Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Νέα επιτυχία της κυπριακής ΑΟΖ



Του Νίκου Λυγερού
Με το δεύτερο γύρο παραχώρησης, η Κύπρος κατάφερε ένα νέο επίτευγμα. Συνεχίζει ακατάπαυστα την πορεία της στον τομέα της ενέργειας χάρη στην τεχνογνωσία του Σόλωνα Κασσίνη του μαχητή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ο οποίος συνεχίζει το έργο του δίχως να δίνει σημασία στους ραγιάδες και προσπερνώντας κάθε διαδικαστικό εμπόδιο. Επί του πρακτέου, η Κύπρος αρχίζει να γεμίζει τη σκακιέρα της ΑΟΖ της με πολύτιμα κομμάτια που της δίνουν όλο και περισσότερη αξία. Τώρα δεν υπάρχει πια μόνο το οικόπεδο 12 με το περίφημο κοίτασμα Αφροδίτη έρχονται άλλα τέσσερα οικόπεδα να συμπληρώσουν αυτήν την πρώτη επιτυχία. Αυτά τα οικόπεδα έχουν επιπλέον την ιδιότητα να βρίσκονται κοντά στα όρια της κυπριακής ΑΟΖ. Πιο συγκεκριμένα το οικόπεδο 11 εφάπτεται με την αιγυπτιακή ΑΟΖ και το οικόπεδο 3 εφάπτεται με τη λιβανέζικη ΑΟΖ. Συμπληρωματικά λειτουργούν τα οικόπεδα 2 και 9 που επιτρέπουν ένα ενιαίο πλαίσιο, με την τοπολογική έννοια, μεταξύ των 5 οικοπέδων. Τώρα πια το οικόπεδο 12 δεν είναι απομακρυσμένο από την Κύπρο αλλά ενώνεται με αυτή μέσω των οικοπέδων 9 και 2. Από την ενεργειακή πλευρά δεν είναι τυχαίο ότι τα οικόπεδα 9 και 11 αγγίζουν το οικόπεδο 12 όπου η ύπαρξη φυσικού αερίου είναι δεδομένη. Πιο αναλυτικά η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κύπρου σημαίνει ότι συνεχίζουν οι τελικές διαπραγματεύσεις για τα τεμάχια 2, 3, 9 και 11. Η διαδικασία αυτή αφορά πλέον την ιταλική εταιρεία ΕΝΙ για το οικόπεδο 2, την κορεατική εταιρεία Gogas για το οικόπεδο 3, την γαλλο-ρωσική κοινοπραξία για το οικόπεδο 9 και τη γαλλική εταιρεία TOTAL για το οικόπεδο 11. Πιο συγκεκριμένα, η κοινοπραξία αποτελείται από τη γαλλική Total E&P Activities και τις δύο ρωσικές εταιρείες Novatec και GP Global Resources. Γίνεται λοιπόν κατανοητό σε όλους ότι αυτή η νέα επιτυχία της Κυπριακής ΑΟΖ έχει και γεωπολιτικές επιπτώσεις. Δύο από τις εταιρείες είναι ευρωπαϊκές με μεγάλη παράδοση στον τομέα των υδρογονανθράκων και δύο ρωσικές και μια ασιατική. Η Κύπρος κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να συγκεντρώσει ξένες χώρες στην ΑΟΖ της, πράγμα το οποίο την ενισχύει ουσιαστικά. Επιπλέον πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι αυτά τα 4 νέα οικόπεδα αποτελούν την πρώτη φάση αυτού του δεύτερου γύρου παραχώρησης που συνεχίζεται βέβαια με άλλα 5 οικόπεδα: 5,6,7,8 και 13. Η Κύπρος ακολουθεί τη διεθνή πρακτική και δίνει σταδιακές αδειοδοτήσεις. Σε κάθε περίπτωση με αυτήν την πρώτη φάση, ο ενεργειακός της τομέας αποκτά μια συνεκτικότητα, η οποία είναι τοποστρατηγικά πάρα πολύ σημαντική αφού ενώνει την Κύπρο άμεσα με το περίφημο οικόπεδο 12. Ένα άλλο σημαντικό παράγοντα που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι το ποσοστό της Κύπρου μετά τα ανακτήσιμα έξοδα θα προσεγγίζει το 70%. Επιπλέον λόγω του συμβολαίου, οι εταιρείες πρέπει να καταβάλουν bonus υπογραφών, που σημαίνει πρακτικά ότι η Κύπρος θα έχει άμεσα έσοδα με την υπογραφή. Το όλο πλαίσιο δείχνει όχι μόνο τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλά δικαιώνει και τη μνήμη του Τάσου Παπαδόπουλου που τόσο προώθησε το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νέα επιτυχία της κυπριακής ΑΟΖ"

Αργές κινήσεις και ΑΟΖ


Του Νίκου Λυγερού

Για το θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, βλέπουμε αργές κινήσεις και αναρωτιόμαστε όλοι για ποιο λόγο. Πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής ότι το θέμα της Τουρκίας και της αρνητικής αντίδρασης αν θεσπίσουμε την ΑΟΖ μας απλά δεν στέκει. Η Κύπρος έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004 και η Τουρκία όχι μόνο δεν έκανε καμία ουσιαστική κίνηση εναντίον της, αλλά επιπλέον τώρα που βρέθηκε αντικειμενικά φυσικό αέριο στο κοίτασμα Αφροδίτη, προσπαθεί να την πείσει ότι ο μελλοντικός αγωγός φυσικού αερίου θα ήταν προτιμότερο να περάσει από την περιοχή της. Η Τουρκία μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Λόγω της Μαύρης Θάλασσας γνωρίζει πολύ καλά κάθε άρθρο του Δικαίου της Θάλασσας και το τηρεί, ακόμα και αν δεν το έχει υπογράψει. Παλεύει εναντίον του εδώ και δεκαετίες και τελικά δεν κατάφερε τίποτα, ειδικά όσον αφορά στη Μεσόγειο, την οποία ήθελε να χαρακτηρίσει ως κλειστή θάλασσα. Γιατί τώρα στη Μεσόγειο υπάρχουν επίσημες συμφωνίες οριοθέτησης και όχι μόνο θέσπισης ειδικά στην Ανατολική. Κατά συνέπεια, όλο το σούσουρο που γίνεται περί Τουρκίας είναι απλώς πολύς θόρυβος για το τίποτα όσον αφορά τις διακρατικές σχέσεις. Και αυτοί που χρησιμοποιούν τέτοιου τύπου επιχειρήματα έχουν ξεχάσει τη συμφωνία μας με την Ιταλία περί υφαλοκρηπίδας το 1977. Κατά συνέπεια πρέπει να αναλύσουμε διαφορετικά αυτήν την προσπάθεια για να καθυστερήσει η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Όταν εξετάζουμε τα στοιχεία που αφορούν στο επίσημο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, αντιλαμβανόμαστε ότι η Ελλάδα ξοδεύει σε καύσιμα 17 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αυτά τα έξοδα είναι, θέλουμε δεν θέλουμε, αντικειμενικά κι αν εξαιρέσουμε την μικρή παραγωγή του Πρίνου, γίνεται αντιληπτό σε όλους ότι πρόκειται για κόστος περί υδρογονανθράκων από το οποίο θα μπορέσουμε ν’ απαλλαγούμε όταν θα παράγουμε από τα δικά μας αποθέματα. Και αυτό θα γίνει μόνο με το δικό μας εργατικό δυναμικό. Όταν όμως δεν υπάρχει ΑΟΖ και λόγω των μικρών εθνικών χωρικών υδάτων ουσιαστικά δεν γίνεται τίποτα στη θάλασσα, τότε μπορούν ακόμα και τοπικές εταιρείες δίχως διεθνή εμβέλεια να παίζουν μονοπωλιακά σε μια μικρή αγορά. Είναι καλό να το ξέρουμε για να μην προβληματιζόμαστε με προσπάθειες που καθυστερούν τη θέσπιση. Δεν έχουν βέβαια καμιά σχέση με πατριωτισμό και αφορούν αποκλειστικά οικονομικά συμφέροντα. Αυτές οι εταιρείες δεν έχουν καταλάβει ότι θα μπορέσουν και αυτές να παίξουν το ρόλο τους με την ελληνική ΑΟΖ και θεωρούν ότι είναι προτιμότερο να μην ανοίξει αυτή η τεράστια αγορά για την πατρίδα μας. Έτσι αντιδρούν και προβάλλουν, λόγω έλλειψης στρατηγικής, επιχειρήματα όπως το προηγούμενο. Στην πραγματικότητα, επί του πρακτέου, η εθνική πολιτική θα πρέπει να τους πείσει για να σταθούν μαζί μας σε αυτήν την προσπάθεια, διότι η Ελλάδα μας πρέπει να ξεπεράσει τις φοβίες τους και να περάσει στο στάδιο της ανάπτυξης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αργές κινήσεις και ΑΟΖ"

