο και ανατολικά ως την Αράχοβα και τη μεγάλη Καστάνια. Στα βόρεια, ίχνη επωνύμων με τέτοια κατάληξη συναντώνται ως την Αλαγονία.
Τα εις -ακοςΗ τρίτη κατηγορία των επωνύμων σε -άκος ακολουθεί την εξέλιξη των επωνύμων σε -άκης τα οποία αντικαθιστά. Αρκετές φορές μάλιστα έχουμε και μετατροπές επωνύμων με καταλήξεις -άκης σε αντίστοιχα με -άκος (πρβ. Νηφάκης - Νηφάκος, Ροζάκης - Ροζάκος κ.ά.). Και αυτά τα επώνυμα είναι υποκοριστικά, που μεταβάλλονται σε πατρωνυμικά. Ετυμολογικά η κατάληξη -άκος βασίζεται στην παλαιότερη κατάληξη -άκιος με αποβολή του ιώτα. Ο σχηματισμός της όμως είναι μεταγενέστερος της καταλήξεως -άκης. Τα αντίστοιχα περιεκτικά και αυτών των επωνύμων σχηματίζονται με την κατάληξη -ιάνοι, π.χ. Πουλικάκος - Πουλικιάνοι. Τα επίθετα από τα επώνυμα αυτά σχηματίζονται, όπως και τα αντίστοιχα σε -άκης, με κατάληξη -ιάνικος, -η -ο -α, δηλαδή Πουλικιάνος, Πουλικιάνικα (συνοικία) κτλ.
Τα επώνυμα αυτής της κατηγορίας συναντώνται στην περιοχή της Μηλέας του τέως Δήμου Λεύκτρου και στο Οίτυλο, στη Μέσα και Προσηλιακή Μάνη και φτάνουν μέχρι τα Μπαρδουνοχώρια και την Επίδαυρο Λιμηρά, περιλαμβάνοντας ουσιαστικά όλη τη νότια Λακωνία.
Τα επώνυμα σε -έας και -άκος, ως μεταγενέστερα, από ομάδες ή υποδιαιρέσεις παλαιότερων γενών με επώνυμα συνήθως σε -άκης, ή σε γένη που έχουν δημιουργηθεί πρόσφατα με απόσχιση. Ένας λόγος, που τα επώνυμα σε -έας και -άκος είναι τόσο διαδεδομένα, είναι ότι η ανάπτυξή τους συνέπεσε με τη δημιουργία των μητρώων των δήμων και των δημοτολογίων μετά το 1840, οπότε έπρεπε οι δημότες να δηλώσουν ποιο επώνυμο επιθυμούσαν να κρατήσουν και φυσικά αυτοί προτιμούσαν εκείνο, με το οποίο ήταν περισσότερο γνωστοί ή διακρίνονταν, δηλαδή της υποομάδας ή γενιάς του γένους.
Από άποψη εθνική, τα επώνυμα είναι, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, ελληνικής ετυμολογίας. Πολλά μάλιστα έχουν βυζαντινή προέλευση. Μερικά έχουν αρβανίτικη και αρβανιτοβλάχικη ετυμολογία ή προέλευση (όπως Σουλέας, Γκινάκης, Λεωτσάκος, Νταβάκης, Δριβάκος, Μερκούρης κ.ά.), καθώς και τουρκική (όπως Μπουγιουγκλάκης, Γιολντασέας, Γαρδάσης κ.ά.). Συναντούνται επίσης, ελάχιστα με ιταλοβενετσιάνικη αφετηρία (όπως Βενετσανάκης, Πιερράκος, Λιμπεράκης, Καμπάνης) και πολύ λιγότερα με εβραϊκή (Αβραμάκης, Βρεόπουλος, Σολωμονάκης).
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε, ότι στα μανιάτικα επώνυμα είναι δυνατό να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της κοινωνικής συγκροτήσεως και του πολιτισμού της Μάνης, καθώς και τις ξένες επιδράσεις που η περιοχή δέχτηκε κατά καιρούς.
Τα ονόματα που σημαίνουν τον τόπο που κατάγεσαι:- ιανος, ανος
- κεχρι κεχριάνος, χωριό Κεχριάνικας.
- Μαλεύρι Μαλευριάνος, χωριό Μαλευριάνικα.
- γερακάρι Γερακαριάνος, χωριό Γερακαριάνικα όπως Νυκλιάνικα, Κριαλιάνικα, Καλαποθαριάνικα.
Αντρωνυμικά:Η γυναίκα παίρνει πάντα το όνομα του άντρα της και το βαφτιστικό και το οικογενειακό:
- ου, -αίνα όπως Βασιλού, Δημητρού, Γιαννού, Γιωργάκαινα, Νικολάκαινα.
Της νύφης με το βαφτιστικό όνομα του πεθερού Βασιλού Δημητρόνυφη, Πετρού Μεσισκλόνυφη, Τσατσουλόνυφη, Κυριαζόνυφη, από Δημητράκου - Μεσίσκλη.


Του Λευτέρη ΑλεξάκηΔ/ντή στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ: Μητριαρχία με ονόματα πατριαρχίας."

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Γιατί τα επίθετα των Κρητικών τελειώνουν σε -άκης;


Από την συχνή της χρήση ή κατάληξη – ακης στα επώνυμα συνδέεται αυτόματα στην σκέψη μας με την Κρήτη. π.χ – Καζαντζάκης, Θεοδωράκης, Μητσοτάκης.-------
 
Όμως δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι: ο Μάνος Χατζηδάκης για παράδειγμα ήταν από τήν Ξάνθη. Υπάρχει όμως μια σωρεία επωνύμων Κρητικών που μεγαλούργησαν στην Κρήτη και έξω από αυτή αλλά δεν τελειώνουν σε – ακης.
 
Μια θεωρεία είναι ότι το – ακης είναι τουρκική προσθήκη για να υποβιβάσουν το όνομα, όπως θα λέγαμε σήμερα Λιοντάρι – Λιονταρ – ακι
 
Άλλη θεωρεία είναι ότι τα κρητικά επίθετα πρόσφατα (σχετικά) γύρισαν σε – ακης. Παλιότερα ήταν ακριβώς το αντίθετο (υπερθετικά) πχ Σηφακας και όχι Σηφακακης. Κατά πάσα πιθανότητα στην ορεινή Κρήτη και στα Σφακιά θα συναντήσεις πολλά υπερθετικά επίθετα, σε αντίθεση με το υπόλοιπο νησί.
 
Ένας δημοφιλής αστικός μύθος που πλανάται επιμόνως είναι ότι το – άκης στα κρητικά επίθετα το επέβαλλαν οι Τούρκοι για να μειώνουν τους Κρητικούς.
 
Καμία σχέση: Επισήμως οι Τούρκοι δεν είχαν επώνυμα. Μονάχα κατά τα τέλη του 19ου αι μ.Χ που άρχισε η συστηματική καταγραφή επωνύμων, έγινε κατάχρηση του – άκης, όχι πάντως περισσότερο απ’ότι τα – άτος, – άκος, -πούλος, – όγλου ( – ίδης – άδης), – ίτσης ( – ιτσας, – ιτζας, – ιτζης), – έλης, – ούτσος κλπ, σε άλλες ελληνικές χώρες. Δηλαδή άρχισε η μετάλλαξη οικογενειακών επιθέτων στα δημόσια αρχεία, π.χ το Δάνδολος σε Δανδουλάκης, το Χαβαλές σε Χαβαλεδάκης, το Ραΐσης ( ρεΐς = πλοίαρχος, καπετάνιος καραβιού ) σε Ραϊσάκης, το Μαρούλης σε Μαρουλάκης, το Ρόκας σε Ροκάκης, το Μαράθης σε Μαραθάκης, το Λαμπάθης σε Λαμπαθάκης, το Καρδάμης σε Καρδαμάκης, το Καρπούζης σε Καρπουζάκης, το Μπάμιας σε Μπαμιάκης, το Μανούσος σε Μανουσάκης, το Αλυγίζος σε Αλυγιζάκης το Ροσμαρής σε Ροσμαράκης κτλ.
 
Βέβαια, η φυτική ετυμολογία του Ροσμαράκης είναι λίγο αμφίβολη, λόγω του ότι υφίστανται επώνυμα, όπως π.χ. Τερεζάκης, Ροσμαράκης, Μαρνελάκης και Ζαμπετάκης, που ενδεχομένως προέρχονται από ονόματα απογόνων αριστοκρατισσών από τη Δύση: Αντίστοιχα: Τερέζα Θηρεσία, Ροσμαρή Ροζ Μαρί, Ροδώ Μαρία, Μαρνέλα Μαρινέλλα – Μαρίνα, Ζαμπέτα Ελιζαμπέτα Ελίζαμπετ Ελισσάμπεθ οίκος Ελίσσας, από τις λαλιές της Δυτικής Σημιτικής Ομογλωσσίας !
 
Σε κάποιες περιοχές της Μεγαλονήσου, π.χ στα χωριά Ριζών (στο νομό Χανίων, εξού και ριζίτες & ριζίτικα), την επαρχία Σφακίων, τον ορεινό τομέα του νομού Ρεθύμνης, σημειώθηκε έντονη εμπάθεια ενάντια στην επίσημη καταχώρηση των επωνύμων με καταλήξεις -άκης, επειδή είχε διατηρηθεί στη συλλογική μνήμη ότι το να μεταδίδεται το επώνυμο απαράλλακτο, και χωρίς υποκοριστικά, από τον πατέρα στα παιδιά, αποτελεί χαρακτηριστικό αριστοκρατικής καταγωγής, ήτοι ευγενείας. Οπότε, με νωπό στη συλλογική μνήμη το κύρος των Αρχοντορωμαίων, οι κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών αντιστάθηκαν μαζικά στην ομογενοποίηση του -άκης,που έφερναν οι καλαμαράδες, κυρίως κατά την εποχή της Κρητικής Πολιτείας ([1878 – 1889], [1896] 1898 – 1908 [1η Δεκέμβρη 1913]).
 