Το πρώτο στάδιο του αγώνα


Του Νίκου Λυγερού

Για όσους αναρωτιούνται αν μπορούν ή όχι να γίνουν μαχητές ή αγωνιστές πρέπει να συνειδητοποιήσουν ποιο είναι το πρώτο στάδιο μετά την αντίληψη της αναγκαιότητας της θέσης. Δεν είναι βέβαια η αντίσταση, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, διότι χωρίς στάση μετατρέπεται σε αντίδραση δίχως προοπτικές εξέλιξης. Και ο λόγος είναι απλός. Δίχως υπόβαθρο και υπόσταση δεν μπορείς να υποστηρίξεις τη θέση σου και κατά συνέπεια, αυτή η απόφαση μπορεί να οδηγήσει μόνο και μόνο στον φανατισμό. Η νοημοσύνη επιτρέπει να αποφύγουμε αυτή την παγίδα, αλλά μόνο η σκέψη όταν έχει πρόσβαση στις πηγές. Δίχως τις πηγές, η σκέψη δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια που έχει εντοπίσει η νοημοσύνη. Στο επίπεδο όμως της ηθικής, το πιο σημαντικό στάδιο ακόμα και αν είναι μόνο το πρώτο, είναι να πάρει κανείς θέση πάνω σε ένα ζήτημα. Αρχικά όχι για να το αλλάξει, διότι μπορεί και να μην έχει τη δυνατότητα. Πρέπει όμως, διότι είναι το πρέπον να υπάρξει ο λόγος. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, κάποιος ακόμα και αν δεν είναι δίκαιος, θα μπορέσει να δικαιολογήσει την ύπαρξή του, όταν περάσουν τα γεγονότα. Δεν μπορεί ο καθένας μας να λέει ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα και γι’ αυτό το λόγο δεν είπε τίποτα. Κάποιος έπρεπε να πει κάτι εναντίον του Κεμαλισμού, μετά του Σταλινισμού κι ύστερα του Ναζισμού. Δεν μπορείς απλώς να αποδέχεσαι τα πάντα, για να μην ενοχληθείς μέσα στην καθημερινότητά σου. Απέναντι στις γενοκτονίες που είναι πάντα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, πρέπει ο καθένας μας να πάρει μια θέση. Διότι κάθε φορά που παραμένεις ουδέτερος είναι σαν να επιλέγεις τη θέση του θύτη και ποτέ του θύματος. Το πρώτο στάδιο του αγώνα είναι η θέση του ανθρώπου απέναντι στην αδιαφορία της κοινωνίας για ένα πρόβλημα που θεωρεί ότι δεν την αφορά. Κι όμως αυτό το πρόβλημα μπορεί να ανήκει στην ουσία, δηλαδή στην εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Με αυτή τη θέση, ο κάθε άνθρωπος διεκδικεί να ανήκει ενεργά στην Ανθρωπότητα. Αυτός ο διαχωρισμός απελευθερώνει τους ανθρώπους από τα άτομα που αδιαφορούν και ξεχνούν τα πάντα. Δίχως αυτό το πρώτο στάδιο, η ύπαρξη δεν μπορεί να γίνει ποτέ πραγματική ζωή, διότι πολύ απλά η καθημερινότητα δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει ζωή, όπως και η επανάληψη του παρόντος δεν μπορεί να γίνει μέλλον, διότι δεν έχει παρελθόν. Με άλλα λόγια, η θέση του ανθρώπου είναι στην ουσία μια μη αναστρέψιμη πράξη, η οποία ως πράξη έργου, χαρακτηρίζει και το ον. Με αυτήν την έννοια θεωρούμε ότι το έργο δημιουργεί το ον και όχι το αντίθετο. Με το πρώτο στάδιο του αγώνα, ο άνθρωπος αρχίζει μια εξέλιξη, η οποία εκ φύσεως τον αλλάζει. Με αυτήν την αλλαγή, μπορεί να μπει στη φάση της αντίστασης και να δείξει στους δικούς του αν θα έχει τις αντοχές για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, όταν θα υπάρξει η ανάγκη έκφρασης. Αυτή η φάση είναι βέβαια κρίσιμη, διότι πρόκειται για την μετατροπή του ανθρώπου σε αγωνιστή, διότι έχει αντιληφθεί ότι δεν είναι πια μόνος και πρέπει να σκέφτεται και τους συνανθρώπους του, αν θέλει πραγματικά να είναι άνθρωπος με την έννοια της Ανθρωπότητας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το πρώτο στάδιο του αγώνα"

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ"

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ... ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ....

ΜΙΚΡΟ ( ή μάλλον μηδαμινό ) ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ....! ! !




ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΣΚΑΛΙΣΤΗΡΗ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΕΥΒΟΙΑ:



Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΞΗΓΑΓΕ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΑ ΣΕ 150 ΧΩΡΕΣ ΑΝΑ TΟΝ ΚΟΣΜΟ..

Η ΕΥΒΟΙΑ (ΕΥ + ΒΙΟΣ = ΣΩΣΤΟΣ ΒΙΟΣ) ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΑ



ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΒΩΞΙΤΗ (ΟΛΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΣΑΓΟΥΜΕ

ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ... ΚΑΙ Η ΕΥΒΟΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ...



Η ΟΜΑΔΑ ΚΑΤΡΑΚΗ (ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΣΟΒΙΟΥ), ΕΙΧΕ ΩΣ ΕΡΓΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΩΝ

ΚΑΙ ΟΡΥΚΤΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΕΙΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΩΝ,

ΟΠΩΣ ΤΟ ΟΣΜΙΟ... 60.000 ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑΡΙΟ...



ΤΟ ΚΟΙΤΑΣΜΑ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΜΙΑ (ΔΕΣ ΚΑΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ) ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ

ΣΤΗ ...ΛΗΜΝΟ, Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΗΝ "ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ" .....



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" ΓΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ............



ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΥΜΠΙΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΣΤΗ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΤΗΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΓΙΑ ΠΑΡΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ...)



ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ (ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΓΙΑ...ΑΠΟΘΗΚΕΣ....

ΝΤΙΚ ΤΣΕΙΝΙ ΠΕΣ ΑΛΕΥΡΙ ...) ΚΛΠ. ΚΛΠ..........



ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ............



ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ....Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ...



Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε

την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και

συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας.

Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο

επιφυλακής τα 150 !



Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών,

Θεσσαλονίκης, Μύκονου,

Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ.



Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν,

αποτελεί ένδειξη για

την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.



Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από

ξένο επενδυτή

για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.



Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί

υπεδάφους από την

TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!.



Εμείς ερωτάμε.... ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ;



Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας

«Επενδυτής» στις

23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ. Γύρω στο

ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων

ουρανίου και άλλων σπανίων

μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους..



Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες

επιστήμονες και κάνει

λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με

συμπύκνωμα ουρανίου

16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και

λανθάνιο, που έχουνε

εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.



Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας.

Αποτελεί ένα

από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.

Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (το 1998)

ήταν 20.000 δολάρια

το γραμμάριο!.



Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από

τα παραπάνω,

εμπεριέχονται 48 εκατ. Τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά

$ 960.000.000.000.000.000 (τα μηδενικά είναι σωστά και είναι): 960

τετράκις εκατομμύρια δολ.!!!!



ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ $ 96.000.000.000 Διαβάστε το δυνατά (96

δισεκ. δολ.!!!!
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ...  ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ....

Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία.....


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ... ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ...."

Το γοργόν έχει χάρη


Του Νίκου Λυγερού

Ακόμα και αν είναι εξωπραγματικό, υπάρχουν ακόμα άτομα στην πατρίδα μας που δεν έχουν καταλάβει ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη δεν προσφέρει μόνο οικονομικές δυνατότητες. Η ελληνική ΑΟΖ είναι ένας τρόπος όχι μόνο ν’ αλλάξει η εικόνα της πατρίδας μας στο εξωτερικό, αλλά πράγμα το οποίο είναι ακόμα πιο σημαντικό, αλλάζει και την πατρίδα μας με την έννοια ότι την ισχυροποιεί. Με την ΑΟΖ μας, κανείς δεν θα μπορεί να μας θεωρεί σαν μια μικρή χώρα που δεν μπορεί να καθορίσει ούτε τη μοίρα της. Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις είναι ξεκάθαρες και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ξεφύγουμε από την κοινωνική μιζέρια που μας καταπλακώνει δίχως λόγο. Πρέπει επίσης να αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε πλέον μικρή αγορά που ελέγχεται με μονοπωλιακές σχέσεις. Ενώ το παράδειγμα της Κύπρου υπάρχει και συνεχίζει την εξέλιξή του δίχως διακοπή, ενώ υπάρχει ήδη η επιλογή της PGS για τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, υπάρχουν άτομα που ακόμα αναρωτιούνται για την αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι αυτά τα άτομα, κατά πάσα πιθανότητα, θα πιστεύουν ακόμα τα ίδια όταν θα θεσπίσουμε την ΑΟΖ μας. Κατά συνέπεια δεν έχει και μεγάλο νόημα ν’ ασχοληθούμε με αυτήν την άποψη. Σιγά-σιγά οι περισσότεροι από τους δικούς μας κατανόησαν ότι η θέσπιση είναι ένα από τα δικαιώματά μας και συνεπώς ανήκει μόνο σ’ εμάς η απόφαση να την υλοποιήσουμε. Κάθε καθυστέρηση σε αυτόν τον τομέα δεν θα οφείλεται σε κανέναν άλλο. Είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας αλλά και για την καθυστέρηση. Τώρα αν αυτή η καθυστέρηση οφείλεται σε άτομα που δεν ξέρουν τι εστί ΑΟΖ και πρέπει να το μάθουν, τότε είναι απλώς απαράδεκτο. Διότι μπορούν πολύ απλά να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες και σε χαρακτηριστικά της ελληνικής ΑΟΖ. Επιπλέον στο ανώτερο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας υπάρχει επιστημονική ενημέρωση. Δεν είναι λοιπόν αναγκαίο να περιμένουμε περισσότερο για να πληροφορηθούν και άλλοι. Το μόνο που έχει νόημα είναι η ενημέρωση όλων των βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων διότι αυτοί είναι που θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο της θέσπισης. Πρέπει λοιπόν ο καθένας τους να έχει μια άποψη για αυτό το εθνικό θέμα και δεν πρέπει να πιστεύει ότι δεν είναι της ειδικότητάς του λόγω της οικονομικής του υφής. Η ελληνική ΑΟΖ είναι το μέλλον της Ελλάδας και αφορά τον καθένα ως εκπρόσωπο του ελληνικού λαού. Η ενημέρωσή τους λοιπόν είναι πολιτικό καθήκον. Διότι θα ήταν αδιανόητο ένας βουλευτής μας να μην γνωρίζει την ουσία του θέματος, αλλιώς τι πολιτικό ον θα είναι. Η θέσπιση γίνεται πάντα μονομερώς. Με άλλα λόγια δεν αφορά κανένα άλλο κράτος. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καν πλαίσιο για πολιτική αντιπαράθεση. Αντιθέτως κράτη όπως είναι η Αλβανία, η Λιβύη, η Αίγυπτος και η Κύπρος δεν περιμένουν μόνο την θέσπιση αλλά και την οριοθέτηση των ΑΟΖ τους μ’ έναν επίσημο τρόπο. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να επισπεύσουμε τη διαδικασία της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ για να μην έχουμε καθυστερήσεις και στο θέμα των οριοθετήσεων. Για να γίνει πιο δυνατή η πατρίδα μας πρέπει να κάνει και οριοθετήσεις. Τώρα μπορούμε και τώρα πρέπει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το γοργόν έχει χάρη"

Οι Έλληνες ποτέ δεν πεθαίνουν


Το θεατρικό «Οι Έλληνες ποτέ δεν πεθαίνουν» του Νίκου Λυγερού γράφτηκε μετά από παραγγελία του Κάτσιου Κωνσταντίνου, δασκάλου του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων για τους μαθητές της Τετάρτης και της Πέμπτης τάξης.

- Δεν ήρθαν !
- Δεν θα έρθουν.
- Πώς το ξέρεις ;
- Δεν μπορεί να το ξέρει.
- Άρα θα έρθουν ;
- Όχι !
- Ποια είναι η διαφορά.
- Δεν υπάρχει διαφορά.
- Αυτός που ξέρει…
- Κι αυτός που ξέρει ;
- Απλώς είναι γεγονός.
- Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν ;
- Δεν υπάρχει δικαιολογία.
- Είχαν το δικαίωμα ;
- Δεν το είχαν.
- Το πήραν όμως.
- Και τώρα ;
- Δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε.
- Μα δεν είναι άδικο ;
- Είναι.
- Και δεν πειράζει ;
- Μόνο για λίγο.
- Για λίγο ;
- Όσο ζήσουμε.
- Θα πεθάνουμε μέσα στην αδικία ;
- Όχι !
- Θα δικαιωθούμε ;
- Όχι !
- Μα τότε ;
- Δεν θα πεθάνουμε !
- Για ποιό λόγο ;
- Οι Έλληνες ποτέ δεν πεθαίνουν.
- Κι όμως η ιστορία μας είναι γεμάτη νεκρούς.
- Δεν πεθαίνουν !
- Πώς είναι δυνατόν ;
- Είναι !
- Πώς είσαι σίγουρος ;
- Διότι θυσιάζονται !
- Αυτό εννοούσες ;
- Ακριβώς !
- Και γιατί θυσιάζονται ;
- Για να ζήσουν οι άλλοι.
- Οι άλλοι άλλοι.
- Ο Ελληνισμός δεν κοιτάζει μόνο τον εαυτό του.
- Βλέπει τους άλλους.
- Έτσι υπάρχει.
- Συνεχώς.
- Πάντα.
- Εφήμεροι Έλληνες για την αθανασία.
- Αθάνατοι Έλληνες για τη μνήμη.
- Κι εμείς ;
- Δεν θα πεθάνουμε !
- Ακόμα κι αν δεν έρθουν.
- Επειδή δεν θα έρθουν.
- Θα θυσιαστούμε.
- Για τους άλλους.
- Για τη συνέχεια.
- Για το μέλλον !
- Ενώ δεν είχαμε παρόν.
- Κοίτα τη ζωή σου.
- Τώρα ;
- Μετά θα είναι αργά.
- Αργά ;
- Δεν υπάρχει χρόνος πια.
- Υπήρχε πριν.
- Όχι.
- Γιατί ;
- Δεν ήξερες ότι περνούσε.
- Και τώρα ;
- Ξέρεις ότι χάνεται.
- Πού ;
- Στο μέλλον.
- Δίχως εμάς.
- Ούτε αυτός θα έρθει.
- Σωστά.
- Και τώρα τι κάνουμε ;
- Την αλλαγή!
- Ποια αλλαγή ;
- Αυτή που είναι μη αναστρέψιμη.
- Ποια ;
- Η θυσία.
- Για ποιον ;
- Κανέναν !
- Για ποιους ;
- Όλους.
- Ποιους ;
- Τους Έλληνες.
- Μα είμαστε τόσο λίγοι !
- Πρέπει να γίνουμε σπάνιοι.
- Πώς ;
- Με τους εχθρούς μας.
- Αυτοί θα έρθουν.
- Πάντα έρχονται.
- Αυτή τη φορά θα είμαστε εδώ.
- Είναι η πρώτη φορά που το αποφασίζουμε.
- Δεν θα φύγουμε ;
- Δεν θα δραπετεύσουμε ;
- Όχι !
- Όχι ;
- Θ’ αντισταθούμε !
- Εδώ ;
- Ναι !
- Σ’ αυτό το σπίτι ;
- Δεν έχουμε άλλο.
- Θα γίνει σύμβολο.
- Με τον αγώνα μας.
- Με την αντίστασή μας.
- Με τη θυσία μας.
- Ποιος θέλει να φύγει ;
- Κανένας !
- Είμαστε μόνοι αλλά μαζί !
- Οι λίγοι θα γίνουν σπάνιοι.
- Και ποιος θα το μάθει ;
- Κανένας…
- Αφού θα πεθάνουμε εδώ.
- Και η μάχη μας ;
- Δεν θα πεθάνουμε.
- Η μάχη είναι διαφορετική.
- Πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση.
- Ποια υπέρβαση ;
- Αυτή που αλλάζει τα πάντα.
- Τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά.
- Μετά ;
- Δεν υπάρχει μετά για μας.
- Δεν κατάλαβες ακόμα.
- Εμείς γράφουμε τη μοίρα μας.
- Κανένας άλλος.
- Κι οι εχθροί μας ;
- Το μελάνι μας.
- Για να γράψουμε την ιστορία.
- Εδώ η μοίρα μας μπορεί να γίνει ιστορία.
- Έτσι ζουν οι Έλληνες.
- Έτσι πεθαίνουν με τη θυσία.
- Αλλιώς η ζωή τους δεν θα είχε νόημα.
- Πώς θα αμυνθούμε ;
- Με τη βοήθεια του χρόνου.
- Μα έλεγες πως…
- Όντως.
- Και τώρα ;
- Τώρα τα πράγματα άλλαξαν.
- Κι ο χρόνος είναι μαζί μας.
- Γιατί ;
- Επειδή επιλέξαμε.
- Τι ;
- Να γράψουμε την ιστορία.
- Έτσι ζει η πατρίδα μας.
- Με το έργο μας.
- Μόνο με αυτό.
- Μόνο αυτό θα μείνει για τους άλλους.
- Ως θυσία.
- Ως προσφορά.
- Ως παράδειγμα για τους δικούς μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Έλληνες ποτέ δεν πεθαίνουν"

Οι ελεύθεροι σκλάβοι


Το θεατρικό «Οι ελεύθεροι σκλάβοι», του Νίκου Λυγερού γράφτηκε μετά από παραγγελία του Κάτσιου Κωνσταντίνου, δασκάλου του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων για τους μαθητές της Τετάρτης και της Πέμπτης τάξης.

- Γιατί αυτή η θυσία;
- Είναι το πρέπον!
- Δεν έπρεπε…
- Κι όμως.
- Γιατί;
- Ποια είναι η χρησιμότητα;
- Η ανάγκη.
- Και σε ποιον θα το πούμε;
- Δεν θα το πούμε, θα το δείξουμε.
- Και ποιος θα το δει;
- Μόνο οι άνθρωποι.
- Αυτοί είναι οι άλλοι.
- Είμαστε Έλληνες επειδή είμαστε…
- Τι;
- Ελεύθεροι σκλάβοι!
- Μα είναι οξύμωρο.
- Είναι παράλογο.
- Είναι μόνο παράδοξο.
- Αλλά είναι η αλήθεια.
- Οι σκλάβοι που δεν αλλάζουν παραμένουν δούλοι.
- Κι οι ελεύθεροι δεν ξέρουν την αξία της ελευθερίας τους.
- Κι εμείς;
- Ελεύθεροι πολιορκημένοι από την αρχή, για να γίνουμε ελεύθεροι σκλάβοι στο τέλος.
- Είναι αινιγματική η σκέψη σου.
- Και τα αινίγματα λύνονται.
- Από ποιους;
- Από αυτούς που ζουν για την αλήθεια.
- Οι εχθροί μας δεν αγαπούν τον Σωκράτη.
- Εμείς όμως, ναι.
- Ποιος θα καταλάβει το μαιευτικό σχήμα;
- Αυτοί που είναι έτοιμοι.
- Ποιος είναι έτοιμος να πεθάνει;
- Αυτός που ξέρει να ζει.
- Ποιος είναι έτοιμος να θυσιαστεί;
- Αυτός που αγαπάει τους άλλους.
- Ποιος θα έχει την τόλμη;
- Οι σκλάβοι που θέλουν την ελευθερία.
- Όχι για τον εαυτό τους μόνο.
- Αλλά και για τους άλλους.
- Μόνο έτσι προσφέρουμε.
- Είναι λοιπόν θέμα συνείδησης.
- Είμαστε μόνοι, μαζί, για τους άλλους.
- Ποιος μπορεί να καταλάβει το μήνυμα του Ελληνισμού;
- Αυτός που ξέρει ότι είναι ο ίδιος μήνυμα.
- Γι’ αυτό θέλουν να μας καταστρέψουν οι εχθροί μας;
- Βλέπουν σ’ εμάς κομμάτια της Ανθρωπότητας και προσπαθούν να μας εξοντώσουν με τα εγκλήματά τους.
- Δεν παλεύουμε μόνο για μας.
- Παλεύουμε και για άλλους που δεν μπορούν να το κάνουν.
- Κι έχουν μόνο εμάς.
- Οι Αθώοι και οι Δίκαιοι.
- Η αντίσταση είναι θέμα στάσης.
- Και ικανότητας.
- Πολυμήχανοι μονομάχοι.
- Δεν είναι πια μονομάχοι.
- Είμαστε μαζί, στον ίδιο αγώνα.
- Στην ίδια μάχη.
- Ενωμένοι με την ανθρωπιά μας.
- Σιωπηλή συνεννόηση.
- Ήρθε η ώρα της αντεπίθεσης.
- Το στίγμα του Ελληνισμού.
- Ενάντια στην βαρβαρότητα.
- Τώρα που αντέξαμε την επίθεση πρέπει να δείξουμε την αξία μας και για το μέλλον, όχι μόνο για το παρελθόν.
- Και πού θα βρούμε τα όπλα μας;
- Εκεί όπου γεννηθήκαμε.
- Τι θέλεις να πεις;
- Γεννηθήκαμε στη θάλασσα.
- Εκεί βρίσκεται η δύναμη μας.
- Μα κανείς δεν το βλέπει.
- Γιατί κανείς δεν το σκέφτεται.
- Ο καθένας είμαστε ένα νησί.
- Μια μοναξιά που έγινε μοναδικότητα.
- Και μέσω της θάλασσας…
- Είμαστε ενωμένοι…
- Η θάλασσα είναι η γέφυρα του Ελληνισμού.
- Ο φόβος σάς έχει τρελάνει.
- Μια γέφυρα θάλασσας.
- Τι άλλο θ’ ακούσω;
- Ό,τι μπορείς και μόνο!
- Πότε θα σταματήσει αυτή η καταπίεση;
- Με την αντεπίθεσή μας.
- Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι θα τα βγάλουμε πέρα;
- Αρκεί να το πιστέψουμε εμείς, οι άλλοι θα το δουν με το έργο μας.
- Έχει νόημα αυτό που λέει.
- Είναι λοιπόν θέμα πίστης.
- Ακόμα και στις χειρότερες στιγμές, η πίστη μάς έσωσε.
- Είναι η ιστορία της πατρίδας μας.
- Με το παράδειγμά τους πίστεψα σε μας.
- Πρέπει να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας.
- Για να πάψουν οι αμφιβολίες.
- Και ν’ αρχίσει η δράση.
- Ο λαός μας θ’ ακολουθήσει την τόλμη.
- Τώρα σε αυτήν την κατάσταση.
- Ειδικά τώρα.
- Γιατί;
- Γιατί δεν έχει πια τίποτα να χάσει.
- Ελευθερία ή θάνατος λοιπόν…
- Αυτή είναι η αλήθεια μας.
- Αυτή είναι και η παράδοσή μας.
- Κανένας δεν θα μείνει σκλάβος.
- Ο Ελληνισμός δεν θέλει δούλους.
- Γιατί η δουλεία δεν είναι ζωή.
- Και μόνο η ελεύθερη ζωή έχει νόημα.
- Κι αν μας σκοτώσουν;
- Πάλι ελεύθεροι θα είμαστε!
- Δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε δούλοι.
- Δεν γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε.
- Όλοι πεθαίνουν.
- Σημασία έχει πώς ζεις κι όχι ότι θα πεθάνεις.
- Σήμερα διαλέγουμε τη ζωή μας.
- Σαν να μην υπήρχε πριν.
- Μπορεί να πεθάνουμε λοιπόν, αλλά τώρα αποφασίζουμε ότι θα ζήσουμε για τους άλλους.
- Για το μέλλον.
- Για τη μνήμη.
- Για τη μνήμη μέλλοντος.
- Κανείς δεν θα πει ότι εγκαταλείψαμε τον αγώνα.
- Ούτε τη μάχη.
- Σήμερα γεννιόμαστε μαχητές.
- Για να ζήσουμε ελεύθεροι.
- Ή να πεθάνουμε άξιοι.
- Κανείς δεν μπορεί ν’ αντισταθεί σε αυτήν την απόφαση.
- Κανείς.
- Και τώρα;
- Τελείωσε ο θάνατος.
- Αρχίζει η ζωή.
- Με τη μάχη.
- Με το έργο.
- Ενάντια στη βαρβαρότητα.
- Για τον Ελληνισμό.
- Για την Ανθρωπότητα!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ελεύθεροι σκλάβοι"

Άξιοι εισί


Το θεατρικό «Άξιοι εισί», του Νίκου Λυγερού γράφτηκε μετά από παραγγελία του Κάτσιου Κωνσταντίνου, δασκάλου του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων για τους μαθητές της Τετάρτης και της Πέμπτης τάξης.