Πάντως, πολλοί Μουσουλμάνοι Κρητικοί επίσης αναπτύσσουν παρατσούκλια κι επώνυμα με -άκης, ενώ αρκετοί από αυτούς τα διατηρούν επίσημα μέχρι σήμερα, π.χ στην Κω και στη Ρόδο. Ο περιβόητος Ιμπραήμ Αληδάκης (18ος αι), και ακόμα οι: Δελημπασάκης (ντελί μπασί = επικεφαλής των τρελών, οθωμανικού σώματος ατάκτων), Τσαουσάκης (τσαούς = λοχίας), Προββατάκης, Μεϊμαράκης (μεϊμάρ = αρχιτέκτονας), Μεϊντανάκης (μεϊντάνι = πλατεία), Πιστολάκης, Χαϊδαράκης, κλπ, αποτελούν Ρωμιούς ελληνόφωνους Μουσουλμάνους όλοι.
 
Το – άκης πρωτοεμφανίστηκε στη Ρωμανία κατά το 10ο αι μ.Χ., απ’όταν μαρτυρείται π.χ. η ύπαρξη του αριστοκρατικού οίκου των Ροδοκανάκηδων στην Κωνσταντινούπολη. Πάντως η χρήση αυτής της κατάληξης για αιώνες θα παραμείνει σπάνια, αλλά και αμφίβολη όπως στην περίπτωση του Χορτάκης – Χορτάτσης – Χορτάτζης, του ομώνυμου οίκου.
 
Ευρεία χρήση της κατάληξης – άκης θα σημειωθεί για πρώτη φορά κατά τους 15ο – 17ο αι στη Λακωνία, π.χ Γρηγοράκης, Δαβάκης, Καπετανάκης, Τζανετάκης (μικρός Τζανέτος μικρός Τζανής ή Ζανής = δημοφιλής φραγκογενής εκδοχή του Γιάννης, εκ του Jean) και Τρουπάκης, απ’ όπου θα διαδοθεί με αργό ρυθμό και στην Κρήτη, όπου καταγράφονται ονομαστά παραδείγματα, πριν κατακτήσουν οι Τούρκοι το νησί, και πριν οι Μανιάτες το γυρίσουν σε -άκος …
 
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επαγγελματικά επώνυμα με – άκης, που υποδηλώνουν και με τι δουλειές καταπιάνονταν οι πρόγονοί μας, όπως π.χ Βουλουμπασάκης (Μπουλουμπασάκης μπουλούκ μπασί = δεκανέας σε ασκέρι οθωμανικό), Σαρτζετάκης (σαρτζέτος σερτζέντε = λοχίας σε στρατό ιταλόφωνου κράτους), Βισαξάκης (Μπιτσαξάκης μπιτσαξή = μαιχαράς, τουρκιστί), Δερμιτζάκης (Ντερμιτζάκης ντεμιρτζή = σιδεράς, όπως και Δεμίρης Σιδέρης).
 
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι υπάρχουν κι επώνυμα που έχουν εντελώς τυχαία την κατάληξη -άκης, όπως το Μανιάκης εκ του ελληνιστικού μεσαιωνικού (ο) μανιάκης, ήτοι το περιδέραιο – διακριτικό βαθμού για τους αξιωματικούς του Ιππικού. Επίσης, προέκυψε και το Μαζαράκης από ομώνυμο ευγενές βλαχικό σόι, το Μενεγάκης εκ του ιταλικού Μενεγάτσιο (Menegazzo), το Μουζάκης εκ της αρβανίτικης φάρας Μουζακη Μουζακα, και το Ταγαλάκης εκ του τουρκικού Τανγαλακ ( οπλίτης σε άτακτο σώμα, κυριολεκτικά αστοιχείωτος, βλαξ).
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γιατί τα επίθετα των Κρητικών τελειώνουν σε -άκης;"

Τι είπε ο Αριστοτέλης πολλά χρόνια πριν για την σημερινη Ελλαδα!


Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν...
οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι… οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά..

 Αριστοτέλης
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.gr/ | 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι είπε ο Αριστοτέλης πολλά χρόνια πριν για την σημερινη Ελλαδα! "

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ----
Μία στρατηγική κίνηση που έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος προκειμένου να διασφαλίσει την οικονομική και όχι μόνο την εδαφική κατάκτηση του κόσμου ήταν να δημιουργήσει την πρώτη διεθνή νομισματική ενοποίηση καθιερώνοντας σε μεγάλο βαθμό τη χρήση ενός νομίσματος σε όλες τις χώρες που είχε κατακτήσει, με το νομισματικό έλεγχο να αναλαμβάνεται από τη μητρόπολη.