- Τους έπιασαν όλους ;
- Όχι.
- Ήταν ήδη νεκροί ;
- Όχι !
- Τι έγινε τότε ;
- Έδωσαν τη μάχη.
- Μα ήταν τόσο λίγοι.
- Και οι άλλοι τόσοι πολλοί.
- Οι πολλοί ήταν λίγοι.
- Και οι λίγοι έγιναν σπάνιοι.
- Είναι απίστευτο.
- Κι όμως αληθινό.
- Κατάφεραν ν’ αντισταθούν ;
- Έως την τελευταία στιγμή.
- Δεν καταλαβαίνω τίποτα.
- Είναι αδιανόητο.
- Η ουτοπία που έγινε πράξη.
- Διότι είχαν όραμα.
- Γι’ αυτό άλλαξαν την πραγματικότητα.
- Δίχως καμιά βοήθεια.
- Έτσι είναι μια ομάδα κρούσης.
- Μα ήταν αθώοι.
- Κι έγιναν δίκαιοι.
- Ποιος θα το πιστέψει ;
- Εμείς !
- Ακόμα και για μας είναι απίστευτο αυτό που πέτυχαν.
- Γι’ αυτό είναι κατόρθωμα !
- Έκαναν μία νοητική επανάσταση.
- Μια χούφτα ανθρώπων.
- Κι εμείς τι θα κάνουμε τώρα;
- Δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε.
- Όλοι οι άλλοι τους ξέχασαν.
- Αυτό δεν έχει καμιά σημασία.
- Η δυσκολία θα δώσει αξία στο έργο μας.
- Μα δεν συγκρίνονται αυτά τα έργα.
- Είναι ασύγκριτα και λοιπόν;
- Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και τα δύο αξία.
- Έχεις δίκιο.
- Ο καθένας το ρόλο του.
- Αλλά όλοι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό.
- Με την πράξη τους άλλαξαν τα δεδομένα.
- Με τη μνήμη μας θα τα κρατήσουμε.
- Μόνο αυτή μπορεί να νικήσει το θάνατο.
- Δεν πρόκειται για θάνατο.
- Αλλά για θυσία.
- Ήξεραν ότι ήταν χαμένοι από την πρώτη στιγμή.
- Εννοείς ότι δεν περίμεναν βοήθεια;
- Όχι !
- Πώς είσαι τόσο σίγουρος;
- Δεν ήλπιζαν τίποτα.
- Μόνο έτσι παρέμειναν ελεύθεροι.
- Διότι δεν φοβήθηκαν κανέναν.
- Κι εμείς;
- Θ’ ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.
- Τη θυσία τους;
- Το έργο τους.
- Αυτό πρέπει να συνεχιστεί!
- Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ζει η πατρίδα μας.
- Δεν πεθαίνει διότι οι δικοί μας θυσιάζονται.
- Το δείχνουν με τη ζωή τους.
- Από τα πιο παλιά χρόνια.
- Αυτός είναι Ελληνισμός.
- Και όχι μόνο!
- Είναι προσφορά για την Ανθρωπότητα.
- Έτσι γεννήθηκε ο Ουμανισμός.
- Επί του πρακτέου όμως τι κάνουμε τώρα;
- Πρέπει να βρούμε τους δικούς μας.
- Μα δεν ξέρουμε πού τους πήγαν.
- Αυτό θα μάθουμε.
- Δεν έχουμε την οργάνωση των εχθρών μας.
- Ούτε αυτοί τη νοημοσύνη μας.
- Η πλάγια σκέψη δεν αρκεί εδώ.
- Τότε θα χρησιμοποιήσουμε την πλάγια επίθεση.
- Επίθεση είπες;
- Μα δεν είμαστε μαχητές.
- Μόνο αγωνιστές.
- Θα γίνουμε τότε.
- Γιατί ο αγώνας μας έγινε μάχη.
- Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
- Όχι καμιά άλλη.
- Πρέπει να τους βρούμε.
- Θα είναι νεκροί ή ζωντανοί ;
- Δεν αλλάζει τίποτα για μας.
- Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τους πάρουμε πίσω.
- Κι αν δεν τα καταφέρουμε;
- Ούτε αυτήν την επιλογή έχουμε.
- Οι δικοί μας έδωσαν τα πάντα για μας.
- Κι εμείς έχουμε μόνο τη ζωή μας.
- Και το έργο μας.
- Είναι σαν να μας έδωσαν τη σκυτάλη.
- Είμαστε όμως άξιοι να την πάρουμε;
- Το έργο μας θα δείξει την αξία μας.
- Δεν έχουμε άλλη ευκαιρία.
- Ποιος πιστεύει από εμάς ότι είναι ζωντανοί;
- Κανείς.
- Είναι πάντως αγνοούμενοι.
- Και το καθήκον μας είναι να τους ψάξουμε.
- Όπου και να βρίσκονται.
- Έπρεπε να τους είχαμε βρει ήδη.
- Μην το σκέφτεσαι.
- Γιατί;
- Διότι υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις στην ιστορία της πατρίδας μας.
- Και τι σημαίνει αυτό;
- Στις περισσότερες δεν είχαμε γεννηθεί.
- Η βραδύτητα.
- Η βραδύτητα;
- Αργήσαμε να γεννηθούμε.
- Τότε θ' αργήσουμε να πεθάνουμε για να σώσουμε περισσότερους.
- Με το έργο αυτό μπορεί και να μην αργήσουμε.
- Φοβάσαι;
- Βέβαια.
- Κι εγώ.
- Τότε γιατί ρωτάς;
- Για να ξέρω.
- Τι να ξέρεις ;
- Ότι είμαστε άνθρωποι, αλλά ο φόβος μας δεν πρόκειται να μας ενοχλήσει.
- Ακριβώς.
- Είμαστε άνθρωποι που θέλουν να βρουν ανθρώπους.
- Είναι το δικαίωμά μας.
- Αυτό το δικαίωμα είναι ακριβό.
- Και η άνοιξη είναι ακριβή.
- Σωστά.
- Πρέπει να φύγουμε τώρα.
- Τώρα;
- Ναι τώρα!
- Δεν έχουμε άλλο περιθώριο.
- Ο χρόνος είναι μαζί μας.
- Θα πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε μαζί του.
- Μπορεί και να είναι πιο δύσκολο.
- Όλα εξαρτώνται από εμάς.
- Εμάς και μόνο.
- Ακόμα και οι δικοί μας.
- Τώρα είμαστε όλοι ένα.
- Ένα και μόνο.
- Έτοιμοι όλοι;
- Όλοι και όλες.
- Έχεις δίκιο δεν υπάρχουν πια γυναίκες και άντρες.
- Μόνο μαχητές.
- Για τους δικούς μας.
- Για τους άξιους.
- Για την πατρίδα μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άξιοι εισί"

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Ποιός είναι O Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής...

ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ και ΝΑΥΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ.---
O Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής υπήρξε ένας από τους Οθωμανούς σουλτάνους που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της ναυτικής ισχύος της αυτοκρατορίας.Πρέπει δε να σημειωθεί ότι στην προσπάθειά του αυτή στηρίχθηκε σε μια σειρά εξωμοτών/αρνησίθρησκων χριστιανών ναυτικών διοικητών όπως οι ελληνικής καταγωγής Πίρι Ρεΐς, ο Τουργκούτ Ρεΐς και ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα, ο ουγγρικής καταγωγής ευνούχος Χατίμ Σουλεϊμάν και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι.
 Δεξί χέρι, στενός φίλος και συγγενής του Σουλεϊμάν, μέγας βεζίρης και ανώτατος στρατιωτικής διοικητής των οθωμανικών στρατευμάτων στις σημαντικότερες εκστρατείες υπήρξε ο Ιμπραήμ Πασάς, ένας επίσης αρνησίθρησκος Έλληνας από την Πάργα της Ηπείρου. Στην πλειοψηφία τους οι ένδοξοι συμπολεμιστές του σουλτάνου ήσαν παιδιά του devsirme(σ.σ. παιδομάζωμα αγοριών από την Ελλάδα, την Αλβανία, τη Βοσνία, τη Βουλγαρία,τη Σερβία και την Κροατία), από το οποίο σημειωτέον είχαν αποκλειστεί τα τέκνα των Τούρκων, Κούρδων, Εβραίων, Περσών, Ουκρανών, Μοσχοβιτών και των Γεωργιανών,ενώ των Αρμενίων γίνονταν δεκτά μόνο για υπηρεσία στο παλάτι, όχι στο στράτευμα.
 Η αναφορά σε όλους αυτούς τους ικανούς και δραστήριους διοικητές που πλαισίωναν τον Σουλεϊμάν κρίνεται σκόπιμη καθώς τα μουσουλμανικά ονόματα και τίτλοι καλύπτουν την πραγματική καταγωγή των πρωταγωνιστών, βάσει των οποίων θριάμβευσαν τα οθωμανικά όπλα και λάβαρα… (σ.σ. ο Βενετός Βάιλος/πρέσβης Μ. Zane έγραψε για τους εξισλαμισμένους: «… οι πιο αλαζόνες και αχρείοι άνθρωποι που μπορεί να φανταστεί κανείς, γιατί μαζί με την αληθινή τους πίστη έχουν χάσει και κάθε ανθρωπιά»).





Ας μην λησμονούμε ότι το δόγμα του νέο-οθωμανισμού του Αχμέτ Νταβούτογλου χρησιμοποιεί ακριβώς αυτήν την μορφής την «οθωμανική» κληρονομιά για να επιχειρηματολογήσει υπέρ της αναγκαιότητας επιστροφής της στα σημερινά Βαλκάνια. Ο σημερινός υπουργός των Εξωτερικών της Τουρκίας προτείνει μετ’επιτάσεως την ανάπτυξη της τουρκικής ναυτικής ισχύος, τις επεκτατικές απαρχές της οποίας τοποθετεί στην περίοδο βασιλείας του Σουλεϊμάν. Οι θαλάσσιοι δίαυλοι δια των οποίων κινήθηκαν τα οθωμανικά πολεμικά τότε, «ανακαλύπτονται» σήμερα από τις ναυτικές μονάδες της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων (TDK) καθώς οι διάδοχοι των αρνησίθρησκων ναυάρχων επαναπλέουν με γεωπολιτικές αξιώσεις στα θαλάσσια ύδατα από την Ερυθρά, τα Στενά του Άντεν και την Υεμένη, ανατολικά της Σομαλίας, στον Ινδικό Ωκεανό μέχρι την Ινδονησία. Συνεπώς για να κατανοήσουμε την πεμπτουσία της νέο-οθωμανικής θαλάσσιας στρατηγικής, οφείλουμε να μελετήσουμε τις πηγές της,οι οποίες άρχονται στα χρόνια των ναυτικών εκστρατειών του Σουλεϊμάν.





Η τηλεοπτική σειρά «Σουλεϊμάν, ο Μεγαλοπρεπής» που προβάλλεται από δίαυλο της ελληνικής τηλεόρασης, έχει προκαλέσει δικαιολογημένα την αγανάκτηση δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, οι οποίοι θεωρούν ότι πρόκειται για ψυχολογική επιχείρηση (ΨΕΠ) των σύγχρονων Οθωμανών με σκοπό την ήπια προβολή ισχύος,αξιοποιώντας την παράμετρο της «εθελούσιας» τηλεοπτικής εισβολής και στοχεύοντας την κοινή γνώμη της χώρας μας. Η σειρά αποδεικνύει πόσο σημαντική και αποτελεσματική είναι η εκτέλεση επιχείρησης επηρεασμού σε μαζική κλίμακα πληθυσμών με χαμηλό έως ανύπαρκτο δείκτη ιστορικής γνώσης. Η προβολή ενός σκηνοθετικά προσεγμένου σεναρίου με στοχευμένες και άριστα μελετημένες ιστορικές ανακρίβειες – οι οποίες ωστόσο επενδύονται με την απενοχοποιημένη«ποιητική αδεία» - όπως έχει συμβεί και με ιστορικές υπερπαραγωγές του Hollywood (π.χ. Τροία) λειτουργεί ως πολιτισμικός δούρειος ίππος. Οι Τούρκοι έχουν αρχίσει από καιρό να χρησιμοποιούν τη δύναμη της τηλεοπτικής και της κινηματογραφικής εικόνας (σ.σ. θυμίζουμε την «Κοιλάδα των Λύκων», «Fatih1453») για να προωθήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Στην προσπάθειά τους δεν διστάζουν να αλλοιώσουν ιστορικές πραγματικότητες και να επανασχεδιάσουν την ιστορία σύμφωνα με την πολιτικά ορθή άποψη, συμβατή με τα δόγματα της θεωρίας του Νέο-Οθωμανισμού. Στο πνεύμα αυτό υπάγεται η «κατασκευή» της συγκεκριμένης τηλεοπτικής σειράς.





Ο σουλτάνος Σουλεϊμάν Α΄ (1520-1566) ο νομοθέτης – τον οποίον οι Βενετοί χαρακτήριζαν ως Μεγαλοπρεπή ή ως Μεγάλο Τούρκο – ανέβηκε στον θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διαδεχόμενος τον πατέρα του Σελίμ Α΄(1512-1520) του επονομαζόμενου Yavuz(σκληρός), ο οποίος αφού κατέκτησε την Αίγυπτο εξόρισε στην Κων/πολη τον τελευταίο χαλίφη Αλ Μουαταβακίλ, επιβεβαιώνοντας την κυριαρχία των Τούρκων στους μουσουλμάνους Άραβες. Ο Σουλεϊμάν που βασίλευσε για σχεδόν μισό αιώνα,υπήρξε σύγχρονος με διάσημους μονάρχες της ευρωπαϊκής Αναγέννησης, όπως ο Αψβούργος Κάρολος ο Ε΄, ο Φερδινάνδος Α΄, ο Φίλιππος ο Β΄ της Ισπανίας, ο Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας, η θυγατέρα του Ελισάβετ Α΄ και ο τσάρος Ιβάν ο Δ΄(ο τρομερός). Ο Σουλεϊμάν κυβέρνησε την αυτοκρατορία περισσότερο από οποιονδήποτε Οθωμανό σουλτάνο και πραγματοποίησε 13 εκστρατείες. Παρέλαβε από τον πατέρα του Σελίμ τον υπερφίαλο τίτλο του «κατακτητή του κόσμου», καθώς οι προσαρτήσεις των Αγίων Τόπων στην Παλαιστίνη και των μουσουλμανικών ιερών εδαφών Μέκκας και Μεδίνας, ανύψωσαν κάθετα το γόητρο των Οθωμανών.





Οι κατακτήσεις του Σελίμ επέκτειναν τη γεωπολιτική κυριαρχία των Οθωμανών στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό. Τα οικονομικά οφέλη που απολάμβαναν οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου από την εμπορική εκμετάλλευση των μπαχαρικών της ασιατικής ανατολής και οι φόροι που επιβάλλονταν στο ρύζι, τη ζάχαρη και το βαμβάκι, κατέκλυζαν πλέον τα οθωμανικά ταμεία. Η οικονομική ισχύς της αυτοκρατορίας επέτρεψε την αναβάθμιση και επέκταση της στρατιωτικής και ειδικά της ναυτικής επιχειρησιακής ικανότητας και δυνατότητας. Η κατάληψη του Βελιγραδίου (29 Αυγούστου 1521) κατεγράφη ως σημαντικότατη επιτυχία σε γεωστρατηγικό επίπεδο, καθώς άνοιξαν πλέον οι πύλες για την εκτέλεση επιχειρήσεων προς το εσωτερικό της Ουγγαρίας (σ.σ. Οι Οθωμανοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να καταλάβουν το Βελιγράδι το 1440 αλλά και το 1456). Όσοι από τους υπερασπιστές της πόλης επέζησαν εξορίστηκαν στην Κων/πολη και στην Χερσόνησο της Καλλίπολης. Ο Σουλεϊμάν μετά από την επίτευξη του βόρειου στόχου, κινήθηκε προς νότο και προετοιμάστηκε για μια μείζονα αμφίβια επιχείρηση με σκοπό την κατάληψη της Ρόδου. Το νησί που έλεγχαν οι Ιωαννίτες Ιππότες αποτελούσε κόλαφο στον οθωμανικό οφθαλμό, καθώς δέσποζε επί των θαλασσίων γραμμών επικοινωνίας από και προς την Παλαιστίνη και παρεμπόδιζε την διέλευση των μουσουλμάνων προσκυνητών με τελικό προορισμό την Μέκκα. Οι πειρατικές επιδρομές των ιπποτών αποτελούσαν ευθεία αμφισβήτηση της παντοδυναμίας του σουλτάνου, γεγονός που δεν μπορούσε να ανεχτεί ο φέρων τον τίτλο του Πατισάχ, Σουλεϊμάν. Στις 20Δεκεμβρίου 1522 μετά από πέντε μήνες πολιορκία υπό την προσωπική επίβλεψη και καθοδήγηση του σουλτάνου, οι ιππότες παρέδωσαν το γεωστρατηγικής σημασίας νησί που έλεγχε την ανατολική έξοδο του Αιγαίου.





Ο κύριος γεωπολιτικός στόχος των Οθωμανών ήταν να ελέγξουν πλήρως την Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο Κύπρος, Κρήτη, Ρόδος και πολλά νησιά του Αιγαίου(Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Κύθηρα, Σποράδες, Σκύρος) συν ορισμένα φρούρια στην Πελοπόννησο (Ναύπλιο, Μονεμβασιά) αποτελούσαν κτήσεις των Βενετών και άλλων λατινικών δυνάμεων. Ο Σουλεϊμάν ασφυκτιούσε εγκλωβισμένος εντός του ελεγχόμενου από χριστιανικές δυνάμεις αρχιπελάγους του Αιγαίου. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπρεπε να εξελιχθεί σε ναυτική δύναμη πρώτου μεγέθους, εάν θα έπρεπε να καταστεί υπολογίσιμος διεθνής παράγων. Ο πόλεμος για την κυριαρχία της ζωτικής σημασίας αυτής λεκάνης θα εκτυλισσόταν στην θάλασσα, ένα πεδίο στο οποίο παραδοσιακά οι Οθωμανοί υστερούσαν έναντι των ναυτικών δυνάμεων της Δύσης. Είχε έλθει η συγκυρία για την ανάπτυξη της οθωμανικής ναυτικής ισχύος και προς αυτήν την κατεύθυνση βοήθησε αποφασιστικά η οικονομική άνθιση που προσέφερε η εκμετάλλευση της υψηλής γεωστρατηγικής/γεωοικονομικής αξίας εδαφικής περιοχής μεταξύ Αιγύπτου-Σινά-Στενών Αντεν.







Η κατάληψη της Ρόδου λειτούργησε ως επιπλέον ασφαλιστική δικλίδα προς όφελος της κυριαρχίας των Οθωμανών επί των Μαμελούκων της Αιγύπτου, οι οποίοι έχασαν έναν όψιμο σύμμαχο (τους Ιωαννίτες) καθώς η επιχείρηση εισβολής κατά της νήσου πραγματοποιήθηκε με αφορμή την επανάσταση του Μαμελούκου Γιαμπαρντί αλ Γκαζαλί, τον οποίον οι ιππότες υποστήριξαν με το ναυτικό τους.





Μεγάλος Βεζίρης και γαμπρός του Σουλεϊμάν υπήρξε ο Ιμπραήμ Πασάς, που γεννήθηκε στην Πάργα και ήταν Έλληνας εξωμότης. Ο Ιμπραήμ προήχθη στον επίζηλο(σ.σ. αμέσως μετά τον σουλτάνο) βαθμό από απλός αξιωματούχος χωρίς να είναι προηγουμένως βεζίρης, ενέργεια που εξέπληξε την αυλή και επιβεβαιώνει την στενή προσωπική σχέση των δύο ανδρών. Ο Ιμπραήμ Πασάς διορίστηκε κυβερνήτης της Αιγύπτου και από την θέση αυτή ασχολήθηκε με την προώθηση της γεωπολιτικής σφαίρας επιρροής και των συμφερόντων της αυτοκρατορίας στην Ερυθρά Θάλασσα, την Αραβική Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό. Ο Ιμπραήμ ναυπήγησε ισχυρό στόλο θέτοντας ως στόχο την πλήρη εκδίωξη των πορτογαλικών σταθμών που λειτουργούσαν ως προκεχωρημένα φρούρια-εμπορικοί σταθμοί στην Ερυθρά. Οι θύλακες αυτοί κατεγράφησαν και αξιολογήθηκαν ως προς την οικονομική και στρατηγική τους αξία από το ναύαρχο Σαλμάν Ρεΐς, ο οποίος συνέστησε την πραγματοποίηση ναυτικής εκστρατείας. Ένας από τους πλοηγούς του Ιμπραήμ Πασά ήταν ο επίσης ελληνικής καταγωγής εξωμότης και μετέπειτα διάσημος ναύαρχος Πίρι Ρεΐς. Ήταν εκείνος που είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά στον Σελίμ Α΄ έναν εξαιρετικό χάρτη της υδρογείου, καθώς επίσης συνέγραψε το διάσημο ναυτικό εγχειρίδιο (Κιτάμπ ι Μπαχριγιέ) «Βιβλίο της Ναυσιπλοΐας». Το 1525 ο Ιμπραήμ παρέδωσε στον Σουλεϊμάν μια ανανεωμένη έκδοση του βιβλίου βάσει της οποίας προτάθηκε η ανάληψη επιθετικής ναυτικής δράσης στην ευρύτερη περιοχή του Ινδικού, με στόχο την εκδίωξη των Πορτογάλων, προς όφελος των οθωμανικών στρατηγικών συμφερόντων. Ο διάδοχος του Ιμπραήμ (σ.σ. διορίστηκε αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος με σκοπό την κατάληψη της Ουγγαρίας), ο ουγγρικής καταγωγής ευνούχος Χατίμ Σουλεϊμάν ανέλαβε να ολοκληρώσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο ωστόσο καθυστέρησε λόγω της προτεραιότητας που έλαβαν οι ναυτικές προετοιμασίες για επιχειρήσεις στην Μεσόγειο (Αιγαίο και Ιόνιο) κατά των δυτικών δυνάμεων.Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι μεταξύ 1531-2 ο Χατίμ ξεκίνησε την κατασκευή διώρυγας μεταξύ ποταμού Νείλου και της Ερυθράς! Ο χρονικογράφος Μαρίνο Σανούδος ανέφερε ότι δεκάδες χιλιάδες δούλοι εργάστηκαν για την αποπεράτωση ενός φαραωνικού διαστάσεων εγχειρήματος, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.