 Στην πορεία της ιστορίας και μέχρι σήμερα κάθε αυτοκρατορία επέβαλλε στους κατακτημένους λαούς το δικό της νόμισμα και ασκούσε η ίδια τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής.
Με τις ΗΠΑ να αποτελούν την τελευταία παγκόσμια οικονομική αυτοκρατορία το διεθνές νόμισμα στη μοντέρνα οικονομική ιστορία ήταν και συνεχίζει να είναι το δολάριο και αυτό τους έδωσε και συνεχίζει να τους δίνει ένα μοναδικό πλεονέκτημα έναντι της Ευρώπης και των υπόλοιπων ανταγωνιστών τους το οποίο φροντίζουν να χρησιμοποιούν με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
 Η μετατροπή της Κίνας σε οικονομική υπερδύναμη συνοδεύτηκε από το νομισματικό της πόλεμο με τις ΗΠΑ ο οποίος συνεχίζει να μαίνεται όπως αποδείχτηκε και από την πρόσφατη συνάντηση των G20 κρατών όπου το θέμα αυτό κυριάρχησε.

Μία νομισματική ενοποίηση όπως η ευρωπαϊκή μπορεί να φαίνεται απόλυτα θετική όσο η διεθνής οικονομία διανύει μία περίοδο άνθησης καθώς δημιουργεί ένα περιβάλλον ασφάλειας και σταθερότητας για τα συμμετέχοντα σε αυτήν κράτη και μία ασπίδα προστασίας απέναντι στη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ ή στις κερδοσκοπικές νομισματικές επιθέσεις (όπως αυτές που διέλυσαν την Ευρώπη στις αρχές του ΄90 και τις ασιατικές τίγρεις το 1997). Στη διάρκεια κρίσεων και περιόδων ύφεσης, ωστόσο, αναδεικνύονται αμέσως τα προβλήματα που πηγάζουν από αυτήν καθώς η οξεία επιδείνωση του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος προκαλεί την ταχύτατη μεγέθυνσή τους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει την πρώτη της μεγάλη οικονομική ύφεση η οποία γρήγορα ανέδειξε τις αδυναμίες της νομισματική ενοποίησης και απέδειξε πως ο πραγματικός νομισματικός ηγέτης της ΕΕ δεν είναι άλλος από τη Γερμανία και ότι αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα πριν από ένδεκα, περίπου, χρόνια ήταν οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ να υιοθετήσουν το μάρκο κάνοντας τη Γερμανία μία μίνι οικονομική αυτοκρατορία.
Οι χώρες παρέδωσαν τη ʽνομισματική τους κυριαρχίαʼ λαμβάνοντας διάφορα πρόσκαιρα ανταλλάγματα μεταξύ των οποίων και την πρόσβαση σε φθηνά δανειακά κεφάλαια. Αν η ΕΕ είχε δημιουργηθεί το 1980 τότε τα κράτη θα είχαν μπροστά τους μία 20αετία διεθνούς ανάπτυξης προκειμένου να προλάβουν να εκμεταλλευτούν τις οικονομικές ευκαιρίες και να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν μία ισχυρή οικονομική κοινότητα αλλά αυτό δε συνέβη και η ΕΕ έζησε τα παιδικά της χρόνια μέσα στη χειρότερη δεκαετία από το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα σε αυτήν τη δεκαετία οι οικονομικοί και νομισματικοί πόλεμοι έχουν γίνει βάναυσοι με τις ΗΠΑ να συντηρούν μία πολιτική σταθερής υποτίμησης του δολαρίου έναντι των υπόλοιπων νομισμάτων και με τη Γερμανία να βγαίνει η μεγάλη κερδισμένη της ΕΕ καθώς το ευρώ της επιτρέπει να πουλά τα εμπορεύματα της πολύ φθηνότερα απʼ ότι αν είχε παραμείνει στο μάρκο.
Οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, ωστόσο, έχουν βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση αφού αν είχαν κρατήσει τα εθνικά τους νομίσματα αυτά θα είχαν υποτιμηθεί από 10% μέχρι 30% από την αρχή της κρίσης συμβάλλοντας καταλυτικά στην οικονομική τους επιβίωση. Η επιλογή αυτή δε θα υπήρχε, βέβαια, μόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης αλλά και νωρίτερα και αυτό θα μπορούσε να αποβεί ιδιαίτερα θετικό στην περίπτωση της Ελλάδας η οποία από την είσοδο της στην ΕΕ ʽέτρεξεʼ με πληθωρισμό πολύ μεγαλύτερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και έχασε σε μονάδες ανταγωνιστικότητας φτάνοντας στο 2010 να χρειάζεται μία υποτίμηση τουλάχιστον της τάξης του 10%.
Αυτό όμως δε μπορεί να συμβεί και η οικονομική κρίση ανέδειξε μία νομισματική κρίση η οποία με τη σειρά της ευνόησε τη δημιουργία της ʽελληνικής κρίσηςʼ η οποία οδήγησε την Ελλάδα στη χρηματοπιστωτική πτώχευση και την Ευρώπη στην ʽευρωπαϊκή κρίσηʼ. Το ευρώ υπέστη ένα θεαματικό κραχ το οποίο αντιμετωπίστηκε μόνο αφού η χώρα οδηγήθηκε στο ΔΝΤ αλλά η ζημία στην αξιοπιστία του ως ένα ισχυρό νόμισμα είχε, ήδη, γίνει και δεν άργησε να έρθει η δεύτερη ευρωπαϊκή κρίση με επίκεντρο αυτή τη φορά την Ιρλανδία και αποδέκτη της και πάλι το ευρώ.

Μπορεί να μην είναι προφανές αλλά η ʽιρλανδική κρίσηʼ είναι πολύ πιο σημαντική από την ʽελληνικήʼ. Σε αντίθεση με την Ελλάδα η Ιρλανδία υποτίθεται ότι είχε μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στην Ευρώπη με διαφάνεια και ξεκάθαρα στατιστικά στοιχεία, αναπτυξιακή πολιτική και διεθνή αναγνώριση της οικονομικής της προόδου.Πέρα από αυτό, όταν επλήγη από τη διεθνή κρίση έλαβε αμέσως σημαντικά δημοσιονομικά μέτρα και υιοθέτησε μία πολιτική λιτότητας η οποία υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχει αποδώσει μέχρι σήμερα. Αυτό, όμως, δεν έγινε και οι Ιρλανδοί πολιτικοί έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται αν το πρόβλημα δεν είναι τελικά η Ιρλανδία αλλά το ίδιο το ευρώ.
Γιατί αν η ʽρίζα του κακούʼ βρίσκεται, έστω και σε ένα βαθμό και στο ευρωπαϊκό νόμισμα τότε η κρίση δε θα σταματήσει εδώ αλλά θα επεκταθεί και στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και δε θα σταματήσει πριν αγγίξει ακόμη και τη Γαλλία. Η ιδέα μίας Κοινότητας κρατών που παρά το γεγονός ότι έχουν εντελώς διαφορετικές οικονομίες μοιράζονται κοινό νόμισμα και κοινή νομισματική πολιτική με την ελπίδα ότι αυτό θα συμβάλλει τελικά στην άμβλυνση των οικονομικών διαφορών τους και στην οικονομική τους σύγκλιση μοιάζει με πείραμα που δοκιμάστηκε και δεν πέτυχε.
Αν το ευρώ δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Γερμανίας τότε σήμερα θα είχε εγκαταλειφθεί αλλά σε αυτή τη φάση μία κατάρρευση του ευρώ είναι πιθανότερο να βλάψει περισσότερο τη Γερμανία παρά τις περιφερειακές οικονομίες και αυτό αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους της τεράστιας προσπάθειας διάσωσης του.
Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
info@sta-gr.comΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ"

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων


Artist: Marianne von WerefkinArtist: Marianne von Werefkin

Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων, Χαλίλ Γκιμπράν---

  Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη...Ο Χαλίλ Γκιμπράν ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο» όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης.
 Ο Χαλίλ Γκιμπράν ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο» όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης.---
Ας διαβάσουμε μερικές φράσεις του, μέσα από τον τεράστιο “κήπο” των γραπτών του, αυτής της πνευματικής κληρονομιάς που μας άφησε για να πορευόμαστε εν συνειδήσει.

1. Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.

2. Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών των ανθρώπων.

3. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.

4. Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.

5. Το κακό που κάνουν άλλοι σε σένα, είναι πιο εύκολο να το ξεχάσεις, από το κακό που κάνεις εσύ σε άλλους.

6. Μπορεί να ξεχνάς εκείνους που σε έκαναν να γελάσεις, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις εκείνους που ήταν δίπλα σου στις πιο σκοτεινές στιγμές.

7. Τα απλά πράγματα στη ζωή, είναι και τα πιο συναρπαστικά.

8. Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη.

9. Πάντα να βάζεις αγάπη στη δουλειά σου.

10. Για να καταλάβεις την καρδιά και το μυαλό ενός ανθρώπου, δες τι σε εμπνέει να κάνεις.

11. Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν είναι κτητική.

12. Προσπάθησε να αντιμετωπίζεις τους κακούς τρόπους των ανθρώπων με ευχάριστο τρόπο.

13. Η αγάπη συνδέει τα πάντα μέσα σε μια απόλυτη αρμονία.

14. Δες και τη θετική πλευρά της ζωής.

15. Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.

16. Η αληθινή αγάπη δημιουργείται όταν δυο άνθρωποι βρεθούν κοντά, πρώτα στο πνεύμα.

17. Αφήστε χώρο στις σχέσεις σας.

18. Αν προσεύχεσαι όταν βρέχει, θυμήσου να προσευχηθείς και όταν έχει λιακάδα.

19. Όταν δίνεις ολόκληρο τον εαυτό σου, τότε δίνεις πραγματικά.

20. Η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας.

21. Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν. Είναι γιοι και κόρες, της ίδιας της ζωής.

22. Κάθε σχέση πρέπει να είναι ελεύθερη από δεσμά.

23. Να είσαι ευγνώμων για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή σου. Και τα δύο σου δίδαξαν κάτι.

24. Η στάση σου απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και τη στάση της ζωής απέναντί σου.

25. Ο φίλος που βρίσκεται μακριά, καμιά φορά είναι πιο κοντά σου από εκείνον που ζει στη διπλανή πόρτα.



Πηγή: anapnoes.gr


Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων"

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ-----


Εδώ το πνεύμα, εκεί το πνεύμα, που είναι το Ελληνικο πνεύμα;--
Πράγματι σαν το παιχνίδι του παπά με τα χαρτιά της τράπουλας ψάχνουμε να βρούμε και πολλοί αναρωτιούνται (όσοι μπορούν ακόμη να τολμούν) τι πραγματικά έγινε αυτό το πανάρχαιο, αξιοθαύμαστο πνεύμα του αρχαίου Έλληνα;
Υπάρχει ακόμα; Εάν ναι που είναι;Που πήγε; Έφυγε; Πέταξε; Το πήρε ο άνεμος; Χάθηκε για πάντα;

Πάρα πολλοί ξένοι «παντογνώστες» με μεγάλες περγαμηνές έχουν επανειλημμένα τρέξει να ανακοινώσουν με μεγάλη άνεση και βεβαιότητα ότι οι μοντέρνοι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους προγόνους μας και φυσικά δεν έχουν καθόλου το πνεύμα τους. Μήπως πιστεύουν ότι το πνεύμα χάθηκε μαζί με τον θάνατο των υλικών σωμάτων των αρχαίων;
Δηλαδή η διάρκεια ζωής του πνεύματος είναι όσο και του υλικού σώματος;
Είμαστε άραγε μείγμα Τούρκων και Σλάβων ή άλλων κατωτέρων πολιτιστικών εθνικοτήτων; και εάν ναι, γιατί πράγματι τόση προσπάθεια, τόσο πάθος και αγώνας για να μας διαβεβαιώσουν γι ' αυτό.

Είναι αλήθεια ότι όποιος έλθει στην Ελλάδα του σήμερα θα απογοητευτεί. Όποιος αναγκαστεί να ακουμπήσει την οποιαδήποτε κρατική γραφειοκρατία και μηχανή θα τραυματιστεί ή και ακόμη μπορεί να καεί ή να καταστραφεί.«Η Ελλάδα είναι καλή μόνο για διακοπές» θ' ακούμε συχνά από τους Έλληνες του εξωτερικού και δεν έχουν καθ' όλου άδικο.
Μα και εμείς οι σκεπτόμενοι Έλληνες είμαστε όλοι απογοητευμένοι.
Μας παίρνουν την γλώσσα μας, την ιστορία μας και την ηθική μας βάζοντας ότι πιο πρόστυχο και ανήθικο υπάρχει μέσα στα σπίτια μας δια μέσου των ΜΜΕ.
Παντού φαίνεται να επιβραβεύεται η αδικία, το ψέμα, η μικρότητα, η κακομοιριά και γενικά οτιδήποτε δεν μπορεί να κάνει υπερήφανου ς τους σημερινούς Έλληνες.
Οπδήποτε μπορεί να μας κλέψει την υπερηφάνεια μας.
Δεν χρειάζεται νο αναφέρουμε ότι σήμερα, όσοι πρόσφεραν το αίμα τους για την Ελλάδα, φοβούντω να το ανακοινώσουν λες και έκαναν κάτι στραβό.
Στην ιστορία μας όμως αλλά και στην καθημερινότητα βλέπουμε ότι ο Έλληνας όταν του ζητηθεί βοήθεια την δίδει με υπέρμετρο ενθουσιασμό και με όλη την ψυχική τοι δύναμη.

Όπου δεν τον εμποδίζει αυτός ο αόρατος μηχανισμός, δημιουργεί κω μεγαλουργεί.
Δεν χρειάζεται φυσικά να κάνουμε αναφορά στους Έλληνες του εξωτερικού Οί οποίοι όπου και να επήγαν μεγαλούργησαν. Προσφέρουν όμως ακόμη και σήμερο τις υπηρεσίες τους και τις γνώσεις τους στους ξένους και όχι στην πατρίδα.
Παραδείγματα των τελευταίων χρόνων για την Ελληνική μεγαλοψυχία έχουμε άπειρα, όπως ο πάρα πολύ καλά οργανωμένος αγώνας της Φιλικής, ο αγώνας τοι '21, ο Μακεδονικός αγώνας, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η Μικρασιάτικη εκστρατεία, το έπος του '40.

Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλά, μπορεί και αμέτρητα μικρότερα περιστατικά που συνέχεια απεικονίζουν και διαλαλούν το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής και φυσικό.του αρχαίου και τωρινού Ελληνικού πνεύματος. Τα περιστατικά αυτά ως είναι ευνόητον, η ιστορία ούτε που τα έχει ακουμπήσει.
Δεν θα μιλήσουμε ούτε θα καταγράψουμε λεπτομέρειες διότι και κάποιους μπορεί να αδικήσουμε αλλά και με τα τόσα πολλά μπορεί να κουράσουμε.
Η αλήθεια όμως είναι ότι και τώρα, μόλις κάποιος έχει πρόβλημα και το
γνωστοποιήσουν στην τηλεόραση, όλος ο κόσμος γεμάτος συγκίνηση θα τρέξει νc
τον βοηθήσει. Όχι ο κρατικός μηχανισμός αλλά οι Έλληνες.

Αγαπητοί μου φίλοι, το πνεύμα, όπως και οι ψυχικές ικανότητες και αρετές δεν χάνονται, δεν φεύγουν, δεν σβήνουν, αντίθετα με τα χρόνια και τους καιρούς μεγαλώνουν και αυξάνουν.
Το πνεύμα των αρχαίων ημών προγόνων είναι μέσα μας, ζει, πάλετε, φωνάζει.
Γι αυτό και είμαστε όλο συγκίνηση και ενθουσιασμό για ότι κάνουμε. Ή συν - κίνηση κινεί και το πνεύμα μας, το κάνει να ζει, να λαμβάνει μέρος να συμβάλει μαζί με τα σωματάκια μας και έτσι να δημιουργεί.

ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΖΩΝΤΆΝΙΑ; ΟΛΟ ΖΩΗ·,
Αυτό το γνωρίζουν οι διάφοροι ξένοι, το θαυμάζουν αλλά και το φοβούνται και επειδή δεν μπορούν να καταφέρουν να γίνουν σαν κι εμάς προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας μειώσουν, να μας αποσπάσουν την ελπίδα και αλίμονο την πίστη, ότι μπορούμε να βρούμε και πάλι το πνεύμα μας και μαζί τις ικανότητες μας.

Το πνεύμα μας και φυσικά την γνώση μας (εννοώ την ψυχική) και τις αρετές μας, δεν μπορούν να μας τις πάρουν. Μπορούν όμως να τις μπλοκάρουν για να μην έλθουν στην επιφάνεια, να μην εμφανισθούν και έτσι να μείνουν για πάντα θαμμένες και αφανές μέσα στις ψυχές μας.
Ας δούμε λοιπόν τι πραγματικά έχουμε μέσα μας. Ας δούμε τις αρετές μας και τις ψυχικές ικανότητες μας και ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε και να κλέβουμε τους εαυτούς μας, διότι τότε θα γίνουμε μοντέρνοι σκλάβοι και εμείς και τα παιδιά μας.
Ας σταματήσουμε να ακολουθούμε τις μικρότητες που μας δίδουν για παράδειγμα τα ΜΜΕ. και οι διάφοροι κρατικοί μηχανισμοί.

Ας σταματήσουμε τα κουτσομπολιά και τα πολλά λόγια, τα οποία ικανοποιούν μόνο τον εγωισμό μας.Ας σταματήσουμε να παρακολουθούμε το τι κάνουν οι άλλοι και ας συγκεντρωθούμε στο τι κάνουμε εμείς.
Ας δούμε πως μπορούμε να καλυτερεύσουμε τον εαυτόν μας.
Ας δούμε τι μπορούμε να προσφέρουμε καλύτερα στο σύνολο και πως μπορούμε να γίνουμε ποιο υπεύθυνοι και θετικοί, σε οποιονδήποτε τομέα και αν βρισκόμαστε.
Ας γίνουμε σωστοί οικογενειάρχες, σωστοί γονείς, σωστοί δάσκαλοι και καθηγητές, σωστοί υπάλληλοι, σωστοί γιατροί, σωστοί εργάτες, σωστοί εργολάβοι, σωστοί άνθρωποι.
Ας βάλουμε και πάλι ΚΑΛΛΟΣ σε οτιδήποτε κάνουμε.
Ας βάλουμε αγάπη σε ότι δημιουργούμε.
Ας σεβαστούμε τους εαυτούς μας και ας γίνουμε και πάλι παραδείγματα προς μίμηση.
Ας γίνουμε και πάλι υπερήφανοι για το ποίοι είμαστε, ας σηκώσουμε επιτέλους τα κεφάλια μας και χωρίς φόβο και ντροπή, ας βροντοφωνάξουμε
ΝΑΙ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥΣ ΠΆΛΕΤΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
Δεν είναι δύσκολο να το επιτύχουμε, αρκεί να το πιστέψουμε. Εάν δεν οραματιστούμε, δεν μπορούμε να ελπίσουμε και εάν δεν ελπίζεις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Μπορούμε, ΘΕΛΗΣΗ χρειάζεται.ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,"