Στις 29 Αυγούστου 1526 ο στρατός του Ιμπραήμ υπό την καθοδήγηση του σουλτάνου Σουλεϊμάν νίκησε στην Μάχη του Μοχάτς τους Ούγγρους υπό την ηγεσία του Λουδοβίκου Β΄ της Ουγγαρίας και Βοημίας. Ο βασιλιάς πνίγηκε καθώς προσπαθούσε να διαφύγει ενώ ο σουλτάνος διέταξε να μην συλληφθούν αιχμάλωτοι όσοι αντιστάθηκαν στη δύναμή του. Ο Σουλεϊμάν κινήθηκε έξυπνα υλοποιώντας μια δυναμική μακριά από θρησκευτικές προκαταλήψεις γεωπολιτική σχεδίαση,αποδεχόμενος τη συμμαχία και συνεργασία του βασικότερου αντιπάλου των Αψβούργων, του Γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου Α΄. Η άκρως ωφελιμιστική τακτική του Φραγκίσκου επέτρεψε στον Σουλεϊμάν να καταφέρει να προελάσει εντός της Ουγγαρίας και να υψώσει την ημισέληνο στα τείχη της Βούδας στις 11 Σεπτεμβρίου του 1526, η οποία λεηλατήθηκε συστηματικά. Οι Αψβούργοι τοποθέτησαν τους Οθωμανούς στην κορυφή των στρατηγικών εχθρών τους και ξεκίνησε μια περίοδος συγκρούσεων, η οποία τερματίστηκε μόνον μετά από την δεύτερη πολιορκία της Βιέννης το 1683. Ο Σουλεϊμάν δοκίμασε να καταλάβει το χριστιανικό προπύργιο αλλά απέτυχε σηματοδοτώντας το έσχατο όριο προέλασης του Ισλάμ στην Κεντρική Ευρώπη. Η Βιέννη θα αναδειχθεί σε σύμβολο της αντίστασης κατά των Οθωμανών και μετά από τη δεύτερη πολιορκία της θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της πτώσης της αυτοκρατορίας τους.





Ο Ιμπραήμ Πασάς υπήρξε ο αρχιτέκτων της προσέγγισης των Οθωμανών με την Γαλλία, εισηγητής και υποστηρικτής των διομολογήσεων, μέσω των οποίων ξεκίνησε η εμπορική διείσδυση των δυτικών δυνάμεων στην αυτοκρατορία, γεγονός που μακροπρόθεσμα οδήγησε στην υπονόμευση και κατάρρευσή της. Η εκτέλεσή του το1536 λίγες μόνον ημέρες μετά από την υπογραφή νέας συμφωνίας διομολογήσεων (18Φεβρουαρίου) με τον Γάλλο πρέσβη στην Κων/πόλη Jean de la Foret, υπήρξε αποτέλεσμα μηχανορραφιών της ευνοούμενης γυναίκας (Χιουρέμ Σουλτάνα) του Σουλεϊμάν, της Ουκρανής (Ρουθηνής) Ρωξελάνης.Ωστόσο ο σουλτάνος Σουλεϊμάν λέγεται ότι έδωσε την ευκαιρία στον πιστό του φίλο είτε να διαφύγει ή ακόμη και να τον σκοτώσει, κάτι που ο Ιμπραήμ αρνήθηκε να πράξει. Η σχέση του με τους Έλληνες χριστιανούς γονείς ουδέποτε διεκόπη, καθώς αναφέρεται ότι τους είχε κοντά του στο παλάτι του που σώζεται ακόμη και σήμερα στην Κων/πόλη.









Καλλιτεχνικό έμβλημα, μονόγραμμα (tugra) του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (1550 – 1565), Calligraphy section of Islamic Art Collection Los Angeles County Museum of Art ΦΩΤΟ: wikipedia





Το 1533 έγινε δεκτή οθωμανική διπλωματική αποστολή και εγκαταστάθηκε πρεσβεία στο Παρίσι, ενώ το επόμενο έτος παρέδωσε διαπιστευτήρια Γάλλος πρέσβης στον σουλτάνο. Ο αντίκτυπος στην Ευρώπη υπήρξε σοκαριστικός αλλά αναμενόμενος με βάση τα συμπλέοντα γεωπολιτικά συμφέροντα των δύο δυνάμεων, τα οποία στόχευαν στην αποδυνάμωση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Ο Σουλεϊμάν διέγνωσε ότι η ναυτική ισχύς και η προβολή της στην Δυτική Μεσόγειο θα δημιουργούσε έναν ισχυρό αντιπερισπασμό στον αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε΄ των Αψβούργων,προσφέροντάς του μάλιστα μια ισχυρή βάση στην Βόρεια Αφρική πέραν του Αλγερίου.Στόχος ήταν το οχυρωμένο λιμάνι της Τύνιδας, το οποίο αν και έλεγχαν οι Μουσουλμάνοι ανήκε στην σφαίρα επιρροής της αψβουργικής Ισπανίας. Ο σουλτάνος διέταξε τη ναυπήγηση 70 γαλερών τις οποίες επάνδρωσαν χιλιάδες χριστιανοί και περί τους 2.000 Εβραίοι σκλάβοι. Το 1534 οι ισχυρές αυτές ναυτικές μονάδες υπό τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (σ.σ. άλλος ένας αρνησίθρησκος Έλληνας από την Λέσβο,που έγινε γνωστός ως ο διαβόητος Χαϊρεντίν Ρεΐς με το προσωνύμιο«Μπαρμπαρόσα-κοκκινογένης») ανταποκρινόμενες σε αίτημα του Φραγκίσκου πραγματοποίησαν σαρωτικές επιδρομές με στόχο τις ακτές της Ιταλίας. Ο οθωμανικός στόλος στη συνέχεια κατέλαβε την Τύνιδα στις 16 Αυγούστου 1534, αποκτώντας γεωστρατηγικό προγεφύρωμα, απειλώντας το μαλακό ιταλικό υπογάστριο του Καρόλου αλλά και την Μάλτα στην οποία κατέφυγαν οι Ιωαννίτες της Ρόδου (σ.σ. η περιοχή ανακαταλήφθηκε το επόμενο έτος από τους Ισπανούς μετά από μια πολυδάπανη εκστρατεία και έμεινε υπό τον έλεγχό τους έως το 1574, οπότε πέρασε ξανά στην οθωμανική κατοχή).





Το 1532-4 ο στόλος του Καρόλου Ε΄ υπό την ηγεσία του ικανότατου Γενουάτη ναυάρχου Ανδρέα Ντόρια κινήθηκε προς την Πελοπόννησο καταλαμβάνοντας τα λιμάνια της Πάτρας, της Ναυπάκτου και της Κορώνης, καθώς και τα φρούρια Ρίου και Αντιρρίου. Ο Σουλεϊμάν ανέθεσε τη διοίκηση του οθωμανικού στόλου στον Μπαρμπαρόσα. Ο πρώην πειρατής που ξεκίνησε την αιμοσταγή καριέρα του πραγματοποιώντας ληστρικές φονικές επιδρομές με ορμητήριο την Αλγερία (την Μπαρμπαριά) επί Σελίμ, διορίσθηκε με τιμές ναύαρχος του αυτοκρατορικού ναυτικού με αποστολή την εκδίωξη του Ντόρια. Μετά από συγκρούσεις η Κορώνη εκκενώνεται τον Μάρτιο του 1534.





Το 1536 στόλος υπό τον Μπαρμπαρόσα ενώθηκε με γαλλικές μονάδες και αξιοποιώντας ως βάση την Μασσαλία απειλούσε με επιδρομές την Γένοα,υποστηρίζοντας τις χερσαίες επιχειρήσεις του Φραγκίσκου. Την ίδια χρονιά ο μικτός γαλλο-οθωμανικό στόλος επιχείρησε να καταλάβει τις Βαλεαρίδες και πραγματοποίησε εκτενείς επιδρομές στις ισπανικές ακτές σπέρνοντας τον τρόμο.Μετά το πέρας τους για πρώτη φορά οθωμανικά πολεμικά πέρασαν τον Χειμώνα σε γαλλικό έδαφος, 83 έτη μετά από την άλωση της Κων/πολης! Τον επόμενο χρόνο ο Σουλεϊμάν τέθηκε επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος 300.000 ανδρών, το οποίο συγκεντρώθηκε στην Αλβανία με σκοπό να περάσει τα Στενά του Οτράντο και να αποβιβαστεί στην Ιταλία. Για την επιτυχία του εγχειρήματος συγκεντρώθηκαν πάνω από 100 γαλέρες και μεγάλος αριθμός μεταγωγικών, συγκροτώντας ισχυρή αμφίβια δύναμη. Τον Ιούλιο οι οθωμανικές δυνάμεις συνοδευόμενες και από τον Γάλλο πρέσβη αποβιβάστηκαν στην Απουλία την οποίαν λεηλάτησαν για δύο εβδομάδες. Τον επόμενο μήνα ο οθωμανικός στόλος πολιόρκησε την Κέρκυρα και τον Σεπτέμβριο ενισχύθηκε από 12 γαλλικές γαλέρες. Ο διοικητής των γαλλικών πολεμικών βαρόνος Saint Blancard, «συμμαχητής» του Μπαρμπαρόσα με τον οποίον σε ορισμένες επιχειρήσεις έσφαζαν από κοινού χριστιανούς και σκλάβωναν αδιακρίτως γυναικόπαιδα, κατέπλευσε με τα σκάφη του γεμάτα λεία στην Κων/πόλη όπου πέρασε τον Χειμώνα του 1537-38.





Απολαμβάνοντας τη ναυτική υπεροχή του ο Μπαρμπαρόσα κατέλαβε το 1537πολλά νησιά του Αιγαίου, όπως η Νάξος, η Ίος, Σύρος, Τήνος, Κάρπαθος, Αίγινα,Κάσος που ανήκαν στην Βενετία, οριοθετώντας μια περίοδο «νηνεμίας» για τους νησιωτικούς πληθυσμούς, οι οποίοι υπέφεραν τα πάνδεινα από την πειρατεία των εμπολέμων. Τον Φεβρουάριο του 1538 συγκροτήθηκε από τον πάπα Παύλο Γ΄ η Ιερά Συμμαχία με την συμμετοχή του Βατικανού, της Γένοβας, της Βενετίας, της Ισπανίας και των Ιπποτών της Μάλτας. Συγκροτήθηκε στόλος από 112 γαλέρες και 50γαλεόνια υπό την ηγεσία του Ντόρια. Η μεγάλη στιγμή κορύφωσης της ναυτικής ισχύος του Σουλεϊμάν ήλθε στις 28 Σεπτεμβρίου 1538, όταν στη Ναυμαχία της Πρέβεζας, ο Μπαρμπαρόσα εκμεταλλεύτηκε την ατολμία του Ντόρια και κατήγαγε μια θαλάσσια νίκη, η οποία εορτάζεται σήμερα ως εθνική εορτή και επισήμως ως ημέρα του Τουρκικού Ναυτικού (σ.σ. οι καθελκύσεις και οι εντάξεις στο TDK των σκαφών της κλάσης Milgem προγραμματίζονται να εκτελούνται στη συγκεκριμένη ημερομηνία για λόγους ιστορικού συμβολισμού). Οι Οθωμανοί φάνταζαν ανίκητοι στη θάλασσα με τους Γάλλους στο πλευρό τους. Στις 2 Οκτωβρίου 1540 η Βενετία με γαλλική παρέμβαση υπογράφει συνθήκη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, βάσει της οποίας παραδίδει το Ναύπλιο και την Μονεμβασιά, αναγνωρίζοντας τα τετελεσμένα των προηγούμενων ετών στο Αιγαίο. Η γαληνοτάτη δημοκρατία διατηρεί τις κτήσεις στο Ιόνιο, σε περιοχές της Ηπείρου και στην Κύπρο, αλλά καταβάλλει μεγάλες αποζημιώσεις.





Σημειώνεται ότι βάσει της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Φραγκίσκου Α΄ και Σουλεϊμάν Α΄ ο οθωμανικός στόλος επανήλθε στη νότια Γαλλία το Καλοκαίρι του1543 με 110 γαλέρες υπό τον Μπαρμπαρόσα και μετείχε με 50 γαλλικές στην πολιορκία και τον βομβαρδισμό της Νίκαιας. Τον Χειμώνα του 1543-44 η ναυτική μοίρα των Οθωμανών εκτέλεσε εκ νέου επιχειρήσεις με το Γαλλικό Ναυτικό στην Μεσόγειο,στοχεύοντας τις ισπανικές και τις ιταλικές ακτές, ενώ τα πλοία του σουλτάνου ελλιμενίστηκαν στον Ναύσταθμο της Τουλώνας. Μάλιστα ο καθεδρικός της πόλης μετατράπηκε σε τζαμί προκειμένου να ασκούν ανελλιπώς τα θρησκευτικά τους καθήκοντα οι μουσουλμάνοι! Μετά την αναχώρηση του οθωμανικού στόλου ο Γάλλος πλοίαρχος Polinεπικεφαλής ομάδας πέντε γαλερών έπλευσε προς την Κων/πόλη στην οποία αγκυροβόλησε στις 10 Αυγούστου 1544. Πρέπει να τονισθεί ότι όλες οι γαλλικές ναυτικές αποστολές έγιναν δεκτές από τον Σουλεϊμάν με λαμπρότητα.





Η γεωπολιτική προσέγγιση του «κρίνου και της ημισελήνου» διήρκησε από το 1536 έως το 1798 (εισβολή του Μ. Ναπολέοντος στην Αίγυπτο). Οι Γάλλοι βοήθησαν πολλαπλώς τον Σουλεϊμάν, συνεχίζοντας την πολιτική της συμμαχίας και με τον Ερρίκο ΙΙ, διάδοχο του Φραγκίσκου Α΄, στηρίζοντάς τον με χρήματα, όπλα και εφόδια κατά τη διάρκεια των εκστρατειών στην Ουγγαρία (1543-44) και κατά των Σαφαβιδών στην Περσία το 1547. Οι Αψβούργοι προσπαθώντας να αντισταθμίσουν την συμμαχία μεταξύ Γαλλίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επιχείρησαν να συγκροτήσουν έναν άξονα με τους Σαφαβίδες Πέρσες, ώστε να προκαλέσουν αντιπερισπασμό στα ανατολικά τους σύνορα. Παρά την αποστολή εκατέρωθεν πρεσβειών, τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας υπήρξαν περιορισμένα και χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.





Το 1552 στόλος από 100 οθωμανικές γαλέρες κατέπλευσε στη δυτική Μεσόγειο όπου ναυμάχησε με τους Αψβούργους και τους συμμάχους τους. Το επόμενο έτος οι ναύαρχοι Τουργκούτ Ρέις (σ.σ. ελληνικής καταγωγής) και Κοτζά Σινάν(σ.σ. αλβανικής καταγωγής) συν τον Πιγιαλέ Πασά (σ.σ. κροατικής καταγωγής)επέδραμαν από κοινού με γαλλικά πολεμικά λεηλατώντας την Σικελία, τη Νεάπολη,τη νήσο Έλβα, ενώ εισέβαλλαν στην Κορσική. Τον Ιούλιο του 1558 ισχυρή δύναμη από 150 οθωμανικές γαλέρες υπό τον Τουργκούτ Ρείς και τον Πιγιαλέ Πασά πραγματοποίησε καταστροφικές επιδρομές στις Βαλεαρίδες, μετά από γαλλικό αίτημα.Χιλιάδες πολίτες πωλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα και οι καταστροφές που προκλήθηκαν αποτέλεσαν αίτιο ώστε ακόμη και σήμερα η 9η Ιουλίου να εορτάζεται ως«ημέρα του ολέθρου». Δύο χρόνια αργότερα τον Μάιο του 1560 το Οθωμανικό ναυτικό υπό τον Τουργκούτ Ρείς και τον Πιγιαλέ Πασά συνέτριψε τον συμμαχικό στόλο Ισπανών, Βενετών και άλλων δυνάμεων στη Ναυμαχία της Ντζέρμπα στην Τυνησία.Επρόκειτο για το απόγειο της οθωμανικής ναυτικής ισχύος και υπεροχής στη θάλασσα 22 χρόνια μετά τη νίκη στην Πρέβεζα. Αξίζει να επισημανθεί ότι οι Ισπανοί είχαν δυσαναπλήρωτες απώλειες 600 έμπειρων ναυτικών και 2.400ειδικευμένων αρκεβουζιοφόρων, γεγονός που μεγέθυνε τα αποτελέσματα της οθωμανικής νίκης.





Και ενώ ο πόλεμος μαινόταν στα ευρωπαϊκά και αφρικανικά θέατρα επιχειρήσεων, μεταξύ 1538-1554 ο Σουλεϊμάν διέταξε την εκτέλεση μιας σειράς πολύ ενδιαφερουσών αμφίβιων επιχειρήσεων στην περιοχή του Ινδικού Ωκεανού.Πρόκειται για τέσσερις καταγεγραμμένες εκστρατείες (Hint Deniz seferleri). Από το 1525 όταν ο Σελμάν Ρεΐς (σ.σ. ελληνικής καταγωγής) τοποθετήθηκε διοικητής του Οθωμανικού Στόλου στην Ερυθρά Θάλασσα για να αντιμετωπίσει τους Πορτογάλους, φάνηκε ότι η περιοχή θα μετατρεπόταν σε πεδίο γεωπολιτικής και εμπορικής σύγκρουσης των δύο δυνάμεων. Με την κατάληψη της Βασόρας από τον Σουλεϊμάν το 1538 επέτρεψε την χρήση του λιμανιού ως βάσης για ναυτικές επιχειρήσεις στον Ινδικό. Την ίδια χρονιά ο Χατίμ Πασάς ως ναύαρχος του Ινδικού πραγματοποιεί την πρώτη εκστρατεία με 90 γαλέρες προσπαθώντας ανεπιτυχώς να καταλάβει το πορτογαλικό οχυρό του Ντίου.Επιστρέφοντας προσάρτησε την περιοχή της Υεμένης και το στρατηγικής σημασίας λιμάνι του Αντεν. Μεταξύ 1548 και 1552 ο ελληνικής καταγωγής Πίρι Ρέις ανέλαβε τα σκήπτρα προσάρτησε το Ομάν, το Κατάρ,το Μπαχρέιν ενώ απέτυχε να αλώσει την ακρόπολη του νησιού Ορμούζ την οποίαν κατείχαν οι Πορτογάλοι. Αφήνοντας τον στόλο στη Βασόρα επέστρεψε στο Σουέζ όπου του ανακοινώθηκε η τιμωρία του γιατί εγκατέλειψε τα πλοία και αποχώρησε! Το1552 ο ελληνικής ή αλβανικής καταγωγής Μουράτ Ρεΐς ο γηραιότερος αντιμετώπισε έναν ισχυρό πορτογαλικό στόλο. Ακολούθησε η μεγαλύτερη ναυμαχία από πλευράς συμμετοχών πλοίων και ισχύος πυρός κατά την οποία οι Οθωμανοί βύθισαν την πορτογαλική ναυαρχίδα, αλλά οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωση της νίκης.Τον επόμενο χρόνο ο ναύαρχος Σειντί Αλί Ρείς (πιθανότατα ελληνικής καταγωγής από τον Γαλατά και ρίζες από την Σινώπη) τέθηκε επικεφαλής μιας όχι και τόσο καλά εξοπλισμένης ναυτικής δύναμης, η οποία αφού επιβίωσε από τοπικό τυφώνα έφθασε στην Ινδία. Ο ναύαρχος κατέληξε στην αυλή του αυτοκράτορα των Μουγκάλ Χουμαγιούλ και επέστρεψε στην Κων/πόλη μερικά χρόνια αργότερα.