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

ΠΟΜΑΚΟΙ= ΕΛΛΗΝΕΣ


pomakoi4

Αγαπητοί φίλοι.
Πριν ένα χρόνο περίπου έκανα μια προσωπική έκληση προκειμένου να βοηθηθεί η Πομάκικη
εφημερίδα ΖΑΓΑ'ΛΙΣΑ.  Εφέτος παίρνω το θάρρος και πάλι να σας υπενθυμίσω ότι η εφημερίδα 
συνεχίζει την έντυπη και ηλεκτρονική της έκδοση.
Θεωρώ εθνική υποχρέωση και χρέος του καθενός που θα λάβει το μήνυμα αυτό να βοηθήσει
ώστε η φωνή αυτή να μην σβύσει.
Είναι γνωστό ότι σε κάθε χώρα υπάρχουν εθνικές μειονότητες οι οποίες έχουν το δικαίωμα να
διατηρούν την εθνική τους προσωπικότητα (βλ. ήθη, έθιμα, γλώσσα) η οποία και πρέπει να
είναι σεβαστή.
Όμως όπως είναι γνωστό, εδώ και πολλά χρόνια, το τούρκικο Προξενείο στην Κομοτηνή, φερέφωνο
τής τούρκικης κυβέρνησης και χρηματοδοτούμενο απ' αυτή προσπαθεί να διογκώσει τον πλη-
θυσμό του στην Θράκη συμπεριλαμβάνοντας στις τάξεις τού ελληνο-ισλαμικού πληθυσμού και 
άλλες μειονότητες ώστε να δημιουργήσει μια ντε φάκτο κατάσταση που θα ενισχύσει την θέση
του ότι η δυτική Θράκη ανήκει στην Τουρκία.
Έχοντας εξαπολύσει τους γνωστούς "γκρίζους λύκους" εκείνους που έδιωξαν τους Έλληνες από 
την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, όπως και τους... "άποικους" στα κατεχόμενα
εδάφη τής Κύπρου προωθεί με την βοήθειά τους τις ίδιες μεθόδους και στην Θράκη. 
Δυστυχώς, τα ελληνικά κόμματα (κυβερνώντα και αντιπολιτευόμενα) προκειμένου να κερδίσουν
μερικές έδρες στο ελληνικό κοινοβούλιο από χρόνια τώρα εντάσσουν στις τάξεις τους μειονοτι-
κούς υποψηφίους και βουλευτές στο όνομα μιας αρρωστημένης φιλο-τουρκικής πολιτικής οι 
οποίοι προωθούν ανομολόγητες απαιτήσεις ενώ ταυτόχρονα για πολλά χρόνια τώρα έχουν απο-
γυμνώσει την ελληνική Παιδεία από τις πατροπαράδοτες εθνικές της ρίζες.
Προκειμένου, λοιπόν, να σταματήσει η αιμορραγούσα αυτή κατάσταση προτρέπω κάθε φίλο -
συμπατριώτη να καταθέσει τον... οβολόν του σύμφωνα με τα επισυναπτόμενα στοιχεία.
Με πατριωτικούς χαιρετισμούς.
Νι Κάππα (Αθήνα)

Επαφή


Διμηνιαία έκδοση

Ιδρυτής: Κέντρο Πομακικών Ερευνών

Ιδιοκτήτης: Κέντρο Πομακικών Ερευνών
Εκδότης/Διευθυντής: Ιμάμ Αχμέτ
Εκτύπωση: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Α.Ε.
Διεύθυνση : Εφημερίδα Ζαγάλισα, Τ.Θ. 1289 Θρυλόριο, 691 00 Κομοτηνή
Ηλεκτρονική Διεύθυνση: kepoer@yahoo.gr
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6988.448.432
Ποσό Ετήσιας Συνδρομής Εσωτερικού 20€
Ποσό Ετήσιας Συνδρομής Εξωτερικού 35€
Αρ. Λογαριασμού Τραπέζης:
Eurobank 0026-0464-32-0100056534,
Εθνική 378/365735-37
(Παρακαλούμε ζητάτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ από την Τράπεζα την αναγραφή του ονοματεπωνύμου σας)
Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε:  http://zagalisa.gr/contact
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΟΜΑΚΟΙ= ΕΛΛΗΝΕΣ"
Related Posts with Thumbnails