Το 1565 ο Σουλεϊμάν λίγο πριν από το θάνατό του οργάνωσε μια μεγάλη ναυτική εκστρατεία με στόχο την κατάληψη της Μάλτας και τον έλεγχο της κεντρικής Μεσογείου. Η εκστρατεία δεν υπήρξε επιτυχής και σήμανε την αρχή του τέλους της εποχής της οθωμανικής ναυτικής υπεροχής, η οποία κορυφώθηκε με την κατάκτηση της Κύπρου και την επακόλουθη ήττα στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το1571, μετά από τον θάνατο του Σουλεϊμάν, ο οποίος είχε συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη και εμπέδωσή της. Ωστόσο οι Οθωμανοί δεν κατέθεσαν τα όπλα και συνέχισαν να επενδύουν στη ναυτική ισχύ, γεγονός που τους έδωσε την ευκαιρία να πανηγυρίσουν την τελευταία τους μεγάλη ναυτική επιτυχία έναν αιώνα αργότερα το1669 με την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Κρήτης. Ως επιμύθιο της προσπάθειας του Σουλεϊμάν να συγκροτήσει μια ισχυρή ναυτική παρουσία σε όλες τις θάλασσες καταγράφεται η αποστολή πλοίων στην Ινδονησία, η οποία ολοκληρώθηκε από τον διάδοχό του Σελίμ Β΄, ο οποίος έστειλε στο Ατσεχ της Σουμάτρας το ναύαρχο Κούρτογλου Χιζίρ Ρεΐς Ιωάννης Σ. ΘεοδωράτοςΔημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιός είναι O Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής... "

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Οι τρεις Χάριτες





 

Θεότητες που προσωποποιούσαν τη χάρη, την ομορφιά και την ανεμελιά. Σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν κόρες του Δία και της Ευρυνόμης. Αρκετοί τις θεωρούσαν κόρες του Διόνυσου και της Αφροδίτης ή του Ήλιου και της Ναϊάδας Αίγλης.
Στον Όμηρο αρχικά αναφερόταν η Χάρις σύζυγος του Ηφαίστου και η Πασιθέα, σύζυγος του θεού Ύπνου και μητέρα του Φάντασου και του Φοβήτορα. Η Πασιθέα είχε δοθεί σύζυγος στον Ύπνο από την Ήρα επειδή εκείνος είχε κοιμίσει κρυφά το Δία κι έτσι οι θεοί μπόρεσαν να αναμιχθούν στον Τρωικό πόλεμο.
Οι Αθηναίοι τιμούσαν δυο Χάριτες την Αυξώ και την Ηγεμόνη. Μερικές φορές ταυτίζονταν με τις Ώρες και τοποθετούσαν στην ομάδα των Χαρίτων τις Ώρες Καρπώ και Θαλλώ.
Στη Σπάρτη τις ονόμαζαν Κλήτα ("αστραφτερή" και Φαέννα ("ακτινοβόλος"), και τις ταύτιζαν με τις Ώρες.
Στην Αίγινα, την Τροιζήνα, την Επίδαυρο και στον Τάραντα τις ονόμαζαν Αυξησία και Δαμία ή "Αξεσίαι θεαί".
Ο Ησίοδος αναφέρει τρεις Χάριτες, την Αγλαΐα, την Ευφροσύνη και τη Θάλεια ή Θαλία. Οι Χάριτες συνδέονταν με την ανθοφορία και τη γονιμότητα της φύσης κι αναμεσά τους συγκαταλέγονταν και η Ευνομία, η Εύκλεια και η Πειθώ.
ΟΙ Σώστρατος αναφέρει πως η Αφροδίτη και οι Χάριτες Πασιθέα, Καλή και Ευφροσύνη είχαν διαγωνιστεί σε καλλιστεία με κριτή το μάντη Τειρεσία, ο οποίος είχε ψηφίσει την Καλή σαν την πιο όμορφη. Η Αφροδίτη για να τον τιμωρήσει τον είχε μεταμορφώσει σε γριά.
Οι Χάριτες κατοικούσαν στον Όλυμπο κι ήταν συνοδοί του Απόλλωνα, του Διονύσου, της Αφροδίτης, της Αθηνάς, του Ηφαίστου και των Μουσών. Απέφευγαν τη μοναξιά και προτιμούσαν τη συντροφιά των θεών.

Όταν ο Απόλλωνας έπαιξε για πρώτη φορά τη λύρα του, οι Χάριτες έστησαν χορό γύρω του μαζί με τις άλλες θεές κι όταν η Άρτεμη είχε εισέλθει στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, εκείνες άρχισαν να υμνούν μαζί της και με τη συνοδεία των Μουσών τη Λητώ, (μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης).
Οι Χάριτες συνόδευαν την Αφροδίτη μαζί με το θεό Πάνα και την Πειθώ. Κάποτε η θεά είχε πιαστεί μαζί με τον Άρη σε ένα δίχτυ που είχε στήσει για τους δυο εραστές ο Ήφαιστος. Μετά από την περιπέτειά της είχε καταφύγει στην Πάφο της Κύπρου, όπου την περιποιήθηκαν οι Χάριτες, αλείφοντάς την με αθάνατο λάδι και στολιζοντάς την.
Οι Χάριτες γνώριζαν την τέχνη να κατασκευάζουν αρωματικά λάδια με τα οποία ενίσχυαν την ερωτική επιθυμία.
Απεικονίζονταν νέες και όμορφες και έφερναν στους θεούς και στους ανθρώπους ομορφιά, χάρη και δημιουργικότητα. Τις παρουσίαζαν γυμνές, να κρατιούνται από τους ώμους. Οι δυο από αυτές κοιτούσαν προς μια κατεύθυνση, ενώ εκείνη που βρισκόταν στη μέση κοιτούσε προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Πίνδαρος τις ονόμαζε Σεμνές, Πότνιες και Βασίλειες.

Το παλαιότερο ιερό τους βρισκόταν στον Ορχομενό της Βοιωτίας (εκεί που βρίσκεται η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Στο θέατρο απέναντι από το ιερό τελούσαν προς τιμή τους τα Χαρίσια ή Χαριτήσια που περιλάμβαναν μουσικούς και ποιητικούς αγώνες. Τη νύχτα οι πιστοί πρόσφεραν γλυκίσματα από αλεύρι και μέλι.
Τα λατρευτικά τους αγάλματα ήταν τρεις μαύροι άμορφοι μετεωρόλιθοι, δηλαδή λίθοι που είχαν πέσει από τον ουρανό.
Στην Αθήνα υπήρχε ιερό των Χαρίτων πάνω στην Ακρόπολη στα Προπύλαια, κοντά στα ιερά του Ερμή Προπυλαίου και της Εκάτης Επιπυργιδίας. Ιερό τους υπήρχε και στην Αγορά κοντά στο ναό του Ηφαίστου.
Ιερά τους υπήρχαν στη Σπάρτη, στη Δήλο, στην Κύπρο και στην Πάρο. Στην Πάρο βρισκόταν ο Μίνωας όταν πληροφορηθηκε το θάνατο του γιου του Ανδρόγεω. Τότε πέταξε τα στεφάνια με τα άνθη, σταμάτησε τη μουσική, αλλά η τελετή ολοκληρώθηκε. Από τότε οι θυσίες προς τιμή των Χαρίτων στην Πάρο γίνονταν χωρίς άνθη και μουσική.
Οι Χάριτες λατρεύονταν στην Σπάρτη και την Πάφο μαζί με την Αφροδίτη.

Σαπφώ
βροδοπάχεες γναι Χάριτες δετε Δίος κόραι
λθοντ' ξ ράνω πορφυρίαν περθέμενον χλάμυν
Όμηρος, Οδύσσεια, θ, 364
νθα δέ μιν Χάριτες λοσαν κα χρσαν λαί,
μβρότ, οα θεος πενήνοθεν αἰὲν όντας,
μφ δ εματα σσαν πήρατα, θαμα δέσθαι.
Ησίοδος, Θεογονία, 64
νθά σφιν λιπαροί τε χορο κα δώματα καλά,
π
ρ δ' ατς Χάριτές τε κα μερος οκί' χουσιν
ν θαλίς· ρατν δ δι στόμα σσαν εσαι
μέλπονται, πάντων τε νόμους κα
θεα κεδν
θανάτων κλείουσιν, πήρατον σσαν εσαι.
Ησίοδος, Έργα και Ημέρες, 73
ζσε δ κα κόσμησε θε γλαυκπις θήνη·
μφ δέ ο Χάριτές τε θεα κα πότνια Πειθ
ρμους χρυσείους θεσαν χροΐ· μφ δ τήν γε
ραι καλλίκομοι στέφον νθεσι εαρινοσιν·
Ξενοφώντας, Συμπόσιο, 7, 5, 2
λλ γρ κα τατα μν
ο
κ ες τατν τ ον πισπεύδει· ε δ ρχοντο πρς τν
α
λν σχήματα ν ος Χάριτές τε κα ραι κα Νύμφαι
γράφονται, πολ
ν ομαι ατούς γε ῥᾷον διάγειν κα τ
συμπόσιον πολ
πιχαριτώτερον εναι.
Ζηνόβιος
Α Χάριτες γυμναί: τοι τι δε φειδς κα
φανερ
ς χαρίζεσθαι· τι ο χάριστοι τν αυτν
κόσμον
φρηνται. *****
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 2, 17, 3
ν δ τ
προνά
τ μν Χάριτες γάλματά στιν ρχαα, ν
δεξι
δ κλίνη τς ρας κα νάθημα σπς ν Μενέ-
λαός ποτε
φείλετο Εφορβον ν λί.
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 3, 18, 9
Βαθυ-
κλέους δ
Μάγνητος, ς τν θρόνον ποίησε το
μυκλαίου, ναθήματα π' ξειργασμέν τ θρόν
Χάριτες κα
γαλμα δ Λευκοφρυήνης στν ρτέμιδος.
Ορφικά, Ύμνοι, 60
Κλτέ μοι, Χάριτες μεγαλώνυμοι, γλαότιμοι,
θυγατέρες Ζηνός τε κα
Ενομίης βαθυκόλπου,
γλαΐη Θαλίη τε κα Εφροσύνη πολύολβε,
χαρμοσύνης γενέτειραι,
ράσμιαι, εφρονες, γναί,
α
ολόμορφοι, ειθαλέες, θνητοσι ποθειναί·
ε
κτααι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, μερόεσσαι·
λθοιτ' λβοδότειραι, ε μύσταισι προσηνες.
Θεμίστιος, Φιλάδελφοι περ φιλανθρωπίας
οδ' ἐῶμεν κράτους πιρρεν πηγς τν νωθεν
γαθν, χορηγε συνεχς κάμαντι νό, καθάπερ λέ-
γει
φιλοσοφοσα ποίησις, τν άων δοτήρ, τς
ε
νομίας ταμίας, ο πάρεδρος Δίκη τε κα Ενομία·
παραστατο
σιν α Χάριτες, Εφροσύνη κα γλαΐα Θαλίη
τ'
ρατεινή· ο πσαι κ φιλανθρωπίας πωνυμίαι, μει-
λίχιος,
φίλιος, ξένιος, κέσιος, πολιεύς, σωτήρ.
Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Ες τν βασιλέα λιον πρς Σαλούστιον
Κύκλον τοι κα α Χάριτες π γς
δι
τν γαλμάτων μιμονται.
Νόννος, Διονυσιακά, 34, 37
ς μν κούω,
τρε
ς Χάριτες γεγάασι, χορίτιδες ρχομενοο,
μφίπολοι Φοίβοιο, χοροπλεκέος δ Λυαίου
ε
σ τριηκοσίων Χαρίτων στίχες, ν μία μούνη
πασάων προφέρουσα φαείνεται, ο
α κα ατ
φαιδροτέραις
κτσι κατακρύπτει σέλας στρων
μαρμαρυγ
ν εκυκλον κοντίζουσα Σελήνη.
Όμηρος, Ιλιάδα, Ε, 338 και Σ,382 και Ξ 267
Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 3, 1Απολλώνιος Ρόδιος, Αργοναυτικά, 4, 424

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι τρεις Χάριτες"
Related Posts with Thumbnails